Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Funduszu (...) z siedzibą w W.

przeciwko Z. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Z. S. na rzecz powoda Funduszu (...)z siedzibą w W. kwotę 133.934, 82 zł (słownie: sto trzydzieści trzy tysiące dziewięćset trzydzieści cztery złote 82/100) wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 134.036,82 zł od dnia 29.09.2009 r. do dnia 28.10.2009 r.;

- 133.934,82 zł od dnia 29.10.2009 r. do dnia zapłaty;

2. nie obciąża pozwanego kosztami procesu.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt IC 335/15

UZASADNIENIE

Powód, Fundusz(...)z siedzibą w W., reprezentowany przez Marszałka Województwa (...), wniósł pozew o zapłatę w postępowaniu upominawczym kwoty 133.934,82 zł przeciwko Z. S. wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 134.036,82 zł od dnia 29 września 2009 roku do dnia 28 października 2009 roku i od kwoty 133.934,82 zł od dnia 29 października 2009 roku do dnia zapłaty, z tytułu niezaspokojonych przez pracodawcę świadczeń w stosunku do pracowników, któremu zostały wypłacone świadczenia ze środków Funduszu (...).

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 28 września 2009 roku wypłacił Syndykowi masy upadłości Z. S., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład Produkcji (...) Z. S. w K., świadczenia pracownicze na rzecz 23 byłych pracowników upadłego w łącznej kwocie 134.036,82 zł. W dniu 28 października 2009 roku syndyk dokonał zwrotu kwoty 102 zł. Pozostałą część należności na dzień wytoczenia powództwa nie została powodowi zwrócona.

Pozew obejmował także żądanie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Słupsku nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 21 września 2015 roku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (k.33).

Pozwany, Z. S., w sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty domagał się oddalenia powództwa i nieobciążania go kosztami postępowania (k.39-44).

Na uzasadnienie podał, że zasądzenie kwoty dochodzonej przez powoda jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego oraz ze społeczno- gospodarczym prawem powoda, a także z przepisem art. 23 ust. 3 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Pozwany odwoływał się w tym zakresie do swojej trudnej sytuacji finansowej i życiowej uniemożliwiającej mu spłacenie powyższej należności.

Sąd ustalił:

Pozwany Z. S. prowadził działalność gospodarczą pod firmą Zakład Produkcji (...) w K. (bezsporne).

W maju 2009 roku rozwiązał on stosunki pracy z pracownikami. Jednocześnie niezaspokojone zostały świadczenia pracownicze 23 pracowników obejmujące wynagrodzenia za pracę, za czas choroby, odszkodowania, wynagrodzenia i ekwiwalenty za urlop wypoczynkowy oraz odprawy pieniężne (bezsporne).

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2009 roku Sąd Rejonowy w Słupsku ogłosił upadłość dłużnika Z. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład Produkcji (...) w K. obejmującą likwidację majątku dłużnika.

Dowód: postanowienie Sadu Rejonowego w Słupsku z dnia 30 czerwca 2009 roku, sygn. akt (...)k. 14.

Następnie Syndyk Masy Upadłości upadłego złożył wykaz zbiorczy niezaspokojonych roszczeń pracowniczych wobec 23 pracowników za okres poprzedzający dzień niewypłacalności pracodawcy.

Dowód: zbiorczy wykaz niezaspokojonych roszczeń pracowniczych w okresie poprzedzającym dzień niewypłacalności pracodawcy k.6-8, załącznik A do zbiorczego wykazu niezaspokojonych roszczeń pracowniczych k. 9-12.

W dniu 28 września 2009 roku Fundusz (...)wypłacił syndykowi świadczenia pracownicze na rzecz 23 pracowników upadłego w łącznej kwocie 134.036,82 zł ze środków Funduszu (...).

Dowód: zestawienie świadczeń pracowniczych wypłaconych w dniu 28 września 2009 roku k.5, wtórniki wysłanych zleceń płatniczych w zakresie dat od 2009/9/28 do 2009/9/28 k. 13.

W toku postępowania upadłościowego Fundusz (...)zgłosił w dniu 29 października 2009 roku wierzytelność w stosunku do dłużnika na kwotę 13.036,82 zł tytułem należności głównej. Wobec zwrotu przez syndyka w dniu 28 października 2009 roku kwoty 102,00 zł, powód dokonał w dniu 4 listopada 2011 roku korekty zgłoszenia wierzytelności określając ją na kwotę 133.934,82 zł tytułem należności głównej.

Dowód: zgłoszenia wierzytelności z dnia 29 października 2009 roku k. 15-15v. i z dnia 4 listopada 2009 roku k.16, wtórnik otrzymanych zleceń płatniczych w zakresie dat od 2009/10/28 do 2009/10/28 k.17.

Postanowieniem z dnia 3 października 2014 roku postępowanie upadłościowe Zakładu Produkcji (...) zostało umorzone z uwagi na brak środków w masie upadłości umożliwiających pokrycie kosztów postępowania. Złożona przez syndyka w sądzie lista wierzytelności nie została zatwierdzona.

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 3 października 2014 roku, sygn. akt (...)k. 19-21, wyciąg z listy wierzytelności k. 18

Wobec powyższego, pismem z dnia 6 sierpnia 2015 roku Wojewódzki Urząd Pracy w G. działając w imieniu Funduszu (...) w W. wezwał Z. S. do zwrotu kwoty 133.934,82 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 134.036,82 zł od dnia 29 września 2009 roku do dnia 28 października 2009 roku oraz od kwoty 133.934,82 zł od dnia 29 października 2009 roku do dnia zapłaty.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 6 sierpnia 2015 roku k. 22, potwierdzenia nadania k.23, potwierdzenie doręczenia k. 24

W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozwany zwrócił się o umorzenie zadłużenia wobec Funduszu (...) z tytułu świadczeń wypłaconych byłym pracownikom Zakładu (...) w K.. Wniosek ten został rozpatrzony negatywnie.

Dowód: wniosek pozwanego z dnia 20 sierpnia 2015 roku k.25-27, pismo (...) w G. z dnia 23 października 2015 roku k.215-216

Kwota 133.934,82 zł jak nie została przez pozwanego uiszczona ( bezsporne).

Z. S. ma 63 lata, z zawodu jest elektrykiem. Jest rozwiedziony, ma dwoje dorosłych dzieci, mieszka sam, w pomieszczeniach zakładowych dawnego zakładu pracy. Ma odcięty prąd z uwagi na nieregulowanie należności. Cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, cukrzycę t.II, nadciśnienie tętnicze. Od roku 2000 pozostaje pod opieką psychiatryczną, wymaga stałego leczenia psychiatrycznego. Od 2010 roku przebywa na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Prawo to przyznane ma do 31 stycznia 2016 roku. Wysokość świadczenia to 1092 zł. Powodem przyznania pozwanemu renty jest choroba afektywna dwubiegunowa w niepełnej remisji objawowej. Pozwany posiada szereg zadłużeń, w tym względem Urzędu Skarbowego (na kwotę ponad 90.000 zł).Miesięczne wydatki pozwanego kształtują się na poziomie 972 zł, w tym zakup lekarstw -200 zł. Pozwany jest właścicielem nieruchomości obciążonej hipotecznie.

Dowód: karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 45, opinia sądowo - psychiatryczna k. 46-49, 49-56, zaświadczenia lekarskie k. 59, 60, wydruki dotyczących księgi wieczystej KW (...) k. 61-90, faktury vat k. 91-93, pismo WUP k. 94, pismo pozwanego k. 95-97, pismo WUP k. 98-99, zawiadomienia o zajęciu wierzytelności k. 100-101, pismo pozwanego z dnia 12.10.2015 r. k. 102-106, postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 17.08.2009 r. k. 107, wyrok Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 05.05.2015 r. wraz z uzasadnieniem k. 108-115, faktury vat k. 116-123, rachunki k. 124-131, zawiadomienia o zajęciu wierzytelności k. 132-133, opinia sądowo - psychiatryczna k. 134-144, karta informacyjnej leczenia szpitalnego k. 145-150, zaświadczenie lekarskie k. 151-153, zaświadczenie z (...) k. 156, postanowienie Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 03.10.2014 r. k. 157-159, zaświadczenie Urzędu Skarbowego k. 160-164, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 07.07.2014 r. k. 165; przesłuchanie pozwanego k. 222-222v.

Sąd zważył:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym na przedłożonych przez pozwanego kopiach dokumentów, zwłaszcza że żadna ze stron, a w szczególności powód, ich nie podważał. Stan faktyczny sprawy był w istocie bezsporny. Dodatkowo podstawę ustaleń w zakresie sytuacji zdrowotnej, życiowej i finansowej pozwanego stanowił dowód z przesłuchania pozwanego Z. S., które to zeznania Sąd uznał za wiarygodne jako że znajdowały one potwierdzenie w przedłożonych przez pozwanego kopiach dokumentów.

W niniejszym postępowaniu powód – Fundusz (...)w W. domagał się zasądzenia zwrotu świadczeń pracowniczych wypłaconych na rzecz byłych pracowników pozwanego – zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 roku o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr.158, poz.1121 ze zm.).

Jedynie dla porządku wskazać należy, iż wypłata w trybie art. 15 powyższej ustawy, świadczeń ze środków Funduszu (...) powoduje zgodnie z wyżej wskazanym art. 23 ustawy, przejście z mocy prawa na Marszałka Województwa, działającego w imieniu dysponenta funduszu roszczenia wobec pracodawcy, likwidatora lub innej osoby zarządzającej majątkiem pracodawcy lub roszczenia do masy upadłości o zwrot wypłaconych świadczeń. Na gruncie rozpoznawanej sprawy wobec prawomocnego umorzenia postępowania upadłościowego, adresatem tego roszczenia, mógł być tylko pozwany (art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w zw. z art. 364 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze.

Pozwany, Z. S. nie kwestionował powództwa tak co do zasady jak i co do wysokości. Istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy żądanie przez powoda zwrotu kwoty stanowiącej równowartość wypłaconych świadczeń pracowniczych, jest bezpodstawne, w świetle art. 23 ust. 3 powyższej ustawy, jak i w świetle art. 5 k.c., jeśli się zważy na sytuację rodzinną, zdrowotną i finansową pozwanego.

W świetle dokonanych ustaleń faktycznych, niewątpliwie sytuacja zdrowotna, rodzinna i finansowa pozwanego jest trudna. Nie mniej powoływany przez pozwanego przepis ar. 23 ust. 3 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych, nie mógł stanowić podstawy oddalenia niniejszego powództwa. Przewidziana bowiem w tym przepisie możliwość odstąpienia w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, w razie zaistnienia warunków w nim wskazanych, stanowi uprawnienie powoda. Fundusz z takiej możliwości może skorzystać lub nie. Nie mniej, decyzje w tym zakresie władny jest podjąć jedynie Fundusz, a nie sąd, co wynika wprost z brzmienia tego przepisu.

Nie niweczy też roszczenia powoda argumentacja sprowadzająca się do twierdzenia, że zasądzenie kwoty dochodzonej przez powoda byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i społeczno gospodarczym przeznaczeniem prawa Funduszu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy, Fundusz jest państwowym funduszem celowym, co oznacza, że jego przychody pochodzą ze środków publicznych. Stosowanie zaś art. 5 k.c. jest wyłączone w stosunkach kształtowanych przez prawo publiczne.

W tym stanie rzeczy należało zatem uznać, iż żądanie pozwu co do kwoty głównej jak i odsetek było w całości uzasadnione. Dlatego też, sąd na podstawie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 roku o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr.158, poz.1121 ze zm.) orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji.

Pomimo uwzględnienia żądania, podkreślić należy, iż pozwany nadal jest uprawniony do prowadzenia rozmów z Funduszem w zakresie, choćby częściowego umorzenia należności.

O kosztach procesu sąd rozstrzygnął na podstawie art. 102 k.p.c., uznając, że trudna sytuacja materialna powoda, wykazana przedłożonymi przez niego dokumentami, jak i wynikająca z jego przesłuchania w charakterze strony, uzasadnia zastosowanie wobec niego zasady słuszności i nieobciążanie go kosztami procesu należnymi powodowi.

Na oryginale właściwy podpis