Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Wyszkowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : SSR Tomasz Królik

Protokolant: st. sekr. sąd. Piotr Długoborski

w obecności Prokuratora: Katarzyny Kozłowskiej – Szmitko, Wojciecha Szmitko, Małgorzaty Podleś

po rozpoznaniu w dniach: 05 marca 2015r., 14 maja 2015r., 01 lipca 2015r. i 28 sierpnia 2015r., 28 września 2015r. sprawy R. O. s. M. i H. z d. L., ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

1.  (IV a/o) w bliżej nieustalonym dniu, przypadającym na okres od lutego 2012r. do czerwca 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości jednego grama za kwotę 40 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

2.  (V a/o) w bliżej nieustalonym dniu, przypadającym na okres od lutego 2012r. do czerwca 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości jednego grama za kwotę 40 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

3.  (VI a/o) w bliżej nieustalonym dniu w lipcu 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości 50 gram za łączną kwotę 1500 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

4.  (VII a/o) w bliżej nieustalonym dniu, przypadającym na okres od lipca 2012r. do czerwca 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości 50 gram za łączną kwotę 1500 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

5.  (VIII a/o) w bliżej nieustalonym dniu przypadającym na okres od lutego 2012r. do czerwca 2012r. w W., w celu osiągniecia korzyści majątkowej, udzielił małoletniemu D. N. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 35 zł, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

to jest o czyn z art. 59 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

orzeka:

1.  oskarżonego R. O. uznaje za winnego dokonania czynów zarzucanych mu w punktach IV i V aktu oskarżenia z przyjęciem, iż dopuścił się ich w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, i każdy z nich kwalifikuje z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2012.124 j.t.) w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

2.  oskarżonego R. O. uznaje za winnego dokonania czynów zarzucanych mu w punktach VI i VII aktu oskarżenia z przyjęciem w przypadku każdego z nich, iż oskarżony wprowadził do obrotu znaczną ilość marihuany oraz dopuścił się ich w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu, i każdy z nich kwalifikuje z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2012.124 j.t.) w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to skazuje go i wymierza mu karę 2 (dówch) lat pozbawienia wolności;

3.  oskarżonego R. O. uznaje za winnego dokonania czynu zarzucanego mu w punkcie VIII aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 59 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2012.124 j.t.) skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

4.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzone oskarżonemu w punktach 1 i 3 sentencji wyroku jednostkowe kary grzywny łączy i wymierza mu karę łączną grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

5.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 5 (pięciu) lat próby;

6.  na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstw opisanych w punktach IV, V i VIII aktu oskarżenia w łącznej kwocie 115 (stu piętnastu) złotych;

7.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu kary grzywny zalicza okres zatrzymania w sprawie od dnia 15 sierpnia 2013r. do dnia 14 października 2013r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

8.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w wysokości 556,66 zł (pięciuset pięćdziesięciu sześciu złotych i sześćdziesięciu sześciu groszy).

Sygnatura akt II K 333/14

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. O. oraz D. N. znali się z osiedla. D. N. wiedział, że mógł od R. O. kupić marihuanę. W tym celu w bliżej nieustalonym dniu w okresie od lutego 2012r. do czerwca 2012r. poszedł do niego i nabył dla siebie 1 gram marihuany płacąc za niego kwotę 35 zł. R. O. wyjął narkotyk z puszki po odżywce. W tym samym okresie Ł. D. - kolega D. N. z jednej klasy – wiedząc, że ten może załatwić marihuanę, udał się do niego. Następnie obydwaj usiedli na ławce na klatce R. O.. Ł. D. przekazał D. N. kwotę 40 zł na zakup. D. N. poszedł do R. O. i zakupił od niego 1 gram narkotyku za kwotę 40 zł. W tym samym okresie D. N. jeszcze jeden raz poszedł do R. O. po marihuanę dla Ł. D.. R. O. sprzedał mu ją w ilości 1 grama za kwotę 40 zł.

K. G. znał się z R. O., przychodził do niego do domu. Bliżej nieustalonego dnia maja 2012r. w domu R. O. doszło do spotkania R. O., K. G. i D. N.. K. G. spytał wtedy D. N., czy zna jakiś młodych chłopaków, którzy sprzedawaliby dla niego marihuanę. Po tym spotkaniu R. O. zapytał się D. N., czy chciałby sobie dorobić poprzez sprzedaż narkotyku. Ten spytał się jakby to miało wyglądać. Wtedy R. O. wyjaśnił mu wszystkie istotne kwestie, w szczególności to, że ma sprzedać marihuanę, a następnie przekazać mu pieniądze z tej sprzedaży w wysokości 30 złotych za jeden sprzedany gram, a jeżeli udałoby mu się sprzedać ją drożej, to różnicę mógł zostawić dla siebie. Po sprzedaży jednej paczki miał rozliczyć się z niej i otrzymać kolejną. D. N. nie podjął wówczas decyzji o wejściu w interes. Następnie doszło do spotkania D. N. w samochodzie z K. G.. Ten ponownie pytał się D. N. o chłopaków, którzy sprzedawaliby dla niego marihuanę oraz sam namawiał go do tego, by sprzedawał dla niego. W końcu D. N. podjął decyzję w zakresie sprzedaży narkotyku dla K. G. uznając, że to łatwy zarobek i powiadomił o tym R. O., przez którego wszystko się miało odbywać.

Dwa dni później R. O. zadzwonił do D. N. i powiedział, że podjedzie do niego pod blok. Ten wyszedł do niego i wsiadł do jego samochodu. Wtedy R. O. przekazał mu paczkę, w której było 50 gram marihuany poporcjowanej pe jeden gram, w paczce po herbacie. Po około 2 tygodniach D. N. sprzedał zawartość paczki, uzyskując z tego dla siebie zysk w wysokości 800 zł. Wówczas skontaktował się z R. O. w kwestii otrzymania kolejnej paczki i rozliczenia się z poprzedniej. R. O. przyjechał swoim samochodem, tak jak poprzednio, i stanął przy bloku nr 141 na ul. (...) osiedle (...). D. N. wsiadł do samochodu. Wtedy rozliczył się za pierwszą turę narkotyków przekazując R. O. kwotę 1500 zł. Ten wziął pieniądze i przekazał D. N. kolejną paczkę marihuany, taką samą jak poprzednio tzn. 50 gram, poporcjowanych po jeden gram, w opakowaniu po herbacie. Podobnie jak za pierwszym razem D. N. sprzedał marihuanę w około dwa tygodnie zarabiając na tym dla siebie kwotę ok. 500 złotych. Wówczas ponownie zadzwonił do R. O.. Ten jednak nie odbierał telefonu. D. N. napisał więc do niego smsa, a w odpowiedzi otrzymał wiadomość, że tamten jest w pracy i będzie u niego po 22.00. R. O. przyjechał do niego po pracy i w samochodzie przekazał D. N. trzecią paczkę marihuany, poporcjowaną po jednym gramie. Ten natomiast przekazał R. O. kwotę 1500 zł za sprzedaż drugiej paczki narkotyków i oznajmił, że chce się wycofać z interesu.

Sprzedaż trzeciej partii nie przebiegała tak pomyślnie jak dwóch poprzednich. Minął miesiąc, a D. N. zbył dopiero ok. 35 gram marihuany. Tak długi czas wzbudził zainteresowanie R. O.. Doszło do spotkania D. N. z K. G.. N. oświadczył mu, że chce się wycofać ze sprzedaży marihuany. K. G. odparł, że ma około tygodnia na rozliczenie się z brakującej części pieniędzy ze sprzedaży narkotyku i odstępne. W sytuacji, gdy nie spłaci miał rosnąć mu co tydzień 40% od sumy, z którą zalegał.

Powyższy stan faktyczny Sąd zrekonstruował w oparciu o następujące dowody:

częściowo zeznania D. N. – k. 340v.-343 oraz {k.83-84v.} w zw. z k.341v., {k.107v.-109v., k.110v., k.157v.-158v.} w zw. z k.342 i k.342v. oraz {k.294 – 296, k.33, k.42-46} w zw. z k.342v. i {k.47} w zw. z k. 343; częściowo zeznania świadków: R. N. - k.343 -343v. i {k.105v.-106} w zw. z k.343 i {k.48-48v.} w zw. z k.343v.; M. N. (1) –k.362-362v. i {k.277-280, k.51v.-52} w zw. z k.362 i {k.57v.-58} w zw. z k.362v.; M. N. (2) – k.362v. i {k.253 i 250, k.292 i k.46v.-48} w zw. z k.362v. i k.363; M. N. (3) –k.343v.-344 i {k.129v.-130} w zw. z k.343v. i {k.52v.-53} w zw. z k.344; D. D. (1) – k.344 i {k.179v.} w zw. z k.344 i {k.51-51v.} w zw. z k.344v.;T. W. –k.396v. i {k. 229, k.286-287} w zw. z k.396v.; Gryps – k.240-244.

Wyjaśnienia oskarżonego.

Oskarżony przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k.322a).

W postępowaniu przygotowawczym, w trakcie posiedzenia w przedmiocie rozpoznania wniosku Prokuratora o zastosowanie tymczasowego aresztowania oskarżony przyznał się do posiadania marihuany (k.3-4). Natomiast do pozostałych zarzutów nie przyznał się. Podał, że zna D. N., bo czasami przebywał u niego na osiedlu. Nie pamiętał ile czasu go znał. Nie wiedział, czy N. posiadał narkotyki.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony nie przedstawił wersji, którą można byłoby przeanalizować pod kątem wiarygodności w oparciu o kryteria określone w art. 7 k.p.k., ani też takiej, którą można byłoby skonfrontować z wersją głównego świadka oskarżenia D. N.. Przyznawanie się oskarżonego do posiadania marihuany nie miało bezpośredniego znaczenia dla postawionych mu zarzutów, albowiem postępowanie o to posiadanie z powodu znikomej ilości narkotyku zostało umorzone.

Przed oceną zeznań D. N. wskazać należy na kilka kwestii. Po pierwsze, sprawa oskarżonego R. O. została wyłączona ze sprawy II K 935/13, w której współoskarżonymi byli K. G. i P. W.. Oskarżeni Ci zostali skazani za zarzucane im czyny wyrokiem z dnia 20 listopada 2014r. (k.317-320). Jak wynika z informacji znanych Sądowi z urzędu, wyrok ten jest prawomocny. W związku z wyłączeniem sprawy R. O. do odrębnego rozpoznania oraz faktem, że w nowym postępowaniu D. N. złożył zeznania dotyczące zdarzeń obejmujących wszystkich oskarżonych ze sprawy II K 935/13, Sąd w niniejszym uzasadnieniu odniesie się jedynie do zeznań tego świadka dotyczących osoby R. O..

W postępowaniu przygotowawczym D. N. podał, że otrzymał trzy tury narkotyków, każdorazowo po 50 gram marihuany, każdy gram oddzielnie pakowany. Z tego pierwszą turę otrzymał od K. G., a dwie następne od R. O.. Odnośnie kupowania marihuany od R. O. podał, że w okresie od lutego 2012r. do czerwca 2012r. kupił od niego narkotyki 3- krotnie, za każdym razem po 1 gramie. Sytuacje te różniły się tym ,że raz kupował dla siebie za kwotę 35 złotych i dwukrotnie dla kolegi Ł. D. za kwotę 40 zł za gram. (zeznanie – k.83-86v.; k.107-109v.; 157v.-158v.) Wszystkie te zeznania zostały złożone w przeciągu trzech dni. 13, 14 i 16 sierpnia 2013r., co wynika z protokołów z przesłuchania ww. w charakterze świadka.

W postępowaniu przed Sądem ale w sprawie II K 935/13 podczas pierwszej rozprawy D. N. podał, że padł na niego wyrok śmierci i nie chce zeznawać pod obecność wszystkich oskarżonych. W związku z tym świadka przesłuchano za pomocą środków audiowizualnych (k.32i k.33). Na rozprawie przed Sądem D. N. podał, że marihuanę dostawał od G. trzy razy po 50 gram, ale odbierał ją od R. O. w jego samochodzie. Dostawał paczkę na miesiąc i miał oddać 1500 zł z paczki. Poszedł na Policję bo bał się, że G. może mu coś zrobić (k.42 i 42v.). Narkotyki były od G. a przywoził (...) (k.43.) Od (...) kupował raz dwa gramy dla siebie i raz dla kogoś (k.43), Pierwszą paczkę, drugą i trzecią też otrzymał od R. O. (k.44). To, że otrzymał od K. G. 50 gram marihuany to nieprawda (k.47). Po odczytywaniu mu zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym podał, że częściowo polegały one na prawdzie, a częściowo nie.

W postępowaniu przed Sądem w sprawie niniejszej tj. II K 333/14 (k.340v.– 343) D. N. podał, ż wszystkie trzy partie marihuany po 50 gram otrzymał od R. O. w jego samochodzie i za każdą miał zwrócić 1500 zł. Odnośnie kupowania narkotyków od R. O. podał, że kupił 2 gramy za 70 zł dla znajomego. Po odczytaniu świadkowi zeznań z postępowania przygotowawczego świadek nie potwierdził fragmentów, które dotyczyły przekazania mu 50 gram marihuany przez K. G.. Podał, że dlatego tak zeznał w postępowaniu przygotowawczym, że był pod presją, żeby wsadzili G.. Co do kupna narkotyków od R. O. potwierdził, że raz brał dla siebie 1 gram za 35 zł i 2 gramy po 40 zł za jeden gram dla kolegi z klasy Ł. D., tylko nie pamiętał już czy za jednym razem wziął taka ilość, czy pojedynczo.

Sąd dał wiarę zeznaniom D. N. złożonym przed Sądem w tej sprawie w całości. Natomiast zeznaniom z postępowania przygotowawczego i sądowego w sprawie II K 935/13 dał wiarę jedynie w tym zakresie, który nie jest sprzeczny z zeznaniami złożonymi przed Sądem w tej sprawie. W zakresie uznanym za wiarygodny zeznania D. N. są konsekwentne, cechuje je niezmienność, a ponadto znalazły w pewnych zakresach potwierdzenie w zeznaniach świadków: jego rodziców i dziadka, a także znajomych w osobach: M. N. (3), D. D. (1), T. W.. Znalazły również potwierdzenie w korespondencji z F. (...), którą prowadził z K. G. oraz nieoficjalnej korespondencji skierowanej przez K. G. do R. O. zatrzymanej przez funkcjonariuszy Służby Więziennej ZK w P.. Natomiast w tej części uznanej za niewiarygodną, w szczególności części zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, Sąd zeznaniom D. N. nie dał wiary z uwagi na ich wewnętrzną sprzeczność, stronniczość.

D. N. wypowiadał się o zdarzaniach dotyczących zarzutów postawionych R. O. kilka razy, ale można je było ująć w trzy etapy. Pierwszy obejmował postępowanie przygotowawcze. Drugi sądowe w sprawie II K 935/13 i trzeci najbardziej aktualny to przed Sądem w niniejszej sprawie. Jedyna zmiana zeznań, która nastąpiła pomiędzy postępowaniem przygotowawczym i sądowym dotyczyła osoby, która Domownikowi N. przekazała pierwszą z trzech paczek narkotyków. Stwierdzić więc należy, że przedmiotowa zmiana zeznań nie dotyczyła de facto zarzutów postawionych R. O., lecz K. G.. To bowiem K. G. został postawiony zarzut wprowadzenia do obrotu tej paczki. Natomiast R. O. dwóch kolejnych. W kwestii tej zmiany D. N. w postępowaniu przed obydwoma Sądami wycofał się z zeznań z postępowania przygotowawczego twierdząc kategorycznie, że wszystkie trzy tury narkotyków otrzymał od R. O.. Świadek racjonalnie wytłumaczył powód obciążenia K. G.. Wystarczy lektura akt, by utwierdzić się w przekonaniu, że świadek miał powody by bać się K. G., który wymusił na szkodę jego rodziny kwotę ok. 25.000 zł i dalej naliczał świadkowi procent, grożąc świadkowi różnymi przykrymi konsekwencjami. Natomiast z całą stanowczością należy podkreślić, że ani razu kiedy D. N. podawał okoliczności zdarzeń związanych z R. O. nigdy nie wycofał się z tego, że to ten oskarżony przekazał mu w swoim samochodzie dwukrotnie marihuanę K. G. w ilości 50 gram. Zatem w zakresie dwukrotnego przekazania mu przez R. O. narkotyków w ilości 50 gram zeznania D. N. cechowała niezmienność, stałość przez całe postępowanie, począwszy od przygotowawczego, poprzez jedno postępowanie sądowe, a skończywszy na drugim dotyczącym oskarżonego R. O.. To samo dotyczy kupowania przez D. N. marihuany od R. O.. Świadek potwierdził, że brał je 3 – krotnie. Raz dla siebie za 35 za gram i dwa razy dla kolegi Ł. D., za każdym razem po jednym gramie. Ani razu nie złożył zeznań sprzecznych w tym zakresie. Jeżeli w postępowaniu przed sądem nie był precyzyjny, np. przez podanie w niniejszej sprawie, że nie pamiętał czy brał 2 gramy naraz, czy po jednym gramie pojedynczo, to zawsze po odczytaniu mu zeznań z postępowania przygotowawczego potwierdzał je w formule opisanej w zarzutach postawionych R. O.. Z treści zeznań D. N. złożonych przed sądem za pierwszym razem ewidentnie widać, że się bał. Zeznania składał, na swoją prośbę, bez obecności oskarżonych za pomocą środków audiowizualnych. Jakkolwiek składając zeznania przed Sądem w tej sprawie II K 333/14 świadek był rzeczowy i spokojny, nie wnosił o przesłuchanie go bez obecności R. O., a złożył zeznania zbieżne z tymi pierwszymi z postępowania sądowego w sprawie II K 935/13.

Poza zeznaniami samego D. N. w sprawie nie było żadnych innych bezpośrednich świadków, którzy potwierdziliby zarzuty postawione R. O.. Jakkolwiek Sąd dał, jak wyżej, wiarę temu świadkowi, albowiem w tym zakresie był niezmienny przez całe postępowanie, a ponadto jego zeznania zyskały potwierdzenie w innych dowodach, zarówno osobowych, jak i nieosobowych.

Sąd dał wiarę zezniaom R. N., M. N. (2) i M. N. (1), których zeznania wzajemnie się potwierdzały i uzupełniały, a ponadto znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Byli to co prawda świadkowie, którzy relację o przyczynach zadłużenia otrzymali od D. N., jednak nie jest to powód, by odmówić im wiary.

R. N. potwierdził, że syn handlował marihuaną dla K. G., a R. O. odbierał pieniądze dla K. G.. Potwierdził, że D. N. potrzebował pieniędzy żeby wykupić się u G. i rodzice przekazali mu 20.000 zł na ten cel. Kiedy świadek spytał syna, czy R. O. to „ten główny”, D. N. t odparł że nie.

M. N. (2) potwierdziła, że syn nie mówił u kogo są długi ale podał, że za narkotyki, że nie zwracał ich, a one były oprocentowane. Potwierdziła, że D. D. (1) był przy przekazywaniu tych pieniędzy i on później potwierdził, że te pieniądze zostały przekazane.

M. N. (1) potwierdził zeznania D. N., że dług u G. nabył za narkotyki, a nie za pożyczkę.

Sąd dał wiarę zeznaniom M. N. (3), D. D. (1) i T. W., którzy w sprawie zeznawali wiele razy i byli w swych zeznaniach konsekwentni, stali i niezmienni.

M. N. (3) potwierdził, że D. N. sprzedawał w wakacje marihuanę oraz że raz wywołał D. na wezwanie mężczyzny i ze raz D. N. napisał mu, by zaniósł pieniądze R. O..

D. D. (1) potwierdził zeznania D. N., że ten przyznał mu się na imprezie że posiada dług za narkotyki.

T. W. potwierdził zeznania D. N., że ten handlował marihuaną. Świadek zeznał, że kupował marihuanę od D. N. w wakacje 2012r. kilka razy. T. W. potwierdził, że to, co kupował od D. N. to była marihuana.

Potwierdzeniem zeznań D. N. jest również nielegalna korespondencja zakwestionowana podczas kontroli K. G. kierowana do R. O.. Obydwaj oskarżeni znajdowali się w tym samym czasie w ZK w P. (k.240-244). Treść tej korespondencji jest tego rodzaju, że od razu należy wykluczyć iż została sporządzona z myślą o przechwyceniu jej przez służbę więzienną. Znajdują się w niej porady dla R. O. jak ma lakować odpowiedzi do K. G., by nie nikt ich nie czytał po drodze. Oprócz tego z korespondencji tej ewidentnie wynika, że K. G. instruuje R. O. jak ma zeznawać, żeby mówił, że D. N. pożyczał pieniądze. Na pierwej stronie tego grypsu K. G. spontanicznie napisał zwrot, „Tym bardziej że mu nic nie dawałem” co miałoby się odnosić do tego, że K. G. nie dawał bezpośrednio D. N. pierwszej paczki marihuany.

Sąd dał wiarę obiektywnym dowodom z dokumentów: książeczce systematycznego oszczędzania – k. 251-252, umowie pożyczki - k.255 – 259, potwierdzeniu przelewu. Dowody te potwierdziły wiarygodność zeznań M., R. i M. N. (1).

Sąd dał wiarę wydrukowi korespondencji z F. (k.87 –104), umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych – k.111 i potwierdzeniu odbioru aparatu telefonicznego – k.112. Dowody te potwierdzały zeznania D. N..

Sąd dał wiarę obiektywnym dowodom: przeszukaniom, protokołom użycia testera narkotykowego, oględzinom, opinii z badan fizykochemicznych, które potwierdziły znalezienie u K. G. w domu 12 % amfetaminy w ilości 9,764 grama, a u R. O. marihuanę w ilości 0,338 grama. Dowody te nie miały bezpośredniego przełożenia na ustalenia faktyczne, nie mniej w przypadku K. G. miały wpływ na ocenę wiarygodności jego zeznań, w których przedstawił się jako osobę niemal krystaliczną. Natomiast w przypadku R. O. potwierdziły, że miał dostęp do marihuany.

Zeznania świadków: D. R., M. S., M. G. i E. G.. P. W., S. P. miały znaczenie w sprawie II K 935/13.

Sąd dał wiarę arkuszom wiadomości przychodzących i wychodzących na telefon K. G. (k.187-221) i R. O. (k.146-156). Sąd uznał jednak, że dowody te nie wnoszą niczego istotnego do ustaleń faktycznych.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. G. w części. Dał w tym zakresie, w którym świadek ten podał, że „ścigał” D. N. o zwrot naliczanych mu pieniędzy, kontaktował się z nim na portalu F. (...) W tym zakresie zeznania potwierdził D. N. oraz wydruk tej korespondencji. Natomiast w pozostały zakresie Sąd jego zezniaom wiary nie dał. Wersja, że D. N. pomówił R. O., bo ten pomagał mu przy egzekucji długu jest nielogiczna i nieracjonalna. D. N. podał, że (...) nigdy mu nie groził, a raczej pełnił funkcję pośrednika w przekazywaniu informacji od K. G.. Nie jest to w ocenie Sądu powód, by D. N. złożył fałszywe zeznania przeciwko R. O. o tak poważne zarzuty. Po za tym trzeba mieć na uwadze, że D. N. złożył zeznania, które w równym stopniu jak R. O., obciążały i jego samego. Z urzędu wiadomym jest, że zapadł w stosunku do niego wyrok skazujący, który jest już prawomocny. Gdyby D. N. chciał pomówić R. O., czy K. G., to obmyśliłby plan, który z całą pewnością nie obciążał by go na równi z nimi z punktu widzenia odpowiedzialności karnej. To młoda i inteligentna osoba, musiał zdawać sobie sprawę z konsekwencji takiego wyroku w tak młodym wieku. K. G. został skazany w sprawie II K 935/13. Zeznania złożone w niniejszej sprawie ewidentnie nastawione były na obronę R. O. i swoją własną. W swoich zeznaniach świadek przedstawił się jako osobę niemal kryształową. Podał, że jest wrogiem narkotyków, nigdy ich nie używał, nie używa i nie sprzedawał. Tymczasem, co potwierdziły dowody z dokumentów, ujawniono u niego w domu amfetaminę (k.311-312v.). Poza tym z korespondencji zakwitowanej w Zakładzie Karnym ewidentnie wynika, że K. G. zawodowo pożyczał pieniądze na procent.

Wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.

R. O. stanął pod zarzutem tego, że:

1.  (IV a/o) w bliżej nieustalonym dniu, przypadającym na okres od lutego 2012r. do czerwca 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości jednego grama za kwotę 40 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

2.  (V a/o) w bliżej nieustalonym dniu, przypadającym na okres od lutego 2012r. do czerwca 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości jednego grama za kwotę 40 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

3.  (VI a/o) w bliżej nieustalonym dniu w lipcu 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości 50 gram za łączną kwotę 1500 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

4.  (VII a/o) w bliżej nieustalonym dniu, przypadającym na okres od lipca 2012r. do czerwca 2012r. w W., woj. (...) wbrew przepisom ustawy, wprowadził do obrotu środki odurzające w ten sposób, iż udzielił do dalszego rozprowadzenia D. N. marihuanę w ilości 50 gram za łączną kwotę 1500 zł,

to jest o czyn z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

5.  (VIII a/o) w bliżej nieustalonym dniu przypadającym na okres od lutego 2012r. do czerwca 2012r. w W., w celu osiągniecia korzyści majątkowej, udzielił małoletniemu D. N. środka odurzającego w postaci marihuany w ilości jednego grama za kwotę 35 zł, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

to jest o czyn z art. 59 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ustalony w sprawie stan faktyczny ponad wszelką wątpliwość wykazał, że oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów, jakkolwiek pewne kwestie wynikające z tych ustaleń miały wpływ na zmianę kwalifikacji prawnej czynów.

Co do czynów 1 i 2 (IV i V a/o) Sąd przyjął, że oskarżony dopuścił się ich w warunkach ciągu przestępstw, albowiem zostały one popełnione w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu. Stąd zachowanie oskarżonego Sąd zakwalifikował z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2012.124 j.t.) w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 56 ust. 1 cytowanej ustawy polega na wprowadzeniu do obrotu środków odurzających lub psychotropowych wbrew przepisom ustawy. Zgodnie z tezowanym wyrokiem SA w Łodzi z dnia 29 maja 2014r. w sprawie sygn. akt II AKa 34/14 wprowadzenie do obrotu środków psychotropowych polega na odpłatnym lub nieodpłatnym udzieleniu narkotyku osobom trzecim, a warunkiem koniecznym jest również ustalenie, że osoba, której środki są udostępniane, nie jest konsumentem.

Marihuana jest substancją psychotropową w rozumieniu cyt. ustawy. R. O. w okresie od lutego 2012r. do czerwca 2012r. dwukrotnie sprzedał D. N. jeden gram marihuany w cenie 40 zł za gram celem tego, że D. N. przekaże narkotyk konsumentowi. Tym samym należało uznać, że oskarżony dwukrotnie wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 56 ust. 1 cyt. ustawy.

Co do czynów 3 i 4 (VI i VII a/o) Sąd również przyjął ciąg przestępstw. Tyle że w tym wypadku zmienił opisy tych czynów poprzez przyjęcie, że oskarżony udzielił D. N. do dalszego rozprowadzania znaczne ilości marihuany. Zgodnie z utartym poglądem Sąd Najwyższego znaczna ilość to taka, która pozwoliłaby na zaspokojenie (odurzenie) kilkudziesięciu osób. Bez wątpienia każda z dwóch przekazanych przez oskarżonego D. N. paczek marihuany (po 50 gram) pozwalała odurzenie kilkudziesięciu osób. R. O. przekazywał dwukrotnie D. N., jako pośrednik K. G., dwie paczki marihuany po 50 gram każda. Brak dowodów, by otrzymywał za to pieniądze. Należało więc przyjąć, że przekazywał marihuanę nieodpłatnie. Stan faktyczny potwierdził, że D. N. nie brał tej substancji na użytek własny. Wskazuje na to ilość przyjętej przez niego marihuany, łącznie 100 gram. Zatem należało przyjąć, że nie był konsumentem przekazanego narkotyku. Tym samym należało uznać, że R. O. dwukrotnie wypełnił znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy narkotykowej. Dlatego czyny 3 i 4 Sąd zakwalifikował z art. z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2012.124 j.t.) w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Stan faktyczny sprawy potwierdził również, że w okresie od lutego 2012r. do czerwca 2012r. R. O. sprzedał D. N. jeden gram marihuany za kwotę 35 zł dla niego samego. D. N., jak w wynika z protokołu jego przesłuchania, urodził się (...) Zatem od lutego 2012r. do 22 marca 2012r. miał 16 lat, o od 22 marca 2012r. do czerwca 2012r. miał skończone 17 lat. Małoletnim, zgodnie z art. 15 kodeksu cywilnego w powiązaniu z art. 10 § 1 kodeksu cywilnego jest osoba, która ukończyła 13 lat, ale nie ukończyła lat 18. Z powyższego wynika więc, że w okresie, kiedy czyn nastąpił, D. N. miał skończone lat 13, ale nie ukończył 18 roku życia. Był więc osobą małoletnią. Skoro D. N. zapłacił za jeden gram marihuany kwotę 35 zł, to oznacza, że R. O. tę marihuanę mu sprzedał, zatem udzielenie tej substancji nastąpiło w celu osiągniecia korzyści majątkowej. Ilość tej substancji implikowała przyjęcie wypadku mniejszej wagi. Tym samym należało uznać, że R. O. wypełnił również znamiona czynu z art. 59 § 2 i § 3 cytowanej ustawy.

Czyny, które Sąd zaliczył do ciągu przestępstw zostały popełnione przed 01 lipca 2015r. tj. przed wejściem w życie nowelizacji do kodeksu karnego, która zaostrzyła warunki wymierzenia kary z zastosowaniem warunkowego zawieszenia wykonania kary. Zmianie uległ w szczególności okres kary, której wykonanie mogło formalnie zostać zawieszone. Wg starych przepisów okres ten mógł wynosić co najwyżej 2 lata, wg nowych 1 rok. Ponadto warunkowe zawieszenie wykonania kary od 1 lipca 2015r. wiązało się z obligatoryjnym, a wcześniej fakultatywnym, zastosowaniem środków z katalogu zawartego w art. 72 k.k. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 4 § 1 k.k. zasadą jest stosowanie przepisów ustawy nowej, natomiast starszą należy stosować jeżeli byłaby ona względniejsza dla sprawcy. Sąd wszystkie czyny przypisane oskarżonemu zakwalifikował z art. 4 § 1 k.k. ponieważ stara ustawa pozwalała na warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolność powyżej jednego roku.

Wyjaśnienie reakcji prawno – karnej i koszty postępowania.

Konsekwencją przyjęcia ciągu przestępstw jest wymierzenie jednej kary. Art. 56 ust. 1 cytowanej ustawy przewiduje dwa rodzaje sankcji karnej tj. grzywnę i karę pozbawienia wolności w wymiarze od 6 miesięcy do lat 8. Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie, a łączna ilość wprowadzonej do obrotu marihuany, w kontekście tych czynów, wynosiła dwa gramy. W związku z tym Sąd wymierzył oskarżonemu karę łagodniejszą czyli grzywnę, określając jej wymiar na 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Wypadek mniejszej wagi nie wchodził w rachubę, albowiem kara dotyczyła de facto dwóch czynów, a nie jednego, co podniosło negatywny stopień społecznej szkodliwości czynów. Jeżeli weźmie się pod uwagę możliwy do orzeczenie wymiar kary grzywny i skonfrontuje się go z tym, który zastosował Sąd okaże się, że kara sądowa została wymierzona w dolnych granicach. W ocenie Sądu właśnie kara w takiej wysokości spełnia kryteria z art. 53 k.k. w szczególności czyni zadość prewencji indywidulanej i ogólnej. W ocenie Sądu wymierzona kara jest sprawiedliwa.

Art. 56 ust. 3 cytowanej ustawy przewiduje również, jak w przypadku ust. 1, te same rodzaje kar, nie mniej wymiar kary pozbawienia wolności został diametralnie zaostrzony. Ustawodawca przewidział go w widełkach od 2 lat do 12 lat. Sąd uznał, że kara dwóch lat pozbawienia wolności będzie adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że oskarżony nie był dotychczas karany sądownie, a narkotyki przekazywał D. N. jako pośrednik K. G.. Brak dowodów, by czynił to odpłatnie. Natomiast ilość przekazanego przez oskarżonego narkotyku, łącznie 100 gram nie pozwalała na wymierzenie R. O. kary grzywny. Potencjalne skutki zdrowotne wprowadzenia do obrotu takiej ilości marihuany mogą być u konsumentów opłakane. W ocenie Sądu kara 2 lat pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą.

Art. 56 ust. 2 i 3 cytowanej ustawy (wypadek mniejszej wagi) przewidywał grzywnę, karę ograniczenia wolności oraz jej pozbawienia do lat 2. Dotychczasowa niekaralność oskarżonego oraz niewielką ilość udzielonej D. N. marihuany implikowały wymierzenie oskarżanemu kary najłagodniejszej tj. grzywny. Sąd określił jej wymiar na 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych. Jest to wymiar oscylujący w dolnych granicach. Umorzenie postępowania w zakresie tego czynu Sąd uznał za niezasadne. Trzeba mieć na uwadze, że narkotyk został udzielony małoletniemu. Oskarżony znając go doskonale musiał zdawać sobie sprawę z tego, że D. N. nie ukończył 18 roku życia. Sprzedał więc narkotyk osobie niedojrzałej emocjonalnie.

Z uwagi na regulacje zawarte w art. 85 k.k. i 86 § 1 k.k. należało wymierzyć oskarżonemu karę łączną grzywny w widełkach od 150 stawek do 250 stawek dziennych. Sąd określił wymiar kary łącznej grzywny na 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Czyny z punktu 1,2 i 5 zostały popełnione co prawda w bliskiej odległości, ale różnią się przedmiotowo. Czyny 1 i 2 polegały na udzieleniu marihuany do dalszego rozprowadzenia, a czyn 5 na udzieleniu narkotyku małoletniemu.

Z uwagi na dotychczasową niekaralność oskarżonego, co pozytywnie prognozuje w kwestii ewentualnego wejścia przez niego w konflikt z prawem, Sąd wykonanie wymierzonej mu kary 2 lat pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 (pięciu) lat. Czyny z punktu 3 i 4 miały poważny charakter. Okres próby musiał być więc na tyle długi, by rzetelnie przypilnować oskarżonego i weryfikować postawioną wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczną.

Niewątpliwie R. O. sprzedając D. N. marihuanę, w tym dwukrotnie po jednym gramie za łącznie 80 zł i raz 1 gram za 35 zł, osiągnął korzyść majątkową z przestępstwa. Dlatego zgodnie z treścią art. 45 § 1 k.k. należało orzec przepadek tej korzyści (łącznie 115 zł) Jeżeli chodzi o orzeczenie przepadku za czyny 3 i 4 (VI i VII a/o), to Sąd takich podstaw nie dostrzegł. Z zeznań D. N. jednoznacznie wynikało, że R. O. był pośrednikiem K. G., i marihuana należała do tego drugiego. R. O. przekazywał ją jedynie Domownikowi N., a następnie odbierał od niego umówiony utarg. Brak więc dowodów, które potwierdziłyby jaką korzyść za tego rodzaju pośrednictwo osiągał oskarżony. Korzyść tę bez wątpienia osiągał K. G.. Nie mniej oskarżonym w tej sprawie był R. O., a więc Sąd nie mógł w stosunku do niego orzec przepadku korzyści osiągniętej przez inną osobę.

Oskarżony R. O. był zatrzymany (k.136) i tymczasowo aresztowany w sprawie w okresie od 15 sierpnia 2013r. do 14 października 2013r. Zatem zgodnie z regulacją zawartą w art. 63 § 1 k.k. okres ten należało zaliczyć oskarżonemu na poczet tej kary, która będzie efektywnie wobec niego wykonywana tj. kary grzywny.

Oskarżony posiada stały co miesięczny dochód z umowy o pracę i nie posiada nikogo na swym utrzymaniu. Dlatego Sąd zasądził od niego koszty postępowania. O opłacie orzeczono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U.1983.49.223 j.t.)