Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2015 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w G.

przeciwko S. R. i Ł. R.

o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji

I.  oddala powództwo

II.  zasądza od powoda (...) Sp. z o.o. w G. na rzecz powodów S. R. i Ł. R. solidarnie kwotę 197 zł (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania

IC 853/15

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w G. w pozwie wniesionym przeciwko S. R. i Ł. R. domagał się zwolnienia spod egzekucji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. pod sygnatura Kmp 6/12, piekarnika E., zajętego 10 czerwca 2015 r. W uzasadnieniu powodowa spółka wskazała, że zajęta rzecz została nabyta przez powoda wraz z nabyciem własności lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...) G.. Nabycie to nastąpiło na podstawie aktu notarialnego z 24 lutego 2015 r., którym to aktem M. R. (obecnie jedyny wspólnik powodowej spółki i prezes jej zarządu) wniósł wskazany lokal mieszkalny aportem do spółki. Przeniesienie własności lokalu mieszkalnego obejmowało również wszystkie ruchomości znajdujące się w mieszkaniu, w tym sporny piekarnik.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa zarzucając, że czynność w postaci przeniesienia własności nieruchomości na rzecz spółki przez M. R. (dłużnika alimentacyjnego, w stosunku, do którego prowadzona jest egzekucja KMP 6/12) nie obejmowała także ruchomości znajdujących się w mieszkaniu, w tym spornego piekarnika. Nie stanowi on bowiem przynależności w rozumieniu art. 52 k.c., w związku z czym jego własność nie przeszła na nabywcę rzeczy głównej wraz z przeniesieniem jej własności. Nadto pozwani zarzucili, że czynność w postaci wniesienia lokalu mieszkalnego aportem do spółki miała na celu wyłącznie udaremnienie bezskutecznej egzekucji alimentów od M. R., który w lokalu zamieszkuje obecnie wraz ze swoją nową rodziną.

Pozwani podnieśli również zarzut nieważności czynności prawnej w postaci przeniesienia własności nieruchomości wywodzony z art. 210 ksh wskazując, iż skoro umowa zawarta była pomiędzy spółka a jej prezesem spółka powinna była być reprezentowana przez pełnomocnika powołanego uchwała zgromadzenia wspólników bądź przez rade nadzorczą. Z zarzutu tego pozwani wycofali się jednak na rozprawie.

Sąd ustalił, co następuje::

Przeciwko M. R. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. B. prowadzi egzekucję alimentów na rzecz S. i Ł. R., pod sygnaturą Kmp 6/12. W toku tej egzekucji w dniu 10 czerwca 2015 r. dokonano zajęcia piekarnika E. zainstalowanego w lokalu mieszkalnym w G., przy ul. (...)

W dniu 24 lutego 2015 r, M. R. założył jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialności – (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. i został prezesem jej zarządu. Tego samego dnia M. R. wniósł aportem do tejże spółki lokal mieszkalny położony w G. przy ul. (...). W dacie przeniesienia własności lokalu na nowoutworzona spółkę w księdze wieczystej dla niego prowadzonej wpisana była wzmianka o toczącej się egzekucji w sprawie Kmp 6/12.

Przeniesienie własności lokalu nastąpiło po stwierdzeniu przez komornika umorzenia egzekucji w stosunku do lokalu z mocy prawa, jednakże postanowienie w tym zakresie zostało następnie uchylone przez Sąd.

/okoliczności bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższe okoliczności faktyczne były w sprawie bezsporne, a zatem jej rozstrzygnięcie sprowadzało się wyłącznie do oceny prawnej.

Podstawę prawną powództwa stanowił przepis art. 841 § 1 k.p.c. Opierało się na twierdzeniu, że to powodowa spółka jest właścicielem spornego piekarnika, ponieważ jego własność została na nią przeniesiona wraz z własnością lokalu mieszkalnego przy ul. (...).

W ocenie sądu stanowisku takiemu przeczy wyraźnie treść aktu notarialnego zawierającego oświadczenie M. R. o przeniesieniu na rzecz spółki własności nieruchomości. W akcie tym w żadnym miejscu nie wskazano bowiem, iż dokonywana nim czynność prawna obejmuje także znajdujące się w lokalu ruchomości. Nie bez znaczenia jest tutaj okoliczność, iż dokonujący tej czynności M. R. jest radcą prawnym, a zatem znaczenie i skutki prawne dokonywanej czynności, jak również potrzeba zachowania precyzji w określano elementów oświadczenia woli nie powinny być mu obce. M. R., działając jako prezes zarządu powodowej spółki zgłosił wprawdzie wniosek o dopuszczenie dowodu z własnych zeznań na okoliczność, iż przenosząc na spółkę własność lokalu zamierzał także przenieść własność znajdujących się w nim ruchomości. Dowód taki byłby jednak niedopuszczalne, w świetle art. 247 k.p.c., który stanowi, że dowód ze świadków lub z przesłuchania stron przeciwko osnowie lub ponad osnowę dokumentu obejmującego czynność prawną może być dopuszczony między uczestnikami tej czynności tylko w wypadkach, gdy nie doprowadzi to do obejścia przepisów o formie zastrzeżonej pod rygorem nieważności i gdy ze względu na szczególne okoliczności sprawy sąd uzna to za konieczne. Należy zauważyć, że M. R. będąc jedynym wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zawierał z nią umowę. Umowa taka, w świetle art. 210 § 2 k.s.h. wymagała formy aktu notarialnego, niezależnie od tego czy dotyczyła nieruchomości, czy też tylko ruchomości. Niewątpliwie w sporządzonym akcie notarialnym, mającym za przedmiot przeniesienie własności lokalu mieszkalnego, zabrakło jakichkolwiek postanowień odnośnie przeniesienia własności ruchomości. Przeprowadzanie w chwili obecnej dowodu z zeznań M. R. na okoliczność tego, że akt notarialny obejmował jednak ruchomości byłoby dowodem ponad osnowę dokumentu i niewątpliwie doprowadziłoby do obejścia przepisów o formie zastrzeżonej dla czynności pod rygorem nieważności.

Z tych względów sąd uznał, iż powodowa spółka, w wyniku podpisania aktu notarialnego z 24 lutego 2015 r, nie stała się właścicielem spornego piekarnika.

Piekarnik ten nie był również przynależnością w rozumieniu art. 51. § 1k.c.,, który stanowi, że przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. W ocenie Sądu piekarnik nie pozostaje w takim związku z lokalem mieszkalnym, o jakim mowa w cytowanym przepisie. Nie ma bowiem przeszkód, aby z lokalu mieszkalnego korzystać w sposób prawidłowy i zgodny z jego przeznaczeniem bez piekarnika. To że obecnie posiadanie w mieszkaniach piekarników jest rzeczą powszechną, nie oznacza, iż mieszkanie bez piekarnika funkcjonować nie może. Dlatego własność piekarnika nie przeszła na powodową spółkę „automatycznie:” wraz z przeniesieniem własności lokalu mieszkalnego, na podstawie art. 52 k.c.

Argumentacja powyższa była wystarczająca dla ustalenia, iż powodowa spółka nie jest właścicielem zajętego w toku egzekucji piekarnika, co z kolei skutkowało oddaleniem powództwa na podstawie art. 841 k.p.c a contrario. Niezależnie od powyższego należy wskazać, iż powództwo w ocenie sądu stanowiło nadużycie prawa, bowiem zmierzało do udaremnienia prowadzonej przeciwko M. R. egzekucji alimentów. Nie sposób nie zauważyć okoliczności, iż wniesienie lokalu mieszkalnego aporem do spółki nastąpiło już po zajęciu nieruchomości w toku postepowania egzekucyjnego Kmp 6/12, co wprost wynika z treści aktu notarialnego przenoszącego własność nieruchomości. M. R. twierdził wprawdzie, iż w dacie dokonania czynności egzekucja z nieruchomości uległa umorzeniu z mocy prawa, jednak nie zakwestionował twierdzeń pozwanych, iż postanowienie komornika stwierdzające umorzenie zostało następnie uchylone. W tym, kontekście poddać należy w wątpliwość skuteczność przeniesienia własności nieruchomości względem pozwanych, zważywszy na treść art. 930 k.p.c.

Z powyższych względów, na podstawie art. 841 k.p.c. a contrario powództwo zostało oddalone.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając od powoda na rzecz pozwanych solidarnie kwotę 197 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego