KIO 1666/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Paulina Zielenkiewicz
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: KIO 1666/15
WYROK
z dnia 14 sierpnia 2015 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Ewa Sikorska
Protokolant: Paulina Zielenkiewicz
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2015 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 3 sierpnia 2015 r. przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: UTYLIMED Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia Spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmę Usługowo-Handlową „EKO-TOP” Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie w postępowaniu prowadzonym przez
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lublinie
przy udziale:
wykonawcy ECO-ABC Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Bełchatowie,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. oddala odwołanie
2. kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia: UTYLIMED Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF
Ekologia Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmę Usługowo-
Handlową „EKO-TOP” Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: UTYLIMED Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmę Usługowo-Handlową
„EKO-TOP” Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie tytułem
wpisu od odwołania
2.2 zasądza od wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
UTYLIMED Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmy Usługowo-
Handlowej „EKO-TOP” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie
na rzecz Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Stefana Kardynała
Wyszyńskiego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w
Lublinie kwotę 3 949 zł 53 gr (słownie: trzy tysiące dziewięćset czterdzieści
dziewięć złotych pięćdziesiąt trzy grosze), stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika i dojazdu na
posiedzenie Izby.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 ze zmianami) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Lublinie.
………………………………
Sygn. akt: KIO 1666/15
Uzasadnienie
Zamawiający – Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Stefana Kardynała
Wyszyńskiego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lublinie – prowadzi
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na świadczenie usług w zakresie
odbioru, transportu i zagospodarowania odpadów medycznych.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 907 ze zm.), zwanej
dalej ustawą P.z.p.
W dniu 3 sierpnia 2015 roku wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie
zamówienia: UTYLIMED Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firma Usługowo-Handlową „EKO-
TOP” Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie (dalej: odwołujący) wnieśli
odwołanie wobec odrzucenia oferty odwołujących na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy
p.z.p. i dokonania wyboru oferty ECO-ABC Sp. z o.o. w Bełchatowie.
Odwołujący zarzucili zamawiającemu:
Naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy P.z.p. poprzez przyjęcie przez zamawiającego, że
złożona przez odwołującego oferta nie odpowiada treści SIWZ
Odwołujący wnieśli o:
1. Unieważnienie czynności zamawiającego o wyborze oferty firmy ECO - ABC Sp. z
o.o.
2. Unieważnienie czynności zamawiającego o odrzuceniu oferty odwołujących.
3. Dokonania powtórnej oceny ofert oraz podjęcie czynności odrzucenia oferty firmy
ECO - ABC Sp. z o.o. na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 alternatywnie art. 89 ust. 1 pkt 2 lub
art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy P.z.p.
4. Zasądzenie na rzecz odwołujących kosztów postępowania odwoławczego
poniesionych z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Odwołujący wskazali, że zgodnie z treścią SIWZ przedmiotem zamówienia jest odbiór
i utylizacja odpadów medycznych.
Zgodnie z informacją dotyczącą szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia,
zawartą w treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej: s.i.w.z.), zamawiający
wymagał, aby przedmiot zamówienia był realizowany zgodnie ustawą o odpadach, w tym
zgodnie z zasadą bliskości, wyrażoną w treści art. 20 ustawy o odpadach.
W piśmie z dnia 28.07.2015 r. zamawiający poinformował odwołujących, że w wyniku
przeprowadzenia procedury przetargowej:
1) wybrano ofertę firmy ECO - ABC Sp. z o.o.;
2) na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy P.z.p. zamawiający odrzucił ofertę
odwołujących.
Zamawiający wskazał, że oferta złożona przez odwołujących podlega odrzuceniu na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 P.z.p., ponieważ nie odpowiada treści s.i.w.z ze względu na
rzekome naruszenie art. 20 ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r.
Zamawiający wskazał, że w przedmiotowym postępowaniu ofertę złożył wykonawca,
który posiada instalację na terenie Województwa Świętokrzyskiego, w odległości bliższej niż
odległość od instalacji wskazanej przez odwołujących.
W tym zakresie odwołujący wskazali, że zamawiający dokonał błędnej oceny stanu
faktycznego oraz błędnej interpretacji obowiązujących przepisów prawa, w zakresie zasady
bliskości, wyrażonej w treści art. 20 ustawy o odpadach - w konsekwencji w sposób
nieuprawniony dokonał odrzucenia złożonej przez odwołujących oferty.
Odwołujący wskazali, że skoro zamawiający dopuścił złożoną przez niego ofertę do
etapu oceny i wyboru ofert, to złożona przez nich oferta winna spełniać wszelkie stawiane
przez zamawiającego wymagania, w tym określone w treści s.i.w.z. Zamawiający nie
sprecyzował sposobu oceny spełniania warunku określonego w treści art. 20 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Odwołujący wskazał, że wyrażona w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
„zasada bliskości" stanowi jeden z podstawowych elementów koncepcji zagospodarowania
odpadami przyjętej przez państwa europejskie, której celem jest zminimalizowanie ich
potencjalnego negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Zgodnie z poglądem
Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zasada bliskości stanowi podstawę wprowadzania
ograniczeń w swobodnym przemieszczaniu odpadów.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 2 ustawy o odpadach, odpady, które nie mogą być
przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów
postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę lub technologię, o której mowa
w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, do najbliżej
położonych miejsc, w których mogą przetworzone.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy o odpadach, zakaźne odpady
medyczne oraz zakaźne odpady weterynaryjne mogą być przetwarzane na obszarze innego
województwa, niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania
odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza
niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa.
Dodatkowo, w treści art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach, ustawodawca dopuścił
możliwość unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych oraz zakaźnych odpadów
weterynaryjnych, poza obszarem województwa na którym zostały one wytworzone, w dwóch
przypadkach:
1) Jeżeli na terenie danego województwa nie ma instalacji do termicznego
przekształcania odpadów.
2) Jeżeli istniejące na terenie danego województwa instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
W ocenie odwołujących zamawiający w sposób błędny przyjął, że złożona przez nich
oferta narusza tzw. „zasadę bliskości" wyrażoną w treści art. 20 ustawy o odpadach. Na
terenie Województwa Lubelskiego nie ma instalacji, w której mogłyby zostać
unieszkodliwione odpady medyczne, o charakterze zakaźnym a wskazana przez
odwołujących jest najbliżej położoną instalacją, w której zgodnie z obowiązującymi
przepisami prawa, tj. art. 20 ust. 2 w zw. z ust. 3 i 6 ustawy o odpadach, mogą zostać
unieszkodliwione wytwarzane przez zamawiającego odpady.
Odwołujący wskazali, że wprawdzie instalacja do termicznego przekształcania
odpadów (w Sandomierzu), wykorzystywana przez ECO - ABC Sp. z o.o. znajduje się w
bliższej odległości, niż instalacja wykorzystywana odwołujących ale instalacja ta, w świetle
obiektywnych informacji nie posiada żadnych wolnych mocy przerobowych. Instalacja w
Sandomierzu, zgodnie z posiadaną decyzją, może unieszkodliwić do 300 Mg odpadów
medycznych rocznie. Odwołujący wskazali, że ECO - ABC Sp. z o.o., zgodnie z publicznie
udostępnianymi informacjami, deklaruje, że w instalacji tej są unieszkodliwiane odpady
medyczne w ilości ok. 2000 Mg/rocznie.
Odwołujący wskazali, że deklarowana ilość odpadów, które są unieszkodliwiane w
instalacji w Sandomierzu wynosi ok. 166 Mg (ton) miesięcznie. Tym samym oświadczenie o
dysponowaniu wolnymi mocami przerobowymi jest całkowicie niewiarygodne.
Na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2015 roku odwołujący sprostowali, że instalacja ta
może unieszkodliwić do 759 ton rocznie, podczas gdy jej aktualny przerób wynosi 1444 tony
rocznie.
Ponadto odwołujący wskazali, że zgodnie z opracowanym przez Zarząd
Województwa Świętokrzyskiego Planem gospodarki odpadami dla Województwa
Świętokrzyskiego 2012 - 2018 - roczna ilość wytwarzanych tylko na terenie województwa
świętokrzyskiego odpadów medycznych i weterynaryjnych to ok. 2000 Mg/rocznie. W tym
kontekście autorzy ww. planu dokonali identyfikacji problemów w zakresie gospodarki
odpadami - wskazując m.in. na niewystarczającą moc przerobową spalarni odpadów
medycznych i weterynaryjnych.
Mając na uwadze powyższą informację oraz fakt, że podmiot ten jest zobligowany do
stosowania zasady bliskości wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach, nie jest możliwym, aby podmiot ten posiadał wystarczające moce przerobowe do
unieszkodliwienia odpadów pochodzących od zamawiającego.
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie z dnia 13 sierpnia 2015 roku wniósł o
oddalenie odwołania w całości, dopuszczenie i przeprowadzenie postępowania z
uwzględnieniem dowodów powołanych w odpowiedzi na odwołanie i zasądzenie od
odwołującego na rzecz zamawiającego kosztów postępowania.
Zamawiający wskazał, że odwołujący zadeklarowali miejsce położenia instalacji w
Rzeszowie, co nie pozwala na zapewnienie spełnienia ustawowej zasady bliskości wobec
wskazanej przez przystępującego lokalizacji instalacji w odległości mniejszej niż
zadeklarowana przez odwołujących, tj. w Sandomierzu.
Zamawiający podniósł, że dane, na które powołali się odwołujący, pochodzą od
podmiotów prowadzących procedury przetargowe na podstawie ustawy P.z.p. Dane te
podawane są przez zamawiających jako pewne wartości szacunkowe i hipotetyczne. Z treści
odwołania nie wynika, w oparciu o jakie materiały zostało przygotowane przedmiotowe
zestawienie.
Zamawiający wskazał, że z treści oferty przystępującego i decyzji Marszałka
Województwa Świętokrzyskiego z dnia 3 kwietnia 2015 roku, dotyczącej zezwolenia
przystępującemu na przetwarzanie i zbieranie odpadów na terenie Spalarni odpadów
Medycznych w Sandomierzu przy ul. Schinzla wynika, że:
- roczna sumaryczna ilość unieszkodliwianych odpadów nie przekroczy 805 Mg/rok (115 kg/h
[wydajność godzinowa, wagowo]* 7000 h/rok [maksymalny czas działania pieca do
spalania]),
- maksymalna ilość odpadów niebezpiecznych poddawana unieszkodliwianiu wynosi 793
Mg/rok;
- zezwolenie obowiązuje do dnia 10 lipca 2021 r.;
- wniosek przystępującego spełnił wymagania ustawy Prawo ochrony środowiska oraz
ustawy o odpadach i był poprzedzony uzyskaniem zgody Głównego Inspektora Sanitarnego,
- w wyznaczonym terminie (w trybie art. 42 ust. 7 ustawy o odpadach) nie wpłynęły ze strony
społeczeństwa żadne uwagi ani wnioski dotyczące przeciwwskazań do wydania zezwolenia
przystępującemu w powołanym zakresie.
Zamawiający podniósł, że odwołujący nie przedstawili na poparcie swojego
stanowiska żadnych dowodów.
Zamawiający zakwestionował stanowisko, iż informacja o braku mocy przerobowej
instalacji w Sandomierzu wynika z „Planu gospodarki odpadami dla województwa
świętokrzyskiego 2012-2018”, ponieważ plan ten zawiera analizę stanu gospodarki
odpadami w latach 2007-2010.
Do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego przystąpił wykonawca
ECO-ABC Sp. z o.o. w Bełchatowie. Przystępujący poparł stanowisko zamawiającego i
wniósł o oddalenie odwołania.
Izba ustaliła, co następuje:
Zgodnie z zapisem rozdz. III ust. 13 s.i.w.z., wykonawca gwarantuje realizację
przedmiotu zamówienia z zachowaniem obowiązujących przepisów, w tym w szczególności
ustawy z dn. 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r.,
poz. 1232 z późn. zm.), ustawy z dn. 14 grudnia 2012 r. o odpadach ( Dz. U. z 2013 r., poz.
21) oraz ustawy z dn. 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. z
2011 r., Nr 227, poz.1367 z późn. zmianami).
Zamawiający w formularzu ofert wymagał podania odległości od miejsca wytwarzania
odpadów (Al. Kraśnicka 100, Lublin) do miejsca instalacji (miejsca przeznaczonego do
unieszkodliwiania odpadów). Wykonawcy obowiązani byli podać jedną odległość dla
wszystkich kodów – do najbliżej położonej instalacji, z miejsca wytwarzania odpadów.
Odwołujący podali jako najbliższą instalację w Rzeszowie, położoną przy ul.
Hetmańskiej 120 (odległość od miejsca wytwarzania odpadów – 168 km). Przystępujący
wskazał instalację w Sandomierzu, przy ul. Schinzla 13 (odległość od miejsca wytwarzania
odpadów – 113 km).
Do oferty przystępującego została dołączona decyzja Marszałka Województwa
Świętokrzyskiego z dnia 3 kwietnia 2015 roku OWŚVII.7221.2.46.2014, dotycząca
zezwolenia przystępującemu na przetwarzanie i zbieranie odpadów na terenie Spalarni
odpadów Medycznych w Sandomierzu przy ul. Schinzla, z której wynika, że:
- roczna sumaryczna ilość unieszkodliwianych odpadów nie przekroczy 805 Mg/rok (115 kg/h
[wydajność godzinowa, wagowo]* 7000 h/rok [maksymalny czas działania pieca do
spalania]),
- maksymalna ilość odpadów niebezpiecznych poddawana unieszkodliwianiu wynosi 793
Mg/rok;
- zezwolenie obowiązuje do dnia 10 lipca 2021 r.;
- wniosek przystępującego spełnił wymagania ustawy Prawo ochrony środowiska oraz
ustawy o odpadach i był poprzedzony uzyskaniem zgody Głównego Inspektora Sanitarnego,
- w wyznaczonym terminie (w trybie art. 42 ust. 7 ustawy o odpadach) nie wpłynęły ze strony
społeczeństwa żadne uwagi ani wnioski dotyczące przeciwwskazań do wydania zezwolenia
przystępującemu w powołanym zakresie.
Pismem z dnia 21 lipca 2015 roku zamawiający wezwał przystępującego do złożenia
wyjaśnień w następującym zakresie:
1) udzielenie oraz uzasadnienie odpowiedzi na pytanie, czy wskazana w ofercie
instalacja, w której będą unieszkodliwiane odpady medyczne (spalarnia odpadów
medycznych położona w Sandomierzu), posiada wolne moce przerobowe w zakresie
niezbędnym do wykonania zamówienia?
2) ustosunkowanie się do zarzutu, że ilość odpadów aktualnie unieszkodliwiana w
instalacji położonej w Sandomierzu w ramach umów na zagospodarowanie odpadów
medycznych realizowanych przez wykonawcę ECO-ABC Sp. z o.o., znaczne przekracza
moce przerobowe wskazane w decyzji Marszałka Województwa Świętokrzyskiego, w
związku z czym instalacja ta nie posiada wolnych mocy przerobowych wystarczających do
realizacji przedmiotowego zamówienia.
Pismem z dnia 23 lipca 2015 roku przystępujący wskazał, że przedstawił ważne
decyzje administracyjne potwierdzające potencjał i gotowość do wykonania zamówienia,
zgodnie z obowiązującymi przepisami. Zarówno instalacja w Sandomierzu, jak i pomocnicza
instalacja w Bełchatowie, posiadają ważne pozwolenia na unieszkodliwianie odpadów
medycznych objętych postępowaniem. Decyzje te zostały dołączone do oferty.
Przystępujący stwierdził, że nie wszystkie odpady, które odbiera od swoich kontrahentów, są
spalane w Sandomierzu. Część jest spalana w Bełchatowie i w Krakowie.
W piśmie z dnia 28.07.2015 r. zamawiający poinformował odwołujących, że w wyniku
przeprowadzenia procedury przetargowej:
1) wybrano ofertę firmy ECO - ABC Sp. z o.o.;
2) na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy P.z.p. zamawiający odrzucił ofertę
odwołujących.
Zamawiający wskazał, że oferta złożona przez odwołujących podlega odrzuceniu na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 P.z.p., ponieważ nie odpowiada treści s.i.w.z ze względu na
naruszenie art. 20 ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r.
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący są uprawnieni do wnoszenia
środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p.
Zgodnie z zapisem rozdz. III ust. 13 s.i.w.z., wykonawcy obowiązani byli
zagwarantować realizację przedmiotu zamówienia z zachowaniem obowiązujących
przepisów, w tym w szczególności ustawy z dn. 14 grudnia 2012 r. o odpadach ( Dz. U. z
2013 r., poz. 21). Zgodnie z art. 20 ust. 2 tejże ustawy, odpady, które nie mogą być
przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów
postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę , o której mowa w art.
207 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, lub technologię, o której
mowa w art. 143 tej ustawy, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być
przetworzone.
Wskazany wyżej przepis statuuje obowiązującą zamawiającego zasadę bliskości.
Zamawiający obowiązany jest zatem zbadać odległość pomiędzy miejscem powstania
odpadów a zadeklarowaną przez wykonawcę instalacją, w której zamierza on utylizować
odpady. Oferty, w których zadeklarowano instalacje położone dalej niż najbliższe miejsca, w
których mogą być przetworzone, nie spełniają ustawowego wymogu zasady bliskości. W
związku z tym, że zamawiający w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, zobowiązał
wykonawców do realizacji przedmiotu zamówienia z uwzględnieniem przepisów ustawy o
odpadach, brak gwarancji takiego wykonania zamówienia zamawiający zasadnie uznał za
niezgodność treści oferty z treścią s.i.w.z i odrzucił ofertę odwołujących na podstawie art. 89
ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.
W art. 20 ust. 4 ustawy o odpadach zakazuje się przywozu na obszar województwa ww.
odpadów wytworzonych poza obszarem tego województwa. Najistotniejszym zagadnieniem
związanym z transportem odpadów o właściwościach zakaźnych jest minimalizacja
odległości pomiędzy miejscami wytwarzania a instalacjami prowadzącymi unieszkodliwianie.
Minimalizuje to ryzyko rozprzestrzeniania się chorób związane z transportem
przedmiotowych odpadów, na które narażone jest zdrowie i życie ludzi oraz środowisko.
Jednocześnie, ustawa o odpadach wprowadza wyjątek w odniesieniu do komunalnych
osadów ściekowych, zezwalając na ich stosowane na obszarze województwa innego niż to,
na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca
stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do
miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa. W przypadku
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
obowiązuje identyczna zasada. Dopuszcza się bowiem unieszkodliwienie zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa
innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku
braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. Zatem, możliwe jest
zagospodarowanie odpadów o właściwościach zakaźnych nie tylko na terenie tego samego
województwa, na którym zostały wytworzone, ale również na terenie województwa
ościennego. Istnienie tego wyjątku jest podyktowane zarówno czynnikami środowiskowymi,
jak i ekonomicznymi. Ponadto, zdanie drugie art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach zostało
wprowadzone także i po to, aby walczyć z dotychczasową praktyką posługiwania się w
przetargach przez nierzetelnych wykonawców decyzjami niedziałających instalacji. Daje to
jednostkom służby zdrowia uprawnienie, ale jednocześnie nakłada także obowiązek
sprawdzenia czy instalacja zaoferowana przez wykonawcę działa i czy ma wolne moce
przerobowe niezbędne do wykonania zamówienia. Zważywszy, że WIOŚ zawsze posiada
aktualne informacje, czy dana instalacja działa czy też nie, zapis ten umożliwia wykluczenie
z przetargu nieuczciwych wykonawców, którzy chcieliby się posłużyć decyzjami
niedziałających instalacji (Jerzy Janusz, Zasada bliskości, ABC nr 175349).
Odnosząc się do argumentacji odwołujących, iż spalarnia w Sandomierzu nie posiada
wolnych mocy przerobowych, Izba uznała podniesiony w tym zakresie zarzut za
nieuzasadniony.
W szczególności podkreślić należy, iż odwołujący przedstawili niewłaściwe dane w
zakresie odpadów, które mogą być unieszkodliwiane w spalarni w Sandomierzu na
podstawie odpowiednich decyzji. Ze złożonej wraz z ofertą decyzji Marszałka Województwa
Świętokrzyskiego z dnia 3 kwietnia 2015 roku wynika, iż:
- roczna sumaryczna ilość unieszkodliwianych odpadów nie przekroczy 805 Mg/rok (115 kg/h
[wydajność godzinowa, wagowo]* 7000 h/rok [maksymalny czas działania pieca do
spalania]),
- maksymalna ilość odpadów niebezpiecznych poddawana unieszkodliwianiu wynosi 793
Mg/rok;
Odwołujący, w celu wykazania, iż przystępujący zamierza unieszkodliwiać w spalarni
w Sandomierzu ilości odpadów większe niż dopuszczone we wskazanej decyzji, przedstawili
zestawienie aktualnie realizowanych umów przez przystępującego z deklarowanym
unieszkodliwieniem odpadów zakaźnych w spalarni w Sandomierzu, informacje o wynikach
postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, w których za najkorzystniejszą została
wybrana oferta przystępującego oraz fragmenty wzorów umów o udzielenie zamówienia
publicznego i specyfikacji istotnych warunków zamówienia wraz z opisami przedmiotu
zamówienia i szacowaną ilością odpadów podlegających unieszkodliwieniu w wyniku
realizacji zawartych umów.
W ocenie Izby przedstawione dowody nie świadczą o zasadności podniesionego
zarzutu. Wskazać należy, iż samo ogłoszenie o wyborze oferty nie jest równoznaczne z
udzieleniem zamówienia wybranemu podmiotowi. Decyzje zamawiających mogą ulegać
zmianie bądź to w wyniku samodzielnie podejmowanych czynności, bądź też w związku z
czynnościami podejmowanymi w wyniku orzeczeń organów rozpoznających środki ochrony
prawnej w zamówieniach publicznych. Opisy przedmiotu zamówienia i wzory umów również
nie zawierają danych precyzyjnych, lecz jedynie dane orientacyjne, które nierzadko ulegają
zmianom podczas realizacji zamówień.
Jak wskazała Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 11 sierpnia 2015 roku sygn.
akt KIO 1594/15, aby móc w sposób wiarygodny stwierdzić, czy dana instalacja nie posiada
wolnych mocy przerobowych, konieczne jest ustalenie, ile w danym okresie określona
instalacja przetworzyła odpadów i dopiero tak ustalona okoliczność, mogłaby stanowić
podstawę do stwierdzenia słuszności stawianego zarzutu. W ocenie Izby takim wiarygodnym
i jednoznacznym dowodem mógłby być dokument określony, jako DPU (Dokumentacja
Przekazania do Unieszkodliwienia), który to dokument wystawiany jest w danej instalacji i
potwierdza, ile faktycznie odpadów zostało przetworzonych. Nadto wiarygodnym źródłem
takich informacji są również Wojewódzkie Inspektoraty Ochrony Środowiska, które posiadają
dane sprawozdawcze takich instalacji, jak też posiadają informacje od wykonawców
przekazujących odpady. W tym zakresie WIOŚ posiada również informacje, czy została
zachowana zasada bliskości.
Odwołujący nie przedstawili żadnego ze wskazanych wyżej dokumentów. Wobec
powyższego Izba uznała podniesiony zarzut za nieudowodniony.
Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak na wstępie.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania.
…………………………………….
WYROK
z dnia 14 sierpnia 2015 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Ewa Sikorska
Protokolant: Paulina Zielenkiewicz
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2015 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 3 sierpnia 2015 r. przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: UTYLIMED Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia Spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmę Usługowo-Handlową „EKO-TOP” Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie w postępowaniu prowadzonym przez
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego Samodzielny
Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lublinie
przy udziale:
wykonawcy ECO-ABC Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Bełchatowie,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. oddala odwołanie
2. kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia: UTYLIMED Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF
Ekologia Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmę Usługowo-
Handlową „EKO-TOP” Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500 zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: UTYLIMED Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia Spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmę Usługowo-Handlową
„EKO-TOP” Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie tytułem
wpisu od odwołania
2.2 zasądza od wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
UTYLIMED Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firmy Usługowo-
Handlowej „EKO-TOP” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie
na rzecz Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Stefana Kardynała
Wyszyńskiego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w
Lublinie kwotę 3 949 zł 53 gr (słownie: trzy tysiące dziewięćset czterdzieści
dziewięć złotych pięćdziesiąt trzy grosze), stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika i dojazdu na
posiedzenie Izby.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 ze zmianami) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Lublinie.
………………………………
Sygn. akt: KIO 1666/15
Uzasadnienie
Zamawiający – Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Stefana Kardynała
Wyszyńskiego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lublinie – prowadzi
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na świadczenie usług w zakresie
odbioru, transportu i zagospodarowania odpadów medycznych.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 907 ze zm.), zwanej
dalej ustawą P.z.p.
W dniu 3 sierpnia 2015 roku wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie
zamówienia: UTYLIMED Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Lublinie, RAF Ekologia
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Jedliczu, Firma Usługowo-Handlową „EKO-
TOP” Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w Rzeszowie (dalej: odwołujący) wnieśli
odwołanie wobec odrzucenia oferty odwołujących na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy
p.z.p. i dokonania wyboru oferty ECO-ABC Sp. z o.o. w Bełchatowie.
Odwołujący zarzucili zamawiającemu:
Naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy P.z.p. poprzez przyjęcie przez zamawiającego, że
złożona przez odwołującego oferta nie odpowiada treści SIWZ
Odwołujący wnieśli o:
1. Unieważnienie czynności zamawiającego o wyborze oferty firmy ECO - ABC Sp. z
o.o.
2. Unieważnienie czynności zamawiającego o odrzuceniu oferty odwołujących.
3. Dokonania powtórnej oceny ofert oraz podjęcie czynności odrzucenia oferty firmy
ECO - ABC Sp. z o.o. na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 alternatywnie art. 89 ust. 1 pkt 2 lub
art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy P.z.p.
4. Zasądzenie na rzecz odwołujących kosztów postępowania odwoławczego
poniesionych z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia pełnomocnika.
Odwołujący wskazali, że zgodnie z treścią SIWZ przedmiotem zamówienia jest odbiór
i utylizacja odpadów medycznych.
Zgodnie z informacją dotyczącą szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia,
zawartą w treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej: s.i.w.z.), zamawiający
wymagał, aby przedmiot zamówienia był realizowany zgodnie ustawą o odpadach, w tym
zgodnie z zasadą bliskości, wyrażoną w treści art. 20 ustawy o odpadach.
W piśmie z dnia 28.07.2015 r. zamawiający poinformował odwołujących, że w wyniku
przeprowadzenia procedury przetargowej:
1) wybrano ofertę firmy ECO - ABC Sp. z o.o.;
2) na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy P.z.p. zamawiający odrzucił ofertę
odwołujących.
Zamawiający wskazał, że oferta złożona przez odwołujących podlega odrzuceniu na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 P.z.p., ponieważ nie odpowiada treści s.i.w.z ze względu na
rzekome naruszenie art. 20 ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r.
Zamawiający wskazał, że w przedmiotowym postępowaniu ofertę złożył wykonawca,
który posiada instalację na terenie Województwa Świętokrzyskiego, w odległości bliższej niż
odległość od instalacji wskazanej przez odwołujących.
W tym zakresie odwołujący wskazali, że zamawiający dokonał błędnej oceny stanu
faktycznego oraz błędnej interpretacji obowiązujących przepisów prawa, w zakresie zasady
bliskości, wyrażonej w treści art. 20 ustawy o odpadach - w konsekwencji w sposób
nieuprawniony dokonał odrzucenia złożonej przez odwołujących oferty.
Odwołujący wskazali, że skoro zamawiający dopuścił złożoną przez niego ofertę do
etapu oceny i wyboru ofert, to złożona przez nich oferta winna spełniać wszelkie stawiane
przez zamawiającego wymagania, w tym określone w treści s.i.w.z. Zamawiający nie
sprecyzował sposobu oceny spełniania warunku określonego w treści art. 20 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Odwołujący wskazał, że wyrażona w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
„zasada bliskości" stanowi jeden z podstawowych elementów koncepcji zagospodarowania
odpadami przyjętej przez państwa europejskie, której celem jest zminimalizowanie ich
potencjalnego negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Zgodnie z poglądem
Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zasada bliskości stanowi podstawę wprowadzania
ograniczeń w swobodnym przemieszczaniu odpadów.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 2 ustawy o odpadach, odpady, które nie mogą być
przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów
postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę lub technologię, o której mowa
w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, do najbliżej
położonych miejsc, w których mogą przetworzone.
Zgodnie z treścią art. 20 ust. 4 w zw. z ust. 5 ustawy o odpadach, zakaźne odpady
medyczne oraz zakaźne odpady weterynaryjne mogą być przetwarzane na obszarze innego
województwa, niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania
odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza
niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa.
Dodatkowo, w treści art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach, ustawodawca dopuścił
możliwość unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych oraz zakaźnych odpadów
weterynaryjnych, poza obszarem województwa na którym zostały one wytworzone, w dwóch
przypadkach:
1) Jeżeli na terenie danego województwa nie ma instalacji do termicznego
przekształcania odpadów.
2) Jeżeli istniejące na terenie danego województwa instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
W ocenie odwołujących zamawiający w sposób błędny przyjął, że złożona przez nich
oferta narusza tzw. „zasadę bliskości" wyrażoną w treści art. 20 ustawy o odpadach. Na
terenie Województwa Lubelskiego nie ma instalacji, w której mogłyby zostać
unieszkodliwione odpady medyczne, o charakterze zakaźnym a wskazana przez
odwołujących jest najbliżej położoną instalacją, w której zgodnie z obowiązującymi
przepisami prawa, tj. art. 20 ust. 2 w zw. z ust. 3 i 6 ustawy o odpadach, mogą zostać
unieszkodliwione wytwarzane przez zamawiającego odpady.
Odwołujący wskazali, że wprawdzie instalacja do termicznego przekształcania
odpadów (w Sandomierzu), wykorzystywana przez ECO - ABC Sp. z o.o. znajduje się w
bliższej odległości, niż instalacja wykorzystywana odwołujących ale instalacja ta, w świetle
obiektywnych informacji nie posiada żadnych wolnych mocy przerobowych. Instalacja w
Sandomierzu, zgodnie z posiadaną decyzją, może unieszkodliwić do 300 Mg odpadów
medycznych rocznie. Odwołujący wskazali, że ECO - ABC Sp. z o.o., zgodnie z publicznie
udostępnianymi informacjami, deklaruje, że w instalacji tej są unieszkodliwiane odpady
medyczne w ilości ok. 2000 Mg/rocznie.
Odwołujący wskazali, że deklarowana ilość odpadów, które są unieszkodliwiane w
instalacji w Sandomierzu wynosi ok. 166 Mg (ton) miesięcznie. Tym samym oświadczenie o
dysponowaniu wolnymi mocami przerobowymi jest całkowicie niewiarygodne.
Na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2015 roku odwołujący sprostowali, że instalacja ta
może unieszkodliwić do 759 ton rocznie, podczas gdy jej aktualny przerób wynosi 1444 tony
rocznie.
Ponadto odwołujący wskazali, że zgodnie z opracowanym przez Zarząd
Województwa Świętokrzyskiego Planem gospodarki odpadami dla Województwa
Świętokrzyskiego 2012 - 2018 - roczna ilość wytwarzanych tylko na terenie województwa
świętokrzyskiego odpadów medycznych i weterynaryjnych to ok. 2000 Mg/rocznie. W tym
kontekście autorzy ww. planu dokonali identyfikacji problemów w zakresie gospodarki
odpadami - wskazując m.in. na niewystarczającą moc przerobową spalarni odpadów
medycznych i weterynaryjnych.
Mając na uwadze powyższą informację oraz fakt, że podmiot ten jest zobligowany do
stosowania zasady bliskości wyrażonej w treści art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o
odpadach, nie jest możliwym, aby podmiot ten posiadał wystarczające moce przerobowe do
unieszkodliwienia odpadów pochodzących od zamawiającego.
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie z dnia 13 sierpnia 2015 roku wniósł o
oddalenie odwołania w całości, dopuszczenie i przeprowadzenie postępowania z
uwzględnieniem dowodów powołanych w odpowiedzi na odwołanie i zasądzenie od
odwołującego na rzecz zamawiającego kosztów postępowania.
Zamawiający wskazał, że odwołujący zadeklarowali miejsce położenia instalacji w
Rzeszowie, co nie pozwala na zapewnienie spełnienia ustawowej zasady bliskości wobec
wskazanej przez przystępującego lokalizacji instalacji w odległości mniejszej niż
zadeklarowana przez odwołujących, tj. w Sandomierzu.
Zamawiający podniósł, że dane, na które powołali się odwołujący, pochodzą od
podmiotów prowadzących procedury przetargowe na podstawie ustawy P.z.p. Dane te
podawane są przez zamawiających jako pewne wartości szacunkowe i hipotetyczne. Z treści
odwołania nie wynika, w oparciu o jakie materiały zostało przygotowane przedmiotowe
zestawienie.
Zamawiający wskazał, że z treści oferty przystępującego i decyzji Marszałka
Województwa Świętokrzyskiego z dnia 3 kwietnia 2015 roku, dotyczącej zezwolenia
przystępującemu na przetwarzanie i zbieranie odpadów na terenie Spalarni odpadów
Medycznych w Sandomierzu przy ul. Schinzla wynika, że:
- roczna sumaryczna ilość unieszkodliwianych odpadów nie przekroczy 805 Mg/rok (115 kg/h
[wydajność godzinowa, wagowo]* 7000 h/rok [maksymalny czas działania pieca do
spalania]),
- maksymalna ilość odpadów niebezpiecznych poddawana unieszkodliwianiu wynosi 793
Mg/rok;
- zezwolenie obowiązuje do dnia 10 lipca 2021 r.;
- wniosek przystępującego spełnił wymagania ustawy Prawo ochrony środowiska oraz
ustawy o odpadach i był poprzedzony uzyskaniem zgody Głównego Inspektora Sanitarnego,
- w wyznaczonym terminie (w trybie art. 42 ust. 7 ustawy o odpadach) nie wpłynęły ze strony
społeczeństwa żadne uwagi ani wnioski dotyczące przeciwwskazań do wydania zezwolenia
przystępującemu w powołanym zakresie.
Zamawiający podniósł, że odwołujący nie przedstawili na poparcie swojego
stanowiska żadnych dowodów.
Zamawiający zakwestionował stanowisko, iż informacja o braku mocy przerobowej
instalacji w Sandomierzu wynika z „Planu gospodarki odpadami dla województwa
świętokrzyskiego 2012-2018”, ponieważ plan ten zawiera analizę stanu gospodarki
odpadami w latach 2007-2010.
Do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego przystąpił wykonawca
ECO-ABC Sp. z o.o. w Bełchatowie. Przystępujący poparł stanowisko zamawiającego i
wniósł o oddalenie odwołania.
Izba ustaliła, co następuje:
Zgodnie z zapisem rozdz. III ust. 13 s.i.w.z., wykonawca gwarantuje realizację
przedmiotu zamówienia z zachowaniem obowiązujących przepisów, w tym w szczególności
ustawy z dn. 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r.,
poz. 1232 z późn. zm.), ustawy z dn. 14 grudnia 2012 r. o odpadach ( Dz. U. z 2013 r., poz.
21) oraz ustawy z dn. 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. z
2011 r., Nr 227, poz.1367 z późn. zmianami).
Zamawiający w formularzu ofert wymagał podania odległości od miejsca wytwarzania
odpadów (Al. Kraśnicka 100, Lublin) do miejsca instalacji (miejsca przeznaczonego do
unieszkodliwiania odpadów). Wykonawcy obowiązani byli podać jedną odległość dla
wszystkich kodów – do najbliżej położonej instalacji, z miejsca wytwarzania odpadów.
Odwołujący podali jako najbliższą instalację w Rzeszowie, położoną przy ul.
Hetmańskiej 120 (odległość od miejsca wytwarzania odpadów – 168 km). Przystępujący
wskazał instalację w Sandomierzu, przy ul. Schinzla 13 (odległość od miejsca wytwarzania
odpadów – 113 km).
Do oferty przystępującego została dołączona decyzja Marszałka Województwa
Świętokrzyskiego z dnia 3 kwietnia 2015 roku OWŚVII.7221.2.46.2014, dotycząca
zezwolenia przystępującemu na przetwarzanie i zbieranie odpadów na terenie Spalarni
odpadów Medycznych w Sandomierzu przy ul. Schinzla, z której wynika, że:
- roczna sumaryczna ilość unieszkodliwianych odpadów nie przekroczy 805 Mg/rok (115 kg/h
[wydajność godzinowa, wagowo]* 7000 h/rok [maksymalny czas działania pieca do
spalania]),
- maksymalna ilość odpadów niebezpiecznych poddawana unieszkodliwianiu wynosi 793
Mg/rok;
- zezwolenie obowiązuje do dnia 10 lipca 2021 r.;
- wniosek przystępującego spełnił wymagania ustawy Prawo ochrony środowiska oraz
ustawy o odpadach i był poprzedzony uzyskaniem zgody Głównego Inspektora Sanitarnego,
- w wyznaczonym terminie (w trybie art. 42 ust. 7 ustawy o odpadach) nie wpłynęły ze strony
społeczeństwa żadne uwagi ani wnioski dotyczące przeciwwskazań do wydania zezwolenia
przystępującemu w powołanym zakresie.
Pismem z dnia 21 lipca 2015 roku zamawiający wezwał przystępującego do złożenia
wyjaśnień w następującym zakresie:
1) udzielenie oraz uzasadnienie odpowiedzi na pytanie, czy wskazana w ofercie
instalacja, w której będą unieszkodliwiane odpady medyczne (spalarnia odpadów
medycznych położona w Sandomierzu), posiada wolne moce przerobowe w zakresie
niezbędnym do wykonania zamówienia?
2) ustosunkowanie się do zarzutu, że ilość odpadów aktualnie unieszkodliwiana w
instalacji położonej w Sandomierzu w ramach umów na zagospodarowanie odpadów
medycznych realizowanych przez wykonawcę ECO-ABC Sp. z o.o., znaczne przekracza
moce przerobowe wskazane w decyzji Marszałka Województwa Świętokrzyskiego, w
związku z czym instalacja ta nie posiada wolnych mocy przerobowych wystarczających do
realizacji przedmiotowego zamówienia.
Pismem z dnia 23 lipca 2015 roku przystępujący wskazał, że przedstawił ważne
decyzje administracyjne potwierdzające potencjał i gotowość do wykonania zamówienia,
zgodnie z obowiązującymi przepisami. Zarówno instalacja w Sandomierzu, jak i pomocnicza
instalacja w Bełchatowie, posiadają ważne pozwolenia na unieszkodliwianie odpadów
medycznych objętych postępowaniem. Decyzje te zostały dołączone do oferty.
Przystępujący stwierdził, że nie wszystkie odpady, które odbiera od swoich kontrahentów, są
spalane w Sandomierzu. Część jest spalana w Bełchatowie i w Krakowie.
W piśmie z dnia 28.07.2015 r. zamawiający poinformował odwołujących, że w wyniku
przeprowadzenia procedury przetargowej:
1) wybrano ofertę firmy ECO - ABC Sp. z o.o.;
2) na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy P.z.p. zamawiający odrzucił ofertę
odwołujących.
Zamawiający wskazał, że oferta złożona przez odwołujących podlega odrzuceniu na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 P.z.p., ponieważ nie odpowiada treści s.i.w.z ze względu na
naruszenie art. 20 ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r.
Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący są uprawnieni do wnoszenia
środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p.
Zgodnie z zapisem rozdz. III ust. 13 s.i.w.z., wykonawcy obowiązani byli
zagwarantować realizację przedmiotu zamówienia z zachowaniem obowiązujących
przepisów, w tym w szczególności ustawy z dn. 14 grudnia 2012 r. o odpadach ( Dz. U. z
2013 r., poz. 21). Zgodnie z art. 20 ust. 2 tejże ustawy, odpady, które nie mogą być
przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów
postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę , o której mowa w art.
207 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, lub technologię, o której
mowa w art. 143 tej ustawy, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być
przetworzone.
Wskazany wyżej przepis statuuje obowiązującą zamawiającego zasadę bliskości.
Zamawiający obowiązany jest zatem zbadać odległość pomiędzy miejscem powstania
odpadów a zadeklarowaną przez wykonawcę instalacją, w której zamierza on utylizować
odpady. Oferty, w których zadeklarowano instalacje położone dalej niż najbliższe miejsca, w
których mogą być przetworzone, nie spełniają ustawowego wymogu zasady bliskości. W
związku z tym, że zamawiający w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, zobowiązał
wykonawców do realizacji przedmiotu zamówienia z uwzględnieniem przepisów ustawy o
odpadach, brak gwarancji takiego wykonania zamówienia zamawiający zasadnie uznał za
niezgodność treści oferty z treścią s.i.w.z i odrzucił ofertę odwołujących na podstawie art. 89
ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp.
W art. 20 ust. 4 ustawy o odpadach zakazuje się przywozu na obszar województwa ww.
odpadów wytworzonych poza obszarem tego województwa. Najistotniejszym zagadnieniem
związanym z transportem odpadów o właściwościach zakaźnych jest minimalizacja
odległości pomiędzy miejscami wytwarzania a instalacjami prowadzącymi unieszkodliwianie.
Minimalizuje to ryzyko rozprzestrzeniania się chorób związane z transportem
przedmiotowych odpadów, na które narażone jest zdrowie i życie ludzi oraz środowisko.
Jednocześnie, ustawa o odpadach wprowadza wyjątek w odniesieniu do komunalnych
osadów ściekowych, zezwalając na ich stosowane na obszarze województwa innego niż to,
na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca
stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do
miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa. W przypadku
unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
obowiązuje identyczna zasada. Dopuszcza się bowiem unieszkodliwienie zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa
innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku
braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych. Zatem, możliwe jest
zagospodarowanie odpadów o właściwościach zakaźnych nie tylko na terenie tego samego
województwa, na którym zostały wytworzone, ale również na terenie województwa
ościennego. Istnienie tego wyjątku jest podyktowane zarówno czynnikami środowiskowymi,
jak i ekonomicznymi. Ponadto, zdanie drugie art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach zostało
wprowadzone także i po to, aby walczyć z dotychczasową praktyką posługiwania się w
przetargach przez nierzetelnych wykonawców decyzjami niedziałających instalacji. Daje to
jednostkom służby zdrowia uprawnienie, ale jednocześnie nakłada także obowiązek
sprawdzenia czy instalacja zaoferowana przez wykonawcę działa i czy ma wolne moce
przerobowe niezbędne do wykonania zamówienia. Zważywszy, że WIOŚ zawsze posiada
aktualne informacje, czy dana instalacja działa czy też nie, zapis ten umożliwia wykluczenie
z przetargu nieuczciwych wykonawców, którzy chcieliby się posłużyć decyzjami
niedziałających instalacji (Jerzy Janusz, Zasada bliskości, ABC nr 175349).
Odnosząc się do argumentacji odwołujących, iż spalarnia w Sandomierzu nie posiada
wolnych mocy przerobowych, Izba uznała podniesiony w tym zakresie zarzut za
nieuzasadniony.
W szczególności podkreślić należy, iż odwołujący przedstawili niewłaściwe dane w
zakresie odpadów, które mogą być unieszkodliwiane w spalarni w Sandomierzu na
podstawie odpowiednich decyzji. Ze złożonej wraz z ofertą decyzji Marszałka Województwa
Świętokrzyskiego z dnia 3 kwietnia 2015 roku wynika, iż:
- roczna sumaryczna ilość unieszkodliwianych odpadów nie przekroczy 805 Mg/rok (115 kg/h
[wydajność godzinowa, wagowo]* 7000 h/rok [maksymalny czas działania pieca do
spalania]),
- maksymalna ilość odpadów niebezpiecznych poddawana unieszkodliwianiu wynosi 793
Mg/rok;
Odwołujący, w celu wykazania, iż przystępujący zamierza unieszkodliwiać w spalarni
w Sandomierzu ilości odpadów większe niż dopuszczone we wskazanej decyzji, przedstawili
zestawienie aktualnie realizowanych umów przez przystępującego z deklarowanym
unieszkodliwieniem odpadów zakaźnych w spalarni w Sandomierzu, informacje o wynikach
postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, w których za najkorzystniejszą została
wybrana oferta przystępującego oraz fragmenty wzorów umów o udzielenie zamówienia
publicznego i specyfikacji istotnych warunków zamówienia wraz z opisami przedmiotu
zamówienia i szacowaną ilością odpadów podlegających unieszkodliwieniu w wyniku
realizacji zawartych umów.
W ocenie Izby przedstawione dowody nie świadczą o zasadności podniesionego
zarzutu. Wskazać należy, iż samo ogłoszenie o wyborze oferty nie jest równoznaczne z
udzieleniem zamówienia wybranemu podmiotowi. Decyzje zamawiających mogą ulegać
zmianie bądź to w wyniku samodzielnie podejmowanych czynności, bądź też w związku z
czynnościami podejmowanymi w wyniku orzeczeń organów rozpoznających środki ochrony
prawnej w zamówieniach publicznych. Opisy przedmiotu zamówienia i wzory umów również
nie zawierają danych precyzyjnych, lecz jedynie dane orientacyjne, które nierzadko ulegają
zmianom podczas realizacji zamówień.
Jak wskazała Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 11 sierpnia 2015 roku sygn.
akt KIO 1594/15, aby móc w sposób wiarygodny stwierdzić, czy dana instalacja nie posiada
wolnych mocy przerobowych, konieczne jest ustalenie, ile w danym okresie określona
instalacja przetworzyła odpadów i dopiero tak ustalona okoliczność, mogłaby stanowić
podstawę do stwierdzenia słuszności stawianego zarzutu. W ocenie Izby takim wiarygodnym
i jednoznacznym dowodem mógłby być dokument określony, jako DPU (Dokumentacja
Przekazania do Unieszkodliwienia), który to dokument wystawiany jest w danej instalacji i
potwierdza, ile faktycznie odpadów zostało przetworzonych. Nadto wiarygodnym źródłem
takich informacji są również Wojewódzkie Inspektoraty Ochrony Środowiska, które posiadają
dane sprawozdawcze takich instalacji, jak też posiadają informacje od wykonawców
przekazujących odpady. W tym zakresie WIOŚ posiada również informacje, czy została
zachowana zasada bliskości.
Odwołujący nie przedstawili żadnego ze wskazanych wyżej dokumentów. Wobec
powyższego Izba uznała podniesiony zarzut za nieudowodniony.
Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak na wstępie.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania.
…………………………………….