Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku H. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania H. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 11 grudnia 2014r. i z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 93/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 grudnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy H. R. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że ubezpieczony nie udowodnił wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odwołaniu z dnia 8 stycznia 2015 roku wnioskodawca H. R. odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o zaliczenie do stażu ubezpieczeniowego okresu nauki w (...)

Decyzją z dnia 14 stycznia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., po rozpatrzeniu odwołania z dnia 8 stycznia 2015 roku, ponownie odmówił wnioskodawcy H. R. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że wnioskodawca nie udowodnił wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odwołaniu z dnia 20 stycznia 2015 roku wnioskodawca H. R. odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu podniósł, że pracował w szczególnych warunkach jako malarz przy malowaniu kominów stalowych, konstrukcji wsporczych tych kominów, balustrad ochronnych, pieców i rur centralnego ogrzewania przy użyciu sprężarek oraz pistoletów natryskowych. Ubezpieczony wskazał również, że malował balustrady ochronne na wytwórni oraz po ich montażu na różnych wysokościach.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

H. R., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 19 listopada 2014 roku wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Wnioskodawca jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, ale wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa.

( dowód: wniosek o emeryturę w aktach ZUS)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku wnioskodawca udowodnił staż pracy wynoszący 25 lat, 9 miesięcy i 6 dni. Niekwestionowany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych okres zatrudnienia H. R. w szczególnych warunkach wynosi łącznie 8 lat i 20 dni.

( dowód: decyzja ZUS z dnia 14 stycznia 2015 roku k. 34-34v akt o emeryturę oraz zaświadczenie z dnia 17 września 2014 roku k. 3 akt o emeryturę)

W okresie od dnia 3 listopada 1977 roku do dnia 31 lipca 1987 roku H. R. był zatrudniony w (...) (...) w S. w pełnym wymiarze czasu pracy. Od dnia 3 listopada 1977 roku do dnia 30 kwietnia 1978 roku oraz od dnia 1 stycznia 1980 roku do dnia 31 maja 1982 roku, a także od dnia 1 stycznia 1984 roku do dnia 31 lipca 1987 roku stanowisko wnioskodawcy w angażach określono jako malarz budowlany. Od dnia 1 maja 1978 roku do dnia 31 grudnia 1979 roku oraz od dnia 1 czerwca 1982 roku do dnia 31 grudnia 1983 roku wnioskodawcy przypisano stanowisko malarza. W tych też okresach do jego czynności należało malowanie konstrukcji stalowych na wysokościach za pomocą rusztowania – kominów, barier ochronnych, suwnic, rur czy balkonów wieżowca. Natomiast na ziemi wnioskodawca malował kotłownie, bariery ochronne, balustrady klatek schodowych, piece oraz oprzyrządowanie i drzwi kotłowni.

(dowód: umowa o pracę z dnia 3 listopada 1977 roku k. 8 akt o emeryturę i k. 3-4 akt osobowych; świadectwo pracy z dnia 31 lipca 1987 roku k. 9-10 i k. 21-22 akt kapitałowych oraz k 1-2 akt osobowych; legitymacja ubezpieczeniowa k. 42-44 i k. 49-50 akt kapitałowych oraz k. 5; angaże k. 27-29, k. 31-34, k. 37-39 i k. 46-47 akt osobowych oraz k. 7-7v i k. 8v-10v akt o emeryturę; zeznania świadka J. S. protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2016 roku nagranie od minuty 10:22 do minuty 12:51 k. 19v; zeznania świadka E. S. protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2016 roku nagranie od minuty 12:51 do minuty 18:27 k. 19v oraz zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 8 stycznia 2016 roku nagranie od minuty 3:11 do minuty 9:15 w zw. z nagraniem od minuty 18:27 do minuty 21:26 k.19-20)

H. R. z zawodu jest malarzem-sztukatorem.

(dowód: świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej z dnia 24 czerwca 1972 roku k. 4-4v)

W przypadku zaliczenia wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w (...) (...) w S. od dnia 3 listopada 1977 roku do dnia 31 lipca 1987 roku, jego staż pracy w takich warunkach, łącznie z okresem niekwestionowanym przez organ rentowy, wynosi ponad 15 lat.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy dokonał rozstrzygnięcia w oparciu o następujący materiał dowodowy: umowy o pracę, świadectwa pracy, legitymacji ubezpieczeniowej, angaży oraz zaświadczenia o wykonywaniu pracy w szczególnych warunkach, a także na podstawie treści zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków J. S. i E. S. jak i samego ubezpieczonego. Dokumenty powyższe nie były kwestionowane przez żadną ze stron i nie budziły wątpliwości w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

W ocenie Sądu Okręgowego zeznania przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków jak i zeznania ubezpieczonego zasługują na wiarę. Wnioskodawca zeznał przed Sądem, że „30% malowałem na dole w kotłowniach, a 70% na wysokościach przy użyciu sprężarek, pistoletów”. Nadto przesłuchany w niniejszej sprawie świadek E. S., który razem z wnioskodawcą wykonywał prace malarskie, zeznał także, że „prace które polegały na malowaniu drzwi, pieców – prace nie na wysokości to było 30%, a reszta to na wysokości”, a świadek J. S. zeznał, że „ wnioskodawca malował balkony wieżowca na wysokości. Stał na balkonach i się przechylał”. W ocenie Sądu treść zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków jak i ubezpieczonego jest spójna, logiczna i koresponduje z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie. Zatem całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwalał stwierdzić, że wnioskodawca w spornym okresie nie pracował przez cały czas na wysokościach, gdyż miał również przypisane zadania, które wymagały wykonania na ziemi. Podkreślić przy tym należy, iż organ rentowy nie przedstawił w toku postępowania żadnych dowodów, które pozwoliłyby na podważenie wiarygodności wskazanych wyżej dowodów.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn).

Stosownie do treści art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl § 3 przywołanego wyżej rozporządzenia wymagany okres zatrudnienia uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do rozporządzenia (§ 1 i § 2 rozporządzenia).

Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2000 roku w sprawie o sygn. akt II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Spór pomiędzy stronami niniejszego postępowania ograniczał się do faktu, czy wnioskodawca ma piętnastoletni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Sąd Okręgowy zważył, że spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budziło żadnych wątpliwości, gdyż H. R. ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, a w dniu (...) roku ukończył 60 lat i wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa.

Organ rentowy uznał bowiem, że H. R. nie spełnia przesłanki zatrudnienia w warunkach szczególnych przez okres co najmniej 15 lat. Wnioskodawca twierdził zaś, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, albowiem będąc zatrudnionym w (...) (...) w S. w okresie od dnia 3 listopada 1977 roku do dnia 31 lipca 1987 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu prace w szczególnych warunkach odpowiadające stanowisku malarza konstrukcji na wysokości.

Należy podkreślić, że skoro wnioskodawca nie dysponował świadectwem pracy w szczególnych warunkach za sporny okres, to zatem na nim spoczywał ciężar wykazania, że taką pracę wykonywał.

Lektura akt pozwala wyciągnąć wniosek, że H. R. nie wykonywał w pełnym wymiarze czasu prac malarskich konstrukcji na wysokości. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawca większą część czasu pracy spędzał na wysokościach, ale miał również przypisane zadania, które wymagały wykonania na ziemi. Sam wnioskodawca zeznał, że „30% malowałem na dole w kotłowniach, a 70% na wysokościach przy użyciu sprężarek, pistoletów”. Nadto przesłuchany w niniejszej sprawie świadek E. S., który razem z wnioskodawcą wykonywał prace malarskie, zeznał także, że „prace które polegały na malowaniu drzwi, pieców – prace nie na wysokości to było 30%, a reszta to na wysokości” , a świadek J. S. zeznał, że „ wnioskodawca malował balkony wieżowca na wysokości. Stał na balkonach i się przechylał.” Zatem całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwalał stwierdzić, że wnioskodawca w spornym okresie nie pracował przez cały czas na wysokościach, gdyż miał również przypisane zadania, które wymagały wykonania na ziemi.

Zatem nie można zgodzić się z twierdzeniem, że wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia w (...) (...) w S. stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał prace wymienione w Wykazie A, Dziale V pkt 6 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), tj. prace malarskie konstrukcji na wysokości, gdyż pewna część jego zadań wymagała wykonania na ziemi.

Tym samym wnioskodawca nie spełnił wymaganej przesłanki do uzyskania prawa do emerytury wskazanej w art. 184 § 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.