Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Dariusz Wiśniewski

Protokolant Joanna Radziszewska

przy udziale Prokuratora Łukasza Janysta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 20 listopada i 15 grudnia 2015 roku

sprawy:

J. M. , syna S. i A. z domu D., urodzonego w dniu (...) w R.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od bliżej nieustalonego dnia do dnia 14 kwietnia 2015 roku w miejscowości R., wbrew przepisom art. 33 – 35 i 37 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 7.598,11 gram oraz 89,18 grama żywicy konopi, w ten sposób, że posiadał te środki odurzające w miejscu swego zamieszkania w R. przy ul. (...), celem ich dalszego udostępniania odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim nie będącym konsumentami,

to jest o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ,

I.  Oskarżonego uznaje za winnego tego, że w dniu 14 kwietnia 2015 roku w miejscu swego zamieszkania w R. przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczną ilość środków odurzających w postaci: 1100,44 gram ziela konopi innych niż włókniste, 6320,37 gram łodyg i liści z zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram żywicy konopi, to jest czynu z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. – i za to na mocy art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazuje go oraz wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

II.  Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby.

III.  Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego karę 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, równowartość jednej stawki dziennej ustalając na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.

IV.  Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres stosowania wobec niego tymczasowego aresztowania od dnia 14 kwietnia 2015 roku do dnia 8 lipca 2015 roku, jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności uznając za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda.

V.  Na mocy art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek środków odurzających opisanych w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych na karcie 391 akt sprawy pod pozycjami od 1 do 19 i od 21 do 22 oraz zarządza ich zniszczenie.

VI.  Na mocy art. 230 § 2 k.p.k. nakazuje zwrócić oskarżonemu rzeczy opisane w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych na karcie 386 – 387 akt sprawy pod pozycjami od 1 do 28 oraz w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych na karcie 391 akt sprawy pod pozycją 20.

VII.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem opłaty
i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie.

Sędzia:

II K 251/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. M. zamieszkuje w R. przy ulicy (...). W dniu 14 kwietnia 2015 roku na posesji tej zjawili się funkcjonariusze (...). B. M., która znajdowała się wówczas na podwórku, weszła wspólnie z funkcjonariuszami do mieszkania. W domu znajdował się J. M. wraz z synem. Funkcjonariusze oświadczyli, że przyszli do J. M., po czym przystąpili do przeszukania mieszkania. Znaleziono znaczną ilość środków odurzających w postaci: 1100,44 gram ziela konopi innych niż włókniste, 6320,37 gram łodyg i liści z zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram żywicy konopi.

Dowód: protokoły przeszukania wraz z materiałem poglądowym (k. 3 – 15).

Dowód: protokoły oględzin wraz z materiałem poglądowym (k. 30 – 32, 75 – 84).

Dowód: zeznania świadka M. B. (k. 468 – 468o).

Dowód: zeznania świadka B. M. (k. 468o – 469).

J. M. postawiono zarzut popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

J. M. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa. Wyjaśnił
(k. 467o), że przyznaje się jedynie do posiadania znacznej ilości narkotyków, natomiast nie przyznaje się do wprowadzenia do obrotu i uczestnictwa w obrocie znaczną ilością środków odurzających. Dodał, iż nie przekazywał narkotyków żadnym odbiorcom, w tym też hurtowym. Podkreślił, iż narkotyki posiadał jedynie na własny użytek, to jest w celach leczniczych. Wyjaśnił, iż rozpuszczał marihuanę w spirytusie ze względu na wykryte u niego guzy. Wskazał też, że K. S. (1) jest jego pracownikiem i pomaga mu przy pracach gospodarczych.

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym jest, że w dniu 14 kwietnia 2015 roku przy ulicy (...) w R., w miejscu zamieszkania oskarżonego, funkcjonariusze (...) ujawnili znaczną ilość środków odurzających, w tym 1100,44 gram ziela konopi innych niż włókniste, 6320,37 gram łodyg i liści z zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram żywicy konopi.

J. M. konsekwentnie podawał, że środki odurzające, które przechowywał w swoim domu, zostały zakupione na jego własny użytek, w celach leczniczych. W ocenie Sądu, wysoce wątpliwym jest, w świetle wskazań płynących z doświadczenia życiowego, że tak dużą ilość środków odurzających oskarżony zgromadził tylko na własnych użytek, to znaczy w celu sporządzania wywarów leczniczych. Tym bardziej, że na chwilę ujawnienia na jego posesji narkotyków oskarżony nie był nawet u lekarza, który potwierdziłby u niego chorobę.

Wsparcia przyjętej przez oskarżonego linii obrony podjęli się członkowie jego rodziny. B. M. (k.468o – 469), A. P. (k. 469 – 469o) oraz M. P. (k. 476o) w swoich zeznaniach na rozprawie zgodnie podali, że J. M. był przekonany, że jest chory, przez wzgląd na występowanie w jego rodzinie choroby nowotworowej, jednak nie udał się do lekarza w celu jej potwierdzenia. Świadkowie ci zgodnie oświadczyli, że wiedzieli, iż oskarżony w celach leczniczych sporządzał nalewki oraz oleje. Twierdzili jednak, że nie posiadali wiedzy, z czego zostały sporządzone, natomiast o tym, że oskarżony do ich produkcji wykorzystywał środki odurzające, dowiedzieli się już po zatrzymaniu go przez funkcjonariuszy Policji. Sąd nie przyznał tym depozycjom waloru wiarygodności, albowiem jako osoby bliskie dla oskarżonego świadkowie ci byli zainteresowani pozytywnym wynikiem postępowania oraz jak najłagodniejszym wymiarem kary.

Z relacji M. B. (k. 468 – 468o), tj. funkcjonariusza (...) dokonującego przeszukania mieszkania J. M., wynika jedynie, że oskarżony posiadał znaczną ilość środków odurzających. Świadek wskazał, że doszło do szarpaniny pomiędzy policjantami a oskarżonym, który zablokował wejście do mieszkania. Ponadto stwierdził, iż korzystając z zamieszania, żona oskarżonego zaryglowała drzwi do mieszkania, uniemożliwiając funkcjonariuszom wejście do środka. Następnie, jak wynikało z obserwacji policjantów dokonanej przez szybę, żona oskarżonego z torebką oraz słoikiem z zawartością białego proszku wbiegła do łazienki, a później wróciła już bez nich. Po tym B. M. wpuściła już funkcjonariuszy (...) do mieszkania, by mogli dokonać jego przeszukania. W kuchni oraz pomieszczeniach gospodarczych ujawniono słoiki wypełnione narkotykami i opakowania. M. B. podał także, iż funkcjonariusze udali się na posesję J. M. w oparciu o ustalenia dokonane podczas działań operacyjnych, z których wynikało, że oskarżony wraz z K. S. (2) zajmują się handlem narkotykami. Dodał też, że dokonano również przeszukania mieszkania K. S. (1), które zakończyło się wynikiem negatywnym. Relacja świadka dowodzi jedynie posiadania przez oskarżonego znacznej ilości narkotyków, co nie jest kwestią sporną. Działania żony oskarżonego należy traktować wyłącznie jako próbę ukrycia części posiadanych narkotyków. Zeznania M. B. nie dowodzą udziału oskarżonego i K. S. (1) we wprowadzaniu narkotyków do obrotu, czy też udziału w obrocie znaczną ich ilością. Powołane w zeznaniach działania operacyjne Policji nie mogą zostać uznane za wiarygodny dowód. Zauważyć przy tym należy, iż te same wyniki działań operacyjnych nie zostały uznane za wystarczające do przedstawienia jakichkolwiek zarzutów K. S. (2).

Świadek K. S. (1) w swoich zeznaniach stwierdził (k. 468o), że pomagał oskarżonemu w pracach gospodarczych. Zaprzeczył natomiast, aby miał jakikolwiek związek z narkotykami. Potwierdził jedynie, że dokonano przeszukania w jego mieszkaniu. Oświadczył, że dopiero podczas przesłuchania dowiedział się o powodzie zatrzymania J. M.. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dostarczył podstaw do zakwestionowania treści zeznań tego świadka.

J. M. poddany został badaniu przez lekarzy psychiatrów. Biegli nie rozpoznali jednak u niego objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani uzależnienia od środków odurzających. Orzekli, że miał w pełni zachowaną zdolność rozumienia znaczenia swojego czynu oraz kierowania postępowaniem (k. 314 – 317). Powyższa opinia jest jasna i kompletna, wydana została przez osoby o odpowiedniej wiedzy specjalistycznej i wieloletnim doświadczeniu, zawarte w niej wnioski poprzedzono wnikliwą analizą materiałów zgromadzonych w aktach sprawy i badaniem ambulatoryjnym oskarżonego oraz poparto logiczną, zgodną ze wskazaniami doświadczenia życiowego, argumentacją. W konsekwencji, treść tej opinii i wnioski w niej zawarte Sąd w całości podzielił.

Istotnym dowodem, w oparciu o który Sąd poczynił ustalenia w sprawie, jest też opinia biegłego z zakresu badań chemicznych z (...) (k. 365 – 373). Wynika z niej, że zabezpieczony podczas przeszukania posesji i budynków oskarżonego susz roślinny oraz inne substancje to środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste, łodygi i liście z zawartością ziela konopi innych niż włókniste oraz żywica konopi. Także tą opinię Sąd uznał za rzetelną i fachową.

Sąd stanął na stanowisku, że aby można było uznać, iż J. M. popełnił czyn
z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, musiałoby zaistnieć łącznie kilka przesłanek. Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 31 października 2006 roku, sygn. akt II AKa 177/2006, stwierdził, że „ Wprowadzenie do obrotu środków odurzających w rozumieniu art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oznacza wszelkie udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie środków odurzających, a więc różnego rodzaju aktywną formę obrotu. Gdy odbiorcą jest konsument takich środków, sprawca nie popełnia przestępstwa z art. 56 ust. 1 tej ustawy, ale jedno z przestępstw udzielania środków odurzających określonych w art. 58 lub 59 tej ustawy (odpowiednio z art. 45 lub 46 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 roku). Kryterium rozróżniającym między „wprowadzeniem do obrotu” lub „uczestniczeniem w obrocie” a „udzieleniem” środków odurzających jest osoba odbiorcy tych środków”. Zatem, aby można było zarzucić oskarżonemu udział w obrocie środkami odurzającymi, należałoby bezspornie wykazać, że J. M. nie tylko posiadał tego typu środki, ale także udzielał ich odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim niebędącym konsumentami (czynienie przygotowań do takiego procederu byłoby natomiast penalizowane z art. 57 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonego J. M. zaistniała tylko przesłanka posiadania znacznej ilości środków odurzających. Samo posiadanie znacznej ilości narkotyków nie przesądza jeszcze o udziale w obrocie bądź wprowadzaniu do obrotu tych środków. Ponadto, zgromadzony materiał dowodowy nie wskazuje jednoznacznie jakiegokolwiek odbiorcy środków odurzających, a tym bardziej odbiorcy niebędącego konsumentem. Sąd nie podzielił też podnoszonej przez oskarżyciela publicznego tezy o poporcjowaniu zabezpieczonego ziela konopi. Ujawnione podczas przeszukania środki odurzające były jedynie częściowo spakowane w woreczki z zapięciem strunowym. Większość z nich znajdowała się w szklanych słoikach różnej wielkości.

Reasumując, żaden z dowodów ujawnionych w sprawie nie dał podstaw do przyjęcia, że J. M. dopuścił się zarzuconego mu czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że oskarżony wypełnił jedynie znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k.. Jest bowiem niewątpliwym, że oskarżony w dniu 14 kwietnia 2015 roku w miejscu swojego zamieszkania w R. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczą ilość środków odurzających w postaci: 1100,44 gram ziela konopi innych niż włókniste, 6320,37 gram łodyg
i liści z zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram żywicy konopi.

Sąd wymierzył J. M. karę 2 lat pozbawienia wolności, jej wykonanie warunkowo zawieszając na okres 5 lat tytułem próby. Ponadto, kierując się dyspozycją art. 71 § 1 k.k., wymierzył oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę 250 stawek dziennych grzywny, ustalając różnowartość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych. Zdaniem Sądu, powyższe kary będą w pełni adekwatne do stopnia winy oskarżonego oraz całokształtu okoliczności przypisanego mu przestępstwa. Ustalając stawkę dzienną, Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne oraz stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Okolicznością łagodzącą, jaką Sąd uwzględnił w procesie wyrokowania, było przyznanie się oskarżonego do posiadania znacznych ilości środków odurzających, a także jego dotychczasowa niekaralność (k. 151). Uwadze Sądu nie umknął także fakt, iż ujawnione u oskarżonego środki odurzające zaliczały się do tzw. miękkich narkotyków.

Kierując się dyspozycją art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd orzekł przepadek i zarządził zniszczenie środków odurzających, które zabezpieczono w toku czynności wykonywanych na posesji oskarżonego. O innych zabezpieczonych dowodach, które są zbędne dla dalszego postępowania, rozstrzygnięto zgodnie z treścią art. 230 § 2 k.p.k.

Zgodnie z treścią art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej grzywny Sąd zaliczył okres stosowania wobec oskarżonego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.

O kosztach rozstrzygnięto zgodnie z art. 627 k.p.k., w tym wysokości opłaty przy uwzględnieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223, z późn. zm.).

Sędzia: