Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2015 r., 23 listopada 2015 r. oraz 13 i 27 stycznia 2016 r. sprawy

H. L.

s. J. i I. z domu C.

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

w dniu 28 sierpnia 2015r. o godz. 07:47 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki B. o nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość o 41 km/h

- tj. za wykroczenie z art. 92a kw w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego H. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a kw skazuje go na karę 500,- (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 50,- (pięćdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 28 sierpnia 2015 r., funkcjonariusze Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w O.: asp. R. B. (1) i st. post. Ł. D. pełnili służbę patrolową na terenie miasta O.. Około godziny 07.47 na ulicy (...) w O., bezpośrednio przed wiaduktem (...), prowadzili kontrolę statyczną i pomiar prędkości pojazdów urządzeniem laserowym o nazwie U. (...) o nr (...) posiadającym ważne świadectwo legalizacji. Pomiar prędkości dotyczył kierowców poruszających się od strony ul. (...).

W tym czasie H. L. kierował samochodem marki B. o nr rej. (...), jadąc lewym pasem ulicy (...), bezpośrednio przed nim nie poruszały się tym pasem żadne inne pojazdy. Na tym odcinku obowiązuje tzw. administracyjne ograniczenie prędkości do 50 km/h. Gdy znajdował się w odległości 311 metrów od patrolu, R. B. (1) dokonał pomiaru prędkości jego pojazdu, która wyniosła 91 km/h.

W związku z przekroczeniem dopuszczalnej prędkości o 41 km/h policjanci zatrzymali obwinionego do kontroli drogowej. W trakcie czynności kontrolnych obwiniony odmówił przyjęcia mandatu karnego, twierdząc, iż funkcjonariusze używając tego urządzenia popełniają przestępstwo.

(dowód: zeznania świadków - R. B. - k. 21v-22, Ł. D. k. 78-78v notatka urzędowa k.5, świadectwo legalizacji k. 6, instrukcja obsługi (...) k. 24 – 41, kserokopie notatników k. 44 – 47, kserokopia rejestru sprzętu k. 62, schemat organizacji ruchu k.82, wydruk z portalu G..(...) k. 83 )

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż faktycznie w dniu zdarzenia jechał swoim samochodem od Dworca (...), poruszając się w kolumnie pojazdów, która poruszała się z prędkością 70 km/h. następnie stwierdził, iż jechał 50 km/h i został zmierzony z odległości 600 metrów. W ocenie obwinionego policjant nie powinien dokonywać pomiaru prędkości pojazdów poruszających się w kolumnie. Konsekwentnie twierdził, iż pomiaru dokonywał Ł. D., który z pewnością nie ma przeszkolenia w tym zakresie, tak jak drugi z funkcjonariuszy. Przez całe postepowanie obwiniony kwestionował prawidłowość pomiaru, legalność sprzętu, którym posługiwali się policjanci, możliwość wykonania pomiaru i umiejętności funkcjonariuszy w tym zakresie.

(wyjaśnienia obwinionego, k.21)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, albowiem stoją w oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgormadzonym w sprawie i w ewidentny sposób zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie.

Obwiniony nie przedstawił żadnego dowodu, który uzasadniałby twierdzenie, iż prędkość zmierzona przez funkcjonariusza nie była prędkością jego pojazdu lub została zmierzona w sposób nieprawidłowy. Nie jest takim dowodem oświadczenie bliżej nieokreślonego S. J., które można jedynie uznać za prywatna ocenę i o w dodatku urządzenie (...).

Świadek R. B. (1) stanowczo zeznał, iż to on dokonywał pomiaru prędkości, opisał okoliczności jego dokonania. Świadek nie miał najmniejszych wątpliwości, iż urządzenie wycelował w pojazd obwinionego, który poruszał się lewym pasem ruchu, wyprzedzając pojazdy poruszające się prawym pasem. Pomiaru dokonał z odległości 311 m, a wynik pomiaru to 91 km/h. W momencie pomiaru samochód znajdował się w okolicach ul. (...). W tym miejscu należy zauważyć, świadek nie powiedział, że na wysokości skrzyżowania, a w jego okolicach, stąd też twierdzenie, iż nie została zmierzona prędkość pojazdu obwinionego, bowiem faktyczna odległość od skrzyżowania do miejsca kontroli wynosi około 260 metrów nie jest okolicznością uwalniającą obwinionego od odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. Świadek również zaprzeczył, aby w miejscu, gdzie dokonany został pomiar prędkości były jakieś przeszkody na drodze w związku z robotami drogowymi. Na przeszkody te powoływał się obwiniany, ale jednocześnie twierdził, iż jego prędkość była zmierzona z odległości 600 metrów. Sądowi nie przedstawiono żadnych dowodów, świadczących o jakichkolwiek przeszkodach na jakimkolwiek odcinku ul. (...).

Świadek Ł. D. zeznał, i z był osobą asekurującą przy kontroli, podczas której obwiniony kwestionował pomiar, zarzucał im popełnienie przestępstwa. Nie był w stanie odpowiedzieć na pytania dotyczące samego pomiaru, bowiem nie on go wykonywał. Świadek, tak jak partner z patrolu posiada przeszkolenie w zakresie obsługi urządzeń pomiarowych. Wyjaśnił pokrótce jak działa urządzenie laserowe, jak w praktyce wygląda mierzenie prędkość pojazdu z odległości około 300m. Zaznaczył, iż przed rozpoczęciem pomiarów, urządzenie jest poddawane testowi.

Sąd dał wiarę zeznaniom wyżej wymienionych świadków bowiem są jasne i wzajemnie się uzupełniają. Należy zaznaczyć, funkcjonariusze Policji są dla obwinionego osobami całkowicie obcą, nie znają go, ani osobiście, ani z racji pełnionych obowiązków służbowych, stąd też nie mieli żadnego uzasadnionego interesu, by bezpodstawnie go obciążać. Wymienieni zeznawali na okoliczności związane wyłącznie ze służbą i z tego względu, nie wykazując osobistego zaangażowania w sprawę, nie byli osobiście zainteresowani wynikiem postępowania, co dodatkowo stanowi o ich obiektywizmie. Ponadto ich relacja znajduje pełne odzwierciedlenie w notatce urzędowej sporządzonej bezpośrednio po podjętej interwencji i notatnikach służbowych. Sąd nie znalazł żadnego uzasadnionego powodu, dla którego wyżej opisani świadkowie mieliby zatrzymać obwinionego do kontroli drogowej w przypadku jego prawidłowej jazdy.

Dodatkowo zauważyć należy, że droga po której poruszał się obwiniony na tym odcinku przebiega po linii prostej, zatem widoczność dla funkcjonariusza dokonującego pomiaru był niczym nie ograniczona w przypadku, gdy bezpośrednio przed obwinionym nie poruszały się tym samym pasem inne pojazdy.

Urządzenie, którym dokonano przedmiotowego pomiaru jest bardzo precyzyjne, posiada celownik optyczny z powiększeniem, które pozwala na precyzyjne namierzenie kontrolowanego pojazdu, a jego zabezpieczenia uniemożliwiają praktycznie dokonanie pomiaru pojazdu, który przypadkowo znajdzie się w wiązce laserowej pomiaru (np. podczas wyprzedzania). Do dokonywania pomiaru wykorzystuje się wiązkę świetlną, nie fale radiowe, stąd też na działanie tego urządzenia nie maja wpływu pola elektromagnetyczne. Producent urządzenia gwarantuje, iż przyrząd monitoruje zarówno przebieg pomiaru, jak i prace elementów wewnętrznych. W przypadku wykrycia błędu przyrząd wyświetla kod błędu zamiast wyniku pomiaru prędkości. W celu wykonania pomiaru prędkości za pomocą urządzenia (...) należy wycelować przyrząd w obszar tablicy rejestracyjne i nacisnąć spust, brzęczenie o niskiej częstotliwości oznacza, iż przyrząd namierza cel. Następnie należy trzymać naciśnięty spust i cały czas celowa w wybrany obszar do usłyszenia dźwięku – podwójny dźwięk o wysokiej częstotliwości oznacza, że pomiar został wykonany poprawnie, a pojedynczy o niskiej częstotliwości, że wystąpił błąd. Jeśli punkt celowniczy „zsunie się” z celu, wówczas przyrząd nie wykonuje pomiaru o zostaje wyświetlony komunikat o błędzie.

Urządzenie (...) (...) o nr fabrycznym (...), którym dokonywano pomiaru było sprawne, posiadało aktualną legalizację wystawioną w dniu 28.08.2014r., ważną do dnia 31.08.2015r. Urządzenie to zostało dopuszczone do używania, bowiem spełnia wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17.02.2014r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości w ruchu drogowym oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli meteorologicznej tych przyrządów ( DZ.U. z 6.03.2014r. poz 281).

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu wykroczenia określonego w art. 92a kw w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze okoliczności obciążające leżące po jego stronie. Obwiniony był już dwukrotnie karany za wykroczenia drogowe polegające na przekroczeniu prędkości. ( wydruk z (...) k. 4) W dniu 28 sierpnia 2015r. przekroczył prędkość ponownie, niemalże dwukrotnie, co świadczy o jego niepoprawności, natężeniu złej woli oraz lekceważącym stosunku do przepisów ruch drogowego decydujących o bezpieczeństwie na drogach. Sąd miał również na uwadze, fakt, iż wykroczenia polegające na przekraczaniu prędkości są nagminne i często są powodem brzemiennych w skutkach zdarzeń drogowych. Sąd nie dostrzegł żadnych okoliczności łagodzących po stronie obwinionego.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu wymierzona obwinionemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu i stopnia jego zawinienia, tak ukształtowana wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Wobec skazania obwiniony został obciążony kosztami postępowania i opłatą.