Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk

Protokolant Kamil Cieszkowski

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2015 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej we W.

przeciwko E. M.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 8 grudnia 2014 r., sygn. akt II C 1229/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę (...),(...) (siedem tysięcy dwieście dwadzieścia pięć 05/100) złotych oraz odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty (...),(...) (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt cztery 73/100) złotych od dnia 1 maja 2013 r.,

b)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda 91 (dziewięćdziesiąt jeden) złotych z tytułu kosztów procesu;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych z tytułu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Tomasz Tatarczyk

Sygn. akt III Ca 1116/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z 8 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo, którym powód dochodził zapłaty przez pozwaną kwoty 7.225,05 zł z odsetkami umownymi od kwoty 2.354,73 zł. liczonymi od dnia 1 maja 2013 r. z tytułu umowy o kredyt na zakup towarów. Przyczyną oddalenia powództwa było stwierdzenie przez Sąd, że powód nie wykazał istnienia roszczenia.

W apelacji powód w oparciu o zarzuty błędnych ustaleń, naruszenia art. 339 § 2 k.p.c. art. 6 k.c., nieuzasadnionego pominięcia przedstawionych dokumentów domagał się zmiany wyroku przez uwzględnienie powództwa, zasądzenia kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja jest uzasadniona.

Pozwana nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie żądała przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności, nie złożyła wyjaśnień ustnie ani na piśmie, w rezultacie wydał Sąd Rejonowy w sprawie wyrok zaoczny.

Podstawę faktyczną wyroku zaocznego określa art. 339 § 2 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem sąd zobowiązany jest bez przeprowadzania postępowania dowodowego przyjąć za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, jeżeli nie budzą one uzasadnionych wątpliwości i nie zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Powód wskazał w pozwie, że w dniu 18 maja 2004 r. udzielił pozwanej kredytu na zakup towarów stosownie do umowy zawartej przez strony, pozwana zobowiązana była do spłaty kredytu zgodnie z harmonogramem, nie wywiązała się ze zobowiązania, pomimo wezwań i monitów, wobec czego po upływie terminu, do którego miała uregulować zadłużenie, cała należność stała się wymagalna. Wskazał powód w pozwie, że na dochodzoną kwotę składa się należność główna w kwocie 2.354,73 zł, odsetki wyliczone do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku w kwocie 4.765,32, koszty, opłaty i prowizje w kwocie 105 zł.

Do pozwu załączył powód umowę kredytu zawartą przez (...) Bank SA we W. z pozwaną, wyciąg z ksiąg banku, wezwanie do zapłaty, tabelę opłat i prowizji, kartotekę kredytu, terminarz spłat.

Sąd Rejonowy ustalił, ze w dniu 18 maja 2004 r. pozwana zawarła z (...) Bankiem SA we W., którego następcą prawnym jest powód, umowę kredytu na zakup towarów i usług na kwotę 2.354,73 zł, że pismem z 17 lutego 2005 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty należności z umowy, a w dniu 30 kwietnia 2013 r. wystawił wyciąg z ksiąg banku stwierdzający, że pozwana jest zobowiązana do zapłaty z tytułu zawartej umowy 7.225,05 zł.

Ustaliwszy fakt zawarcia przez pozwaną z poprzednikiem prawnym powoda umowy o kredyt, wezwania pozwanej do zapłaty i wystawienia wyciągu z ksiąg banku niezasadnie ocenił Sąd Rejonowy, że powód nie wykazał istnienia roszczenia i jego wysokości, gdyż nie wyjaśnił jak umowa była realizowana, czy i kiedy została wypowiedziana.

Z treści umowy o kredyt, z której Sąd Rejonowy dowód przeprowadził wynika, że bank udzielił pozwanej kredytu w kwocie 2.354,73 zł na okres od 18 maja 2004 r. do 18 marca 2005 r., pozwana zobowiązała się do spłaty kredytu wraz z odsetkami w dziesięciu ratach miesięcznych.

W tym stanie rzeczy nie powinno budzić wątpliwości twierdzenie pozwu, że cała należność stałą się wymagalna. Wszak upłynął termin, w ciągu którego pozwana zgodnie z umową zobowiązana była kredyt zwrócić. Wymagalność dochodzonego pozwem roszczenia nie zależała od wypowiedzenia umowy.

Powód twierdził w pozwie, że pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty kredytu, zadłużenie pozwanej figuruje w księgach rachunkowych banku.

Pozwana, którą obciążał w tym zakresie ciężar dowodu nie dowodziła faktu dokonania zapłaty, w rozprawie nie uczestniczyła, nie złożyła wyjaśnień.

W zakresie, w jakim stosownie do art. 6 k.c. ciężar dowodzenia obciążał powoda istotne okoliczności zostały w sprawie ustalone, mianowicie fakt związania stron umową o kredyt, powstania zobowiązania pozwanej z tytułu tej umowy, wysokość zobowiązania, wymagalność roszczeń.

W świetle treści umowy o kredyt nie powinno też budzić wątpliwości, że powód miał prawo naliczyć odsetki za opóźnienie w wysokości czterokrotności kredytu lombardowego NBP, a wobec powołanych w pozwie wezwań do zapłaty i monitów – prawo naliczenia opłat i prowizji zgodnie z przedstawioną tabelą.

Powództwo należało zatem uwzględnić w oparciu o postanowienia wiążącej strony umowy o kredyt.

Dlatego Sąd odwoławczy orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., o kosztach postępowania w obu instancjach – po myśli art. 98 § 1 i 2 k.p.c.; pozwana jako strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić powodowi koszty, które w drugiej instancji objęły opłatę od apelacji.

SSO Tomasz Tatarczyk