Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Marzena Foltyn-Banaszczyk

Protokolant stażysta Iwona Jasińska

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku K. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 lutego 2015 r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy K. T. prawo do emerytury z dniem 1 stycznia 2015 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz wnioskodawcy K. T. kwotę 60,00 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 306/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 lutego 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy K. T. prawa do emerytury podnosząc w uzasadnieniu decyzji, iż wnioskodawca nie udowodnił wymaganych przepisami 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy staż pracy w warunkach szczególnych w rozmiarze 11 lat, 4 miesięcy i 9 dni.

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się w dniu 13 marca 2015 roku, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie wnioskodawcy prawa do emerytury oraz o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w (...) jako operatora koparki.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania.

Na rozprawie wnioskodawca popierał odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. T., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 19 stycznia 2015 roku wniosek o przyznanie emerytury. Wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-4 akt emerytalnych)

Wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku legitymuje się okresem ubezpieczenia w łącznym wymiarze ponad 25 lat, w tym posiada staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 11 lat, 4 miesiące i 9 dni.

Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia:

- od dnia 8 listopada 1972 roku do dnia 12 lutego 1974 roku;

- od dnia 11 stycznia 1975 roku do dnia 31 lipca 1976 roku;

-od dnia 1 kwietnia 1979 roku do dnia 7 sierpnia 1981 roku;

-od dnia 10 sierpnia 1981 roku do dnia 15 lipca 1983 roku;

- od dnia 4 marca 1990 roku do dnia 23 września 1990 roku;

- od dnia 23 czerwca 1994 roku do dnia 30 listopada 1995 roku;

- od dnia 27 września 1996 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy okresu zatrudnienia w (...) w R. od dnia 16 lipca 1983 roku do dnia 24 kwietnia 1990 roku oraz od dnia 24 kwietnia 1990 roku do dnia 31 grudnia 1991 roku na stanowisku operatora koparki, ponieważ istniejący pracodawca nie wystawił wnioskodawcy świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

(dowód: decyzja k. 70 akta emerytalne; odpowiedź na odwołanie k. 4-5)

W okresie od dnia 10 sierpnia 1981 roku do dnia 19 kwietnia 1983 roku K. T. był zatrudniony w (...) w W. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku maszynista koparki.

Pracodawca wystawił w dniu 28 sierpnia 2000 roku świadectwo pracy w warunkach szczególnych maszynistów ciężkich maszyn budowlanych na stanowisku – operatora koparki wymienionym w wykazie A, dział V poz. 3.

Prace zostały zaliczone przez organ rentowy do prac w warunkach szczególnych.

(dowód; świadectwo pracy k. 32 akt emerytalnych; świadectwo pracy w warunkach szczególnych k.37 akt emerytalnych; odpowiedź na odwołanie k. 4-5)

Do 15 lipca 1983 roku wnioskodawca pracował w Kombinacie Budownictwa (...) w R. na stanowisku operatora koparki – maszynisty koparki.

K. T. w okresie od dnia 16 lipca 1983 roku do dnia 31 grudnia 1991 roku był zatrudniony w (...) w R. , na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku maszynisty - operatora koparki.

Wnioskodawca złożył podanie o zatrudnienie na stanowisko maszynisty koparki na zasadzie porozumienia między zakładami pracy z dniem 16 lipca 1983 roku. Za zgodną pracodawcy Kombinatu Budownictwa (...) w R. wnioskodawca został zatrudniony w (...) w R..

W dniu 16 lipca 1983 roku wnioskodawca podpisał z pracodawcą umowę o pracę na stanowisko maszynisty robót ziemnych w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony.

W okresie zatrudnienia wnioskodawca wykonywał pracę operatora koparki – operatora sprzętu ciężkiego jako stanowisko robocze pracowników w budownictwie.

W okresie od dnia 4 marca 1990 roku do dnia 23 września 1990 roku wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym w związku z wyjazdem na budowę eksportową do ZSRR.

Po powrocie z budowy eksportowej K. T. został skierowany do pracy na stanowisku operatora koparki. Przydzielono mu koparkę Białoruś.

Wnioskodawca od dnia 6 kwietnia 1979 roku posiadał uprawnienia maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych oraz miał przyznane uprawnienia klasy II operatorów koparki jednonaczyniowej wielkości do 1,2 m(3).

W legitymacji ubezpieczeniowej z tego okresu zatrudnienia wskazano jako stanowisko pracy – maszynista koparki.

W okresie zatrudnienia wnioskodawca pobierał dodatek za koparkę.

(dowód: podanie w aktach osobowych; umowa o pracę z dnia 16.07.1983 roku w aktach osobowych; kwestionariusz w aktach osobowych; pismo pracodawcy z dnia 1.07.1983 roku w aktach osobowych; oświadczenie z dnia 16.07.1983 roku w aktach osobowych; skierowanie do pracy w aktach osobowych; karta obiegowa w aktach osobowych; angaże w aktach osobowych; pismo z dnia 13.10.1986 roku w aktach osobowych; pismo z dnia 1.12.1986 roku w aktach osobowych; podanie z dnia 28.02.1990 roku w aktach osobowych; udzielenie urlopu bezpłatnego w aktach osobowych; karta wyjazdowa w aktach osobowych; karta obiegowa z 30.12.1991 roku w aktach osobowych; świadectwo pracy w aktach osobowych; rozwiązanie umowy o pracę w aktach osobowych; legitymacja ubezpieczeniowa k. 51 akt emerytalnych; pismo z dnia 15.07.1983 roku k. 35 akt emerytalnych; uprawnienia k. 38 akt emerytalnych; świadectwo pracy w (...) k. 6 akt kapitałowych)

(...) w R. zajmowała się m.in. remontami budynków mieszkalnych będących w zasobach spółdzielni, wykonywała kompleksowe remonty budynków, budowę sieci wodno-kanalizacyjnych, konserwację urządzeń, wykonywała prace budowlane na rzecz spółdzielni. Ponadto Spółdzielnia zajmowała się rozbudową osiedli, budową budynków nowych osiedli mieszkaniowych, wykonywaniem inwestycji. Spółdzielnia wykonywała również prace budowlane i remontowe na rzecz innych klientów wynajmując sprzęt i pracowników.

Jednym z działów Spółdzielni był zakład remontowo- budowlany. Pracowały w nim brygady różnej specjalności, w tym budowlana, transportowa, remontowa. Zakład posiadał samochody ciężarowe – s., jelcz, robur oraz koparkę Białoruś. Było 7 pojazdów i 7 pracowników. Każdy pracownik był przypisany do pracy na danym pojeździe.

Wnioskodawca od początku zatrudnienia został skierowany do pracy jako operator koparki Białoruś. Był to ciężki sprzęt budowlany służący do kopania o wadze około 10 ton. Koparka posiadała łyżkę z tyłu oraz do spychania z przodu pojazdu, koparka wykonywała prace polegające na kopaniu i spychaniu.

K. T. wykonywał na koparce prace budowlane zarówno na potrzeby Spółdzielni jak i innych klientów Spółdzielni, którym spółdzielnia wynajmowała sprzęt z operatorem. Prace polegały na kopaniu rowów pod urządzenia wodne i kanalizacyjne, w razie awarii sieci wodno-kanalizacyjnych i ciepłowniczych wykonywał prace polegające na odkopaniu rur. Wykonywał również prace polegające na zasypywaniu ziemi. Wnioskodawca był w Spółdzielni jedynym operatorem koparki.

Koparka była pojazdem samojezdnym. Z tych względów wnioskodawca posiadał uprawnienia do kierowania takim pojazdem jako operator i kierowca traktorzysta.

Wnioskodawca jako operator koparek – ciężkiego sprzętu budowlanego pracował stale, codziennie, w pełnym wymiarze czasu pracy, do innych prac nie był kierowany.

(dowód: zeznania świadka L. G. protokół rozprawy z dnia 26 października 2015 roku nagranie od minuty 00.08.50 do minuty 00.14.37 k. 30v-31 płyta k. 32; zeznania świadka Z. P. protokół rozprawy z dnia 26 października 2015 roku nagranie od minuty 00.02.30 do minuty 00.08.50 k.30v płyta k. 32; zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 9 września 2015 roku nagranie od minuty 00.02.06 do minuty 00.10.35 k. 24v płyta k. 26 w związku z zeznaniami protokół rozprawy z dnia 26 października 2015 roku nagranie od minuty 00.15.39 do minuty 00.19.39 płyta k. 32)

Wnioskodawcy nie zostało wystawione świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych przez pracodawcę.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy dokonał oceny dowodów i zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl natomiast ust. 2 art. 184 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 roku emerytura przysługiwała pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Od 1 stycznia 2013 roku nastąpiła zmiana wskazanego przepisu, w ten sposób, że został wyeliminowany wymóg rozwiązania stosunku pracy.

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną między stronami było to, czy wnioskodawca posiada wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, ukończył 60 lat i nie był członkiem OFE.

Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

Prawidłowe rozumienie pojęcia pracy w szczególnych warunkach nie jest możliwe bez wnikliwej analizy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Z zestawienia § 1 i 2 tegoż rozporządzenia wynika, że pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Odnośnie oceny dowodów zgromadzonych w postępowaniu zważyć należy, iż okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Należy jednak wskazać, że z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak zatem takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

Podnoszona zatem przez organ rentowy okoliczność nie dysponowania przez skarżącego świadectwem pracy w szczególnych warunkach, nie przesądza jeszcze, że wnioskodawca takiej pracy nie wykonywał.

Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Okoliczności zatrudnienia wnioskodawcy w (...) w R. w okresie od dnia 16 lipca 1983 roku do dnia 24 kwietnia 1990 roku oraz od dnia 24 kwietnia 1990 roku do dnia 31 grudnia 1991 roku, jak również wykonywanie pracy na stanowisku operatora koparki były niesporne między stronami w świetle dokumentów znajdujących się w jego aktach ubezpieczeniowych oraz osobowych, a także w świetle odpowiedzi na odwołanie.

Sporny pozostawał jedynie charakter wykonywanej przez wnioskodawcę pracy, tj. czy była to praca wykonywana w szczególnych warunkach, czy też nie. Stało się tak dlatego, że z dokumentów w postaci świadectwa pracy, umowy o pracę oraz angaży potwierdzających zatrudnienie wnioskodawcy w spornym okresie czasu wynika jedynie, że wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku operator koparki, natomiast nie zostało mu wystawione przez pracodawcę świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych potwierdzające, że w okresie zatrudnienia wykonywał on pracę maszynisty ciężkich maszyn budowlanych.

Okoliczność niedysponowania przez wnioskodawcę świadectwem wykonywania pracy w warunkach szczególnych, nie oznacza – jak chce organ rentowy – że wnioskodawca takiej pracy nie wykonywał i nie był operatorem ciężkich maszyn budowlanych - koparki.

Dokonując ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę w (...) w R. w spornym okresie od dnia 16 lipca 1983 roku do dnia 24 kwietnia 1990 roku oraz od dnia 24 kwietnia 1990 roku do dnia 31 grudnia 1991 roku (tj. z wyłączaniem urlopu bezpłatnego z uwagi na wyjazd na kontrakt zagraniczny) Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach osobowych wnioskodawcy oraz na zeznaniach świadków: Z. P. i L. G.. Świadek L. G. pracował w Spółdzielni od 1983 roku do 1990 roku jako bezpośredni przełożony wnioskodawcy. Świadek zatem miał bezpośredni kontakt z wnioskodawcą podczas całego okresu zatrudnienia, kierował go do poszczególnych prac i dysponował pracą wnioskodawcy w spornym okresie. Również Z. P. pracował w spornym okresie z wnioskodawcą. Był kierownikiem zakładu remontowo – budowlanego, w którym pracował wnioskodawca. Znał zatem zakres czynności wnioskodawcy, jakie prace wykonywał w wyniku planowanych prac remontowych, budowlanych na potrzeby spółdzielni i na potrzeby klientów, którym Spółdzielnia wynajmowała koparkę z operatorem. Świadkowie zatem szczegółowo opisali czym zajmowała się Spółdzielnia, a w szczególności czym zajmował się zakład remontowo – budowlany i baza transportu, w której był zatrudniony wnioskodawca. (...) w R. zajmowała się m.in. remontami budynków mieszkalnych będących w zasobach spółdzielni, wykonywało kompleksowe remonty budynków, budowę sieci wodno-kanalizacyjnych, konserwację urządzeń, wykonywało prace budowlanymi na rzecz spółdzielni. Ponadto Spółdzielnia zajmowała się rozbudową osiedli, budową budynków nowych osiedli mieszkaniowych, wykonywaniem inwestycji. Spółdzielnia wykonywał również prace budowlane i remontowe na rzecz innych klientów. W zakładzie remontowo- budowlanym zaś pracowały brygady różnej specjalności, w tym budowlana, transportowa, remontowa. Zakład posiadał samochody ciężarowe – s., jelcz, robur oraz koparkę Białoruś. Było 7 pojazdów i 7 pracowników. Każdy pracownik był przypisany do pracy na danym pojeździe. Ze spójnych i jednoznacznych zeznań świadków oraz wnioskodawcy wynikało przy tym, iż wnioskodawca od początku zatrudnienia został skierowany do pracy jako operator koparki Białoruś. Był to ciężki sprzęt budowlany służący do kopania o wadze około 10 ton. Koparka posiadała łyżkę z tyłu oraz do spychania z przodu pojazdu, koparka wykonywała prace polegające na kopaniu i spychaniu. K. T. wykonywał na koparce prace budowlane zarówno na potrzeby Spółdzielni jak i innych klientów Spółdzielni, którym spółdzielnia wynajmowała sprzęt z operatorem. Prace polegały na kopaniu rowów pod urządzenia wodne i kanalizacyjne, w razie awarii sieci wodno-kanalizacyjnych i ciepłowniczych wykonywał prace polegające na odkopaniu rur. Wykonywał również prace polegające na zasypywaniu ziemi. Wnioskodawca był w Spółdzielni jedynym operatorem koparki. Koparka Białoruś była pojazdem samojezdnym o wadze około 15 ton. Taki pojazd mieści się kategorii ciężkich maszyn budowlanych. Wnioskodawca przy użyciu tej maszyny wykonywał prace budowlane.

Wnioskodawca od dnia 6 kwietnia 1979 roku posiadał uprawnienia maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych oraz miał przyznane uprawnienia klasy II operatorów koparki jednonaczyniowej wielkości do 1,2 m (3). Również okoliczność, że wnioskodawca posiadał takie uprawnienia zdecydowało o przekazanie go na mocy porozumienia między pracodawcami do pracy jako operatora koparki. Nie był też kierowany do innych prac, gdyż jako jedyny operator koparki miał zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy zarówno przy pracach wykonywanych na potrzeby Spółdzielni jak i w wykonaniu umów najmu zawartych między spółdzielnią a kontrahentem.

Okoliczności, iż wnioskodawca wykonywał prace operatora koparki Białoruś wynikały również z jednoznacznych dokumentów w aktach osobowych oraz legitymacji ubezpieczeniowej. Zeznania świadków i wnioskodawcy są zatem skorelowane z całą dokumentacją zebraną w sprawie.

Wnioskodawca jako operator koparek – ciężkiego sprzętu budowlanego pracował stale, codziennie, w pełnym wymiarze czasu pracy, do innych prac nie był kierowany.

Wnioskodawca udowodnił zatem charakter pracy i rodzaj wykonywanych czynności. Praca świadczona przez wnioskodawcę na stanowisku operatora koparki mieści się w definicji prac maszynistów ciężkich maszyn budowlanych, wymienionych w wykazie A dział V pkt. 3, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku. (...) w R. zajmowała się m.in. wykonywaniem robót pod budownictwo mieszkaniowe, budową sieci wodnokanalizacyjnych i ciepłowniczych oraz remontami budynków i sieci.

W sprawie do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył wnioskodawcy 11 lat, 4 miesiące i 9 dni, zatem do okresu 15 lat brakowało wnioskodawcy okresu 3 lat, 7 miesięcy i 21 dni. Okres zatrudnienia wnioskodawcy w (...) wynosił 7 lat, 10 miesięcy i 22 dni. Łącznie zatem pracował w warunkach szczególnych ponad 19 lat.

Wnioskodawca w toku niniejszego postępowania udowodnił zatem, że przez okres znacznie przekraczający 15 lat, pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy nie przedstawił w toku postępowania jakiegokolwiek dowodu podważającego dowody zgłoszone przez skarżącego .

Biorąc zatem pod uwagę, iż wnioskodawca spełnił wszystkie wymagane przepisami rozporządzenia warunki do uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury, to jest ukończył 60 lat, jego łączny okres zatrudnienia składkowy i nieskładkowy wyniósł 25 lat, ma ponad 15 letni staż pracy w szczególnych warunkach, należy uznać, że wydana przez organ rentowy decyzja jest błędna, a żądanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Sąd przyznał skarżącemu emeryturę z pierwszym dniem miesiąca, w którym złożył on wniosek emerytalny, tj. z dniem 1 stycznia 2015 roku. Z tym bowiem dniem skarżący spełnił ostatni warunek, od którego zależało jego prawo do emerytury

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie pierwszym wyroku.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty zasądzone od organu rentowego na rzecz wnioskodawcy złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika wnioskodawcy w kwocie 60,00 złotych określone w § 2 ust. 1 w związku z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. tekst jednolity z 2013 roku, poz. 490).