Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Wojciechowska

Protokolant: sekr. sąd. Dorota Patyna, st. sekr. sąd.Dorota Kurczewska

w obecności prokuratora: Piotra Janowskiego, Macieja Ołubka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 20.10.2014r. , 27.01.2015r.

sprawy: G. Ś. z d. K.

c. Z., S. z domu Z.

ur. (...) w m. M.

oskarżonej o to, że:

w dniu 27 listopada 2013 roku w K., woj. (...) nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem m-ki K. nr rej. (...), nie zachowała szczególnej ostrożności, zjechała na prawy chodnik i najechała na troje pieszych idących w tym samym kierunku, zaś w wyniku potrącenia W. K. doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy z raną tłuczoną prawego łuku brwiowego i krótkotrwałą utratą przytomności, urazu prawego barku ze złamaniem obojczyka oraz urazu lewego kolana ze złamaniem wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej, A. K. (1) doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy z krótkotrwała utratą przytomności, urazu szyjnego odcinka kręgosłupa o charakterze nadciągnięcia jego aparatu mięśniowo - więzadłowego, urazu lewej okolicy biodrowej z drobnym krwiakiem tkanki podskórnej w tej okolicy, urazu lewego barku, lewego kolana i prawego stawu skokowego z uszkodzeniem aparatu więzadłowego tychże stawów i ograniczenia ich ruchomości, zaś A. P. (1) doznała obrażeń ciała w postaci nadciągnięcia aparatu więzadłowego szyjnego odcinka kręgosłupa, urazu lewego stawu kolanowego i skokowego z uszkodzeniem ich struktur oraz urazu tkanek miękkich miednicy i w okolicy krzyżowo - lędźwiowego odcinka kręgosłupa tj. obrażeń naruszających czynności narządów ciała na czas powyżej siedmiu dni w rozumieniu art. 157§1 kk

tj. o czyn z art. 177 § 1 kk

1.  G. Ś. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 177§1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza jej karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

3.  na podstawie art. 46§1 kk orzeka od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonych: W. K., A. K. (1) i A. P. (1) kwoty po 500 (pięćset) złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę,

4.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2013 na ulicy (...) w K. zaistniał wypadek drogowy, podczas którego kierowany przez oskarżoną G. Ś. samochód osobowy marki K., poruszający się z prędkością około 40km/ha, nagle zjechał z drogi na chodnik i uderzył w trzy idące w tym samym kierunku osoby- A. K. (1) ( lat 16 ), W. K. ( lat 18 ), A. P. (1) ( lat14 ), ( wyjaśnienia oskarżonej G. Ś. k. 211, zeznania W. K. k.75, 227, A. K. (2) k.100, 228, A. P. (1) k.89,228, B. K. k.211, J. K. k.212, J. G. k.83-229, A. P. (2) 80, 229, protokół oględzin miejsca zdarzenia k.67, szkic sytuacyjny k.9, dokumentacja fotograficzna k.8)

W wskutek wypadku pokrzywdzony W. K. doznał obrażeń ciała w postaci: urazu głowy z raną tłuczoną prawego łuku brwiowego i krótkotrwałą utratą przytomności, urazu prawego barku ze złamaniem obojczyka oraz urazu lewego kolana ze złamaniem wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej, A. K. (1) doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy z krótkotrwała utratą przytomności, urazu szyjnego odcinka kręgosłupa o charakterze nadciągnięcia jego aparatu mięśniowo - więzadłowego, urazu lewej okolicy biodrowej z drobnym krwiakiem tkanki podskórnej w tej okolicy, urazu lewego barku, lewego kolana i prawego stawu skokowego z uszkodzeniem aparatu więzadłowego tychże stawów i ograniczenia ich ruchomości, zaś A. P. (1) doznała obrażeń ciała w postaci nadciągnięcia aparatu więzadłowego szyjnego odcinka kręgosłupa, urazu lewego stawu kolanowego i skokowego z uszkodzeniem ich struktur oraz urazu tkanek miękkich miednicy i w okolicy krzyżowo - lędźwiowego odcinka kręgosłupa tj. obrażeń naruszających czynności narządów ciała na czas powyżej siedmiu dni w rozumieniu art. 157§1 kk (opinie biegłego k.107-108,109-111,113-115, kserokopia dokumentacji medycznej k. 46-57, 62-71,76-78,90-98,101-102, 199-200).

Na miejsce przybył zespół ratownictwa medycznego którego lekarz zdecydował o przewiezieniu A. P. (1), A. K. (1) do Szpitala Miejskiego w Ł., natomiast W. K. do Szpitala Miejskiego w Ł..

Na miejscu zdarzenia oskarżona poddano badaniu na urządzeniu Alkosensor uzyskując wynik 0,00 mg/l, następnie przewieziono ją do KPP K., gdzie poddano badaniu urządzeniem Alkometr również uzyskując wynik 0,00 mg/l ( protokoły badania stanu trzeźwości k.2,3).

Oskarżona G. Ś. ma 58 lat, posiada wykształcenie wyższe, jest emerytowanym funkcjonariuszem policji, otrzymuje emeryturę w wysokości 4300 zł, jest wdowa, na utrzymaniu posiada córkę, nie była leczona psychiatrycznie , neurologicznie, odwykowo, nie była dotychczas karana ( dane osobowo-poznawcze k.210 v, dane o karalności k.118, 139,182,217).

Oskarżona przyznała się popełnienia zarzuconego jej czynu. Wyjaśniła, iż tego dnia w godzinach popołudniowych wracała z kilkuletnią wnuczką siedzącą z tyłu samochodu w krzesełku dziecinnym z wizyty lekarskiej z M. w K.. Była już szarówka, poruszała się ulica (...) z prędkością 40 km/ha. Stwierdziła, że w pewnym momencie wleciało jej coś pod koła samochodu, podbiło samochód, wjechała na chodnik i uderzyła w idące dziewczynki i chłopca. Próbowała udzielić im pomocy, prosiła ludzi aby wezwali pogotowie, następnie kontaktowała się z pokrzywdzonymi, odwiedziła w szpitalu, interesowała się ich stanem zdrowia.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonej są zgodne i uzupełniają się wzajemnie w znacznej części z zeznaniami pokrzywdzonych W. K., A. K. (1), A. P. (1) , którzy stwierdzili , iż tego dnia gdy szli chodnikiem zostali uderzeni przez samochód prowadzony przez oskarżoną , a szczególności z zeznaniami bezpośrednich świadków zdarzenia J. G. i A. P. (2).

J. G., który w tym czasie jechał ulica (...) samochodem P. szczegółowo opisał zdarzenie, twierdząc że oskarżona wykonała nagły manewr samochodem, wjechała nim na chodnik i uderzyła przodem samochodu w idących pokrzywdzonych.

Również przejeżdżający tą ulicą świadek A. P. (2) podał, iż samochód oskarżonej nagle skręcił na chodnik, tak jakby chciał wjechać na posesję i najechał z tyłu na idące trzy osoby.

Zeznania matek pokrzywdzonych B. K., A. P. (3) oraz J. K. nie mają większego znaczenia dla ustalenia przebiegu wypadku , gdyż nie byli na miejscu zdarzenia.

Sąd nie dał natomiast wiary twierdzeniom oskarżonej, iż przyczyną wypadku był najechanie i podbicie samochodu przez nieustalony przedmiot leżący na jezdni. Oględziny wykonane w miejscu wypadku nie ujawniły bowiem żadnego przedmiotu, który mógłby spowodować wybicie samochodu na chodnik a ponadto z zeznań A. K. (1), J. G. i A. P. (2) wynika, iż bezpośrednio po wypadku sama oskarżona twierdziła, iż prowadząc samochód odwróciła się do siedzącej z tyłu kilkuletniej wnuczki, która była chora i wymiotowała i przez to straciła panowanie nad samochodem.

Pozostałe dowody nieosobowe w postaci protokołów oględzin miejsca wypadku, samochodu, badania stanu trzeźwości, opinia sądowo-lekarska, dane o karalności, zostały zgromadzone zgodnie z obowiązującą procedurą, żadna ze stron ich nie kwestionowała.

Mając na uwadze powyższe ustalenia uznać należało, że oskarżona G. Ś. nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem m-ki K. nr rej. (...), nie zachowała szczególnej ostrożności, zjechała na prawy chodnik i najechała na troje pieszych idących w tym samym kierunku, zaś w wyniku potrącenia W. K. doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy z raną tłuczoną prawego łuku brwiowego i krótkotrwałą utratą przytomności, urazu prawego barku ze złamaniem obojczyka oraz urazu lewego kolana ze złamaniem wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej, A. K. (1) doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy z krótkotrwała utratą przytomności, urazu szyjnego odcinka kręgosłupa o charakterze nadciągnięcia jego aparatu mięśniowo - więzadłowego, urazu lewej okolicy biodrowej z drobnym krwiakiem tkanki podskórnej w tej okolicy, urazu lewego barku, lewego kolana i prawego stawu skokowego z uszkodzeniem aparatu więzadłowego tychże stawów i ograniczenia ich ruchomości, zaś A. P. (1) doznała obrażeń ciała w postaci nadciągnięcia aparatu więzadłowego szyjnego odcinka kręgosłupa, urazu lewego stawu kolanowego i skokowego z uszkodzeniem ich struktur oraz urazu tkanek miękkich miednicy i w okolicy krzyżowo - lędźwiowego odcinka kręgosłupa tj. obrażeń naruszających czynności narządów ciała na czas powyżej siedmiu dni w rozumieniu art. 157§1 kk i zachowaniem swym wyczerpała dyspozycję art. 177§1kk.

Sutkiem nie zachowania przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa było spowodowanie u pokrzywdzonych A. K. (1), A. P. (1) i W. K. nieumyślnych obrażeń ciała, trwających dłużej niż siedem dni.

Przyjąć należało iż oskarżona naruszyła zasady bezpieczeństwa ruchu nieumyślnie. Nieświadomie postąpiła wbrew nakazowi zachowania szczególnej ostrożności i najechała na i prawidłowo idących po chodniku pieszych.

Wina i społeczna szkodliwość popełnionego przez oskarżoną czynu jest znaczna, w wyniku jej zachowania pokrzywdzone zostały trzy młode osoby.

W toku postępowania nie zostały ujawnione żadne okoliczności wyłączające winę lub bezprawność popełnionego czynu.

Za przypisany sprawcy czyn Sąd wymierzył karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lat. Wymierzona kara została dostosowana do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i zdaniem sądu, spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, oddziaływania prewencyjnego i wychowawczego na oskarżoną.

Sąd nie znalazł podstaw do orzeczenia w stosunku do oskarżonej fakultatywnego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Z okoliczności sprawy nie wynika, aby aby prowadzenie przez nią pojazdu zagrażało bezpieczeństwu w komunikacji. Naruszenie przez nią zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym nastąpiło nieumyślnie, w chwili zdarzenia oskarżona prowadziła pojazd z niedużą prędkością, zdarzenie to miało charakter incydentalny, wynikało z nietypowej sytuacji jaką było odwrócenie się do wnuczki, która w tym czasie wymiotowała.

Właściwości i warunki osobiste oskarżonej, która prowadzi ustabilizowany sposób życia, przyznała się do popełnienia zarzuconego czynu, nigdy wcześniej nie weszła w konflikt z prawem, wskazują że w przyszłości będzie przestrzegała porządku prawnego a w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu okres dwóch lat próby będzie wystarczający dla sprawowania kontroli nad zachowaniem oskarżonego i podjęcia odpowiednich działań w przypadku naruszenia porządku prawnego.

Orzeczony obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonych kwoty po pięćset złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę dostosowany został do sytuacji majątkowej oskarżonej, ma stanowić pewną odczuwalną dolegliwość która zapobiegnie w przyszłości podobnym zachowaniom. Przy określaniu wysokości zasądzonej kwoty uwzględniono ponadto, iż charakter obrażeń doznanych przez pokrzywdzonych nie był ciężki, oraz zostały już wypłacone świadczenia przez ubezpieczyciela w toku likwidacji szkód z odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego na rzecz A. P. (1) zadoścuczyniene w kwocie 12 000,00zł, odszkodowanie 739,97zł na rzecz A. K. (1)- zadośćuczynienie15.000,00zł, 1584,15zł, na rzecz W. K. –zadośćuczynienie 27 000,00zł, odszkodowanie 1296,00zł (k 216).

Na podstawie art.626 1 kpk art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk zobowiązano oskarżoną do uiszczenia kosztów sądowych.