Sygn. akt V Kz 20/16
Dnia 3 lutego 2016 r.
Sąd Okręgowy w Łodzi V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący – Sędzia: SO Krystyna Pisarska
Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Matecka
przy udziale Prokuratora Sławomira Szeleszczyka
po rozpoznaniu w sprawie zażalenia pokrzywdzonego Z. K. na postanowienie Komendy Powiatowej Policji w K. z dnia 7.10.2015 r. o umorzeniu dochodzenia w sprawie DS. 826/15
zażalenia wniesionego w dniu 5 stycznia 2016 r. przez pokrzywdzonego Z. K.
na postanowienie Sądu Rejonowego w Kutnie z dnia 4 grudnia 2015 r.
w przedmiocie właściwości miejscowej
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
postanawia
utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.
Sąd Rejonowy w Kutnie postanowieniem z dnia 04.12.2015 r. stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania jako właściwemu miejscowo Sądowi Rejonowemu w Radomsku.
Powyższe postanowienie zaskarżył pokrzywdzony Z. K..
Postanowieniu temu zarzucił naruszenie art. 31 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 35 § 1 k.p.k. poprzez bezzasadne uznanie, że Sądem właściwym do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji jest inny Sąd.
W konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Zażalenie pokrzywdzonego Z. K. jest całkowicie bezzasadne.
Przytoczone w uzasadnieniu złożonego środka odwoławczego argumenty i zapatrywania prawne nie mogą znajdować zastosowania na obecnym etapie postępowania w sprawie. Zaskarżonym postanowieniem umorzono dochodzenie o konkretny czyn, a zatem w ramach tego tylko czynu musi podlegać badaniu właściwość sądu do rozpoznania odwołania pokrzywdzonego.
Sąd Rejonowy wydając zaskarżone postanowienie całkowicie trafnie powołał się na przepis art. 329 § 1 k.p.k. oraz art. 31 § 1 k.p.k. i w konsekwencji prawidłowo ustalił właściwość miejscową Sądu Rejonowego w Radomsku. Nie można wobec tego mieć wątpliwości, że w omawianym zakresie orzeczenie sądu pierwszej instancji jest całkowicie poprawne, zaś chybione jest stanowisko skarżącego przedstawione w pisemnym zażaleniu.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy podzielił w pełni argumentację przedstawioną przez Sąd Rejonowy w Kutnie w postanowieniu z dnia 4 grudnia 2015 r. i dlatego orzekł, jak w części dyspozytywnej postanowienia.