Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie XI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Syta

Protokolant: Karolina Kowalczyk

Przy udziale oskarżyciela posiłkowego E. D.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 09 lipca 2015 roku, 07 września 2015 roku, 07 października 2015 roku, 06 listopada 2015 roku, 07 grudnia 2015 roku oraz 13 stycznia 2016 roku w W.

w postępowaniu zwyczajnym

sprawy:

1.  M. J. (1) z domu S.

córki Z. i A. z domu Z.

urodzonej dnia (...) w W.

obwinionej o to, że:

w okresie czasu od dnia 01.07.2013r. do dnia 07.03.2014r. w W. przy ul. (...) znajdując się w lokalu (...) złośliwie niepokoiła E. D. i p. P. D. oraz ich rodzinę poprzez krzyki przez ścianę pod ich adresem, walenie w ścianę na szkodę w/w osób,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw,

2.  M. J. (2)

syna H. i J. z domu (...)

urodzonego dnia (...) w G.

obwinionego o to, że:

w okresie czasu od dnia 01.07.2013r. do dnia 07.03.2014r. w W. przy ul. (...) znajdując się w lokalu (...) złośliwie niepokoił E. D. i p. P. D. oraz ich rodzinę poprzez krzyki przez ścianę pod ich adresem, walenie w ścianę na szkodę w/w osób,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw,

orzeka:

I.  obwinionych M. J. (1) oraz M. J. (2) uniewinnia od popełnienia zarzucanego im czynu;

II.  na podstawie art. 118 § 2 kpw określa, że koszty postępowania ponosi Skarb Państwa;

III.  na podstawie art. 118 § 2 kpw zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obwinionej M. J. (1) kwotę 2100 (dwa tysiące sto złotych) tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru;

IV.  na podstawie art. 118 § 2 kpw zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego M. J. (2) kwotę 2100 (dwa tysiące sto złotych) tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru.

XI W 8102/14

UZASADNIENIE

M. J. (1) oraz M. J. (2) zostali obwinieni o to, że:

w okresie czasu od dnia 01.07.2013r. do dnia 07.03.2014r. w W. przy ul. (...) znajdując się w lokalu (...) złośliwie niepokoili E. D. i p. P. D. oraz ich rodzinę poprzez krzyki przez ścianę pod ich adresem, walenie w ścianę na szkodę w/w osób,

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. i P. D. wraz z rodziną zamieszkują w lokalu nr (...) przy ul. (...) w W.. Natomiast lokal nr (...), sąsiadujący z lokalem nr (...), zajmują M. i M. J. (2) z rodziną. Pomiędzy obydwiema rodzinami od kilkunastu lat istnieje konflikt. Tłem konfliktu są problemy z wentylacją w budynku, hałasy dochodzące z okapu kuchennego zainstalowanego w lokalu nr (...), zalewanie ściany w lokalu nr (...) oraz nieprzyjemne zapachy, które podczas gotowania przedostają się z lokalu nr (...) do lokalu nr (...). Przyczyną w/w problemów są błędy architektoniczne budynku przy ul. (...) w W..

Projekt budynku usytuowanego przy ul. (...) w W. z 1992 r. przewidywał, na poszczególnych kondygnacjach, po dwa mieszkania trzy – cztero pokojowe oraz po dwie tzw. pracownie. W trakcie realizacji projektu nastąpiło jednak przeprojektowanie tego segmentu budynku, wskutek czego ściany oddzielające poszczególne lokale są bardzo cienkie.

W 2011 roku podczas okresowej kontroli przewodów kominowych wentylacji grawitacyjnej stwierdzono, że w lokalu nr (...) w pomieszczeniu kuchni istnieje okap mechaniczny podłączony do przewodu wentylacyjnego. Polecono demontaż okapu i zamontowanie kratki wentylacyjnej z uwagi na to, że w pomieszczeniu znajduje się kuchnia gazowa. Protokół kontroli stwierdzał ponadto, że w lokalu nr (...) w pomieszczeniu ubikacji zamontowany jest wentylator mechaniczny oraz występuje tam okresowo odwrotny ciąg kominowy. Zalecono zdemontowanie wentylatora mechanicznego i zamontowanie zwykłej kratki wentylacyjnej. Kolejna kontrola, przeprowadzona w 2013 r., wykazała, że w lokalu nr (...) na okres przeglądu wentylacji zdemontowano okap kuchenny z wentylatorem w pomieszczeniu kuchni oraz wentylator mechaniczny w pomieszczeniu łazienki pozostawiając otwory w ścianie bez kratek wentylacyjnych do przewodów. Ponadto wskazano, iż w lokalu nr (...) należy uszczelnić połączenie do przewodu wentylacyjnego w pomieszczeniu łazienki za zgodą lokatora. Kontrola przeprowadzona w 2014 r. wykazała, że w lokalu nr (...) nie stwierdzono obecności wentylatorów w pomieszczeniu kuchni i łazienki, natomiast w lokalu nr (...) zalecono uszczelnić połączenie przewodu wentylacyjnego w pomieszczeniu łazienki za zgodą lokatora. Takie same stwierdzenia, odnośnie lokalu nr (...), zawiera protokół kontroli z 2015 roku.

Pomimo powyższych ustaleń M. J. (1) w 2013 i 2014 roku uskarżała się na nieprzyjemne zapachy dochodzące z lokalu nr (...) zajmowanego przez państwa D. oraz nadmierny hałas wywołany działaniem okapu w kuchni lokalu nr (...). W tym czasie następowało również zalewanie ściany w przedpokoju lokalu nr (...) przez nieprawidłowo zamontowany brodzik w łazience lokalu nr (...), co spowodowało zagrzybienie ściany. O zaistniałej sytuacji M. J. (1) informowała różne instytucje oraz urzędy. M. J. (2), z uwagi na wykonywaną pracę, często przebywał poza domem i o wielu takich sytuacjach dowiadywał się od żony. Uciążliwości związane z przedostawaniem się nieprzyjemnych zapachów do lokalu nr (...) i zalewaniem ściany w tym lokalu stały się powodem do zawiadamiania Policji przez M. i M. J. (2). Interwencje Policji na zgłoszenia M. i M. J. (2) miały miejsce w dniach: 29 czerwca 2013 r., 13 września 2013 r. oraz 23 września 2013 r. M. J. (1) zwracała się również do administracji Spółdzielni, ochrony budynku oraz do dzielnicowego o rozwiązanie problemu. Zarząd oraz Rada Nadzorcza Spółdzielni podjęły czynności zmierzające do wyjaśnienia sprawy zlecając kontrole kominiarskie. Jednak przedłużające się i powtarzające uciążliwe sytuacje powodowały bezpośrednie interwencje, przede wszystkim samej obwinionej. M. J. (1) domagała się od sąsiadki E. D. zaprzestania gotowania powodującego nieprzyjemny zapach poprzez pukanie do drzwi, jak również stukanie w ściany, co miało na celu zwrócenie uwagi na zaistniałe uciążliwości.
W odpowiedzi na działania M. J. (1) E. D. również zgłaszała na Policję uporczywe nękanie jej rodziny przez sąsiadów M. i M. J. (2).

Obydwie strony konfliktu są do siebie negatywnie nastawione i oskarżają się wzajemnie o brak działań zmierzających do rozwiązania istniejących problemów oraz o złą wolę.

W okresie od 2013 do 2015 roku w bloku mieszkalnym, w którym usytuowane są mieszkania obwinionych i pokrzywdzonych, przeprowadzanych było wiele remontów mieszkań, które były uciążliwe dla pozostałych mieszkańców.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

-

wyjaśnień obwinionego M. J. (2) złożonych w trakcie czynności wyjaśniających (k. 73) oraz w postępowaniu przed Sądem,

-

wyjaśnień obwinionej M. J. (1) złożonych w postępowaniu przed Sądem,

-

częściowych zeznań świadka E. D. złożonych w trakcie czynności wyjaśniających (k. 6-7) oraz w postępowaniu przed Sądem,

-

zeznań świadka A. W. złożonych w postępowaniu przed Sądem,

-

zeznań świadka A. A. złożonych w postępowaniu przed Sądem w niniejszej sprawie oraz w sprawie XI W 6031/13 (k. 147-148),

-

zeznań świadka A. R. złożonych w trakcie czynności wyjaśniających (k. 26-27) oraz w postępowaniu przed Sądem,

-

częściowych zeznań świadka P. D. złożonych w trakcie czynności wyjaśniających (k. 22-24) oraz w postępowaniu przed Sądem,

-

zeznań świadka B. J. złożonych w postępowaniu przed Sądem,

-

zeznań świadka G. H. złożonych w trakcie czynności wyjaśniających (k. 69v) oraz w postępowaniu przed Sądem,

-

zeznań świadka M. J. (3) złożonych w postępowaniu przed Sądem,

-

zeznań świadka K. M. złożonych w postępowaniu przed Sądem w niniejszej sprawie oraz w sprawie XI W 6031/13 (k.183),

-

protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie (k. 3 – 4),

-

pism (k. 13 – 14, 38 – 40, 43, 44, 62, 76-79, 80, 376-378),

-

protokołu (k. 41, 142),

-

opinii (k. 42),

-

informacji z Policji (k. 54 – 55),

-

kopii notatników służbowych (k. 64 – 66),

-

dokumentacji fotograficznej (k. 75, 136),

-

dokumentacja ze spółdzielni (k. 137 – 141, 175 - 252, 253 – 372).

Obwiniony M. J. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach twierdził, że przez większość czasu, który podany został we wniosku o ukaranie, był poza domem, stąd nie rozumie swojej sytuacji procesowej. Dalej wyjaśnił, iż sam fakt obwinienia nie jest, w jego ocenie, poparty żadnymi dowodami.
Wskazał, że E. D., będąc z wykształcenia psychologiem, nie podejmuje prób polubownego zakończenia sporu. Obwiniony zanegował możliwość trzaskania, skrzypienia drzwiami, ponieważ sam posiada dzieci. Nie rozumie skąd wysuwane oskarżenia ze strony E. D.. Wskazał, że istnieją zeznania świadków oparte na informacjach uzyskanych od E. D., stąd obwiniony stwierdził, iż są one pozbawione waloru wiarygodności. W jego ocenie nie ma dowodów potwierdzających wszczynanie awantur z jego strony. Dalej wyjaśnił, że spór zapoczątkowało podpięcie wyciągu kuchennego do otworu wentylacyjnego przez sąsiadów, co powoduje, że nieprzyjemny zapach tłoczony jest do sąsiedniego mieszkania, a nie do komina. Obwiniony wskazał również, iż wyciąg w lokalu nr (...) wywołuje hałas. W dalszych wyjaśnieniach wskazał, że zarówno Nadzór Budowlany jak i funkcjonariusze Policji mieli trudności z dostaniem się do mieszkania państwa D., ponieważ nie zostali do niego wpuszczeni. Wskazał również, że jego mieszkanie zostało zalane przez niesprawną łazienkę sąsiadów, stąd szkody w postaci pojawienia się grzyba. Obwiniony musiał usuwać szkody poprzez swojego ubezpieczyciela, gdyż nie dotarł on do dokumentów potwierdzających ubezpieczenie mieszkania państwa D.. Obwiniony wyjaśnił ponadto, iż o godzinie 23:00 do mieszkania zaczął dochodzić nieprzyjemny zapach oraz hałas, stąd zadzwonił na Policję oraz ochronę. Według obwinionego interwencje zawsze kończyły się tak samo tzn. funkcjonariusze potwierdzali nieprzyjemny zapach, hałas i bez rezultatu próbowali nawiązać kontakt z sąsiadami, którzy nie otwierali drzwi. Wskazał także, że próbował pukać do drzwi sąsiadki, lecz nigdy nikt nie otwierał, wobec czego zawiadamiał Policję. Obwiniony zanegował fakt uporczywego niepokojenia sąsiadki poprzez uderzanie w ścianę i dobijanie się do drzwi. Stwierdził, że państwo D. w żaden sposób nie reagowali na to, że do mieszkania sąsiadów dostaje się nieprzyjemny zapach.

Obwiniona M. J. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu oraz złożyła wyjaśnienia na rozprawie w dniu 13 stycznia 2016 r. Wskazała, że wielokrotnie próbowała porozumieć się z sąsiadką E. D. lecz nie odniosło to zamierzonego skutku. Dalej wyjaśniła, że interweniowała u różnych instytucji oraz urzędów m.in. Straży Pożarnej, Nadzoru Budowlanego. Wskazała, że Nadzór Budowlany nakazał Spółdzielni uszczelnienie wentylacji. Pomimo tego przykre zapachy nadal przedostawały się do jej mieszkania. Druga kontrola Nadzoru Budowlanego przeprowadzona była, według obwinionej, niepoprawnie, gdyż Prezes dyktował Inspektorowi treść protokołu. Podała, że podczas przedostawania się nieprzyjemnych zapachów jedynie pukała do drzwi sąsiadów. Potwierdziła, że ściana w przedpokoju nadal jest zalewana. Wskazała także, iż próby mediacji nie dały żadnego rezultatu. W dalszych wyjaśnieniach stwierdziła, że państwo D. powinni zamontować kabinę prysznicową, aby zapobiec zalewaniu mieszkania.

Sąd zważył, co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie jednoznacznie wskazuje, że źródłem sąsiedzkiego konfliktu między Państwem J. i Państwem D. jest wada architektoniczna budynku. Zmiany, jakie powstały w trakcie realizacji budowy budynku doprowadziły do sytuacji, w której pomiędzy lokalami powstała zbyt cienka ściana oraz niewłaściwa wentylacja.

Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd w głównej mierze oparł się na wyjaśnieniach obwinionych M. oraz M. J. (1). Bezspornym jest fakt, że do lokalu obwinionych przedostawały się z lokalu pokrzywdzonych, podczas gotowania, nieprzyjemne zapachy poprzez nieprawidłowo działającą wentylację. Powodowało to ogólny dyskomfort w funkcjonowaniu mieszkańców lokalu nr (...). Po za tym istnieje problem zalewania ściany w lokalu nr (...). Fakt ten potwierdzają zdjęcia przedłożone przez obwinionego, które nie zostały zakwestionowane przez pokrzywdzonych oraz dokumentacja ze Spółdzielni.

Wyjaśnienia obwinionych Sąd uznał za wiarygodne w całości. Wyjaśnienia zarówno M. J. (1), jak i M. J. (2) korespondują ze sobą, ponadto znajdują one odzwierciedlenie w pozostałym, zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym w postaci zeznań świadków i dokumentów. Co do zasady wyjaśnienia te nie pozostają również w sprzeczności z zeznaniami świadków E. D. i P. D.. Odmienna jest natomiast ocena przez jedną i drugą stronę podejmowanych działań oraz przyczyn konfliktu, wynikająca, w ocenie Sądu, z negatywnego nastawienia stron do siebie.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania M. J. (3). Jako osoba zamieszkująca lokal nr (...) potwierdziła ona fakt istnienia konfliktu, zalewania ściany oraz przedostawania się nieprzyjemnych zapachów. Wskazała również na powstanie zagrzybienia będącego skutkiem zalania ściany w lokalu. Świadek potwierdziła również fakt powiadamiania przez jej rodziców odpowiednich instytucji. Zeznania tego świadka Sąd uznał za w pełni wiarygodne, gdyż korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. Pomimo tego, że świadek jest córką obwinionych, co mogłoby pośrednio wpływać na treść jej zeznań, to w ocenie Sądu świadek starała się przedstawić przebieg wydarzeń i przyczyny zaistniałego konfliktu w sposób bezstronny i obiektywny, bez nadmiernego obciążania pokrzywdzonych. Świadek wskazywała w zeznaniach głównie na te sytuacje, w których bezpośrednio uczestniczyła oraz przedstawiła własną ocenę konfliktu i jego wpływ na rodzinę, przede wszystkim zaś na rodzeństwo świadka.

Pokrzywdzeni E. oraz P. D. w swoich zeznaniach nie negowali faktu zalewania ściany w lokalu nr (...) oraz możliwości przedostawania się nieprzyjemnych zapachów z ich mieszkania do mieszkania sąsiadów. Nie uznawali jednak, aby te zdarzenia związane były z ich funkcjonowaniem w lokalu ani nie potrafili wskazać bezpośredniego źródła problemów w lokalu sąsiadów. Z zeznań tych świadków wynika jasno, że istnieje konflikt sąsiedzki a strony są do siebie negatywnie nastawione. Wszelkie działania ze strony obwinionych pokrzywdzeni odbierają jako atak na ich rodzinę oraz złośliwość ze strony sąsiadów. Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonych w części, w której potwierdzają oni fakt istnienia konfliktu, problemów w lokalu sąsiadów oraz interwencji obwinionych u nich samych jak i różnych instytucji. Sąd odmówił natomiast waloru wiarygodności zeznaniom w zakresie, w jakim według pokrzywdzonych, zachowania sąsiadów były uporczywym i złośliwym niepokojeniem. W ocenie Sądu, poza zeznaniami samych pokrzywdzonych, nie ma żadnych innych dowodów, które potwierdzałyby zaistnienie po stronie obwinionych takich zachowań. Ponadto, w ocenie zeznań pokrzywdzonych, Sąd wziął również pod uwagę stosunek pokrzywdzonych do obwinionych oraz tło zaistniałego konfliktu.

W sprawie zostali przesłuchani również świadkowie: A. W., A. A., A. R., B. J., G. H. i K. M.. Zeznania wskazanych świadków Sąd uznał za wiarygodne. Wskazać jednak należy, że świadkowie nie posiadali bezpośredniej wiedzy na temat sporu oraz sytuacji konfliktowych między stronami. Wszystkie informacje na ten temat czerpali od obwinionych, bądź też pokrzywdzonych. Świadkowie posiadali jedynie ogólną wiedzę na temat źródła konfliktu. Docierały do nich informacje na temat przykrych zapachów dochodzących z lokalu nr (...), które przedostawały się do lokalu nr (...). Świadkowie posiadali również wiedzę wskazującą na liczne interwencje obwinionej w administracji, ochronie i u dzielnicowego. Zeznania tych świadków nie stanowiły dla Sądu głównej podstawy dla dokonania ustaleń faktycznych oraz nie przyczyniły się do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Wskazać także należy, że świadkowie, w szczególności zaś B. J., A. A. i K. M. wyraźnie dystansowali się od istniejącego konfliktu sąsiedzkiego i wskazywali jedynie te fakty, których byli bezpośrednimi uczestnikami.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów ujawnionych na rozprawie na podstawie art. 76 § 1 kpw. Dokumenty te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby i instytucje, a ich treść nie została zakwestionowana przez żadną ze stron. Sąd natomiast z urzędu nie dostrzegł powodów, dla których należałoby im odmówić wiarygodności i mocy dowodowej.

Czyn z art. 107 kw popełnia ten, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi.

Zarzut postawiony obwinionym we wniosku o ukaranie dotyczył złośliwego niepokojenia E. i P. D. oraz ich rodziny w okresie od 01 lipca 2013 roku do 07 marca 2014 roku. Pokrzywdzeni wskazywali, że obwinieni dopuszczali się stukania, uderzania w ścianę, szczególnie podczas gotowania potraw przez pokrzywdzoną.

W ocenie Sądu całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie nie wskazuje na to, że zachowanie obwinionych wypełniło znamiona czynu określonego w art. 107 kw. Na popełnienie przez obwinionych zarzucanego im czynu wskazują jedynie zeznania samych pokrzywdzonych, którzy pozostają w długoletnim konflikcie z obwinionymi. Strona przedmiotowa czynu opisanego w w/w przepisie zakłada złośliwe wprowadzenie w błąd lub inne złośliwe niepokojenie w celu dokuczenia innej osobie. Znamię złośliwości oznacza szczególne nastawienie podmiotowe sprawcy przejawiające się w chęci dokuczenia, zrobienia przykrości, wyprowadzenia z równowagi. Wskazać należy, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie, w szczególności zaś zeznania świadków, nie dostarczył wystarczających podstaw do uznania sprawstwa obwinionych zarzucanego im czynu. Żaden ze świadków nie widział bezpośrednio sytuacji, w której doszło by do zakłócania porządku lub złośliwego niepokojenia ze strony obwinionych. Wiedza świadków pochodzi jedynie ze źródeł pośrednich.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, działania obwinionych nie wyczerpują znamion zarzucanego im czynu. Odnośnie działań obwinionego to wskazać należy, iż z uwagi na charakter pracy obwiniony bardzo często przebywa poza domem. Obwiniony wskazał w wyjaśnieniach, że w okresie objętym wnioskiem o ukaranie około 70 % czasu przebywał poza domem. W ocenie Sądu obwiniony nie mógł zatem w żaden sposób w tym okresie niepokoić pokrzywdzonych. Sąd nie neguje w niniejszej sprawie samego faktu, że miały miejsce, głównie ze strony obwinionej, stukania w ścianę, pukania do drzwi, jednak brak jest w tych działaniach cechy „złośliwości”. W oparciu o zebrane dowody Sąd uznał, że były to działania mające na celu zwrócenie uwagi sąsiadów na problem hałasu, nieprzyjemnych zapachów oraz zalewania ściany w lokalu oraz nakierowane na rozmowę z sąsiadami, co potwierdza fakt, iż zawiadamiali Policję dopiero wówczas, gdy nikt nie otwierał drzwi. Również fakt powiadamiania odpowiednich urzędów oraz instytucji miał na celu rozwiązanie zaistniałego problemu. Dodatkowo wskazać należy, iż w okresie objętym wnioskiem o ukaranie, przeprowadzanych było wiele remontów mieszkań w budynku przy ul. (...) i w samej klatce nr V, gdzie usytuowane jest mieszkanie pokrzywdzonych. W ocenie Sądu pokrzywdzeni mogli zatem słyszeć odgłosy związane z remontami o różnych porach, w tym nawet po godzinie 22.00. Wskazać należy, iż strona podmiotowa wykroczenia określonego w art. 107 kw polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego. W ocenie Sądu działanie obwinionych nie było ukierunkowane na dokuczenie innej osobie, tj. sąsiadom i nie charakteryzowało się "złośliwością" lecz wynikało z chęci rozwiązania problemu i było formą reakcji na zaistniałą sytuację. W ocenie niniejszej sprawy należało wziąć również pod uwagę kontekst długotrwałego konfliktu jaki toczy się od wielu lat pomiędzy sąsiadami.

Wobec tego, że postępowanie dowodowe nie wykazało, aby zachowanie obwinionych wyczerpało znamiona czynu określonego w art. 107 kw, Sąd uniewinnił obwinionych od popełnienia zarzucanego im czynu.

Wobec powyższego o kosztach orzeczono zgodnie z treścią art. 118 § 2 kpw określając, że w całości ponosi je Skarb Państwa. Z uwagi na uniewinnienie obwinionych, którzy korzystali w niniejszej sprawie z obrońcy z wyboru, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz każdego z obwinionych kwoty po 2100 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd orzekł jak w wyroku.