Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący – SSA – Anna Orłowska

Sędzia SA – Ewa Klimowicz - Przygódzka (spr.)

Sędzia SA – Teresa Mróz

Protokolant: – sekr. sądowy Mariola Frąckiewicz

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2013 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa J. B.

przeciwko Z. M. i A. P.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 31 lipca 2012 r.

sygn. akt XXV C 626/10

I.  prostuje w komparycji zaskarżonego wyroku oznaczenie przedmiotu postępowania w ten sposób, że w miejsce „o ustalenie” wpisuje „ o zapłatę”;

II.  oddala apelację;

III.  zasądza od powoda J. B. na rzecz pozwanych Z. M. i A. P. kwoty po 1350 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt VI ACa 1553/12 UZASADNIENIE

Powód J. B. domagał się ostatecznie w niniejszej sprawie zasądzenia na swoją rzecz od Z. M. i A. P. kwoty 100.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, tytułem zwrotu nienależnego świadczenia , w związku z uchyleniem się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego w warunkowej umowie sprzedaży nieruchomości , zawartej z pozwanym i jego nieżyjącą już żoną (której następcą prawnym jest pozwana). Kwota 100 000 zł , której powód się domagał stanowiła część wpłaconej przez niego ceny sprzedaży nieruchomości.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Warszawie powództwo wytoczone w niniejszej sprawie oddalił opierając się na następujących ustaleniach faktycznych i dokonując następujących rozważań prawnych.

W dniu 30 X 2006 pomiędzy powodem a Z. i S. małżonkami M. zawarta została przedwstępna umowa sprzedaży niezabudowanej nieruchomości rolnej położonej w W., w rejonie ulic (...) o powierzchni 7.175 m. kw, na którą składały się działki ewidencyjne o nr (...) . Termin zawarcia umowy przyrzeczonej został ustalony do dnia 30 VI 2007 r. . Cena sprzedaży nieruchomości miała wynosić 2.859.477,00 CHF i zostać zapłacona w następujący sposób: kwota 350.000 zł stanowiąca zadatek w rozumieniu art. 394 k.c. została już uiszczona , resztę ceny sprzedaży kupujący zobowiązał się uregulować w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy przenoszącej własność.

Ponadto w umowie znalazło się zastrzeżenie , że J. B. będzie miał prawo zbyć ogół praw i obowiązków wynikających z tej umowy dowolnej osobie fizycznej lub prawnej, a małżonkowie M. zobowiązują się zawrzeć z nabywcą tych praw umowę sprzedaży.

Powyższa umowa przedwstępna została przez strony w dniu 29 VI 2007 r. zmieniona w ten sposób, że termin zawarcia umowy przyrzeczonej przesunięto do dnia 31 VII 2007 r. Ustalono również, że cena sprzedaży nieruchomości wynosić będzie 8.000.000 zł i zostanie powiększona o ewentualny podatek od towarów i usług , według stawki obowiązującej w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej.

Do zawarcia umowy przyrzeczonej i w tym terminie nie doszło.

W dniu 30 VII 2007 r. w kancelarii Notarialnej A. M. strony umowy przedwstępnej zwarły warunkową umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. W § 2 małżonkowie M. oświadczyli, że sprzedają powodowi w/w nieruchomość za cenę 8.000.000 zł. Z uwagi jednak na fakt, że powód nie spełniał przesłanek z art. 6 ustawy z dnia 11 IV 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, umożliwiających nabycie przedmiotu umowy z pominięciem prawa pierwokupu przysługującego Agencji Nieruchomości Rolnych na podstawie art. 3 ust. 4 w/w ustawy, strony ustaliły, że umowa przenosząca własność zostanie zawarta w terminie 10 dni od wygaśnięcia tego prawa pierwokupu lub od dnia powiadomienia sprzedających, o tym, że Agencja Nieruchomości Rolnych nie korzysta z powyższego prawa, nie później jednak niż do dnia 14 IX 2007 roku.

W § 5 umowy warunkowej strony zgodnie oświadczyły, że kupujący zapłacił już sprzedającym część ceny w kwocie 350.000 zł, zaś pozostała kwota ceny sprzedaży - 7.650.000 zł zostanie zapłacona po zawarciu umowy przenoszącej własność przedmiotowej nieruchomości.

Małżonkowie M. zobowiązali się w sytuacji wykonania przez Agencję Nieruchomości Rolnych prawa pierwokupu zwrócić J. B. otrzymaną kwotę 350.000 zł w terminie 21 dni od dnia otrzymania w tym przedmiocie zawiadomienia Agencji i co do obowiązku zwrotu powyższej kwoty poddali się egzekucji wprost z aktu notarialnego w myśl art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c. (§ 6) .

Pismem z dnia 22 VIII 2007 r. Agencja Nieruchomości Rolnych poinformowała, iż nie korzysta z przysługującego jej prawa pierwokupu.

Pismem z dnia 30 V 2008r. Z. M. wezwał powoda do stawienia się w dniu 12 VI 2008 r. w Kancelarii Notarialnej A. M. w W., w celu podpisania umowy przeniesienia własności nieruchomości w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży. W wyznaczonym dniu i miejscu powód nie stawił się . Pismem z dnia 27 VI 2008 r. wezwał natomiast małżonków M. do rozwiązania umowy sprzedaży warunkowej oraz do zwrotu wszystkich wpłaconych na ich rzecz kwot pieniężnych , wyznaczając na dokonanie powyższych czynności dzień 4 VII 2008 r. i Kancelarię Notarialną A. M.. Jako przyczynę rozwiązania umowy podał fakt, , iż mimo zapewnień sprzedających , iż nie toczy się żadne postępowanie administracyjne dotyczące prawa własności nieruchomości , w dniu 27 VII 2007 r. Z. M. złożył wniosek przekazany dnia 17 IX 2007 r. do Wydziału Nabywania (...) m. (...) W. wszczynający postępowanie administracyjne mające na celu wykup nieruchomości stanowiących przedmiot warunkowej umowy sprzedaży. Małżonkowie M. nie stawili się do notariusza w celu rozwiązania warunkowej umowy sprzedaży .

Kolejnym pismem z dnia 12 VII 2008 r. powód oświadczył, że uchyla się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego w umowie warunkowej pod wpływem błędu dotyczącego stanu prawnego nieruchomości i wezwał sprzedających do natychmiastowego zwrotu wpłaconej zaliczki na poczet ceny w wysokości 350.000 zł.

W dniu 28 VIII 2008 roku zmarła S. M.. Spadek po niej nabyła w całości pozwana A. P. .

Dokonując analizy ustalonego przez siebie stanu faktycznego sąd I instancji z postanowień § 2 umowy przedwstępnej z dnia 30 X 2006 r., mówiących o tym, że powód będzie miał prawo zbyć ogół praw i obowiązków wynikających z tej umowy dowolnej osobie fizycznej lub prawnej, a pozwany wraz z małżonką obowiązany będzie zawrzeć z nabywcą tych praw i obowiązków umowę sprzedaży nieruchomości , wyciągnął wniosek, że powód zamierzał w okresie pomiędzy zawarciem umowy przedwstępnej, a zawarciem umowy przyrzeczonej uzyskać dla nieruchomości decyzję o warunkach zabudowy, dzięki której mógłby następnie odsprzedać tę nieruchomość docelowemu inwestorowi za znacznie wyższą cenę, aniżeli miał ją nabyć od pozwanego. Tym samym za nieprawdziwe uznał twierdzenie powoda , iż przedmiotową umowę przedwstępną zawarł w celem prowadzenia inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych. Podnosił, że strony w żaden sposób nie uwarunkowały zawarcia umowy przyrzeczonej, od uzyskanie przez powoda decyzji o warunkach zabudowy dla sprzedawanej nieruchomości , dlatego też wszelkie czynności zmierzające do wydania wspomnianej decyzji, jakie po zawarciu umowy przedwstępnej podejmował powód, czynił to wyłącznie na swój koszt i na własne ryzyko. „Ryzyko to polegało na tym, że niepomyślny przebieg postępowania administracyjnego zmierzającego do wydania decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości do dnia 30 VI 2007 roku może spowodować, iż nie będzie on zainteresowany zawarciem umowy przyrzeczonej przenoszącej na niego własność nieruchomości, do której zawarcia się zobowiązał.”.

W ocenie Sądu Okręgowego powód oczekując na warunki zabudowy działał na zwłokę, czego dowodem jest fakt, że na jeden dzień przed umówionym terminem zawarcia umowy przyrzeczonej wnosił o jego przedłużenie , a przed upływem tego przedłużonego terminu zwrócił się z prośbą o ustalenie nowej daty zawarcia umowy przyrzeczonej, powołując się na konieczność zwrócenia się do Agencji Nieruchomości Rolnych z zapytaniem o skorzystanie z prawa pierwokupu. Sąd Okręgowy podnosił, że powód jako osoba trudniąca się obrotem nieruchomościami już w momencie zawierania umowy przedwstępnej i następnie podejmując czynności w postępowaniu administracyjnym zmierzającym do wydania decyzji o warunkach zabudowy z całą pewnością wiedział o ustawowo zagwarantowanym Agencji prawie pierwokupu.

Pomimo powyższego, wykorzystującego brak wiedzy pozwanego zachowania powoda , pozwany zgodził się po raz kolejny ustalić nowy termin zawarcia umowy przyrzeczonej tj. umowy przenoszącej własność, która miała zostać zawarta w okresie 10 dni od wygaśnięcia prawa pierwokupu lub od dnia powiadomienia sprzedających, o tym, że Agencja Nieruchomości Rolnych nie korzysta z prawa pierwokupu, jednakże nie później niż do dnia 14 IX 2007 r. .

Oświadczenie Agencji Nieruchomości Rolnych o nieskorzystaniu z prawa pierwokupu zostało zawarte w piśmie z dnia 22 VIII 2007 r. i zdaniem Sądu Okręgowego powód zapewne wiedział o tym oświadczeniu, gdyż skierowane zostało ono do Kancelarii Notarialnej notariusza A. M. . Ponadto powód korzystał wówczas z pomocy profesjonalnego pełnomocnika tak, że nie sposób przyjąć, iż nie powziął informacji na temat stanowiska jakie zajęła Agencja.

Pomimo wygaśnięcia prawa pierwokupu powód nie podejmował jednak żadnych kroków zmierzających do zawarcia przyrzeczonej umowy .

Tym samym Sąd Okręgowy uznał, że wątpliwości jakich nabrał pozwany co do uczciwości powoda i jego działania na zwłokę były w pełni uzasadnione.

Mając na uwadze okoliczność , iż pozwany jest osobą starszą , a tym samym nie zorientowaną w obrocie nieruchomościami i w konieczności występowania do różnych instytucji z zapytaniami, Sąd Okręgowy w pełnił dał wiarę jego wyjaśnieniom, iż to powód wraz ze swoim pełnomocnikiem wskazali mu na konieczność zwrócenia się do gminy z zapytaniem o wykup działki. Co więcej zdaniem sądu I instancji było to działanie zamierzone ze strony powoda, który nie chciał już nabyć przedmiotowej nieruchomości, a takie pokierowanie pozwanego, służyło jedynie celowi odzyskania wpłaconej na poczet ceny zakupu nieruchomości kwoty, poprzez powołanie się na rozwiązanie umowy zawartej pod wpływem błędu dotyczącego stanu prawnego nieruchomości. Świadczył o tym również fakt, iż mimo, że umowa przenosząca własność nieruchomości miała zostać zawarta najpóźniej w dniu 14 IX 2007 r. , powód w piśmie wzywającym do rozwiązania umowy sprzedaży warunkowej powoływał się na wniosek pozwanego wszczynający postępowanie mające na celu wykup nieruchomości, który to wniosek dopiero w dniu 17 września 2007 r. wpłynął do Wydziału Nabywania Nieruchomości Biura (...) m. (...) W..

W ocenie Sądu Okręgowego przedstawione przez pozwanego wezwanie do rozwiązania umowy warunkowej sprzedaży nie wywarło tym samym żadnych skutków prawnych. Na podstawie zaś § 6 tejże umowy pozwany był zobowiązany do zwrotu powodowi kwoty 350.000 zł jedynie w sytuacji wykonania przez Agencję Nieruchomości Rolnych prawa pierwokupu sprzedawanej nieruchomości, która to sytuacja nie zaistniała.

Oddalając wytoczone w niniejszej sprawie powództwo Sąd Okręgowy nie uwzględnił natomiast podnoszonego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia opartego na art. 390 § 3 k.c. . Podzielił stanowisko strony powodowej, że warunkowa umowa sprzedaży z dnia 30 VII 2007 r. niejako skonsumowała przedwstępną umowę sprzedaży z dnia 30 X 2006 roku, „ a zawarcie przez strony warunkowej umowy sprzedaży było wykonaniem umowy przedwstępnej i w tym znaczeniu umowa warunkowa sprzedaży była umową przyrzeczoną dla umowy przedwstępnej” . Kwota zadatku w wysokości 350.000 zł zaliczona została na poczet ceny sprzedaży, tym samym w sprawie nie znajdowały zastosowania przepisy o zadatku. Ponadto sąd I instancji powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 8 III 2007 r. III CZP 3/07 wywodząc, że roszczenie o zwrot kwoty zapłaconej na poczet świadczenia z umowy przyrzeczonej, która nie została zawarta, nie przedawnia się z upływem terminu rocznego określonego w art. 390 § 3 k.c..

Apelację od powyższego orzeczenia wniosła strona powodowa podnosząc w niej przede wszystkim zarzut nierozpoznania istoty sprawy poprzez całkowite pominięcie zarzutów merytorycznych powoda tj. kwestii złożenia przez niego oświadczenia o uchyleniu się do skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu dotyczącego stanu prawnego nieruchomości.

Ponadto podniesione zostały zarzuty naruszenia:

-art. 328§ 2 w zw. z art. 316 §1 k.p.c. poprzez nie uwzględnienie stanu prawnego istniejącego w dacie orzekania, a w konsekwencji sporządzenie uzasadnienia w sposób uniemożliwiający dokonanie oceny i weryfikacji podstawy prawnej oddalenia powództwa oraz poprzez niewskazanie w uzasadnieniu wyroku przyczyn odmowy wiarygodności wyjaśnieniom powoda oraz nie odniesienie się do zeznań świadka J. L. (1),

-art. 217§ 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez nierozpoznanie wniosku dowodowego powoda o zobowiązanie Urzędu miasta (...) W. Biura (...) do przekazania wniosku złożonego w dniu 27 VII 2007 r. przez pozwanego, dotyczącego wykupu działek objętych umową warunkową, który to dowód potwierdzał, że powód oświadczył w akcie notarialnym nieprawdę,

-art. 233§ 1 k.p.c. przez: brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego i dokonanie jego oceny z pominięciem zeznań świadka J. L. , z których wynikało, że nie pouczał on pozwanego co do możliwości złożenia do Urzędu m.(...) W. wniosku o wykup nieruchomości; wybiórczą ocenę dowodów w szczególności z pominięciem zeznań w/w świadka i pisma Urzędu z 21 XI 2007 r., z których wynikało, że pozwany jeszcze przed zawarciem umowy warunkowej złożył wniosek o wykup nieruchomości; przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów i uznanie, że zapis § 2 umowy warunkowej wziął się stąd, że powód zamierzał uzyskać dla nieruchomości decyzję o warunkach zabudowy , dzięki której mógłby następnie odsprzedać nieruchomość za wyższą cenę.

Tym samym apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa ewentualnie o uchylenie przedmiotowego orzeczenia i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżony wyrok odpowiada prawu.

Chociaż uzasadnienie sądu I instancji dotyczy w znacznej części okoliczności nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, to nie można jednak zgodzić się z apelującym, iż nie dotyka istoty rzeczy . Przedmiotem niniejszego postępowania sądowego było roszczenie powoda o zwrot części należności wpłaconej przez niego małżonkom M. na poczet ceny sprzedaży nieruchomości, opierające się na podstawie przepisów o nienależnym świadczeniu. Zdaniem powoda wobec skutecznego uchylenia się przez niego od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego w warunkowej umowie sprzedaży z dnia 30 VII 2007 r. odpadła tym samym podstawa spełnionego przez niego świadczenia.

Jak wynika natomiast z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy przyjął, że okoliczności , którymi powód uzasadniał swój błąd co do stanu prawnego nabywanej nieruchomości zostały wywołane przez niego i jego pełnomocnika celowo ,gdyż to oni namówili pozwanego aby wystąpił do gminy ze stosownym wnioskiem o wykup gruntu. Chociaż nie zostało to przez sąd I instancji w sposób jednoznaczny stwierdzone, należało tym samym przyjąć, iż zdaniem tego sądu powód nie mógł w dniu 30 VII 2007 r. działać pod wpływem błędu, co do stanu prawnego nabywanej nieruchomości , gdyż powstanie okoliczności mających skutkować zmianą tego stanu sam celowo wywołał . Jak to zostało stwierdzone w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia „takie pokierowanie pozwanego, służyło jedynie celowi odzyskania wpłaconej na poczet ceny zakupu nieruchomości kwoty, poprzez powołanie się na rozwiązanie umowy zawartej pod wpływem błędu dotyczącego stanu prawnego nieruchomości.”

Argumentacja Sądu Okręgowego abstrahując od jej zasadności, aczkolwiek niewątpliwie jest skąpa i nie zawiera wskazania podstawy prawnej rozstrzygnięcia, tym niemniej jednak pozwala na odtworzenie toku przyjętego rozumowania , a tym samym brak było podstaw do uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w oparciu o art. 386§ 4 k.p.c., o co zresztą strona powodowa w swojej apelacji nie wnosiła domagając się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa. Niezależnie od powyższego nie można zapominać, że sąd II instancji jest także sądem merytorycznie rozpoznającym sprawę, jego rola nie sprowadza się tylko do rozpoznania apelacji ale i do rozstrzygnięcia istniejącego w sprawie sporu ( SN z 12 V 2011 r. III CSK 222/10), co dodatkowo przemawiało przeciwko zastosowaniu rozwiązania z art. 386§4 k.p.c..

W ocenie Sądu Apelacyjnego za bezzasadne uznać należało również zarzuty apelacyjne odnoszące się do naruszenia prawa procesowego – art. 217§1 i 2 w zw. z art. 227 k.p.c., art. 233§1 k.p.c. , opierające się na okoliczności nierozpoznania przez sąd I instancji zawartego w pozwie wniosku powoda o zwrócenie się do Urzędu m.(...) W. Biura (...) celem przedstawienia wniosku pozwanego z dnia 27 VII 2007 r. o wykup nieruchomości objętych umową warunkową sprzedaży zawartą z powodem. Dowód ten bowiem nie był niezbędny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, gdyż okoliczność na jaką został powołany tj. daty złożenia przedmiotowego wniosku , wynikała już z dołączonego do pozwu pisma Urzędu m.(...) W. Biura (...) z dnia 21 XI 2011 r. ( k 5, 53). Informacje zawarte w tym piśmie urzędowym zostały zresztą wykorzystane przez sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ( data przekazanie wniosku do Wydziału Nabywania Nieruchomości) i wystarczyło w tym zakresie podważać prawidłowość wyciągniętych przez ten sąd wniosków, ewentualnie zarzucać temu sądowi poczynienie niepełnych lub wadliwych ustaleń faktycznych w sprawie.

Przede wszystkim jednak zdaniem Sądu Apelacyjnego zarówno sama okoliczność złożenia przez pozwanego w dniu 27 VII 2007 r. wniosku do gminy o wykup gruntu, jak i okoliczność czy pozwany dokonał tego z własnej inicjatywy czy też za namową powoda i jego pełnomocnika, pozostawały bez wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Wrócić bowiem należy do oświadczenia powoda z dnia 12 VII 2008 r. stanowiącego podstawę wytoczonego w niniejszej sprawie powództwa, a dotyczącego uchylenia się od skutków prawnych zawartej przez niego pod wpływem błędu umowy sprzedaży warunkowej nieruchomości z dnia 30 VII 2007 r. .

Błąd ten według przedmiotowego oświadczenia miałby dotyczyć stanu prawnego sprzedawanej nieruchomości. Z pozostałej korespondencji prowadzonej pomiędzy stronami jak i z uzasadnienia pozwu oraz twierdzeń powoda wynikało, że pozwany wprowadził go w błąd podczas zawierania umowy warunkowej sprzedaży, gdyż oświadczył , że nie toczy się żadne postępowanie administracyjne dotyczące prawa własności sprzedawanej nieruchomości , podczas gdy kilka dni wcześniej gdyż 27 VII 2007 r. złożył do Urzędu m.(...) W. wniosek o wykup objętych umową działek. Innymi słowy chciał sprzedać tę samą nieruchomość powodowi jak i miastu.

Już tylko z tychże samych twierdzeń strony powodowej wynikało, że zawierając w dniu 30 VII 2007 r. z małżonkami M. umowę sprzedaży warunkowej powód nie działał pod wpływem jakiegokolwiek błędu co do stanu prawnego nieruchomości w rozumieniu art. 84 k.c.. Złożenie przez pozwanego wniosku do m.(...) W. o wykup gruntu znajdującego się w korytarzach przyszłych inwestycji drogowych w żaden sposób nie zmieniało stanu prawnego sprzedawanych powodowi nieruchomości . Właścicielem tychże spornych działek w dniu 30 VII 2007 r. nadal pozostawali małżonkowie M., po stronie m.(...) W. w związku ze złożeniem przedmiotowego wniosku nie powstało jakiekolwiek prawo rzeczowe , czy też roszczenie o nabycie takiego prawa, które mogłoby obciążyć do wyznaczonego dnia zawarcia umowy przenoszącej własność , sprzedawane powodowi działki. Powód przynajmniej takiej okoliczności nie wykazał.

Innymi słowy złożenie wniosku do gminy o wykup gruntu nie stanowiło przeszkody do zawarcia przez strony umowy przenoszącej własność nieobciążonej w żaden sposób prawami osób trzecich nieruchomości , po nieskorzystaniu przez Agencję Nieruchomości Rolnej z prawa pierwokupu, w terminie w tej umowie określonym tj. nie później niż do dnia 14 IX 2007 r. .

Złożenie przez powoda w dniu 27 VII 2007 r. przedmiotowego wniosku rozpoczęło procedurę nabycia działek znajdujących się w korytarzach przyszłych inwestycji drogowych , która to jednak procedura nie wypełniała znamion postępowania administracyjnego o jakim mowa była w paragrafie 2 umowy sprzedaży warunkowej. Należy bowiem mieć na uwadze , iż obok oświadczenia sprzedających mówiącego o tym, że „ nie toczy się żadne postępowanie sądowe bądź administracyjne dotyczące własności bądź posiadania przedmiotowej nieruchomości” znajdowały się inne zapewnienia odnoszące się do ewentualnych istniejących lub mogących w przyszłości powstać obciążeń na nieruchomości. Małżonkowie m.in. zapewniali kupującego, że objęta umową nieruchomość nie jest obciążona umownym prawem pierwokupu czy odkupu, , że nie zachodzą przesłanki ustanowienia na niej hipoteki przymusowej. Innymi słowy oświadczenia pozwanego i jego żony dotyczyły tych okoliczności, które mogłyby skutkować wadami prawnymi przedmiotu sprzedaży, a zatem również tylko tego rodzaju postępowań administracyjnych i sądowych, w których kwestionowane byłoby prawo własności powodów do nieruchomości lub w efekcie których prawo to mogłoby małżonkom M. zostać odjęte lub uległoby ograniczeniu na rzecz osób trzecich. Niewątpliwie natomiast złożony przez powoda trzy dni wcześniej, przed zawarciem umowy warunkowej sprzedaży, wniosek o wykup gruntu nie rodził po stronie m.(...) W. żadnych praw ani roszczeń do objętej umową warunkową sprzedaży nieruchomości, która tym samym bez jakichkolwiek obciążeń w terminie określonym w umowie mogła zostać sprzedana powodowi.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, iż okoliczności na jakie powoływał się powód w swoim oświadczeniu z dnia 12 VII 2008 r. o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu nie istniały, co oznacza , iż oświadczenie to nie wywarło jakichkolwiek skutków prawnych, w szczególności w postaci nieważności zawartej w dniu 30 VII 2007 r. umowy, co oznacza, iż nie odpadła podstawa prawna spełnionego przez powoda w ramach tejże umowy świadczenia, a co w konsekwencji musiało prowadzić do oddalenia wytoczonego w niniejszej sprawie powództwa, wobec braku podstaw do zastosowania art. 410 §2 k.c.

Rozstrzygniecie sądu I instancji odpowiadało zatem prawu, co musiało skutkować oddaleniem wniesionej apelacji, na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postepowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z art. 98§1 k.p.c. Z tym , że Sąd Apelacyjny omyłkowo zasądził na rzecz każdego pozwanego, reprezentowanego przez innego pełnomocnika zaniżone koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1350 zł zamiast 2700 zł.