Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok zaoczny co do pozwanego G. D.

Dnia 21 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa W. w W. Oddziału (...)we W.

przeciwko T. D., E. D., J. D. i G. D.

o zapłatę kwoty 14.450,65 zł

I.  zasądza solidarnie od pozwanych T. D., E. D., J. D.i G. D.na rzecz strony powodowej W. w W. Oddziału (...)we W.kwotę 14.450,65 zł (czternaście tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych 65/100) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz strony powodowej kwotę 3372 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  ustala i przyznaje wynagrodzenie dla kuratora ustanowionego dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych T. D., E. D.i J. D.- adw. L. B.z Kancelarii Adwokackiej w K.w kwocie 2952 zł (w tym podatek VAT 552 zł) i nakazuje wypłacić je w kwocie 2280 zł z zaliczki uiszczonej przez stronę powodową pod poz. (...) oraz w kwocie 672 zł z wydatków budżetowych Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Kłodzku,

IV.  nakazuje stronie powodowej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 672 zł tytułem zwrotu brakującej zaliczki na wydatki tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa- Sąd Rejonowy w Kłodzku,

V.  wyrokowi co do pozwanego G. D. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Strona powodowa A.z siedzibą w W. (poprzednio W. w W. Oddział (...)we W.) wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych kwoty 14 450,65 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że pozwani zajmowali lokal mieszkalny położony w K.przy ul. (...) (...)pozostający w zasobach powoda w okresie, kiedy powstała dochodzona należność, zaś tytuł prawny do zamieszkiwania lokalu stanowił Imienny Nakaz przydziału osobnej kwatery stałej nr(...) z 1 sierpnia 1977 r. Podała, że wobec niewywiązywania się przez pozwanych z obowiązku terminowego uiszczania opłat związanych z użytkowaniem przedmiotowego lokalu oraz opłat pośrednich, wezwano ich do dobrowolnego zaspokojenia wymagalnej wierzytelności pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową.

Kurator ustanowiony dla nieznanych z miejsca pobyty pozwanych T. D., E. D. i J. D. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie na rzecz pozwanych kosztów postępowania według norm przepisanych oraz przyznanie jej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Kurator zgłosił zarzut przedawnienia roszczenia i powagi rzeczy osądzonej. Zaprzeczył wszystkim faktom i okolicznościom podanym w pozwie wobec nieudowodnienia, że wszyscy pozwani zajmowali przedmiotowy lokal. Wskazał nadto, że strona powodowa nie zdefiniowała opłat za użytkowanie ani opłat pośrednich, co uniemożliwia dokonania weryfikacji naliczonej przez powoda należności. W ocenie kuratora z kartoteki finansowej stanowiącej załącznik do pozwu wynika, że roszczenia z tytułu ewentualnych należności były już przedmiotem rozpoznania w innej sprawie, co czyni zasadnym zarzut res iudicata.

Pozwany G. D. nie stawił się na rozprawie oraz nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie Imiennego Nakazu przydziału osobnej kwatery nr (...)z dnia 1 sierpnia 1977 r. pozwanemu T. D.przydzielono, znajdujący się w zasobach strony powodowej, lokal mieszkalny położony w K.przy ul. (...) (...). W przedmiotowym lokalu wspólnie z pozwanym zamieszkiwali E. D., J. D.i G. D..

Dowód:

- Imienny Nakaz nr (...) z 1.08.1977 r. – k. 3

- poświadczenia zamieszkania pozwanych – k. 32-34

- dane z C. – k. 35-37

- wyrok Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 30 lipca 2012 r. wraz z uzasadnieniem wydany w sprawie (...) – k. 38 - 41

Pozwani nie regulowali należności względem strony powodowej, w związku z czym zostali wezwani do uiszczenia zaległości pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowód:

- kartoteki konta – k. 17 – 26, 42 - 44

- ostateczne przedsądowe wezwania do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru – k. 4-16

Prawomocnym wyrokiem z dnia 30 lipca 2012 r. wydanym w sprawie (...) Sąd Rejonowy w Kłodzku nakazał pozwanym opuszczenie, opróżnienie i wydanie stronie powodowej przedmiotowy lokal. W dniu 7 lutego 2014 r. lokal został przekazany przez konkubinę pozwanego G. K. M.stronie powodowej. Na mocy decyzji Burmistrza Miasta K.z 10 lipca 2015 r. pozwani zostali wymeldowani z lokalu w trybie administracyjnym.

Dowód:

- wyrok Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 30 lipca 2012 r. wraz z uzasadnieniem wydany w sprawie(...) – k. 75-78

- decyzja z 10.07.2015 r. – k. 45

- potwierdzenia wymeldowania pozwanych – k. 79- 82.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie poza sporem był fakt, że pozwany T. D. zajmował lokal mieszkalny znajdujący się w zasobach strony powodowej. Kwestionowana była jednak zarówno zasadność i wysokość powstałego z tego tytułu zadłużenia jak również solidarna odpowiedzialność pozostałych pozwanych.

Zgodnie z przepisem art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.2015.746 j.t. ze zm.) „osoba, która zajmuje lokal mieszkalny uiszcza opłaty za używanie lokalu w wysokości nie większej niż 3% wartości odtworzeniowej lokalu w skali rocznej, określonej na podstawie ust. 2, oraz zaliczki na opłaty pośrednie w terminie do piętnastego dnia każdego miesiąca, od dnia przekazania lokalu mieszkalnego”. Stosownie zaś do art. 37 § 2 cyt. ustawy „za uiszczanie opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego odpowiadają solidarnie pełnoletnie osoby stale zamieszkujące w tym lokalu”.

Na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił, że pozwany T. D.otrzymał od strony powodowej Imienny Nakaz przydziału mieszkania, który uwzględniał jego małżonkę E. D.. Nie sposób zgodzić się z kuratorem pozwanych, że skoro w/w Nakaz nie obejmował pozostałych pozwanych, to nie zamieszkiwali oni przedmiotowego lokalu. Należy wszak zwrócić uwagę, że Nakaz został wystawiony w 1977 r., zaś pozwani G. D.i J. D.urodzili się kilka lat później, wobec czego oczywistym jest, że jako małoletnie dzieci zamieszkiwali wspólnie z rodzicami. Powyższą okoliczność potwierdzają również dokumenty w postaci poświadczeń zameldowania oraz uzasadnienie wyroku eksmisyjnego, w którym Sąd, w oparciu o dowód z przesłuchania stron wskazał, że oprócz pozwanego G. D.przedmiotowy lokal zamieszkiwała również jego konkubina K. M.oraz ich troje małoletnich dzieci. Na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku wydanego w sprawie (...) pozwanym nakazano opuszczenie, opróżnienie i wydanie stronie powodowej zajmowanego lokalu, następnie na mocy decyzji Burmistrza Miasta K.z 30 lipca 2012 r. wymeldowano ich w trybie administracyjnym. Ostatecznie zaś, lokal został zdany stronie powodowej w dniu 7 lutego 2014 r. Mając na uwadze powyższe ustalenia, Sąd uznał, że wszyscy pozwani jako osoby pełnoletnie zamieszkujące w przedmiotowym lokalu zobowiązane były partycypować w regulowaniu należnych opłat na rzecz strony powodowej. Podnoszone przez kuratora zarzuty okazały natomiast bezzasadne i nie zostały poparte żadnymi dowodami pozwalającymi na obalenie twierdzeń strony powodowej.

Strona powodowa domagała się zasądzenia od pozwanych zaległych należności za okres od 15 lutego 2012 r. do 15 lutego 2014 r. Skoro zaś postępowanie dowodowe wykazało, że pozwani zajmowali przedmiotowy lokal w tym okresie i nie ponosili żadnych opłat z tego tytułu, powództwo o zapłatę podlegało uwzględnieniu w całości.

Odnosząc się do zarzutu przedawnienia roszczenia podniesionego przez kuratora pozwanych wskazać należy, że zgodnie z art. 118 k.c. termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe wynosi trzy lata. W przedmiotowej sprawie strona powodowa domagała się zasądzenia należności od dnia 15 lutego 2012 r. do 15 lutego 2014 r. Pozew w sprawie został nadany pocztą w dniu 4 sierpnia 2015 r., zatem 3 – letni termin przedawnienia do dochodzenia pozwem roszczenia nie upłynął. Wobec powyższego zarzut przedawnienia jest nietrafny i z tego względu nie podlegał uwzględnieniu.

Bezzasadny i nieudowodniony jest również zarzut kuratora odnośnie do powagi rzeczy osądzonej. Okoliczność, że strona powodowa wystąpiła z osobnym powództwem przeciwko pozwanej w sprawie o eksmisję K. M. nie świadczy o tym, że przedmiotowe powództwo jest niedopuszczalne. Skoro pozwana jest dłużnikiem solidarnym, to powód ma prawo domagać się od niej zapłaty należności, w przypadku zaś istnienia dwóch tytułów wykonawczych i spełnienia świadczenia solidarnego przez pozwanych, będą oni mogli bronić się w postępowaniu egzekucyjnym, jak również wystąpić z powództwem przeciwegzekucyjnym.

Skoro zatem strona powodowa wykazała i udowodniła zarówno wysokość jak i zasadność swojego roszczenia Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Sąd przyznał kuratorowi pozwanych adw. L. B. kwotę 2 952 zł tytułem wynagrodzenia na podstawie przepisu § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U.2013.1476) w zw. z przepisem § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 ze zm.).

Orzekając o kosztach procesu Sąd kierował się treścią przepisu art. 98 k.p.c. zasądzając na rzecz strony powodowej jako strony wygrywającej proces kwotę 3 372 zł, na którą składają się: 300 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 120 zł tytułem opłaty sądowej od wniosku o ustanowienie kuratora dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych, 2 952 zł tytułem wynagrodzenia przyznanego kuratorowi ustanowionego dla nieznanych z miejsca pobytu pozwanych T., E. i J. D.. Kwotę 672 zł tytułem brakującej zaliczki na poczet należności kuratora Sąd nakazał uiścić stronie powodowej, która była do tego zobowiązana na podstawie art. 130 ⁴ § 1 k.p.c., zaś jej wysokość uwzględniona została w końcowym rozliczeniu kosztów zasądzonych od pozwanych.

Na podstawie przepisu art. 333 § 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w stosunku do pozwanego G. D. co do którego wyrok jest zaoczny.