Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 lipca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił N. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że podstawą wydania decyzji było orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 17 lipca 2013 r. , która stwierdziła , iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/decyzja k.307 plik II akt ZUS/

W dniu 21 sierpnia 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. wpłynęło odwołanie N. B. od w/w decyzji. Wnioskodawca wskazał ,że nie zgadza się z ustaleniami Komisji Lekarskiej ZUS wskazującymi ,że jest on zdolny do pracy. N. B. podkreślił ,że od 2012 r. legitymuje się orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności wydanym na stałe.

/odwołanie k.2-3/

W dniu 19 września 2013 r. do Sądu Okręgowego w Opolu wpłynęła odpowiedź organu rentowego na w/w odwołanie w której wniesiono o jego oddalenie. Organ rentowy przytoczył argumentację jak w treści zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.4/

Postanowieniem z dnia 19 listopada 2013 r. Sąd Okręgowy V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łodzi.

/postanowienie k.23/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca N. B. urodził się (...) ,posiada wykształcenie wyższe. W swojej karierze zawodowej wykonywał zawód pracownika umysłowego, żołnierza zawodowego oraz prowadził działalność gospodarczą. Ostatnią wykonywaną przez wnioskodawcę pracą była praca pracownika ochrony.

/bezsporne/

N. B. legitymuje się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności , a ustalony stopień datuje się od 15 kwietnia 2008 r.

/orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k.106/

Wnioskodawca do dnia 30 czerwca 2013 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/bezsporne/

Orzeczeniem z dnia 17 czerwca 2013 r. Lekarz Orzecznik ZUS ustalił ,że N. B. jest częściowo niezdolny do pracy do 27 marca 2015 r.

/orzeczenie k.284 plik II akt ZUS/

W związku ze zgłoszeniem zarzutu wadliwości powyższego orzeczenia przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika ZUS N. B. został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS.

/dokumentacja medyczna wnioskodawcy w aktach ZUS/

Mocą orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 17 lipca 2013 r. N. B. nie został uznany za niezdolnego do pracy.

/ orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k.287 plik II akt ZUS/

Powyższe orzeczenie było podstawą do wydania zaskarżonej decyzji.

/decyzja k.307 plik II akt ZUS/

W badaniu przeprowadzonym przez biegłych lekarzy sądowych : neurologa , ortopedę , internistę – kardiologa rozpoznano u wnioskodawcy: dyskopatię C5/C6 bez dysfunkcji ze strony układu ruchu i układu nerwowego , zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z wielopoziomową dyskopatią z objawami radikulopatii lewostronnej bez istotnego upośledzenia wydolności chodu , początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych oraz nadciśnienie tętnicze. W ocenie biegłych w stosunku do wnioskodawcy od 1 lipca 2013 r. nie nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia powodujące całkowitą niezdolność do pracy. Zdaniem biegłych wnioskodawca nie jest częściowo , ani całkowicie niezdolny do pracy.

/ opinia biegłych sądowych: internisty-kardiologa J. P. , ortopedy M. W. oraz neurologa H. M. k.9-11 odwrót/

W badaniu neurologicznym nie stwierdzono u badanego istotnych objawów ograniczenia sprawności ruchowej z przyczyn neurologicznych z powodu porażenia i niedowładu kończyn. Zdaniem biegłego neurologa wnioskodawca może podjąć pracę na tzw. otwartym rynku pracy zgodną z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

/ opinia biegłego sądowego specjalisty neurologa J. Z. k.31-32 odwrót/

Biegły sądowy ortopeda rozpoznał u wnioskodawcy dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku szyjnym (C6/C7) i odcinku lędźwiowym ( L2/L5) z zespołem bólowym oraz rozpoczynające się zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych i kolanowych ,bez upośledzenia funkcji z subiektywnym zespołem bólowym. Z punktu widzenia biegłego ortopedy wnioskodawca jest zdolny do pracy.

/opinia biegłego sądowego specjalisty ortopedii M. S. k.40-43/

Biegły sądowy kardiolog rozpoznał u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze bez objawów zajęcia serca , leczone ambulatoryjnie , które nie obniża sprawności organizmu 64-letniego wnioskodawcy w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach.

/opinia biegłego sądowego specjalisty kardiologa B. Lao – G. k.44-45 odwrót/

Biegły sądowy psycholog kliniczny wskazał ,że wnioskodawca jest prawidłowo zorientowany w miejscu i czasie. Funkcjonowanie intelektualne na poziomie przeciętnym. Wynik badania psychometrycznego wskazuje na cechy organicznych uszkodzeń w obrębie (...); ,,nadmiar patologii” zwłaszcza w kontekście wyniku badania poziomu intelektualnego ; należy podkreślić ,że na wynik mają wpływ znaczne zaburzenia emocjonalne oraz obniżona motywacja do badania spowodowana zaabsorbowaniem własną osobą. Sprawność procesów poznawczych obniżona w stopniu lekkim zwłaszcza z powodu obniżonej motywacji do badania i zaburzeń emocjonalnych . Ujawniły się niewielkiego stopnia neurotyczne zaburzenia osobowości , natomiast nie ujawniły się psychotyczne zaburzenia osobowości. U wnioskodawcy stwierdza się zaburzenia dezadaptacyjne. Opiniowany ujawnia nasiloną koncentrację na własnej osobie i sytuacji życiowej ; ma znaczne poczucie choroby; zgłasza liczne dolegliwości , ujawnia postawę roszczeniową. U wnioskodawcy nie ujawniły się objawy wytwórcze. W opinii biegłego w obecnym stanie psychicznym u wnioskodawcy nie stwierdza się czynników powodujących niezdolność do pracy.

/opinia biegłego sądowego specjalisty psychologa klinicznego A. T. k.79-83/

Biegły sądowy specjalista psychiatra wskazał ,że wnioskodawca leczył się psychiatrycznie od 2009 r. (z dłuższymi przerwami w latach 2010-2012) , a także w okresie od kwietnia 2012 r. do października 2014 r. Wznowienie leczenia nastąpiło w październiku 2014 r. W 2009 r. stwierdzono u wnioskodawcy sprawność intelektualną powyżej normy II=136 ( nie potwierdzono wówczas cech organicznych).Aktualne badanie psychologiczne ujawniło ,że sprawność intelektualna wnioskodawcy mieści się granicach przeciętnej ( zwłaszcza w skutek obniżonej motywacji do badania oraz zaburzeń emocjonalnych). Biegły sądowy specjalista psychiatra nie stwierdził u wnioskodawcy czynników powodujących niezdolność do pracy. Występujące u wnioskodawcy zaburzenia psychiczne nie ograniczają w stopniu znacznym jego zdolności do pracy. Z punktu widzenia psychiatry wnioskodawca jest zdolny do pracy.

/opinia biegłego sądowego specjalisty psychiatry H. K. k.99-101/

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego oraz opinie biegłych neurologów , kardiologów , ortopedów , psychologa oraz psychiatry. W ocenie Sądu opinie te są w pełni wiarygodne. Zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia dominujących schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy. Biegli stwierdzili, że schorzenia występujące nie powodują niezdolności do pracy wnioskodawcy zgodnej z posiadanymi przez niego kwalifikacjami.

W ocenie Sądu, złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegli opinie swoje wydali po przeprowadzeniu stosownych badań i dokonaniu analizy dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy. Biegli określili schorzenia występujące u badanego, ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy oraz wyjaśnili przyczynę uznania za osobę zdolną do pracy.

Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne i pełne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, natomiast wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Odwołanie wnioskodawcy jest nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 748, z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3. niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie zaś z ust.2 art.57 przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Niezdolną do pracy - w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS - jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji - art. 12 wskazanej ustawy. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy emerytalnej, stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Stosownie do art. 14 ust. 1 i 2a w/w ustawy oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia m. in. daty powstania niezdolności do pracy, trwałości niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy z określonymi okolicznościami dokonuje lekarz orzecznik ZUS, od którego orzeczenia osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.

Zgodnie z art. 107 ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w toku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Postępowanie w niniejszej sprawie sprowadziło się do ustalenia czy orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS stwierdzająca ,że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy odpowiada jego stanowi zdrowia .

W celu rozpatrzenia zasadności odwołania tutejszy Sąd powołał biegłych o specjalnościach istotnych z punktu widzenia dominujących i podnoszonych schorzeń wnioskodawcy. Specjaliści w wydanych przez siebie opiniach potwierdzili ustalenia Komisji Lekarskiej ZUS. Wydając wyrok Sąd oparł się na ustaleniach biegłych. Określili oni schorzenia występujące u badanego, ocenili ich znaczenie dla zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych i dotychczasowego zatrudnienia wnioskodawcy. Opinie zostały wyczerpująco uzasadnione , a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z ich treści.

Nie ulega wątpliwości ,że u wnioskodawcy występują schorzenia , a sam wnioskodawca legitymuje się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Niemniej jednak samo występowanie schorzeń u skarżącego nie jest wystarczającą przesłanką do uznania go za niezdolnego do pracy.

Sąd Okręgowy podkreśla, że w postępowaniu sądowym ocena zdolności do pracy, w zakresie naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy - weryfikacja orzeczeń lekarzy orzeczników, z zasady wymaga wiadomości specjalnych. Z istoty i celu dowodu z opinii biegłego wynika, że jeśli rozstrzygnięcie wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii biegłego jest konieczny. W takim wypadku Sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym /por. wyrok SN z 27 listopada 1974 r. II CR 748/74, Lex nr 7618/. Sąd ocenia opinie biegłych pod kątem ich logiki, spójności oraz tego, czy odpowiadają na postawione tezy dowodowe.

W konsekwencji wobec niespełnienia wszystkich przesłanek , brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania i przyznania skarżącemu prawa do renty o czym Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.