Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku L. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania L. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 28 marca 2013r. sygn. (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy L. S. prawo do ustawowych odsetek od ekwiwalentu za deputat węglowy kolejowy wypłacony od dnia 01 lutego 2010 roku do dnia 31 stycznia 2013 roku na podstawie decyzji organu rentowego z dnia 18 kwietnia 2013 roku;

2.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie.

V U 554/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 lutego 2013r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał wnioskodawcy L. S. ekwiwalent za deputat węglowy kolejowy od dnia 1 lutego 2013 roku, to jest od miesiąca złożenia wniosku oraz odmówił wnioskodawcy prawa do zastosowania „przeliczników kolejowych”.

Od decyzji tej wnioskodawca L. S. odwołał się w dniu 5 kwietnia 2013r. Wniósł o przyznanie emerytury kolejowej od dnia 1 lutego 2010r oraz o przyznanie ekwiwalentu za deputat węglowy kolejowy za okres 3 lat wstecz wraz z ustawowymi odsetkami.

Organ rentowy po wniesieniu powyższego odwołania wydał w dniu 18 kwietnia 2013r decyzję, którą przyznał wnioskodawcy prawo do ekwiwalentu za deputat węglowy kolejowy za okres 3 lat, to jest od dnia 1 lutego 2010r. Jednocześnie nie przyznał L. S. prawa do odsetek ustawowych od ww. wypłaconego ekwiwalentu.

W piśmie procesowym z dnia 10 czerwca 2013r wnioskodawca ograniczył żądanie do odsetek ustawowych od przyznanego mu ekwiwalentu za deputat węglowy kolejowy i takie stanowisko prezentował na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2013r.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca L. S. był uprawniony do świadczenia przedemerytalnego, które pobierał od dnia 20 grudnia 2002r do dnia 1 lipca 2006r. Do wniosku o ustalenie wysokości emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego załączył dokumentację potwierdzającą pracę na kolei w okresie od 1 marca 1974r do 31 sierpnia 1993r.

(dowód: kopia decyzji Starosty Powiatu w O. k. 37, zaświadczenie PUP k. 35, świadectwo pracy k. 12, zaświadczenie dotyczące wykonywania pracy w szczególnych warunkach k. 28, decyzja o wstrzymaniu świadczenia przedemerytalnego k. 101 – w aktach emerytalnych)

Decyzją z dnia 28 czerwca 2006r Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 2 lipca 2006r. Nie przyznał wnioskodawcy prawa do ekwiwalentu za deputat kolejowy węglowy.

(dowód: decyzja z 28 czerwca 2006r k. 103 – w aktach emerytalnych)

W dniu (...)wnioskodawca złożył wniosek o „przeliczenie” jego emerytury w związku z ukończeniem 65 roku życia.

Decyzją z dnia 13 marca 2012r ZUS przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1 marca 2012r. Także tą decyzją nie przyznał wnioskodawcy prawa do ekwiwalentu za deputat kolejowy węglowy.

(dowód: wniosek k. 140, decyzja z dnia 13 marca 2012 roku k. 140 – w aktach emerytalnych)

W dniu 27 lutego 2013r L. S. wystąpił z wnioskiem o wyliczenie emerytury kolejowej oraz „doliczenie deputatu węglowego”

(dowód: wniosek k. 1, decyzja z dnia 12 stycznia 2012 k. 67 – w aktach emerytalnych)

W następstwie tego wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję z dnia 28 marca 2013r. Następnie zaś, decyzją z dnia 18 kwietnia 2013r przyznał wnioskodawcy prawo do ekwiwalentu za deputat węglowy kolejowy za okres 3 lat, to jest od dnia 1 lutego 2010r. Jednocześnie nie przyznał L. S. prawa do odsetek ustawowych od ww. wypłaconego ekwiwalentu.

(dowód: decyzje z dnia 28 marca 2013r oraz z dnia 18 kwietnia 2013r k. 6-8, 9-10 – w aktach emerytalnych)

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie jest uzasadnione.

Nie ma wątpliwości, że nie przyznanie wnioskodawcy prawa do ekwiwalentu za deputat węglowy było błędem organu rentowego w rozumieniu przepisu art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r Nr 153 poz. 1227 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Przepis ten stanowi, że w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Wydaną w dniu 18 kwietnia 2013r decyzją organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do ekwiwalentu za deputat węglowy kolejowy za okres 3 lat wstecz, to jest od dnia 1 lutego 2010r, a więc przyznał swój błąd. Błąd ten wynikał z tego, że wnioskodawca złożył już przy wniosku o świadczenie przedemerytalne dokumenty potwierdzające, iż zatrudniony był na kolei. To zaś, na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2000r o komercjalizacji, restrukturyzacji o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe” (Dz. U. Nr 84, poz. 948 ze zm.). uprawniało go do deputatu węglowego w ilości 1.800 kg węgla kamiennego rocznie w formie ekwiwalentu pieniężnego.

Pomimo swego błędu, organ rentowy nie przyznał jednak L. S. prawa do odsetek ustawowych od ww. ekwiwalentu wypłaconego za okres 3 lat wstecz. Argumentował mianowicie, że ekwiwalent za deputat węglowy kolejowy nie jest świadczeniem z ubezpieczeń społecznych, a więc nie ma tutaj zastosowania art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.)

Z tym stanowiskiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie sposób się zgodzić. Przepis art. 74 ust. 5 ustawy z dnia 8 września 2000r o komercjalizacji, restrukturyzacji o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe” stanowi, że ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1, przyznaje i wypłaca w dwóch terminach wraz z wypłatą emerytury lub renty: w marcu – za okres od 1 stycznia do 30 czerwca i we wrześniu – za okres od 1 lipca do 31 grudnia każdego roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych z dotacji celowej z budżetu państwa.

Natomiast w art. 85 ust. 1 ustawy systemowej postanowiono, że jeżeli Zakład – w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. W przepisie tym jest zatem wyraźnie mowa, iż odpowiedzialność ZUS za brak wypłaty świadczenia w terminie dotyczy nie tylko świadczeń z ubezpieczeń społecznych, ale także świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów. Takim są zaś przepisy ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe”.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w punkcie „1” sentencji.

W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy umorzył postępowanie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 4 k.p.c. oraz art. 469 k.p.c., w zakresie, w jakim wnioskodawca cofnął odwołanie.