Sygnatura akt II Cz 664/15
K., dnia 27 października 2015 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu Wydział II Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSO. Wojciech Vogt
po rozpoznaniu w dniu 27 października 2015 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku H. D. i W. D.
z udziałem H. P. i B. P.
o zasiedzenie
na skutek zażalenia wnioskodawców
od postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 15 lipca 2015 r., sygn.. akt I Ns 1877/14
postanawia:
oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Kaliszu oddalił wniosek H. D. i W. D. o zwolnienie ich od opłaty od apelacji. Sąd Rejonowy ustalił, że wnioskodawcy prowadzą wspólne gospodarstwo domowe z synami i synową. W. D. pracuje i zarabia 1800 zł brutto, a H. D. z tytułu renty chorobowej otrzymuje 625,22 zł netto. Syn T. uzyskuje dochód w wysokości 1900 zł brutto, a D. w wysokości 1750 zł brutto. Koszty utrzymania mieszkania wnioskodawców wynosi 1274 zł, w tym opłaty za energię, gaz, wodę , podatek, wywóz odpadów, ogrzewanie i telefon. Koszty leczenia wnioskodawców wynosi 200 zł miesięcznie.
W oparciu o te ustalenia Sąd ocenił, że wnioskodawcy są w stanie pokryć koszty apelacji bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania siebie i rodziny. Opłata ta wynosi 2000 zł.
Zażalenie od tego rozstrzygnięcia złożyli wnioskodawcy nie zgadzając się z oceną, że wnioskodawcy są w stanie dokonać opłaty od apelacji bez uszczerbku dla swojego utrzymania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Należy podkreślić, że miesięczny stały dochód wnioskodawców wynosi 1116 zł (kwota netto od 1800 zł) plus 625,22 zł, czyli kwotę 1741 zł. Tego typu dochód, przy założeniu, że wnioskodawcy prowadzą wspólne gospodarstwo z synami, umożliwia im poczynienie oszczędności w koniecznych wydatkach i opłacenie opłaty od apelacji.
Każdy kto prowadzi sprawę sądowa musi liczyć się z wydatkami i poczynić oszczędności na pokrycie kosztów sądowych. Jest to najczęściej związane z obniżeniem – i tak już niewysokiego – poziomu życia. Przepis bowiem umożliwia zwolnienie od kosztów sądowych tytko w sytuacji, gdy związany z tymi kosztami wydatek podważy podstawy egzystencji wnioskodawcy lub jego rodziny. W przepisie bowiem mowa o „koniecznym utrzymaniu”, czyli wydatkach zupełnie niezbędnych do godnej egzystencji.
Wnioskodawcy w tak trudnej sytuacji majątkowej nie są i dlatego nie mogą korzystać z przywilejów zagwarantowanych dla osób bardziej potrzebujących. Ich subiektywne przeświadczenie o własnym ubóstwie nie może bowiem przysłonić obiektywnego faktu, że są w stanie bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny ponieść opłatę od apelacji.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzec jak w sentencji