Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodnicząca:	SSO Monika Miller-Młyńska
Protokolant:	stażysta Paulina Robaczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2013 r. w S.

sprawy B. H. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania B. H. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 12 grudnia 2012 roku znak: (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten tylko sposób, że ustala iż przyjęta do ustalenia wysokości świadczenia kwota kapitału początkowego, bez uwzględnienia dalszej waloryzacji, tj. na dzień 1 stycznia 1999r. powinna wynosić 101.310,66 zł (sto jeden tysięcy trzysta dziesięć złotych i sześćdziesiąt sześć groszy);

II.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie;

III.  przekazuje organowi rentowemu do rozpoznania wniosek o przyznanie ubezpieczonej prawa do odsetek od wyrównania w związku z błędnie ustaloną wysokością świadczenia.

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 grudnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. po rozpatrzeniu wniosku z 29 listopada 2011 r. przyznał B. H. (1) emeryturę od dnia 28 listopada 2011 r. (od osiągnięcia wieku emerytalnego) w kwocie 1210,11 zł. Organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej (7818,34 zł) oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego (278667,26 zł). Zaznaczono też, iż emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (251,50 miesięcy).

B. H. (1) odwołała się od powyższej decyzji, wskazując że nie zgadza się z wysokością przyznanego jej świadczenia i wnosząc o jego ponowne wyliczenie. Zarzuciła, że organ rentowy nie wziął pod uwagę wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych. Dodatkowo wskazała, że podstawę wymiaru emerytury stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z ostatnich 20 lat, tymczasem organ rentowy uwzględnił wyłącznie 10 lat; w ocenie ubezpieczonej organ rentowy zaniżył również kwotę bazową. Ubezpieczona wniosła o wyrównanie jej świadczenia z odsetkami.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, wskazując, że emerytura została obliczona zgodnie z obowiązującymi przepisami. Organ rentowy podkreślił przy tym, że wysokość nowej emerytury - obliczanej na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej - nie jest uzależniona od długości przebytych okresów ubezpieczenia, a wyłącznie od wysokości składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczeniowym po 1998 roku oraz od kwoty kapitału początkowego i średniego dalszego życia.

W piśmie procesowym z 17 marca 2013 r. ubezpieczona sprecyzowała swoje zarzuty, wskazując że organ rentowy zaniżył kwotę składek zaewidencjonowanych na jej koncie, gdyż nie uwzględnił wszystkich składek wpłaconych na jej konto ubezpieczeniowe przez Ośrodek Pomocy Społecznej w M.w 1999 r. W tym zakresie wskazała, że łącznie w 1999 r. na jej konto wpłacono składki w kwocie 2289,88 zł, tymczasem ZUS uwzględnił składki w kwocie 1800,48 zł pomijając składki za miesiąc luty i kwiecień w łącznej kwocie 489,40 zł. Wskazała, że wprawdzie w dniu 21 marca 2013 r. uwzględniono powyższą kwotą, jednakże zdaniem ubezpieczonej nie została ona zwaloryzowana. Dodatkowo wskazała, że w latach 2000-2001 na jej konto uiszczono składki w łącznej kwocie 105,60 zł ((...) S.A.) oraz w kwocie 412,75 zł (PUP w M.), zdaniem ubezpieczonej również te składki nie zostały waloryzowane. Dodatkowo w ocenie ubezpieczonej organ rentowy nieprawidłowo wyliczył kapitał początkowy. Zdaniem ubezpieczonej kapitał powinien być obliczony z uwzględnieniem podstawy wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych (z lat 1985-1999) a nie z lat 10 jak przyjął ZUS (od 01.01.1989 do 31.12.1999 r.).

Na rozprawie w dniu 26 marca 2013 r. ubezpieczona dodatkowo złożyła wniosek o wypłatę jej odsetek za opóźnienie w przyznaniu i wypłacie emerytury (...). Wskazała, że wniosek o emeryturę złożyła w listopadzie 2011 r., natomiast decyzja zaliczkowa wydana została dopiero w lipcu 2012 r. wtedy wypłacono ubezpieczonej wyrównanie.

Postanowieniem z 26 marca 2013 r. Sąd Okręgowy przekazał organowi rentowemu do merytorycznego rozpoznania poprzez wydanie decyzji wniosek ubezpieczonej o wypłatę odsetek za opóźnienie w przyznaniu i wypłacie emerytury (...) za okres od złożenia wniosku o emeryturę do dnia faktycznej jej wypłaty.

Pismem z 31 maja 2013 r. ubezpieczona podtrzymała wszystkie zarzuty, a dodatkowo podniosła, że organ rentowy nieprawidłowo dokonał waloryzacji składek zaewidencjonowanych na jej koncie, przyjmując nieprawidłowe wskaźniki waloryzacji. Wg wyliczenia ubezpieczonej na dzień wydania decyzji wysokość waloryzowanych składek powinna wynieść 9759,78 zł.

W piśmie procesowym z 7 lipca 2013 r. ubezpieczona dodatkowo wskazała, że nieprawidłowo wyliczono również jej kapitał początkowy (błąd rachunkowy). Kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosić powinien jej zdaniem 101.310,66 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. H. (1)urodziła się (...)roku.

Niesporne.

Decyzją z 22 czerwca 2004 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 grudnia 2003 r. do 30 czerwca 2007 r. Do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1992 r. do 31 grudnia 2001 r.; wwpw wyniósł 23,47%. Podstawa wymiaru obliczona poprzez pomnożenie wwpw 23,47% przez kwotę bazową 1862,62 zł wyniosła 437,16 zł (po waloryzacji od 1 marca 2004 r. - 445,03 zł). Do ustalenia wysokości renty przyjęto 19 lat 7 miesięcy okresów składkowych (235 miesięcy), 6 lat i 3 miesiące okresów nieskładkowych (75 miesięcy). Wysokość renty wyniosła 437,16 zł (po waloryzacji od 1.03.2004 r. 445,03 zł).

Decyzją z 21 lipca 2004 r. organ rentowy przeliczył ubezpieczonej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2004 r. z uwzględnieniem dodatkowego wynagrodzenia. Do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1992 r. do 31 grudnia 2001 r. wwpw wyniósł 48,47%. Podstawa wymiaru obliczona poprzez pomnożenie wwpw 48,47% przez kwotę bazową 1862,62 zł wyniosła 902,81 zł (po waloryzacji od 1 marca 2004 r. - 919,06 zł). Do ustalenia wysokości renty przyjęto 19 lat 7 miesięcy okresów składkowych (235 miesięcy), 6 lat i 3 miesiące okresów nieskładkowych (75 miesięcy). Wysokość renty wyniosła 729,33 zł.

Dowody:

- decyzja z 22.06.2004 r. - k. 16-17 plik II akt rentowych;

- decyzja z 21.07.2004 r. - k. 29-30 plik II akt rentowych.

We wrześniu 2006r. ubezpieczona złożyła w organie rentowym wniosek o wcześniejszą emeryturę.

Decyzją z 10 stycznia 2007 r. - na podstawie art. 46 ustawy emerytalnej - organ rentowy przyznał ubezpieczonej od dnia 18 listopada 2006 r. wcześniejszą emeryturę. Do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1993 r. do 31 grudnia 2002 r. Wwpw wyniósł 48,47%. Podstawa wymiaru obliczona poprzez pomnożenie wwpw 48,47% przez kwotę bazową 1862,62 zł wyniosła 902,81 zł (po waloryzacji od 1 marca 2004 r. - 919,06 zł, od. 1.03.2006 r. - 976,04). Do ustalenia wysokości renty przyjęto 19 lat i 7 miesięcy okresów składkowych (235 miesięcy), 6 lat i 3 miesiące okresów nieskładkowych (75 miesięcy). Wysokość emerytury wyniosła 729,33 zł (po waloryzacji od 1.03.2006 r. - 774,55 zł).

Decyzją z 5 czerwca 2008 r. organ rentowy na wniosek ubezpieczonej przeliczył jej emeryturę. Do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 10 lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. wwpw wyniósł 68,48%. Podstawa wymiaru obliczona poprzez pomnożenie wwpw 68,48% przez kwotę bazową 1977,20 zł wyniosła 1353,99 zł (po waloryzacji od 1 marca 2008 r. - 1442,00 zł). Do ustalenia wysokości renty przyjęto 19 lat 6 miesięcy okresów składkowych, 5 lat i 10 miesięcy okresów nieskładkowych. Wysokość emerytury wyniosła 929,76 zł.

Niesporne, a nadto dowody:

- wniosek - k. 1-2 plik III akt rentowych;

- decyzja z 10.01.2007 r. - k. 23-24plik III akt rentowych;

- decyzja z 5.06.2008 r. - k. 61 plik III akt rentowych.

Decyzją z 27 czerwca 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., ustalił ubezpieczonej wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 roku na kwotę 101306,48 zł, przyjmując jako podstawę wymiaru kapitału początkowego kwotę 836,07 zł. Okresy składkowe zostały uwzględnione w wymiarze 17 lat, 10 miesięcy i 19 dni (214 miesięcy), nieskładkowe w wymiarze 5 lat 1 miesiąc i 15 dni (61 miesięcy). Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 89,13%, zaś średnie dalsze trwanie życia ustalono na 209 miesięcy. Obliczając wartość kapitału początkowego organ rentowy dokonał wyliczenia matematycznego wg następującego wzoru:

1)  293,01 zł x 89,13 % = 261,16 zł, gdzie 293,01 zł to część socjalna kapitału początkowego wynosząca 24% kwoty bazowej tj. 24% x 1220,89 zł, a 89,13 % to ustalony współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego,

2)  (214 miesięcy składkowych x 1,3 %) : 12 x 836,07 zł (ustalona podstawa wymiaru kapitału) = 193,80 zł

3)  (61 miesięcy nieskładkowych x 0,7%) : 12 x 836,07 zł (ustalona podstawa wymiaru kapitału) = 29,76 zł

łącznie 484,72 zł

4)  484,72 zł x 209 miesięcy (średnie dalsze trwanie życia) = 101306,48 zł.

Przy obliczaniu kapitału początkowego uwzględniono okresy ubezpieczenia od 1 marca 1972 r. do 18 listopada 1972 r. ((...) M.), od 15 stycznia 1973 r. do 31 maja 1974 r. (Sąd Powiatowy M.), od 13 października 1974 r. do 30 kwietnia 1975 r. (opieka nad dzieckiem), od 1 maja 1975 r. do 30 września 1978 r. ((...)), od 1 października 1978 r. do 26 kwietnia 1983 r. (opieka nad dziećmi), od 15 maja 1986 r. do 31 stycznia 1993 r. ((...)w G.), od 3 lutego 1993 r. do 23 sierpnia 1994 r. (Zasiłek dla bezrobotnych), od 23 listopada 1994 r. do 31 października 1997 r. (Urząd Miasta i Gminy w M.) oraz od 1 listopada 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. (Ośrodek Pomocy (...)w M.).

Niesporne, a nadto dowody:

- decyzja z 27.06.2012 r. w pliku (...);

- stan sprawy do decyzji w pliku (...);

- świadectwa pracy - k. 5, 6, 8, 10, 12, 13 plik I akt rentowych;

- zaświadczenie PUP - k. 11 plik I akt rentowych.

W dniu 29 listopada 2011 r. ubezpieczona złożyła w organie rentowym wniosek o „nową” emeryturę.

Decyzją z 12 grudnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał B. H. (1) emeryturę od dnia 28 listopada 2011 r. (tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego) w kwocie 1210,11 zł. Organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne zaewidencjonowanych na koncie (7818,34 zł) oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego (278667,26 zł). Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (251,50 miesięcy).

Dowody:

- wniosek - k. 1-3 plik IV akt rentowych;

- decyzja z 12.12.2012 r. - k. 24 plik IV akt rentowych.

Na potrzeby wyliczenia „nowej” emerytury organ rentowy przeprowadził waloryzację kapitału początkowego ustalonego na dzień 1 stycznia 1999 r. Waloryzacja została przeprowadzona od dnia 1 czerwca 2000 r. (za rok 1999) wg wskaźnika waloryzacji kapitału początkowego za rok 1999 wynoszącego 115,60% (wyliczonego zgodnie z zapisem art. 173 ust. 4 ustawy emerytalnej). Kolejne waloryzacje kapitału początkowego tj. za rok 2000 i następne przeprowadzone zostały wg wskaźników waloryzacji ogłaszanych dla składek na ubezpieczenie.

Wysokość zwaloryzowanego kapitału początkowego na dzień wydania zaskarżonej decyzji (12 stycznia 2012 r.) wynosiła 278667,26 zł.

Wyliczając kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego na potrzeby ustalenia wysokości emerytury organ rentowy kolejno pomnożył kwotę waloryzowanego w kolejnych latach kapitału przez wskaźniki waloryzacji za rok 1999 - 115,60 %, za 2000 r. - 112,72%, za 2001 r. - 106,68% , za 2002 r. - 101,90%, za 2003 r. - 102%, za 2004 r. - 103,53%, za 2005 r. - 105,55%, za 2006 r. 106,90%, za 2007 r. - 112,85%, za 2008 r. 116,20%, za 2009 r. - 107,22%, za 2010 r. - 103,98 %, za I kwartał 2011 r. - 109,67%, w II kwartał 2011 r. - 101,50 %,

Sposób wyliczenia waloryzowania kapitału początkowego przedstawiał się następująco: za 1999 r. - 101306,48 zł x 115,60 % (wskaźnik waloryzacji) = 117110,29 zł, za 2000 r.: 117110,29 zł (zwaloryzowany kapitał z 1999 r. ) x 112.72% (wskaźnik waloryzacji) = 132006,72 zł, za 2001 r.: 132006,72 zł (zwaloryzowany kapitał z 2000 r.) x 106,68% (wskaźnik waloryzacji) = 140824,77 zł, za 2002 r.: 140824,77 zł (zwaloryzowany kapitał z 2001 r.) x 101,90% (wskaźnik waloryzacji) = 143500,44 zł, za 2003 r. 143500,44 zł (zwaloryzowany kapitał z 2002 r.) x 102% (wskaźnik waloryzacji) = 146370,45 zł, za 2004 r.: 146370,45 zł (zwaloryzowany kapitał z 2003 r.) x 103,53% (wskaźnik waloryzacji) = 151683,70 zł ; za 2005 r. 151683,70 zł (zwaloryzowany kapitał z 2004 r.) x 105,55% = 160102,15 zł, za 2006 r. 160102,15 zł (zwaloryzowany kapitał z 2005 r.) x 106,90% = 171149,20 zł, za 2007 r. 171149,20 zł, (zwaloryzowany kapitał z 2006 r.) x 112,85% = 193141,87 zł, za 2008 r. 193141,87 zł (zwaloryzowany kapitał z 2007 r.) x 116,26% = 224546,74 zł, za 2009 r. 224546,74 zł (zwaloryzowany kapitał z 2008 r.) x 107,22% = 240756,01 zł, za 2010 r. 240756,01 zł (zwaloryzowany kapitał z 2009 r.) x 103,98 % (wskaźnik waloryzacji) = 250341,22 zł, I kwartał 2011 r. 250341,22 zł x 109,67 % = 274549,22 zł, II kwartał 2011 r.: 274549,22 zł x 101,50 % = 278667,46 zł.

Dowód: wyliczenie - k. 28-29 akt sądowych.

Na potrzeby wyliczenia „nowej” emerytury organ rentowy przeprowadził również waloryzację zgromadzonych na koncie ubezpieczonej od 1999 r. składek.

Ubezpieczona zgromadziła na swoim koncie w 1999 r. składki w łącznej wysokości 2289,88 zł (płatnikiem składek był Ośrodek Pomocy Społecznej, składki uiszczono w kwocie 243,04 za styczeń, w kwotach po 244,40 zł miesięcznie za okres od lutego do sierpnia oraz w kwocie 333,94 zł za wrzesień), w 2000 r. w łącznej wysokości 256,75 zł (płatnikiem składek był (...) S.A.za lipiec w kwocie 28,10 zł, za sierpień - w kwocie 71,64 zł, za wrzesień w kwocie 5,86 zł oraz PUP za listopad w kwocie 63,95 zł i za grudzień w kwocie 87,20 zł), w 2001 r. - 923,54 zł (płatnik składek PUP za miesiące: styczeń-marzec w kwotach po 87,20 zł miesięcznie, za miesiące kwiecień-wrzesień kwotach po 90,16 zł miesięcznie, za październik w kwocie 93,05 zł, za miesiąc listopad w kwocie 27,93 zł). Za lata 2002 - 2011 na konto ubezpieczonej nie wpłynęły żadne składki.

Wyliczając wysokość zwaloryzowanych składek oraz kapitału początkowego na potrzeby ustalenia wysokości emerytury organ rentowy kolejno pomnożył kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej w kolejnych latach przez wskaźniki waloryzacji, wynoszące kolejno w 2000 r. - 112,72%, w 2001 r. - 106,68%, w 2002 r. - 101,90%, w 2003 r. - 102%, w 2004 r. - 103,53%, w 2005 r. - 105,55%, z 2006 r. 106,90%, w 2007 r. - 112,85%, w 2008 r. 116,20%, w 2009 r. - 107,22%, w 2010 r. - 103,98 , w 2011 r. - 105,18%, za I kwartał 2012 r. - 114,05%, za II kwartał 2012 r. - 101,30%.

Sposób waloryzowania składek przedstawiał się następująco: w 2000 r.: 2289,88 zł (składki z 1999 r. ) x 112.72% (wskaźnik waloryzacji) = 2581,15 zł), w 2001 r.: 2581,15 zł (zwaloryzowane składki z 1999 r. ) + 256,75 zł (składki z 2000 r.) x 106,68% (wskaźnik waloryzacji) = 3027,47 zł, w 2002 r. (3027,47 zł (zwaloryzowane składki z lat 1999-2000) + 923,54 zł (składki z 2001 r.) x - 101,90% (wskaźnik waloryzacji) = 4026,08 zł, w 2003 r. 4026,08 zł (zwaloryzowane składki z lat 1999-2001) + 0,00 zł (składki z 2002 r.) x 102% (wskaźnik waloryzacji) = 4106,60 zł, w 2004 r.: 4106,60 zł (waloryzowane składki z lat 1999-2002) + 0,00 zł (składki z 2003 r.) x 103,53% (wskaźnik waloryzacji) = 4255,67 zł; w 2005 r. 4255,67 zł (waloryzowane składki z lat 1999-2003) + 0, 00 zł (składki za 2004 r.) x 105,55% = 4491,86 zł, w 2006 r. 4491,86 zł (waloryzowane składki z lat 1999-2004) + 0,00 zł (składki za 2005 r.) zł x 106,90% = 4801,80 zł, w 2007 r. 4801,80 zł (waloryzowane składki z lat 1999-2005) 0,00 zł (składki z 2006 r.) x 112,85% = 5418,83 zł, w 2008 r. 5418,83 zł (waloryzowane składki z lat 1999-2006) + 0,00 zł (składki za 2007 r.) zł x 116,26% = 6299,93 zł, w 2009 r. 6299,93 zł (waloryzowane składki z lat 1999-2008) + 0,00 zł (składki z 2009 r.) x 107,22% = 6754,78 zł, w 2010 r. 6754,78 zł (waloryzowane składki z lat 1999-2009) + 0,00 zł (składki z 2010 r.) x 103,98 % = 7023,62 zł, w 2011 r. 7023,62 zł waloryzowane składki z lat 1999-2010) + 0,00 zł (składki z 2011 r.) x 105,18 % = 7387,44 zł

Wysokość zwaloryzowanych składek ubezpieczonej wpłaconych na jej ubezpieczenie emerytalne na dzień wydawania decyzji wyniosła 7818,34 zł

Dowody:

- wyliczenie - k. 28-29 akt sądowych;

- informacja o stanie konta z 21.03.2012 r. - k. 16 akt sprawy;

- informacja o składkach z 24.03.2006 r. - k. 20 akt sprawy;

- informacja o składkach z 31.12.2004 r. - k. 21 akt sprawy;

- informacja o składkach z 11.04.2013 r. - k. 32 akt sprawy;

- informacje o stanie konta - k. 33-36 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie było uzasadnione tylko w niewielkim zakresie.

W niniejszej sprawie pod rozwagę Sądu poddano ocenę prawidłowości wydanej przez organ rentowy decyzji z dnia 12 grudnia 2012 r. przyznającej ubezpieczonej na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do emerytury. Ubezpieczona zakwestionowała powyższą decyzję, wskazując że ma wątpliwości, czy organ rentowy uwzględnił wszystkie składki wpłacone na jej konto w latach 1999-2001 oraz czy dokonał prawidłowej ich waloryzacji. Podniosła również, że nieprawidłowo wyliczono jej kapitał początkowy; w tym zakresie ostatecznie wytknęła organowi rentowemu wyłącznie błąd rachunkowy, wskazując że kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosić powinien 101.310,66 zł, a nie jak przyjął ZUS 101.306,48 zł.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, w pierwszej kolejności Sąd zwrócił uwagę, że ubezpieczona zakwestionowała decyzję z dnia 12 grudnia 2012 r. wskazując, że organ rentowy przyjął nieprawidłową wysokość kapitału początkowego, bowiem popełnił prosty błąd rachunkowy. W tym zakresie spór sprowadzał się więc wyłącznie do ustalenia, czy organ rentowy prawidłowo obliczył wysokość kapitału początkowego, a w konsekwencji czy prawidłowo wyliczył wysokość należnej ubezpieczonej emerytury.

Zgodnie z treścią przepisu art. 173 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. nr 39, poz. 353 z późn. zm., dalej jako: ustawa emerytalna), dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (tj. na dzień 01.01.1999 r.– art. 196 ustawy) (ust. 3)

Zgodnie zaś z treścią przepisu artykułu 174 ust.1 ustawy emerytalnej, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2. (art. 174 ust. 2)

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. (art. 174 ust. 3).

W art. 174 ust. 7 ustawy wskazano, że do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r. tj. kwotę 1220,89 zł.

Z kolei w ust. 8 wskazano, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r.

W art. 53 ust. 1 I 2 ustawy emerytalnej wskazano, że emerytura wynosi: 24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych i po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych z uwzględnieniem art. 55. Przy obliczaniu emerytury okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

Z powyższego wynika, że wysokość kapitału początkowego zależy od dwóch elementów: części stałej (socjalnej) świadczenia, tj. 24% kwoty bazowej wynoszącej 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r. pomnożonej przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. oraz części indywidualnej zależnej od lat okresów ubezpieczenia (składkowych i nieskładkowych) i dochodów z określonego okresu ubezpieczenia (podstawa wymiaru) pomnożonych przez tzw. średnie dalsze trwanie życia.

Sumarycznie wzór na obliczenie wysokości kapitału początkowego można zapisać następująco:

KP = (24% KB x WP) + [(1,3% miesiące OS) + (0,7% × miesiące ON)] : 12 miesięcy x PW ׌Ż

gdzie:

KP - kapitał początkowy

KB - kwota bazowa wynosząca 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r.

WP - współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r.

OS - okresy składkowe

ON - okresy nieskładkowe

PW - podstawa wymiaru kapitału

ŚŻ - średnie dalsze trwanie życia

Ze wskazanego w decyzji dotyczącej ustalenia kapitału początkowego wyliczenia wysokości kapitału początkowego wynika, że ustalając wysokość tego kapitału organ rentowy zastosował prawidłowy wzór obliczenia tej wysokości: KP = (24% KB x WP) + (1,3% ×OS) : 12 × PW + (0,7% ×ON) : 12 × PW x ŚŻ.

Sąd podzielił jednak zastrzeżenia ubezpieczonej, iż dokonując matematycznego wyliczenia wysokości kapitału początkowego organ rentowy popełnił błąd rachunkowy. Organ rentowy prawidłowo wyliczył wyłącznie wysokość tzw. części socjalnej kapitału początkowego (24% KB x WP). Przy obliczaniu tzw. części socjalnej kapitału początkowego organ rentowy prawidłowo bowiem przyjął iż w przypadku ubezpieczonej wynosi on 261, 16 zł (293,01 zł x 89,13%, gdzie 293,01 zł to część socjalna kapitału początkowego wynosząca 24% kwoty bazowej tj. 24% x 1220,89 zł, a 89,13 % to ustalony współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego)

Jednocześnie jednak Sąd dostrzegł, iż organ rentowy w dalszej części wyliczenia dotyczącej ustalenia wysokości podstawy wymiaru kapitału zależnej od wykazanych przez ubezpieczoną okresów składkowych i nieskładkowych popełnił błąd rachunkowy. Mianowicie, obliczając wartość 1,3% podstawy wymiaru kapitału początkowego za każdy rok okresów składkowych (1,3% ×OS) : 12, mimo iż przyjął prawidłowe wartości poszczególnych elementów równania (214 miesięcy okresów składkowych, 836,07 zł podstawa wymiaru kapitału początkowego ustalona na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18 ustawy emerytalnej, z kolejnych 10 lat kalendarzowych od 1.01.1989 r. do 31.12.1998 r.), błędnie zsumował wyniki poszczególnych działań. Przyjęto bowiem, że wynik równania: (1,3 % x 214 miesięcy składkowych) : 12 x 836,07 zł (podstawa wymiaru) wynosi 193,80 zł, podczas gdy wynik tego równania wynosi faktycznie 193,83 zł.

Podobny błąd został popełniony przy obliczaniu wartości 0,7% podstawy wymiaru kapitału początkowego za każdy rok okresów nieskładkowych (0,7% × ON) : 12. Organ rentowy mimo iż przyjął prawidłowe wartości poszczególnych elementów równania (61 miesięcy okresów nieskładkowych, 836,07 zł podstawa wymiaru kapitału początkowego), to błędnie przyjął, że wynik równania: (0,7 % x 61 miesięcy nieskładkowych) : 12 x 836,07 zł (podstawa wymiaru) wynosi 29,76 zł. Tymczasem wynik tego równania wynosi faktycznie 29,75 zł.

W konsekwencji popełnienia powyższych błędów organ rentowy zaniżył wartość kapitału początkowego ubezpieczonej, ustalając, że wynosi on 101306,48 zł (261,16 zł + 193,80 + 29,76 zł x 209 miesięcy (średnie dalsze trwanie życia), podczas gdy wartość ta w rzeczywistości wynosi 101310,66 zł (zł (261,16 zł + 193,83 + 29,75 zł x 209 miesięcy).

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 12 grudnia 2012 r. w ten sposób, iż stwierdził, że przyjęta do ustalenia wysokości emerytury wartość kapitału początkowego, bez uwzględnienia dalszej waloryzacji, tj. na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 101310,66 zł, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

W punkcie II. wyroku Sąd oddalił odwołanie w zakresie pozostałych podnoszonych przez ubezpieczoną zarzutów. Poza wskazanym wyżej błędem dotyczącym błędu rachunkowego przy wyliczeniu przez organ rentowy kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. Sąd nie dopatrzył się bowiem jakichkolwiek innych uchybień.

Odnośnie zarzutu nieuwzględnienia wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych, w pierwszej kolejności wskazać należy, że w przypadku ubezpieczonej ewentualnie nieuwzględnienie wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych mogło mieć pośredni wpływ na wysokość jej emerytury, tylko o tyle, o ile w niniejszym postępowaniu ustalono by, że organ rentowy nie uwzględnił wszystkich okresów ubezpieczenia przy obliczaniu kapitału początkowego. W świetle jednoznacznego brzmienia art. 174 ust. 2 cytowanej ustawy przy ustalaniu kapitału początkowego wykluczone jest bowiem uwzględnianie okresów podlegania ubezpieczeniom społecznym przypadających po dniu 1 stycznia 1999 r. Żądając ponownego ustalenia kapitału początkowego ubezpieczona mogła zatem powoływać się wyłącznie na okresy (składkowe i nieskładkowe) nieuwzględnione dotychczas przez organ rentowy, a przypadające przed dniem 1 stycznia 1999 r. Takich okresów podlegania ubezpieczeniom B. H. jednak nie wskazała, w odwołaniu od decyzji powołując się jedynie na bliżej nieokreślone okresy składkowe i nieskładkowe. Co więcej ostatecznie, w zakresie ustalonej wysokości kapitału początkowego ubezpieczona wytknęła organowi rentowemu wyłącznie błąd rachunkowy.

Mając jednak na uwadze roszczeniowe stanowisko ubezpieczonej Sąd dodatkowo zbadał merytoryczną prawidłowość decyzji organu rentowego w zakresie przyjętego przez organ rentowy przy obliczaniu kapitału początkowego okresu ubezpieczenia. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził słuszność stanowiska organu rentowego w tym zakresie. Sąd zwrócił bowiem uwagę, że ustalając wysokość kapitału początkowego organ rentowy uwzględnił wszystkie udokumentowane przez ubezpieczoną okresy składkowe i nieskładkowe przypadające przed dniem 1 stycznia 1999 r. Mianowicie przy obliczaniu kapitału początkowego uwzględniono okresy ubezpieczenia od 1 marca 1972r. do 18 listopada 1972 r. ((...) M.), od 15 stycznia 1973 r. do 31 maja 1974 r. (Sąd Powiatowy M.), od 13 października 1974 r. do 30 kwietnia 1975 r. (opieka nad dzieckiem), od 1 maja 1975 r. do 30 września 1978 r. (Okręgowy Zakład (...)), od 1 października 1978 r. do 26 kwietnia 1983 r. (opieka nad dziećmi), od 15 maja 1986 r. do 31 stycznia 1993 r. ((...)w G.), od 3 lutego 1993 r. do 23 sierpnia 1994 r. (Zasiłek dla bezrobotnych), od 23 listopada 1994 r. do 31 października 1997 r. (Urząd Miasta i Gminy w M.) oraz od 1 listopada 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. (Ośrodek Pomocy Społecznej w M.).

Nie potwierdziły się również pozostałe zarzuty ubezpieczonej, a dokonane przez ZUS wyliczenie należało uznać za zgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. określa aktualnie przepis art. 24 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet.

Zgodnie z regulacją zamieszczoną w przepisie art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. W ust. 2 wskazano, że wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (ust. 3). Przy czym w ust. 4 i 5 wskazano, że tablice trwania życia ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca Prezes Głównego Urzędu Statystycznego. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.

Z kolei zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175, z zastrzeżeniem art. 185.

W kolejnych ustępach cytowanego przepisu wskazano sposób przeprowadzania waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonych. Mianowicie wskazano, że waloryzację taką przeprowadza się corocznie, od dnia 1 czerwca każdego roku, poczynając od waloryzacji za rok 2000, z uwzględnieniem art. 25a. W wyniku przeprowadzonej waloryzacji stan konta nie może ulec obniżeniu (Ust. 3.). Waloryzacji podlega kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na dzień 31 stycznia roku, za który jest przeprowadzana waloryzacja, powiększona o kwoty z tytułu przeprowadzonych waloryzacji (ust. 4). Waloryzacja składek polega na pomnożeniu zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek przez wskaźnik waloryzacji (ust. 5). Wskaźnik waloryzacji składek jest równy wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do poprzedniego roku powiększonemu o wzrost realny sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do roku poprzedniego, z zastrzeżeniem ust. 9. Wskaźnik waloryzacji składek nie może być niższy niż wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do poprzedniego roku (ust. 6). Wskaźnik wzrostu realnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust. 6, otrzymuje się poprzez podzielenie wskaźnika wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do roku poprzedniego przez wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ustalony dla analogicznego okresu (ust. 7). Wskaźnik wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust. 7, stanowi iloraz sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji i w roku poprzednim (ust. 8). Wskaźnik waloryzacji składek za rok 2000 jest równy wskaźnikowi wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za 2000 r. w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia za 1999 r. (ust. 9). Wskaźnik waloryzacji składek ustala się z dokładnością do setnych części procentu (ust. 10). Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", do 20. dnia pierwszego miesiąca każdego kwartału, wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za poprzedni kwartał (ust. 11). Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", do 25. dnia miesiąca poprzedzającego termin waloryzacji, wskaźnik waloryzacji składek za poprzedni rok i kwartał (ust. 12).

Dodatkowe zasady waloryzowania składek wskazano również w art. 25a ustawy emerytalnej. W ust. 1 i 2 wskazano, że przy ustalaniu wysokości emerytury kwota składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, jest waloryzowana kwartalnie. W przypadku ustalania wysokości emerytury:

1)w pierwszym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za trzeci kwartał poprzedniego roku;

2)w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku;

3)w trzecim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za pierwszy kwartał danego roku;

4)w czwartym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za drugi kwartał danego roku.

Waloryzacji kwartalnej podlega kwota składek zewidencjonowanych na ostatni dzień pierwszego miesiąca kwartału, za który przeprowadzana jest waloryzacja, powiększona o kwoty uzyskane w wyniku poprzednich waloryzacji kwartalnych (ust. 3). Waloryzacja kwartalna składek polega na pomnożeniu zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek przez wskaźnik waloryzacji określony w ust. 5. W wyniku przeprowadzonej waloryzacji stan konta nie może ulec obniżeniu (ust. 4).

Zasady waloryzacji kapitału początkowego zostały natomiast określone w art. 173 ustawy emerytalnej. W ust 4 - 5a tego przepisu wskazano, że pierwszej waloryzacji kapitału początkowego dokonuje się od dnia 1 czerwca 2000 r. przez pomnożenie tego kapitału wskaźnikiem wzrostu przeciętnego wynagrodzenia z 1999 r., pomniejszonego o naliczone i potrącone od ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia za 1998 r. Drugiej waloryzacji przeprowadzanej od dnia 1 czerwca 2001 r. dokonuje się na zasadach określonych w art. 25 ust. 3-5, 9 i 10 oraz w art. 25a. Trzeciej waloryzacji przeprowadzanej od dnia 1 czerwca 2002 r. oraz kolejnych dokonuje się na zasadach określonych w art. 25 ust. 3-8 i 10 oraz w art. 25a.

Z powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że emerytura dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. jest wypłacana w systemie zdefiniowanej składki oraz kapitału początkowego (dla ubezpieczonych, którzy pracowali przed dniem 1 stycznia 1999 r.), co oznacza, że wysokość świadczenia została uzależniona od sumy zaewidencjonowanych składek na indywidualnym koncie ubezpieczonego oraz kapitału początkowego. Czynnikami wpływającymi na poziom świadczenia są zatem: kwota należnych (waloryzowanych) składek z całego okresu ubezpieczenia, która zależy od wysokości osiąganych zarobków z czasu aktywności zawodowej, długość tego okresu przy uwzględnieniu występowania ewentualnych przerw w ubezpieczeniu oraz kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego dla ubezpieczonych, którzy pracowali przed dniem 1 stycznia 1999 r. Zwaloryzowane składki i zwaloryzowany kapitał początkowy w momencie przejścia na emeryturę zostają podzielone przez średnie dalsze trwanie życia ustalone wspólnie dla kobiet i mężczyzn, liczone w miesiącach, ogłaszane corocznie do dnia 31 marca przez Prezesa GUS dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że organ rentowy w decyzji z dnia 12 grudnia 2012 r. dokonał wyliczenia wysokości należnej ubezpieczonej emerytury zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zasadami. Podstawę obliczenia należnej ubezpieczonej emerytury stanowiła bowiem kwota zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego. Wyliczona przez organ rentowy emerytura stanowić miała natomiast równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (234,50). Jedyny błąd jakiego dopatrzył się Sąd, powodujący konieczność ponownego wyliczenia wysokości należnej ubezpieczonej emerytury - był związany z nieprawidłowym - w wyniku prostego błędu rachunkowego - ustaleniem przez organ rentowy kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r.

Dodatkowo trzeba zaznaczyć, iż w ocenie Sądu ustalona przez organ rentowy przy wyliczaniu wysokości należnej jej emerytury wysokość zwaloryzowanych składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej była prawidłowa. Wbrew twierdzeniom ubezpieczonej organ rentowy uwzględnił bowiem wszystkie składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonej prowadzonym w formie elektronicznej, w tym również składki które wskazywała ubezpieczona. Mianowicie na potrzeby wyliczenia nowej emerytury organ rentowy przyjął, że ubezpieczona zgromadziła na swoim koncie w 1999 r. składki w łącznej wysokości 2289,88 zł, w 2000 r. w łącznej wysokości 256,75 zł, w 2001 r. - 923,54 zł, zaś w latach 2002 - 2011 - 0 zł. Wbrew twierdzeniom ubezpieczonej, wyliczając kwotę waloryzowanych składek na potrzeby ustalenia wysokości emerytury organ rentowy dokonał również w prawidłowy sposób ich waloryzacji. Wskaźnik waloryzacji składek wynikający z ogłoszeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej dokonywanych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski” wynosił odpowiednio: za 2000 r. - 112,72%, za 2001 r. - 106,68%, za 2002 r. - 101,90%, za 2003 r. - 102,00%, za 2004 r. - 103,63%, za 2005 r. - 105,55%, za 2006 r. - 106,90%, za 2007 r. - 112,85%,i za 2008 r. - 116,26%, za 2009 r. - 107,22%, za 2010 r. - 103,98 % , w 2011 r. - 105,18%, za I kwartał 2012 r. - 114,05%, za II kwartał 2012 r. - 101,30%. Takie też wskaźniki przyjął organ rentowy wyliczając wysokość zawidencjonowanych na koncie ubezpieczonej składek na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Z przedstawionych przez organ rentowy szczegółowych wyliczenia wynikało przy tym, że wbrew twierdzeniom ubezpieczonej organ rentowy nie popełnił żadnego błędu przy wyliczaniu wysokości waloryzowanych składek.

W powyższej sytuacji, nie znajdując podstaw do dalszej zmiany zaskarżonej decyzji, orzeczono jak w punkcie II. sentencji.

W punkcie III wyroku Sąd przekazał organowi rentowemu do rozpoznania wniosek o przyznanie ubezpieczonej prawa do odsetek od wyrównania w związku z błędnie ustaloną wysokością świadczenia.

W art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. wskazano, że jeżeli ubezpieczony zgłosił nowe żądanie, dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy, sąd przyjmuje to żądanie do protokołu i przekazuje go do rozpoznania organowi rentowemu. Przepis ten wprowadza więc regułę, zgodnie z którą niedopuszczalne jest dochodzenie przed sądem żądania, które nie było rozpoznane przez organ rentowy. W związku z tym żądanie, które nie było przedmiotem decyzji organu rentowego, a zostało zgłoszone w odwołaniu lub w toku postępowania przed sądem, zostanie przekazane przez sąd do rozpoznania organowi rentowemu. Wniosek o przyznanie ubezpieczonej prawa do odsetek od wyrównania w związku z błędnie ustaloną wysokością świadczenia nie był dotychczas przedmiotem decyzji organu rentowego, w związku z tym orzeczono jak w punkcie III sentencji wyroku.