Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r.

na rozprawie

sprawyz wniosku J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę

na skutek apelacji wniesionej przez wnioskodawcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

z dnia 11 lipca 2012 r. sygn. akt III U 500/12

oddala apelację

Sygn. akt III AUa 911/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 marca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ( t. jedn. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił prawa do emerytury J. S., ponieważ nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych i nie rozwiązał stosunku pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się jej zmiany i przyznania dochodzonego świadczenia, wskazując, że w okresach pracy: w Spółdzielni (...) w K. od 6.07.1970 r. do 28.05.1971 r., w Zakładach (...) w K. od 19.02.1972 r. do 27.07.1974 r., w Zakładzie (...) w K. od 30.07.1974 r. do 31.05.1979 r., w (...) M. od 5.06.1979 r. do 7.08.1985 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracował jako kierowca ciągników, kierowca samochodów ciężarowych o ciężarze powyżej 3,5 ton i kierowca autobusów o liczbie miejsc pow. 15 osób.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 11 lipca 2012 r., sygn. akt III U 500/12 Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu oddalił odwołanie.

Sąd ustalił, że J. S., ur. (...), wykazał staż ubezpieczeniowy w wymiarze 28 lat, 6 miesięcy i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Dalej Sąd ustalił przebieg zatrudnienia wnioskodawcy, przy uwzględnieniu okresów zatrudnienia potwierdzonych przez pracodawców wnioskodawcy, jako wykonywanych w warunkach szczególnych. W ocenie Sądu Okręgowego łączny wymiar okresów sprzed 1 stycznia 1999 r., których zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych domaga się wnioskodawca wynoszący 14 lat, 10 miesięcy i 7 dni, pomniejszyć należy o 2 miesiące w związku ze zmianą stanowiska pracy w marcu i kwietniu 1977 r., spowodowaną naprawą samochodu Star, na którym wnioskodawca pracował. Wnioskodawca nie wykazał wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych, wobec czego nie spełnił warunków do przyznania emerytury w obniżonym wieku.

W apelacji od powyższego wyroku wnioskodawca domagał się jego zmiany i przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku, podtrzymując twierdzenie o posiadaniu wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest nieuzasadniona i podlega oddaleniu, ponieważ wyrok Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu jest trafny i nie narusza prawa.

Przedmiotem sporu w sprawie była ocena uprawnienia J. S. do emerytury w obniżonym wieku, a to w związku z zatrudnieniem w szczególnych warunkach, na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227), a w szczególności spełnienie przez wnioskodawcę warunku posiadania stażu pracy w warunkach szczególnych. Prawo do emerytury, zgodnie z powołaną podstawą prawną, przysługuje ubezpieczonemu – mężczyźnie, urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 r., po ukończeniu 60 lat, o ile przed dniem 1 stycznia 1999 r. spełni warunki stażowe – a to wykaże łączny staż ubezpieczenia wynoszący, co najmniej 25 lat, w tym 15 lat wykonywania stale i w pełnym wymiarze pracy w warunkach szczególnych oraz który nie przystąpił do OFE i rozwiązał stosunek pracy. Nadto przypomnieć należy, że zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do świadczeń w niej określonych powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do jego nabycia. Natomiast niespełnienie przez pracownika chociażby jednego z ustawowych warunków niezbędnych do przyznania świadczenia powoduje wydanie przez organ rentowy decyzji odmownej.

Wnioskodawca otrzymał świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 2 lutego 2006 r., potwierdzające, że będąc zatrudnionym w Spółdzielni (...) w K. od 6.07.1970 r. do 28.05.1971 r., tj. przez 10 miesięcy i 23 dni wykonywał pracę robotnika fizycznego w mieszalni pasz, wymienioną w Wykazie A, Dział X, poz. 10, załącznika do Uchwały (...) w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy spółdzielczości rolniczej.

Zakład (...) Sp. z o.o. zaświadczył, że od 30.07.1974 r. do 28.02.1977 r. i od 1.05.1977 r. do 31.05.1979 r. ( 4 lata, 8 miesięcy i 2 dni) wnioskodawca wykonywał pracę kierowcy samochodowego Stara, na stanowisku wymienionym w wykazie A, Dział VIII, poz. 2, załącznika nr 3 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dn. 1.08.1983 r.

Wnioskodawca otrzymał również świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dn. 3 października 2003 r., z którego wynikało, że od 5.06.1979 r. do 31.03.1980 r. pracował jako kierowca autobusu powyżej 15 miejsc siedzących oraz od 1.04.1980 r. do 7.08.1985 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym pow. 3,5 tony (Wykaz A, dział VIII, poz. 2 rozporządzenia z dn. 7.02.1983 r.). Poza powyższymi okresami wnioskodawca domagał się zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych także zatrudnienia: w charakterze kierowcy ciągnika rolniczego w Zakładach (...) w K. od 19.02.1972 r. do 27.02.1974 r. ( 2 lata, 5 miesięcy i 9 dni ) oraz jako kierowcy ciągnika w Państwowym Ośrodku (...) w K. od 1.06.1971 r. do 30.12.1971 r. ( 7 miesięcy).

Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne Sądu I instancji dokonane na podstawie przeprowadzonych dowodów z dokumentów oraz zeznań samego wnioskodawcy. Po zsumowaniu okresów, których zaliczenia jako wykonywanych w warunkach szczególnych domaga się wnioskodawca, nie dają one łącznie wymaganego piętnastoletniego stażu pracy w warunkach szczególnych. W toku postępowania apelacyjnego wnioskodawca przedstawił: świadectwo pracy z dnia 20 września 1999 r., wystawione przez Zakłady (...) w N., stwierdzające, że od 22.12.1969 r. do 20.06.1970 r. wnioskodawca pracował jako frezer, a także umowę o przeszkoleniu młodocianego z dnia 22 grudnia 1969 r. zawartą na powyższy okres. Zauważyć należy, że przedłożone dokumenty nie stanowią podstawy do ustalenia okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych, a dalej, że są to dowody spóźnione dla ewentualnego zainicjowania dalszego postępowania dowodowego, a wnioskodawca nie wykazał, że nie mógł ich przedstawić we wcześniejszej fazie postępowania dla wykazania pracy w warunkach szczególnych. Zgodnie z art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, co oznacza że rzeczą wnioskodawcy było przedstawienie wszystkich dokumentów na potwierdzenie przebytych okresów zatrudnienia i to już na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego, a także innych dowodów, które wskazywałyby że praca frezera była wykonywana w szczególnych warunkach.

W tej sytuacji należało w postępowaniu odwoławczym w zupełności podzielić ocenę Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu, że wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku, zgodnie z art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Z podanych przyczyn orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 385 kpc.

(...)

(...)

(...)