Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. N. S.

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 r. sprawy

M. B.

s. A. i I. z domu K.

ur. (...) w M.

obwinionego o to, że:

w dniu 02 października 2015r. około godziny 15:55 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki V. o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 37 km/h (87/50)

- tj. za wykroczenie z art. 92a kw w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego M. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a kw skazuje go na karę 500,- (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 50,- (pięćdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 2 października 2015 r., funkcjonariusze Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w O.: post. M. D. (1) i asp. R. G. pełnili służbę patrolową na terenie miasta O.. Około godziny 15.55 na ulicy (...) w O., na wysokości stacji paliw(...), prowadzili kontrolę statyczną i pomiar prędkości pojazdów urządzeniem laserowym o nazwie (...) nr (...) posiadającym ważne świadectwo legalizacji. Pomiar prędkości dotyczył kierowców poruszających się w kierunku ul. (...).

W tym czasie M. B. kierował samochodem marki V. o nr rej (...), jadąc prawym pasem ulicy (...). Na tym odcinku obowiązuje tzw. administracyjne ograniczenie prędkości do 50 km/h. W momencie, gdy kierujący zorientował się, że jego prędkość został zmierzona przez M. D. (1), a miało to miejsce w odległości 243 m od miejsca kontroli, zmienił pas ruchu na lewy. Okazało się, iż m. B. poruszał się z prędkością 87 km/h, co zostało zarejestrowane przez funkcjonariuszkę przyrządem do pomiaru prędkości.

W związku z przekroczeniem dopuszczalnej prędkości o 37 km/h policjanci zatrzymali obwinionego do kontroli drogowej. W trakcie czynności kontrolnych obwiniony zgodził się z okazanym mu pomiarem, ale poprosił o pouczenie ze względu na zbyt dużą ilość punktów karnych. Odmówił przyjęcia mandatu karnego. W trakcie kontroli był arogancki i opryskliwy.

(dowód: zeznania świadka - M. D. - k. 23v, notatka urzędowa k.2, świadectwo legalizacji k. 3)

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż faktycznie w dniu zdarzenia jechał swoim samochodem prawym pasem ulicy (...), jednak poruszał się wśród innych pojazdów, z których niektóre go wyprzedzały. Stwierdził, iż nie przekroczył dozwolonej prędkości bowiem jego pojazd był uszkodzony i mógł rozwijać prędkość do 80 km/h. Na dowód swych twierdzeń przedłożył karty naprawy pojazdu oraz faktury za zakup sterownika oraz naprawę pojazdu. Z dokumentów tych wynika, iż w dniu 28.08.2015r. był w (...), wskazując świecący błąd(...), podgrzewanie świec żarowych, utratę mocy, przełączanie na tryb serwisowy oraz blokadę obrotów przy 1700/min i max 80 km/h. błąd został skasowany, ale nieskutecznie, wyczyszczono gniazda skrzynki bezpieczników i poprawienie lutowania złącz tej skrzynki. Zalecono wymianę sterownika. Ponownie w dniu 7 października , czyli już po kontroli, obwiniony zgłosił w (...) te same uszkodzenia i dostarczył zakupiony na początku września sterownik. Sterownik wymieniono w dniu 25.10.2015r. Podkreślił, że kiedy Policjant wszedł na jezdnię i dał sygnał do zatrzymania zatrzymał się również pojazd jadący bezpośrednio przed nim.

Dodatkowo obwiniony wyjaśnił, iż w jego ocenie nie jest możliwym dokonanie prawidłowego pomiaru z odległości 100 – 200 metrów bowiem odległość ta powoduje „zerwanie strzału” i zmierzenie prędkości innego pojazdu.

(wyjaśnienia obwinionego, k.23 – 23v)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, albowiem stoją w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgormadzonym w sprawie i w ewidentny sposób zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. Podkreślić w tym miejscu należy, iż ukaranie za wykroczenie będące przedmiotem postępowania jest równoznaczne z przekroczeniem przez obwinionego limitu punktów karnych i utrata uprawnień.

Obwiniony nie przedstawił żadnego dowodu, który uzasadniałby twierdzenie, iż prędkość zmierzona przez funkcjonariusza nie była prędkością jego pojazdu lub została zmierzona w sposób nieprawidłowy. Nie są takim dowodem dokumenty dotyczące usterki sterownika. Ograniczenie obrotów i prędkości były to jedynie deklarowane usterki, z kart naprawy nie wynika, by rzeczywiście zostały one stwierdzone. Jedyną pewną usterką jest wyświetlanie kontrolki (...), która została wyeliminowana dopiero po wymianie sterownika. Znamiennym jest, iż przez ponad miesiąc od pierwszej naprawy obwiniony korzystał z samochodu, a jest on jego narzędziem pracy, a wymienił już zawczasu zakupiony sterownik dopiero po kontroli drogowej.

Świadek M. D. (1) wyraźnie i stanowczo zeznała, że dokonała pomiaru prędkości pojazdu obwinionego, w tym czasie w tym samym kierunku nie poruszały się inne pojazdy. Stwierdziła, iż w trakcie kontroli obwiniony nie kwestionował pomiaru, prosił jedynie o pouczenie ze względu na zbyt duża ilość punktów karnych. Nie wspominał nic o usterce pojazdu, która ograniczałaby jego prędkość i nie okazywał deski rozdzielczej pojazdu.

Należy zaznaczyć, funkcjonariuszka Policji jest dla obwinionego osobą całkowicie obcą, nie zna go, ani osobiście, ani z racji pełnionych obowiązków służbowych, stąd też nie miała żadnego uzasadnionego interesu, by bezpodstawnie go obciążać. Wymieniona zeznawała na okoliczności związane wyłącznie ze służbą i z tego względu, nie wykazując osobistego zaangażowania w sprawę, nie była osobiście zainteresowana wynikiem postępowania, co dodatkowo stanowi o jej obiektywizmie. Ponadto jej relacja znajduje pełne odzwierciedlenie w notatce urzędowej sporządzonej bezpośrednio po podjętej interwencji. Sąd nie znalazł żadnego uzasadnionego powodu, dla którego M. D. (1) miałaby zatrzymać obwinionego do kontroli drogowej w przypadku jego prawidłowej jazdy.

Dodatkowo zauważyć należy, że droga po której poruszał się obwiniony na tym odcinku po linii prostej, a dodatkowo jechał prawym – bliższym dla funkcjonariuszki, pasem ruchu. Gdyby nawet był wyprzedzany lewym pasem przez inne pojazdy – nie utrudniało to w jakikolwiek sposób pomiaru.

Urządzenie, którym dokonano przedmiotowego pomiaru jest bardzo precyzyjne, posiada celownik optyczny z powiększeniem, które pozwala na precyzyjne namierzenie kontrolowanego pojazdu, a jego zabezpieczenia uniemożliwiają praktycznie dokonanie pomiaru pojazdu, który przypadkowo znajdzie się w wiązce laserowej pomiaru (np. podczas wyprzedzania). Do dokonywania pomiaru wykorzystuje się wiązkę świetlną, nie fale radiowe, stad tez na działanie tego urządzenia nie maja wpływu pola elektromagnetyczne. Producent urządzenia gwarantuje, iż przyrząd monitoruje zarówno przebieg pomiaru, jak i prace elementów wewnętrznych. W przypadku wykrycia błędu przyrząd wyświetla kod błędu zamiast wyniku pomiaru prędkości. W celu wykonania pomiaru prędkości za pomocą urządzenia (...) należy wycelować przyrząd w obszar tablicy rejestracyjne i nacisnąć spust, brzęczenie o niskiej częstotliwości oznacza, iż przyrząd namierza cel. Następnie należy trzymać naciśnięty spust i cały czas celowa w wybrany obszar do usłyszenia dźwięku – podwójny dźwięk o wysokiej częstotliwości oznacza, że pomiar został wykonany poprawnie, a pojedynczy o niskiej częstotliwości, że wystąpił błąd. Jeśli punkt celowniczy „zsunie się” z celu, wówczas przyrząd nie wykonuje pomiaru o zostaje wyświetlony komunikat o błędzie.

Urządzenie (...) (...) o nr fabrycznym (...), którym dokonywano pomiaru było sprawne, posiadało aktualną legalizację wystawioną w dniu 07.05.2015r., ważną do dnia 31.05.2016r. Urządzenie to zostało dopuszczone do używania, bowiem spełnia wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17.02.2014r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości w ruchu drogowym oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli meteorologicznej tych przyrządów ( DZ.U. z 6.03.2014r. poz 281).

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu wykroczenia określonego w art. 92a kw w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze okoliczności obciążające leżące po jego stronie. Obwiniony był już karany za wykroczenia drogowe, głownie polegające na przekroczeniu prędkości. Na dzień kontroli posiadał 23 punkty karne na swoim koncie, raz odbywał szkolenie , a raz zdawał ponowny egzamin.( wydruk z (...) k. 4 – 6) W dniu 2 października 2015r. przekroczył prędkość ponownie, co świadczy o jego niepoprawności, natężeniu złej woli oraz lekceważącym stosunku do przepisów ruch drogowego decydujących o bezpieczeństwie na drogach. Sąd miał również na uwadze, fakt, iż wykroczenia polegające na przekraczaniu prędkości są nagminne i często są powodem brzemiennych w skutkach zdarzeń drogowych. Sąd nie dostrzegł żadnych okoliczności łagodzących po stronie obwinionego.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu wymierzona obwinionemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu i stopnia jego zawinienia, tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania obwiniony został obciążony kosztami postępowania i opłatą.