Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 styczeń 2014 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Staszkiewicz

Protokolant: Małgorzata Podkowska

po rozpoznaniu w dniu 03 styczeń 2014 r. w Jeleniej Górze

sprawy z odwołania M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
na skutek odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 18 kwietnia 2013r. znak (...)

w przedmiocie zasiłku macierzyńskiego

I.  odwołanie oddala,

II.  zasądza od wnioskodawcy na rzecz strony pozwanej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. P. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 18.04.2013 r., na podstawie której strona pozwana odmówiła mu prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu ojcowskiego, tj. od 17.12.2012 r. do 31.12.2012 r. Wnioskodawca wskazał, że skoro wyrokiem sądu ma przyznane widzenia z dzieckiem, to jest to jednoznaczne z tym, że jest ojcem wychowującym dziecko. Podniósł, że z dzieckiem widuje się w terminach ustalonych przez sąd, albowiem wcześniej widzenia były utrudniane przez matkę dziecka. Nie ma przy tym prawnego obowiązku zamieszkiwania z dzieckiem, aby uczestniczyć w jego wychowaniu. Nie jest on pozbawiony ani nie ma ograniczonych praw rodzicielskich.

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania. Zarzuciła, że po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego organ rentowy ustalił, że wnioskodawca nie wychowuje dziecka i nie sprawuje nad nim osobistej opieki. Ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze w sprawie R. N. 349/12 ustalono, że kontakty wnioskodawcy z dzieckiem będą się odbywały w co drugą niedzielę miesiąca poczynając od 18.11.2012 r. w godzinach od 14 do 17 w obecności matki w miejscu zamieszkania dziecka. Mając zatem na względzie, że zasiłek macierzyński ma być ekwiwalentem za utracony zarobek w związku z koniecznością opieki nad dzieckiem i jego wychowywaniem, czego skarżący nie czyni, nie ma podstaw do przyznania mu tego świadczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Jest bezsporne, że M. P. i J. P. mają małoletnią córkę A. P., która urodziła się w dniu 24.01.2012 r.

W dniu 23.03.2012 r. M. P. wyprowadził się z domu, w którym zamieszkiwał wraz z żoną i córką. Od tamtej pory M. P. nie zamieszkiwał już wraz z J. P. i A. P..

Dowód: zeznania świadka J. P. k. 29v,

zeznania świadka U. K. k. 30,

zeznania wnioskodawcy M. P. k. 30-30v;

Jest bezsporne, że na podstawie ugody zawartej w dniu 16.11.2012 r. przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze, w sprawie o sygn. akt R. N. 349/12, J. P. i M. P. ustalili kontakty M. P. z małoletnią córką A. P.. Na podstawie tej ugody kontakty M. P. z dzieckiem będą się odbywały w co drugą niedzielę miesiąca poczynając od 18.11.2012 r. w godzinach od 14.00. do 17.00. w obecności matki w miejscu zamieszkania dziecka, z prawem zabrania dziecka na spacer do pół godziny.

Jest bezsporne, że w grudniu 2012 r. M. P. był zatrudniany w (...) Sp. z o.o. w P..

Jest bezsporne, że M. P. wystąpił do swojego pracodawcy z wnioskiem o udzielenie mu urlopu ojcowskiego w okresie od 17 do 31 grudnia 2012 r. i taki urlop w tym okresie został mu udzielony.

W czasie trwania urlopu ojcowskiego M. P. widział się ze swoją córką jeden raz w dniu 23.12.2012 r. W tym dniu wypadało jego widzenie z córką zgodnie z treścią zawartej ugody. W okresie od 17 do 31 grudnia 2012 r. M. P. w inny sposób nie zajmował się dzieckiem.

Dowód: zeznania świadka J. P. k. 29v,

zeznania świadka U. K. k. 30,

zeznania wnioskodawcy M. P. k. 30-30v.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie mogło zostać uwzględnione.

Strona pozwana oparła zaskarżoną decyzję na treści przepisów art. 29 ust. 5a ustawy z dnia z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2010.77.512) i art. 182 ³ Kodeksu pracy. Zgodnie z art. 29 ust. 5a powołanej ustawy, zasiłek macierzyński przysługuje również ubezpieczonemu – ojcu dziecka przez okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego przysługującego pracownikowi – ojcu wychowującemu dziecko. W myśl art. 182 ³ § 1 Kodeksu pracy, pracownik - ojciec wychowujący dziecko ma prawo do urlopu ojcowskiego w wymiarze 2 tygodni, nie dłużej jednak niż:

1)do ukończenia przez dziecko 12 miesiąca życia albo

2)do upływu 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego przysposobienie i nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7 roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, nie dłużej niż do ukończenia przez nie 10 roku życia.

W myśl § 2 tego artykułu, urlopu ojcowskiego udziela się na pisemny wniosek pracownika-ojca wychowującego dziecko, składany w terminie nie krótszym niż 7 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu; pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika.

W ocenie Sądu, strona pozwana wydając zaskarżoną decyzję zasadnie przyjęła, że wnioskodawca nie może zostać uznany za ojca wychowującego dziecko w myśl powołanych powyżej przepisów. Rację ma wnioskodawca twierdząc, że nie jest pozbawiony ani nie ma ograniczonych praw rodzicielskich. Należy jednak przyznać również rację stronie pozwanej, że posiadanie nieograniczonej władzy rodzicielskiej nie jest równoznaczne z wykonywaniem tej władzy. Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca nie zamieszkuje wraz z żoną i dzieckiem od marca 2012 r. Jest ponadto bezsporne, że na podstawie ugody zawartej w dniu 16.11.2012 r. przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze, w sprawie o sygn. akt R. N. 349/12, J. P. i M. P. ustalili kontakty wnioskodawcy z małoletnią córką A. P.. Zawierając tą ugodę wnioskodawca dobrowolnie zgodził się na to, aby jego kontakty z dzieckiem odbywały w co drugą niedzielę miesiąca poczynając od 18.11.2012 r. w godzinach od 14.00. do 17.00. w obecności matki w miejscu zamieszkania dziecka, z prawem zabrania dziecka na spacer do pół godziny. Tym samym wnioskodawca zgodził się na faktyczne „ograniczenie” jego wpływu na bieżące zajmowanie się sprawami dziecka, a tym samym jego wychowanie.

Zdaniem Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, wychowywanie dziecka polega na sprawowaniu osobistej opieki nad dzieckiem w celu zaspokojenia jego bieżących potrzeb, a także zapewnienia mu prawidłowego rozwoju. W ocenie Sądu, wnioskodawca nie spełniał tych przesłanek w okresie udzielonego mu urlopu ojcowskiego. Należy przy tym podkreślić, że wnioskodawca w żaden sposób nie wykazał w niniejszym postępowaniu, że w okresie urlopu ojcowskiego starał się w większym stopniu zająć córką, a jedyną przeszkodą była postawa jego żony J. P., która nie chciała wyrazić na to zgody. Z zeznań świadka J. P. wynika natomiast, że oprócz jednego widzenia w dniu 23.12.2012 r. wnioskodawca w inny sposób nie zajmował się dzieckiem.

Sąd podzielił wreszcie pogląd wyrażony przez stronę pozwaną, że zasiłek macierzyński ma być ekwiwalentem za utracony zarobek w związku z koniecznością opieki nad dzieckiem i jego wychowywaniem. Wnioskodawca nie sprawował bieżącej opieki nad córką i nie brał bieżącego udziału w jej wychowaniu, a zatem nie było podstaw do przyznania mu tego świadczenia.

Powyższe okoliczności skutkowały oddaleniem odwołania i orzeczeniem jak w pkt. I wyroku (art. (art. 477 ¹⁴ § 1 kpc).

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc oraz na podstawie przepisu § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu i zasądził na rzecz strony pozwanej od wnioskodawcy kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.