Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Dąbrowska

Protokolant Katarzyna Bojnicka

Przy udziale oskarżyciela posiłkowego T. K. po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016r.

sprawy A. Z.

obwinionej o wykroczenie z art. 124§ 1 k.w.

z powodu apelacji obrońcy obwinionej

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 15 września 2015 r. w sprawie II W 448/14

orzeka:

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od obwinionej na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem poniesionych wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika

III.  zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków w sprawach o wykroczenia za postępowanie odwoławcze i kwotę 30 (trzydziestu) złotych tytułem opłaty za II instancję.

Sygn. akt IIKa 463/15

UZASADNIENIE

A. Z. została obwiniona o to że:

w dniu 21 marca 2014 roku około godziny 13.00 w miejscowości R. przy ulicy (...) umyślnie dokonała zniszczenia krzewów i drzewek owocowych oraz żywopłotu poprzez spryskanie ich nieustaloną cieczą w wyniku czego nastąpiło ich uschnięcie, powodując stratę o łącznej wartości 400 złotych, na szkodę T. K. tj. o czyn z art. 124 § 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 15 września 2015r. w sprawie II W 448/14:

I.  obwinioną A. Z. uznał za winną dokonania zarzucanego jej czynu, z tym, że przyjął, że dokonała zniszczenia trawy i krzewów i za to na podstawie art. 124 § 1 k.w. wymierzył jej karę grzywny w wymiarze 100 (stu) złotych;

II.  na podstawie art. 124 § 4 k.w. orzekł wobec obwinionej A. Z. obowiązek zapłaty dla pokrzywdzonego T. K. kwoty 400 (czterysta) złotych tytułem równowartości wyrządzonej szkody;

III.  zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (stu) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków, kwotę 30 złotych opłaty oraz kwotę 189,36 złotych tytułem wynagrodzenia biegłego;

Apelację od powyższego wyroku złożyła obrońca obwinionej A. Z., skarżąc wyrok w całości na korzyść obwinionej.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt. 2 i 3 k.p.k. wyrokowi zarzuciła:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na:

a.  ustaleniu, iż obwiniona A. Z. w dniu 21 marca 2014 roku około godziny 13.00 w miejscowości R. przy ulicy (...) umyślnie dokonała zniszczenia trawy i krzewów, podczas gdy zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przypisania obwinionej winy za popełnienie zarzucanego jej czynu;

b.  ustaleniu, iż w wyniku umyślnego działania obwinionej doszło do zniszczenia trawy i krzewów, podczas gdy na podstawie pozbawionych spójności i konsekwencji zeznań świadków B. P. (1) oraz pokrzywdzonego T. K. nie można ustalić w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości jaka dokładnie roślinność w wyniku działania obwinionej uległa zniszczeniu;

c.  uznaniu obwinionej za winną zniszczenia trawy i krzewów w sytuacji braku ustalenia obszaru, na jakim trawa i krzewy zostały zniszczone oraz ilości sztuk zniszczonych krzewów

d.  uznaniu obwinionej za winną zniszczenia trawy i krzewów w sytuacji braku ustalenia, w jaki dokładnie sposób obwiniona dokonała zniszczenia tychże roślin tj. przy użyciu jakiej konkretnej cieczy oraz przy użyciu jakiego konkretnego sprzętu, albowiem mając na uwadze zeznania świadka B. P. (1) oraz pokrzywdzonego nie można jednoznacznie stwierdzić, iż w dniu zdarzenia obwiniona posłużyła się opryskiwaczem;

e.  ustaleniu, iż kwota 400 złotych, która obwiniona A. Z. została zobowiązana zapłacić na rzecz pokrzywdzonego T. K., stanowi równowartość wyrządzonej szkody, podczas gdy sąd nie ustalił jakie poszczególne wartości składają się na wartość przyjętej szkody tj. sąd nie ustalił, jakiego gatunku trawa uległa zniszczeniu w wyniku działania obwinionej, na jakim obszarze i jaka była jej wartość wyrażona w pieniądzu oraz nie ustalił, ile sztuk krzewów zostało zniszczonych z poszczególnych gatunków i jaka była wartość każdego z tych krzewów wyrażona w pieniądzu - co było konieczne dla ustalenia wartości szkody wyrządzonej czynem zarzuconym obwinionej w szczególności w sytuacji, gdy świadek B. P. (2) oraz pokrzywdzony w odmienny sposób wskazywali rodzaj i gatunku zniszczonej roślinności;

2.  naruszenie przepisów postępowania co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 k.p.k. poprzez brak rozstrzygnięcia występujących w sprawie wątpliwości na korzyść obwinionej;

W konkluzji wniosła na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 437 § 2 k.p.k. o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie obwinionej A. Z. od popełnienia zarzucanego jej czynu oraz zasądzenie od pokrzywdzonego na rzecz obwinionej kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru. Zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie w całości punktu II tj. uchylenie w całości obowiązku zapłaty przez obwinioną na rzecz pokrzywdzonego równowartości wyrządzonej szkody, a ponadto zmianę wyroku w punkcie III poprzez zwolnienie obwinionej od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, gdyż uiszczenie tychże kosztów przez obwinioną jest dla niej zbyt uciążliwe ze względu na sytuację majątkową i wysokość dochodów ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Złożona przez obrońcę obwinionej apelacja była niezasadna, w związku z tym podniesione w niej zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy uznał za niezasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Przypomnieć należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych zasługuje na uwzględnienie jedynie, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. W realiach przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że do sytuacji takiej nie doszło. Uzasadnienie apelacji skarżącego sprowadza się jedynie do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego. Przedstawione w uzasadnieniu sądu rozumowanie jest prawidłowe, logiczne, zgodne z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego.

W pierwszym punkcie obrońca podnosi, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przypisania obwinionej umyślnego działania zniszczenia trawy i krzewów. Jednak w treści apelacji trudno doszukać się uzasadnienia w zakresie nieumyślnego charakteru działania obwinionej. Nieumyślność polega na tym, gdy sprawca nie ma zamiaru popełnienia czynu zabronionego, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo, że możliwość popełnienia czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Wbrew twierdzeniom obrońcy sąd ustalił jednoznacznie umyślny charakter działania obwinionej. Obwiniona przez oddzielające jej posesję i posesję pokrzywdzonego ogrodzenie przełożyła opryskiwacz i opryskała cieczą trawę i krzewy na posesji sąsiada, doprowadzając do ich zniszczenia. Takiego działania nie można uznać za nieumyślne, nikt bowiem nieumyślnie nie przekłada opryskiwacza na posesję sąsiada, żeby spryskać na jego posesji roślinność. Jest to działanie jednoznacznie umyślne.

Odnośnie jaka roślinność i na jakim obszarze została zniszczona, wynika to jasno z protokołu oględzin miejsca zniszczenia trawy i krzewów z dnia 3 kwietnia 2014 roku sporządzonego przez funkcjonariusza policji , a znajdującego się na k. 6 akt. Z protokołu oględzin wynika, że około 22 metrów od ulicy (...) widnieją rdzawe palmy na trawie. Plamy rozciągają się na długości około 14 metrów, średnicy około 1,2 metra o nieregularnych kształtach. Na tym terenie znajdują się krzewy, jeżyna, aronia, żywopłot. Do protokołu oględzin został załączony materiał poglądowy, który okazuje obrazowo skalę zniszczenia bezpośrednio przy płocie graniczącym z posesją obwinionej. Dodatkowo okoliczności te potwierdzają świadkowie. To zaś przy użyciu jakiej cieczy i jakiego konkretnego sprzętu obwiniona dokonała zarzucanego jej czynu nie ma znaczenia dla jej odpowiedzialności. Odnośnie ustalenia konkretnego sprzętu to sąd ustalił, że był to opryskiwacz, a jakiej marki i produkcji nie ma to znaczenia dla odpowiedzialności obwinionej .

Sąd ustalił wartość szkody na podstawie zeznań pokrzywdzonego, który wskazał kwotę 400 złotych. Sąd nie powoływał w tym zakresie biegłego tj. w celu wyceny trawy, ustalenia jej gatunku i wyceny krzewów, które uległy zniszczeniu, zresztą takiego wniosku nikt nie zgłaszał w toku postępowania sądowego. Sąd uznał, że na podstawie materiału dowodowego, uwidocznionych na zdjęciach szkód, a także zeznań świadków i doświadczenia życiowego wartość ta jest realna. Sąd Okręgowy to stanowisko podziela.

Za niezasadne Sąd Okręgowy uznał również podniesiony w apelacji zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 5 § 2 k.p.k. Przypomnieć należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego zawarty w art. 5§2 k.p.k. nakaz rozstrzygania wątpliwości na korzyść oskarżonego naruszony jest, gdy Sąd nabierze wątpliwości co do przebiegu inkryminowanego zdarzenia, a następnie wobec braku możliwości usunięcia tych wątpliwości, rozstrzygnie je na niekorzyść oskarżonego. W realiach tej sprawy należy stwierdzić, że Sąd I instancji nie powziął żadnych wątpliwości co do przebiegu inkryminowanego zdarzenia. Wynika to w sposób jasny z pisemnych motywów wyroku. W związku z tym należy uznać, że Sąd Rejonowy, rozważając całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, nie naruszył zatem zasady in dubio pro reo wyrażonej w art. 5§2 k.p.k. Apelujący, twierdząc, że takie wątpliwości sąd winien mieć, w rzeczywistości kwestionuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sąd Rejonowy zaś dokonał oceny materiału dowodowego w sposób rzetelny. Odnosząc się do każdego dowodu i dokonując jego oceny.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ustalenia poczynione przez Sąd Rejonowy w przedmiotowej sprawie są prawidłowe i zasługują na akceptację.

Sąd Okręgowy uznał również, że brak jest podstaw do zwolnienia obwinionej z ponoszenia kosztów postepowania. Do sprawy doszło, a w związku z tym kosztów postępowania na skutek działania obwinionej. W związku z powyższym obwiniona powinna liczyć się z konsekwencjami swojego czynu. Obwiniona osiąga dochód, w związku z tym koszty postępowania może uiścić chociażby w ratach.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.