Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec

Sędziowie: SSO Sławomir Klekocki (spr.)

SSR del. Katarzyna Gozdawa-Grajewska

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności Wandy Ostrowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 02 listopada 2015 r.

sprawy:

M. G./G./

s. H. i E.

ur. (...) w O.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk, art. 279 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego oraz pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju

z dnia 13 kwietnia 2015r. sygn. akt II K 321/11

I.zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że :

-w punkcie 6 za podstawę wymierzonej kary łącznej przyjmuje art. 91 §2 kk;

-w punkcie 16 zasądza od oskarżonego M. G. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. A. kwotę 2383,92zł ( dwa tysiące trzysta osiemdziesiąt trzy złote dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie;

II.w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.zasądza od oskarżonego i oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie po 10zł (dziesięć złotych ) oraz obciąża ich opłatą :

- oskarżonego M. G. (1) w kwocie 280zł (dwieście osiemdziesiąt złotych),

- oskarżyciela posiłkowego R. A. w kwocie 60zł (sześćdziesiąt złotych).

Sygn. akt V.2 Ka 387/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Jastrzębiu - Zdroju wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2015r, sygn. akt II K 321/15, uznał oskarżonego M. G. (1) za winnego tego, że:

  1. w okresie od lipca 2009 roku do listopada 2009 roku w J. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru będąc pracownikiem firmy PHU (...) R. A. zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie nie mniejszej niż 10.632,00 zł działając na szkodę R. A., wyczerpującego znamiona z art. 278 §1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na mocy art. 278 §1 kk przy zast. art. 33 §2 kk skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w wymiarze 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10,00 złotych. Na podstawie art. 46 §1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego M. G. (1) obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz R. A. kwoty 10.632,00 złotych,

  2. w dniu 28.10.2009r. w W. przywłaszczył powierzoną mu przez R. A. celem wysłania przesyłkę dla Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. K. K. w K. zawierającą zestaw nut o wartości 440 zł działając tym samym na szkodę R. A., wyczerpującego znamiona z art. 284 §2 kk i za to na mocy art. 284 §2 kk skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

  3. w bliżej nieustalonym dniu pomiędzy 28.10.2009r. a 2.12.2009r. w J. posłużył się jako autentycznym podrobionym dokumentem w postaci dowodu nadania przesyłki firmy (...) okazując go R. A. celem potwierdzenia faktu nadania przesyłki dla Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. K. K. w K. zawierającej zestaw nut, wyczerpującego znamiona z art 270 §1 kk i za to na mocy art. 270 §1 kk skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

  4. w J. działając w podobny sposób w krótkich odstępach czasu dopuścił się przestępstw:

- w dniu 25 kwietnia 2010 roku działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych włamał się do sklepu (...), skąd zabrał w celu przywłaszczenia alkohol, papierosy i inne przedmioty o łącznej wartości 1.186,71 zł na szkodę R. W., tj. czynu z art. 279 §1 kk,

- w dniu 27 kwietnia 2010 roku działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych włamał się do sklepu (...), skąd zabrał w celu przywłaszczenia alkohol, papierosy łącznej wartości 500 zł na szkodę R. W., tj. czynu z art. 279 §1 kk,

- w nocy z 2 na 3 maja 2010 roku działając wspólnie i w porozumieniu z inna osobą po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach dokonał włamania do sklepu (...) skąd zabrał w celu przywłaszczenia alkohol wartości 135,21 zł na szkodę R. W., tj. czynu z art. 279 §1 kk,

- w nocy z 3 na 4 maja 2010 roku działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami poprzez wielokrotne uderzanie cegłą w szybę usiłował włamać się do sklepu Sklep - (...) lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niemożność pokonania zabezpieczeń czym działał na szkodę E. S., tj. czynu z art. 13 §1 kk w zw. z art. 279 §1 kk,

- w nocy z 4 na 5 maja 2010 roku działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim wyłamaniu zamka patentowego i zawiasów w drzwiach wejściowych dokonał włamania do magazynu sklepu muzycznego (...) przy ul. (...), skąd po przeprowadzeniu penetracji wnętrza dokonał zaboru w celu przywłaszczenia sprzętu muzycznego w postaci: gitar elektrycznych, akustycznych oraz akcesoriów muzycznych o łącznej wartości 3.210,10 zł działając na szkodę R. A., tj. czynu z art. 279 §1 kk,

przyjmując, iż działał ciągiem przestępstw z art. 91 §1 kk i za to na mocy art. 279 §1 kk w zw. z art. 91 §1 kk skazał go na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 §1 kk Sąd połączył orzeczone wobec M. G. (1) w pkt 1, 3, 4 i 5 kary pozbawienia wolności i orzekł wobec niego karę łączną 2 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 §1 i 2 kk w zw. z art. 70 §1 pkt 1 kk Sąd wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. G. (1) kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 5 lat.

Na podstawie art. 73 §1 kk Sąd oddał oskarżonego M. G. (1) w okresie próby pod dozór kuratora.

Na podstawie art. 72 §1 pkt 1 i 4 kk Sąd zobowiązał oskarżonego M. G. (1) w okresie próby do informowania kuratora o przebiegu okresu próby oraz kontynuowania pracy zarobkowej.

Na podstawie art. 63 §1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu M. G. (1) na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 maja 2010 roku do dnia 12 maja 2010 roku.

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 616 §1 pkt 2 kpk Sąd zasądził od oskarżonego M. G. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. A. kwotę 1.764,00 złote tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie.

Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych sąd zasądził od oskarżonego M. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania obejmujące opłatę w kwocie 500,00 złotych oraz wydatki w kwocie 3.222,50 zł.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli obrońca oskarżonego oraz pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego R. A..

Obrońca oskarżonego w swojej apelacji zaskarżył wyrok na korzyść oskarżonego w części dotyczącej punktu 1 i 2 orzeczenia, dotyczącego uznania winnym i skazania oskarżonego za czyn opisany przez art. 278 §1 kk w zw. z art. 12 kk. Obrońca zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, która miała istotny wpływ na rozstrzygniecie, a to:

-

art. 7 kpk poprzez naruszenie zasad swobodnej oceny dowodów i dokonanie oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zaniechania przeprowadzenia wszystkich dowodów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a które dotyczyły m.in. konieczności przeprowadzenia opinii uzupełniającej, która uwzględniałaby zarzuty i wnioski określone w piśmie obrońcy z dnia 14 marca 2015r.,

-

art. 424 kpk poprzez zaniechanie wskazania w uzasadnieniu wyroku jakie fakty i dowody pozwoliły na przypisanie indywidualnej odpowiedzialności karnej oskarżonemu M. G. (1) poprzez wyeliminowanie a priori z kręgu podejrzanych właściciela firmy tj. R. A. oraz wskazanie przez Sąd, że oczywistym jest, że nie okradł (właściciel) swojej firmy, a jedną osobą, która mogła się tego wówczas dopuścić była osoba M. G. (1).

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania w kierunkach wskazanych niniejszą apelacją.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego R. A. zaskarżył wyrok w części dotyczącej oskarżonego M. G. (1) w zakresie wielkości przywłaszczonych przez tego oskarżonego pieniędzy, wysokości obowiązku naprawienia szkody oraz zwrotu kosztów procesu (punkt 1, 2 i 16 wyroku). Skarżący zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść przez chybione przypisanie oskarżonemu M. G. (1) przywłaszczenia na szkodę R. A. pieniędzy jedynie w kwocie nie mniejszej niż 10.632,00 zł, w sytuacji, gdy przeprowadzone w sprawie dowody, w postaci zeznań oskarżyciela posiłkowego R. A., dokumentów firmy prowadzonej przez oskarżyciela oraz z opinii biegłego wynika, że jedyną osobą, która dopuszczała się przywłaszczenia pieniędzy był M. G. (1), a czynił to nie tylko w czasie, kiedy świadczył pracę,

2.  naruszenie przepisu §16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, przez nieprzyznanie oskarżycielowi posiłkowemu należności za udział jego pełnomocnika w sześciu dalszych rozprawach, a to w dniach 30.10.2012, 13.06.2013, 4.10.2013, 18.11.2013, 14.03.2014, 3.11.2014.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uznanie w punkcie 1, że oskarżony M. G. (1) przywłaszczył pieniądze na szkodę R. A. w kwocie 16.051 zł, nałożenie na oskarżonego M. G. (1) w punkcie 2 wyroku obowiązku naprawienia szkody przez zapłatę kwoty 16.051 zł oraz zasądzenie od oskarżonego M. G. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. A. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego dalszej kwoty 619,92 zł brutto niezależnie od kwoty już przyznanej w wysokości 1.764 zł

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie, a apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego R. A. zasługuje na częściowe uwzględnienie w zakresie dotyczącym kosztów procesu zawartych w punkcie 16 wyroku.

W pierwszej kolejności zostanie omówiona apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. I tak, rację należy przyznać pełnomocnikowi oskarżyciela posiłkowego R. A. w zakresie w jakim wskazuje on, iż Sąd I instancji błędnie nie obciążył oskarżonego kosztami udziału w rozprawie pełnomocnika procesowego we wszystkich rozprawach, w których brał on udział. Jak wynika z akt sprawy pełnomocnik oskarżyciel posiłkowego R. A., oprócz terminów rozpraw wskazanych w wyroku, stawił się na rozprawach w dniach 30.10.2012r., 13.06.2013r., 04.10.2013r., 18.11.2013r.,

14.03.2014r., 03.11.2014r. i bez wątpienia z tego tytułu należy się oskarżycielowi posiłkowemu R. A. zwrot kosztów. Z tych też względów należało zmienić zaskarżony wyrok w punkcie 16 w ten sposób, iż zasądzono od oskarżonego M.

G. na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. A. kwotę 2383,92 złote tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w sprawie.

W pozostałym zakresie apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie zasługiwała na uwzględnienie. Nie sposób uznać za zasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, poprzez (chybione zdaniem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego) przypisanie oskarżonemu M. G. (1) przywłaszczenia pieniędzy jedynie w kwocie 10.632 zł. Zdaniem tego skarżącego przeprowadzone w sprawie dowody wskazują, iż jedyną osobą, która dopuszczała się przywłaszczenia pieniędzy był M. G. (2) i czynił to nie tylko wtedy, kiedy świadczył pracę. Z twierdzeniem tym nie sposób jednak się zgodzić. M. G. (1) pracował w firmie (...) PHU - (...) w okresie od 01.07.2008r. do 19.11.2009r. W firmie tej zatrudniony był również drugi pracownik, tj. M. S., który pracował tam w okresie od 25.09.2008r. do 31.12.2009r. Nadmienić należy, iż oskarżony M. G. (1) pracował samodzielnie, bez M. S. w dniach: 21.07.2009r., 24.07.2009r., 08.08.2009r., 10.08.2009r., 14.09.2009r., 28.09.2009r., 10.10.2009r., 13.10.2009r. i w okresie od 26.10 do 18.11.2009r., kiedy to M. S. przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Jak ustalono na podstawie raportów komputerowych w dniach, w których M. G. (1) pracował samodzielnie powstały braki w kwocie 10.632 zł. Mając na uwadze, iż braki powstawały w dniach oraz godzinach pracy obu pracowników zasadnie Sąd Rejonowy przyjął wersję korzystną dla oskarżonego i określił wysokość przywłaszczonych przez oskarżonego M. G. (1) pieniędzy oraz wartość szkody na kwotę 10.632,00 zł. Trzeba mieć na uwadze, iż w sklepie oskarżyciela posiłkowego R. A. pracowała jeszcze jedna osoba (M. S.), która została zwolniona z uwagi na utratę zaufania do niej, ale nie postawiono jej zarzutów.

Sąd I instancji błędu w ustaleniach faktycznych się nie dopuścił. Wskazać należy, iż zarzut błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku nie może sprowadzać się tylko i wyłącznie do samej polemiki z ustaleniami poczynionymi przez Sąd, a wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych powinien dążyć do wykazania konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, których miał dopuścił się Sąd przy ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych dowodach od tych, na których oparł się sąd I instancji, a zwłaszcza tylko na wyjaśnieniach oskarżonego, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.2010r., II Aka 162/10). Zdaniem Sądu Okręgowego takich uchybień Sąd I instancji się nie dopuścił, albowiem w sposób szczegółowy wskazał, które dowody uznał za wiarygodne i dlaczego, a którym to waloru wiarygodności odmówił. Dlatego też brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w tym zakresie.

Nie sposób również zgodzić się z zarzutami podnoszonymi w apelacji przez obrońcę oskarżonego naruszenia przepisów postępowania, a to art. 7 kpk i art. 424 kpk, mającej istotny wpływ na rozstrzygniecie, w części dotyczącej pkt 1 i 2 wyroku Sądu Rejonowego.

Dokonując oceny zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, Sąd Rejonowy dokonał tego w sposób wnikliwy i rzetelny, wskazując szczegółowo, które dowody uznał za wiarygodne i z jakich powodów, a którym waloru wiarygodności odmówił. Ocena materiału dowodowego dokonana została przez Sąd I instancji z uwzględnieniem reguł

określonych w treści art. 4 kpk i art. 7 kpk. Wbrew twierdzeniom skarżącego, ocena ta jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, nie zawiera również błędów. Sąd w

sposób należyty przeprowadził wszystkie dowody mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. W kwestii konieczności przeprowadzenia opinii uzupełniającej zdaniem sądu Okręgowego potrzeba taka nie zachodzi, albowiem dowód ten był nieprzydatny dla twierdzenia okoliczności wskazanych we wniosku obrońcy i w kwestii tej Sąd Rejonowy wypowiedział się na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2015r.

Nie sposób również zgodzić się z zarzutem obrońcy oskarżonego naruszenia przepisu art. 424 kpk. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku w sposób szczegółowy wskazał dowody, które legły u podstaw uznania indywidualnej odpowiedzialności oskarżonego M. G. (1) poprzez wyeliminowanie z kręgu podejrzanych właściciela firmy (...). Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej analizy zeznań pokrzywdzonego R. A., również w zakresie czynu będącego przedmiotem apelacji obrońcy oskarżonego. Sąd dokonał analizy tych zeznań w oparciu o opinię biegłego z zakresu księgowości A. W. i jak słusznie wskazuje Sąd Rejonowy brak jest podstaw by uznać je za niewiarygodne czy stronnicze. Zgodzić się należy z oceną tych zeznań dokonaną przez Sąd Rejonowy. Pokrzywdzony R. A. zeznawał w sposób konsekwentny zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i w toku postępowania przed sądem, a niepamięć w pewnych fragmentach (np. w kwestii awarii kasy fiskalnej), która wynikać może z upływu czasu od zdarzenia, waloru wiarygodności zeznaniom tym nie odbiera. Należy mieć na uwadze, iż R. A. jako właściciel firmy ujawnił cały proceder i konsekwentnie dążył do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji – co bez wątpienia jest zrozumiałe. Świadek R. A. wskazywał, iż nie ma pewności, że uszczuplenia te spowodował oskarżony M. G. (1), jednak z uwagi na całokształt okoliczności podejrzewa właśnie jego. Pokrzywdzony w sposób szczegółowy wskazał w jaki sposób były dokonywane rozliczenia filii jego sklepu w J., kto i w jakim zakresie się tym zajmował, możliwy sposób powstania braków finansowych oraz powody dlaczego do ujawnienia tych braków doszło dopiero po kilku miesiącach. Co istotne przedstawiona przez pokrzywdzonego wersja została uwiarygodniona przez opinię biegłego z zakresu księgowości A. W.. Opinia biegłego, która została sporządzona w sposób rzetelny i kompletny w oparciu o akta sprawy oraz dostarczoną dokumentację w postaci raportów kasowych, wydruków z kas fiskalnych, wyciągów bankowych oraz zestawień operacji kasowych, w sposób wskazała w sposób wyraźny jaka szkoda mieniu firmy (...) postała w okresie objętym zarzutem, jaki był mechanizm powstawania szkód i jak do jej powstania dochodziło z uwzględnieniem poszczególnych dni. Biegły nie wypowiedział się w kwestii sprawstwa, albowiem jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, nie stanowiło to roli biegłego.

Podkreślić należy, iż Sąd Rejonowy w sposób szczegółowy wskazał podstawy uznania oskarżonego M. G. (1) za winnego zarzucanego mu czynu, do którego apelacja obrońcy oskarżonego się odnosi. Pisemne motywy zaskarżonego wyroku w pełni odpowiadają dyrektywom określonym treścią art. 424 §1 kpk. Nie sposób zarzucić Sądowi brak wnikliwości czy też rzetelności jego rozważaniom nad zebranymi w sprawie dowodami, albowiem dokonał oceny całokształtu materiału dowodowego w sposób bezstronny, nie przekroczył przy tym granic swobodnej oceny dowodów, i jednocześnie uwzględnił zasady wiedzy i doświadczenia życiowego. Należy zatem w pełni podzielić rozważania Sądu I instancji dotyczące oceny zebranych w sprawie dowodów i uznać, iż ich ponowna analiza jest bezcelowa.

Sąd zasadnie zatem uznał oskarżonego M. G. (1) za winnego popełnienia czynu wskazanego w punkcie 1 wyroku, a będącego przedmiotem apelacji.

Odnosząc się do wymierzonej kary wskazać należy, iż Sąd orzekł za czyn opisany w pkt 1 karę jednostkową w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności a następnie orzekł karę łącznej w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności (Sąd Rejonowy połączył orzeczone wobec oskarżonego kary orzeczone w punktach 1, 3, 4 i 5 wyroku) i warunkowo zawiesił wykonanie tej kary na okres próby lat 5. Przy wymiarze kary jednostkowej Sąd zasadnie miał na uwadze uprzednią karalność oskarżonego, fakt iż przestępstwa dopuścił się z chęci zysku, a także okoliczność przemawiającą na jego korzyść, tj. fakt iż obecnie oskarżony zdaje się żyć zgodnie z obowiązującymi normami, gdyż pracuje. Zaś przy wymiarze kary łącznej zasadnie Sąd Rejonowy miał na względzie by spełniała one swoje cele prewencyjne. Mając na uwadze upływ czasu od popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów oraz fakt, iż obecnie oskarżony M. G. (1) stara się przestrzegać porządku prawnego (co wynika z aktualnych danych o karalności), należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, iż kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełni swoje cele i zapobiegnie powrotowi M. G. (1) do przestępstwa. Zachodzi zatem wobec oskarżonego pozytywna prognoza kryminologiczna, a wyznaczony długi okres próby w wymiarze 5 lat pozwoli na zweryfikowanie postawionej mu prognozy. Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Zgodnie z art. 91 §2 kk jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 kk popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w art. 91 §1 kk lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, Sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego rozdziału. Mając na uwadze, iż oskarżonego M. G. (1) uznano za winnego popełnienia ciągu przestępstw oraz trzech innych przestępstw przy wymiarze kary łącznej ma zastosowanie przepis art. 91 §2 kk i winien on został wskazany w punkcie 6 wyroku Sądu Rejonowego jako podstawa wymierzonej kary łącznej. Z tych też względów konieczne stało się dokonanie zmiany wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu – Zdroju z dnia 13.04.2015r. również w punkcie 6 w ten sposób, że za podstawę wymierzonej kary łącznej przyjęto art. 91 §2 kk.

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok Sąd Okręgowy utrzymał w mocy. Na zasadzie art. 633 kpk Sąd zasądził od oskarżonego oraz oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie po 10 zł oraz obciążył ich opłatą w kwocie 280 zł – oskarżonego M. G. (1) oraz w kwocie 60 złotych oskarżyciela posiłkowego R. A..