Pełny tekst orzeczenia

Sygn.akt III AUa 178/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Dorota Elżbieta Zarzecka

Sędziowie: SO del. Piotr Prusinowski (spr.)

SA Bożena Szponar - Jarocka

Protokolant: Magda Małgorzata Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2013 r. w B.

sprawy z odwołania W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji wnioskodawcy W. P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Ostrołęce III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 12 grudnia 2012 r. sygn. akt III U 752/12

oddala apelację.

Sygn. akt III AUa 178/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 sierpnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił W. P. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz.1227) w związku z § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) wskazując, że nie osiągnął on 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Organ rentowy podkreślił, że na dzień 01.01.1999 r. ZUS ubezpieczony wykazał okresy składkowe i nieskładkowe w ilości 20 lat 8 miesięcy i 17 dni oraz 14 lat 8 miesięcy i 14 dni pracy w szczególnych warunkach.

W. P. zaskarżył powyższą decyzję. Wskazał, że praca wykonywana w szczególnych warunkach uprawnia go do emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wnosił o oddalenie odwołania. Argumentował, że wnioskodawca nie spełnił warunków niezbędnych do przyznania świadczenia.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 12 grudnia 2012 roku odwołanie wnioskodawcy oddalił. Sąd I instancji powołał się na przepisy art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 i § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. Wskazał, że jednym z warunków przyznania prawa do wcześniejszej emerytury z racji wykonywania pracy w szczególnych warunkach jest udowodnienie na dzień 1 stycznia 1999 r. stażu składkowego i nieskładkowego wynoszącego w wypadku mężczyzn 25 lat. Sąd Okręgowy podkreślił, że wnioskodawca nie kwestionował, że przesłanki tej nie spełnił. W rezultacie stanowiło to podstawę do oddalenia odwołania.

Apelację od wyroku złożył W. P.. Zarzucił rozstrzygnięciu naruszenie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn zm.). Apelujący przyznał, iż w szczególnych warunkach przepracował wskazany przez ZUS okres. Podnosił, iż przez ten okres nikt nie informował go o zagrożeniach wynikających z charakteru pracy, przez które obecnie cierpi na pylicę i posiada zmiany chorobowe płuc wywołane pyłem azbestowym. Wskazywał, że spełnił wszystkie warunki uprawniające do nabycia wcześniejszej emerytury, z uwagi na co wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku, uwzględnienie odwołania i przyznanie mu świadczenia.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja nie jest zasadna. Sąd Apelacyjny podziela poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne oraz prawne i przyjmuje je za podstawę swojego rozstrzygnięcia.

Prawo do emerytury w niższym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przewidziane w art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) zawartym w rozdziale 2, działu II ustawy dotyczy osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. W sytuacji skarżącego, który urodził się w dniu 14 czerwca 1957 r., zastosowanie ma przepis przejściowy - art. 184 ust. 1-2 ustawy. Przewiduje on prawo do wcześniejszej emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. Zgodnie z jego treścią warunkiem prawa do świadczenia jest wykazanie na dzień 1 stycznia 1999 r. okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego 25 lat dla mężczyzn.

W sprawie poza sporem było, iż wnioskodawca tej przesłanki nie spełnia. Oznacza to, że prawidłowe jest stanowisko Sądu pierwszej instancji. Nie zmienia tego okoliczność, podnoszona na rozprawie, że wnioskodawca urodził się w roku 1957 i nie był w stanie „uzbierać” wymaganej liczby lat składkowych i nieskładkowych. Spostrzeżenie to nie może wpływać na normatywny kształt regulacji prawnej. Wnioskodawca nie uwzględnia, że polski ustawodawca zmierza do ograniczenia wyjątkowych przywilejów emerytalnych. Wyrazem tego jest zawężenie kręgu osób uprawnionych do emerytur z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Ocena słuszności takiego kierunku legislacyjnego nie należy do Sądu, którego rolą jest stosowanie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa ubezpieczeń społecznych. W rezultacie, za Sądem pierwszej instancji, należy podkreślić, że wnioskodawca nie spełnił wszystkich przesłanek określonych w przepisie art. 184 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a argumenty wskazane w apelacji nie dają podstaw do obalenia tego twierdzenia.

Dlatego Sąd Apelacyjny, zgodnie z przepisem art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13