Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015r. w S.

odwołania D. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie D. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu D. D. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2015 roku do 31 grudnia 2017 roku.

Sygn. akt IV U 324/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 10 lutego 2015 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił D. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2015 r. wskazując, iż u wymienionego Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 3 lutego 2015 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył D. D. wnosząc o jej uchylenie lub zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że błędnie oceniono jego stan zdrowia. Od 9 lat ciężko choruje, nie może swobodnie poruszać się z powodu silnych dolegliwości bólowych kręgosłupa, bioder, drobnych stawów międzykręgowych i więzadeł międzykręgowych. Ze względu na powyższe, nie może on wykonywać pracy (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji. Zdaniem ZUS, odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony D. D., ur. (...), w dniu 27 listopada 2014 r., wystąpił do (...) Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 40 akt organu rentowego).

Poprzednio, ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 21 maja 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. (decyzja (...) Oddział w S. z dnia 17 lipca 2014 r. k. 30 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek z dnia 27 listopada 2014 r., organ rentowy skierował D. D. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 8 stycznia 2015 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 8 stycznia 2015 r. k. 42 akt organu rentowego). D. D. wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k. 25 akt lekarskich).

Na skutek wniesienia sprzeciwu, ubezpieczony został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 3 lutego 2015 r. ustaliła, że nie jest on niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS 3 lutego 2015 r. k. 44 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 10 lutego 2015 r. organ rentowy odmówił D. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k. 47 akt organu rentowego).

Biegli lekarze: neurolog, ortopeda w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u D. D. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa ze skoliozą piersiowo-lędźwiową prawowypukłą, zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych z ankylozą oraz początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych. W badaniu przedmiotowym biegli stwierdzili skoliozę kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego, ograniczenia ruchomości całego kręgosłupa, bez zespołu korzeniowego i bez objawów ubytkowych neurologicznych, niewielkie ograniczenie ruchomości stawu biodrowego prawego, chód prawidłowy. Po analizie dokumentacji medycznej i zbadaniu ubezpieczonego biegli wskazali, że aktualna dysfunkcja układu ruchu i stan neurologiczny nie naruszają sprawności organizmu w stopniu kwalifikującym do orzeczenia u ubezpieczonego niezdolności do pracy, jednakże biegli wskazali, iż ze względu na etiologię schorzenia istotna orzeczniczo będzie opinia biegłego lekarza reumatologa (opinia k. 10).

Biegły lekarz reumatolog w swojej opinii rozpoznał u ubezpieczonego aktywne zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa z zajęciem stawów biodrowych i zapaleniem ścięgien Achillesa, osteoporozę z licznymi złamaniami kompresyjnymi kręgów Th i L kręgosłupa oraz krioglobulinemię w obserwacji. Lekarz reumatolog wskazał, iż ubezpieczony choruje na ZZSK i intensywnie leczony jest od 2006 r. Pomimo leczenia nie udało się zatrzymać progresji choroby, wystąpiło zesztywnienie stawów krzyżowo-biodrowych oraz kręgosłupa, złamania licznych trzonów kręgów piersiowych i lędźwiowych, doszło do zajęcia procesem zapalnym stawów biodrowych oraz ścięgien Achillesa. ubezpieczonych w okresie od 27.06.2015 r. do 03.07.2015 r. hospitalizowany był w Instytucie (...) w W. ze względu na wysoką aktywność choroby i nieskuteczność dotychczasowego leczenia, objęty kwalifikacją do terapii lekiem biologicznym w ramach programu NFZ. Biegła wskazał, że ubezpieczony z silnymi bólami kręgosłupa wynikającymi z procesu zapalenia tkanek okołokręgowych z ich sztywnieniem oraz licznych kompresyjnych złamań kręgów Th i L, z bólem zapalnym głównie stawu biodrowego prawego i ścięgien Achillesa, sztywnością poranną trwająca ok. 2 godziny nie jest zdolny do wykonywania pracy zawodowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami i uznała ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy od 31 grudnia 2014 r. do 31 grudnia 2017 r. (opinia k. 29).

Ubezpieczony D. D. ma 32 lata oraz średnie wykształcenie ogólnokształcące, wcześniej ukończył zasadniczą szkołę zawodową na kierunku monter aparatury radiowo-telewizyjnej. Dotychczas pracował jako praktykant w zawodzie elektromontera aparatury RTV oraz serwisanta telefonów komórkowych.

W dniu 25 stycznia 2013 r. (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w S. uznał ubezpieczonego za niepełnosprawnego w stopniu umiarkowanym. Wskazane orzeczenie zostało wydane do dnia 25 stycznia 2016 r. (okoliczności niesporne, świadectwa pracy k.6, 13 akt rentowych, orzeczenie z dnia 25 stycznia 2013 r. k. 26).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy D. D. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u D. D. nadal istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Był on bowiem poprzednio od 21 maja 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, zatem pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty wymienione w art. 57 ust. 1 pkt 2,3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS zostały spełnione przez ubezpieczonego i nie były kwestionowane prze organ rentowy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłego lekarza reumatologa dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2017 r. jest osobą częściowo niezdolną do pracy. Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na opinii biegłego lekarza reumatologa, z uwagi na etiologię choroby ubezpieczonego oraz stwierdzenie biegłych ortopedy i neurologa, którzy stwierdzili w swojej opinii, że ze względu na schorzenie ubezpieczonego istotna orzeczniczo będzie opinia lekarza reumatologa. Powyższe wskazuje, że właściwym lekarzem, który prawidłowo oceniłby stan zdrowia ubezpieczonego i jego zdolność lub niezdolność do pracy jest biegły lekarz reumatolog. Sąd uznał zatem za decydującą dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy opinię biegłego lekarza reumatologa, która obdarzył wiarygodnością w całości.

W złożonej opinii biegły reumatolog stwierdził m. in., iż ubezpieczony od 2006 r. jest intensywnie leczony z powodu ZZSK. Pomimo leczenia, nie udało się zatrzymać progresji choroby. Ubezpieczony był hospitalizowany w dniach od 27 czerwca 2015 r. do 3 lipca 2015 r. w Instytucie (...) w W. ze względu na wysoką aktywność choroby i nieskuteczność dotychczasowego leczenia. Występujące u D. D. silne bóle kręgosłupa wynikające z procesu zapalnego tkanek okołokręgosłupowych z ich sztywnieniem oraz licznych kompresyjnych złamań kręgów Th i L, z bólem zapalnym głównie stawu biodrowego prawego i ścięgien Achillesa jak również sztywnością poranną trwającą ok 2 godzin powodują, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy zawodowej odpowiadającej jego kwalifikacjom: elektromonter, serwisant aparatury RTV i telefonii komórkowej.

Opinia lekarza reumatologa została obdarzona przez Sąd wiarygodnością, jej sporządzenie zostało poprzedzone zapoznaniem się z dokumentacją lekarską wnioskodawcy oraz badaniem przeprowadzonym przez biegłą. Opinia jest logiczna oraz należycie uzasadniona. Jednocześnie wskazać należy również, iż do przedmiotowej opinii biegłego lekarza reumatologa organ rentowy nie wniósł zastrzeżeń w zakreślonym terminie.

Wskazać należy, że ubezpieczony obecnie ma 32 lata. Dotychczas wykonywał prace fizyczne na stanowisku praktykanta w zawodzie elektromontera aparatury RTV oraz serwisanta telefonów komórkowych, mimo posiadanego średniego, ogólnego wykształcenia, wykonywał dotychczas wyłącznie prace fizyczne, co ma istotne znaczenie przy ocenie jego zdolności do pracy. Schorzenie ZZSK ze względu na swoją wysoką aktywność i nieskuteczne dotychczas leczenie powoduje, że wykonywanie przez ubezpieczonego wskazany prac byłoby znacznie utrudnione, gdyż do ich wykonywania potrzebna jest dobra sprawność ruchowa.

Tym samym stwierdzić należy, iż ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki do przyznania mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2017 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.