Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2015r. w S.

odwołania J. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 2 czerwca 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie J. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo J. Ś. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2014 r. do dnia 31 lipca 2015 r.

Sygn. akt: IV U 865/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 2 czerwca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. Ś. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. Ś. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że jest niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ,tj. górnika przodowego – dołowego (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 19 maja 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a organ rentowy nie widzi podstaw do zmiany stanowiska w sprawie (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. Ś. do 31 stycznia 2014r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 7 sierpnia 2013r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 stycznia 2014r. k.412 akt rentowych). W dniu 7 stycznia 2014r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.414 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 13 lutego 2014r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 13 lutego 2014r. k.420 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 16 kwietnia 2014r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.426 i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 16 kwietnia 2014r. k.435 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia decyzją z 28 kwietnia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 28 kwietnia 2014r. k.437 akt rentowych).

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji do Sądu Okręgowego w Siedlcach. Sprawa zawisła pod sygnaturą akt IV U 589/14. Rozpoznając przedmiotowe odwołanie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych ortopedy i neurologa w celu ustalenia, czy ubezpieczony jest częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy, a jeżeli tak, to w jakim okresie. W opinii wykonanej na zlecenie Sądu biegły ortopeda K. K. i biegła neurolog E. K. stwierdzili, że ubezpieczony cierpi na wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z przewlekłym zespołem bólowym i ograniczeniem ruchomości, a także na zakrzepicę żył głębokich kończyny dolnej lewej, leczoną od 30 czerwca 2014r. Ortopedyczne badanie ubezpieczonego wykazało niewydolną funkcję statyczno-dynamiczną kręgosłupa szyjnego i L-S ze wzmożonym napięciem mięśni przykręgosłupowych i ograniczeniem ruchomości pr. – broda - mostek = 4 cm, pr. PP = 30 – 40 cm, a ponadto kończynę dolną lewą w całości obrzękniętą, obwody ud L=45 cm, P=41 cm, obwody łydek L=38 cm, P=31 cm, ograniczenie ruchomości całej kończyny, brak zgięcia grzbietowego stopy. Z powodu zakrzepicy żył głębokich lewej kończyny dolnej w okresie od 30 czerwca 2014r. do 4 lipca 2014r. ubezpieczony przebył leczenie szpitalne, w czasie którego przeprowadzono diagnostykę i wdrożono leczenie zachowawcze – przeciwzakrzepowe acenokumarolem. W dacie badania przez biegłych – w dniu 5 sierpnia 2014r. ubezpieczony chodził utykając na lewą kończynę dolną, poruszał się z trudem z użyciem kuli łokciowej. W opisanym stanie układu ruchu ,tj. w przebiegu zaawansowanych zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych kręgosłupa szyjnego i L-S oraz wobec aktualnego leczenia zakrzepicy żył głębokich kończyny dolnej lewej biegli stwierdzili, że ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy zawodowej zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (górnika) oraz pracy dotychczas wykonywanej (pracownika ochrony). Stwierdzona częściowa niezdolność do pracy trwała nadal ,tj. od 1 lutego 2014r., a przewidywany okres jej trwania określono na 31 lipca 2015r. (opinia biegłych ortopedy i neurologa z 5 sierpnia 2014r. k.10-13 akt IV U 589/14). Postanowieniem z 4 lutego 2015r. wydanym w w/w sprawie Sąd Okręgowy w Siedlcach uchylił zaskarżoną decyzję z 28 kwietnia 2014r. i przekazał sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. do ponownego rozpoznania, a postępowanie sądowe umorzył. U podstaw takiego rozstrzygnięcia Sądu leżało ustalenie, że w sprawie zaistniała nowa okoliczność dotycząca stanu zdrowia ubezpieczonego w postaci zdiagnozowania u ubezpieczonego - już po wydaniu decyzji i wniesieniu odwołania – nowego schorzenia ,tj. zakrzepicy żył głębokich kończyny dolnej lewej – leczenie tej jednostki chorobowej rozpoczęło się w dniu 30 czerwca 2014r. Z uwagi na to, że lekarz orzecznik ZUS, a następnie komisja lekarska ZUS nie oceniali tej okoliczności konieczne stało się – w ocenie Sądu Okręgowego w Siedlcach – uchylenie zaskarżonej decyzji i ponowne rozpoznanie sprawy przez organ rentowy (postanowienie Sądu Okręgowego w Siedlcach z 4 lutego 2015r. wraz z uzasadnieniem k.25 i 28-29 akt IV U 589/14).

W toku ponownego rozpoznania sprawy (z wniosku ubezpieczonego z 7 stycznia 2014r.) organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 9 kwietnia 2015r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 9 kwietnia 2015r. k.476 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 19 maja 2015r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny (orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 19 maja 2015r. k.484 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia zaskarżoną decyzją z 2 czerwca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres ,tj. po 31 stycznia 2014r. (decyzja z 2 czerwca 2015r. k.486 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 58 lat i wykształcenie zawodowe – górnik. Ubezpieczony pracował w wyuczonym zawodzie przez około 10 lat (wyjaśnienia ubezpieczonego k.22-22v – nagranie od minuty 2 do 5). Od 11 września 1990r. do 31 stycznia 2014r. ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W okresie pobierania renty ubezpieczony podejmował zatrudnienie na podstawie umowy zlecenie w charakterze pracownika ochrony (zaświadczenia z 14 i 20 stycznia 2014r. k.421-422 akt rentowych).

Ubezpieczony cierpi na chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym i niewielkim ograniczeniem ruchomości, bez zespołu korzeniowego oraz polineuropatię czuciową oraz ZZA w okresie abstynencji. Jest po przebytej zakrzepicy żył głębokich lewej kończyny dolnej. To ostatnie schorzenie było przyczyną częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy w okresie od 1 lutego 2014r. do 31 lipca 2015r. Po 31 lipca 2015r. brak jest podstaw do orzeczenia u ubezpieczonego niezdolności, tak z powodu schorzenia kręgosłupa, jak i z powodu schorzenia w postaci zakrzepicy żył głębokich kończyny dolnej lewej. Badanie ortopedyczno-neurologiczne ubezpieczonego wykazuje kręgosłup o pogłębionej kifozie piersiowej i spłyconej lordozie lędźwiowej, niewielkie ograniczenie zakresów ruchomości kręgosłupa szyjnego i L-S, bez zespołu korzeniowego, brak odruchów skokowych i niedoczulicę w zakresie stóp (objawy polineuropatii w przebiegu ZZA) oraz zmiany pozakrzepowe na podudziu lewym. Brak jest niedowładów kończyn i ataksji, próba Romberga jest prawidłowa, chód jest prawidłowy. Kontrolne badanie USG żył kończyny dolnej lewej z 14 czerwca 2015r. wykazało postępującą rekanalizację, prawidłowe przepływy – bez cech zakrzepicy (opinia biegłego ortopedy K. K. i biegłego neurologa E. K. z 16 września 2015r. k.5-6 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego J. Ś. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu ,tj. pod 31 stycznia 2014r. niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu ortopedii i neurologii. Sporządzona na tę okoliczność opinia zespołu biegłych – ortopedy K. K. i neurologa E. K. z 16 września 2015r. dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony był nadal ,tj. od 1 lutego 2014r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 lipca 2015r. (opinia k.6 akt sprawy). W złożonej opinii nawiązującej do wcześniejszej opinii z 5 sierpnia 2014r. (na k.13 akt sprawy IV U 589/14) biegli rozpoznali u ubezpieczonego wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z przewlekłym zespołem bólowym oraz stan po zakrzepicy żył głębokich kończyny dolnej lewej stwierdzając, że to ostatnie schorzenie wespół ze schorzeniem narządu ruchu naruszało sprawność organizmu ubezpieczonego w stopniu powodującym dalszą częściową niezdolność ubezpieczonego do pracy od 1 lutego 2014r. do 31 lipca 2015r. Zakrzepica żył głębokich, której leczenie rozpoczęło się od 30 czerwca 2014r. (początek hospitalizacji na oddziale chirurgii ogólnej i naczyniowej szpitala w S.) powodowała, że kończyna dolna lewa była obrzęknięta, a jej ruchomość znacznie ograniczona. Ubezpieczony poruszał się z trudem, utykał na lewą nogę i korzystał z kuli łokciowej. Jednocześnie biegli stwierdzili, że po 31 lipca 2015r. - wobec ustąpienia cech zakrzepicy na skutek procesu rekanalizacji i wobec braku cech zespołu korzeniowego w przebiegu schorzenia kręgosłupa, brak jest podstaw do orzeczenia o częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy. Analizując powyższe - powiązane ze sobą opinie biegłych z 5 sierpnia 2014r. i 16 września 2015r. Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane została przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone były analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinie są spójne i należycie uzasadnione.

Sąd nie przychylił się do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych z zakresu ortopedii i neurologii, zgłoszonego w piśmie z 7 grudnia 2015r. (na k.18-19 akt sprawy) w celu ustalenia, czy po 31 stycznia 2014r. ubezpieczony był niezdolny do pracy, a jeżeli tak to w jakim stopniu i w jakim okresie. W ocenie Sądu zawarte w w/w piśmie zastrzeżenia do opinii złożonej przez dotychczasowych biegłych stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wnioskami biegłych. Okoliczność, że leczenie zakrzepicy żył głębokich ubezpieczony rozpoczął w dniu 30 czerwca 2014r., nie oznacza, że schorzenie to nie rozwijało się już wcześniej i nie skutkowało niezdolnością ubezpieczonego pracy. Również okoliczność, że kontrolne badanie USG żył kończyny dolnej lewej z 14 czerwca 2015r. wykazało ustąpienie cech zakrzepicy ,tj. postępującą rekanalizację i powrót prawidłowych przepływów nie oznacza błędnego określenia daty końcowej częściowej niezdolności ubezpieczonego do pracy na 31 lipca 2015r. Proces leczenia i odzyskiwania zdolności do wykonywania pracy jest bowiem procesem rozłożonym w czasie, co uwzględnili biegli w wydanej opinii.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.47714§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.