Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2015r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Anna Zdziarska

Sędziowie: SA – Zbigniew Kapiński (spr.)

SO (del.) – Grzegorz Miśkiewicz

Protokolant: – st. sekr. sąd. Małgorzata Reingruber

przy udziale Prokuratora Krzysztofa Olszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2015 r.

sprawy

1)  A. W. (1) urodz. (...) w W. W. s. M. i S.

2)  D. Z. (1) urodz. (...) w M. s. E. i Z.

3)  S. G. (1) urodz. (...) w B. s. J. i H.

oskarżonych z art. (ad. 1) 296 § 1 w zb. z art. 296 § 2 w zb. z art. 296 § 3 w zb. z art. 585 § 1 k.s.h. w zw. z art. 12 k.k., (ad. 2) art. 296 § 1 w zw.
z art. 296 § 2 w zb. z art. 296 § 3 w zb. z art. 585 § 1 k.s.h. w zw. z
art. 18 § 2 w zw. z art. 12 k.k., (ad. 3) 18 § 2 w zw. z art. 296 § 1 w zb. z art. 296 § 2 w zb. z art. 296 § 3 w zb. z art. 585 § 1 k.s.h. w zw. z
art. 12 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 27 kwietnia 2015 r. sygn. akt XVIII K 7/13

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę oskarżonych A. W. (1), D. Z. (1) i S. G. (1) przekazuje Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Prokuratura oskarżyła:

1. A. W. (1) o to, że w okresie od 18 grudnia 2001 roku do 8 marca 2002 roku w S. i w W. na ul. (...), pełniąc funkcję wiceprezesa - jako jednoosobowy Zarząd Spółki Akcyjnej (...) z siedzibą w S., w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z D. Z. (1), pełniącym funkcję prokurenta tej spółki, w realizacji z góry powziętego zamiaru wyprowadzenia z tej spółki środków pieniężnych na rzecz innych podmiotów, poprzez wydatkowanie środków pieniężnych spółki, uzyskanych z emisji jej akcji serii (...)przeznaczonych na budowę ogólnopolskiej telefonicznej sieci szkieletowej niezgodnie z ich przeznaczeniem, umyślnie nadużył udzielonych mu uprawnień i nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku właściwego prowadzenia spraw tej spółki w ten sposób, że upoważnił i polecił dokonać D. Z. (1) zakupu: 433.107 sztuk akcji spółki (...) S.A. w systemie pakietowym za kwotę 6.692024,20 złotych, co doprowadziło do wyrządzenia szkody spółce (...) w kwocie - 6.692.041,90 złotych, 64.048 sztuk akcji spółki (...) S.A. za kwotę - 438.916,45 złotych, 2.700 sztuk akcji spółki (...) S.A. za kwotę 36.910 złotych co naraziło spółkę (...) na oczywiste niebezpieczeństwo powstania szkody materialnej, a także:

udzielił w dniu 28 stycznia 2002 roku pożyczki spółce (...)
z siedzibą w Ł. w kwocie 1.800.000 złotych, którą następnie zamienił w dniu 28 lutego 2002 roku na 20 bonów dłużnych od tej spółki za kwotę - 1.923.076,92 złotych, które nie zostały wykupione i przyniosło to spółce (...) szkodę w wysokości 1.793.076,92 złotych, oraz:

w dniu 18 stycznia 2002 roku zawarł niekorzystną dla reprezentowanej spółki umowę - zlecenie z Kancelarią Adwokacką - (...), na podstawie której w dniu 28 lutego 2002 roku doprowadził do niezasadnego rozporządzenia majątkiem spółki w postaci zaliczki w kwocie 500 tysięcy złotych na rzecz tej kancelarii, co wobec niewykonania warunków tej umowy spowodowało szkodę w mieniu spółki w kwocie 500 tysięcy złotych, czym działał na szkodę reprezentowanej spółki (...), narażając ją na oczywiste niebezpieczeństwo powstania szkody materialnej i utratę korzyści, jakie mogła ta spółka osiągnąć, gdyby środki te przeznaczyła zgodnie z prospektem emisyjnym akcji serii(...), podczas gdy lokowanie ich na giełdzie papierów wartościowych w tym czasie było obarczone wysokim ryzykiem, a zakup akcji spółki (...), która była w tym czasie w bardzo trudnej sytuacji finansowej i zgłoszone były wnioski o ogłoszenie jej upadłości oraz udzielenia pożyczki ze środków, które były przeznaczone na inne ściśle określone cele, a także wydatkowanie środków bez wykonania należnej pracy - wiązało się w sposób oczywisty z niebezpieczeństwem powstania strat i w konsekwencji tych decyzji przyniosło to spółce (...) szkody w wielkich rozmiarach na łączną kwotę - 8.940.944,20 złotych,

tj. o przestępstwa z art. 296 § 1 k.k. w zb. z art. 296 § 2 k.k. w zb. z art. 296 § 3 k.k. w zb. z art. 585 § 1 k.s.h. w zw. z art. 12 k.k.;

2. D. Z. (1) o to, że w okresie od 18 grudnia
2001 roku do 8 marca 2002 roku w S. i w W. na ul. (...), pełniąc funkcję prokurenta Spółki Akcyjnej (...) z siedzibą w S., w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z Wiceprezesem Zarządu Spółki (...) - A. W. (1) i jej akcjonariuszem S. G. (1), w realizacji z góry powziętego zamiaru wyprowadzenia z tej spółki środków pieniężnych na rzecz innych podmiotów, poprzez wydatkowanie środków pieniężnych spółki (...), uzyskanych z emisji akcji serii(...) przeznaczonych na budowę ogólnopolskiej telefonicznej sieci szkieletowej - niezgodnie z ich przeznaczeniem, umyślnie nadużył udzielonych mu uprawnień i nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku właściwego reprezentowania tej spółki w ten sposób, że dokonał zakupu:

433.107 sztuk akcji spółki (...) S.A. w systemie pakietowym za kwotę 6.692.041,90 złotych, co doprowadziło do wyrządzenia szkody spółce (...) w kwocie - 6.647.867,28 złotych, 64.048 sztuk akcji spółki (...) S.A. za kwotę - 438.916,45 złotych, 2.700 sztuk akcji spółki (...) S.A. za kwotę 36.910 złotych co naraziło spółkę (...) na oczywiste niebezpieczeństwo powstania szkody materialnej, a także:

nakłonił A. W. (1) do udzielenia w dniu
28 stycznia 2002 roku pożyczki spółce (...) z siedzibą w Ł. w kwocie 1.800.000 złotych, która została następnie zamieniona w dniu 28 lutego 2002 roku na 20 bonów dłużnych od tej spółki za kwotę - 1.923.076,92 złotych, które nie zostały wykupione i przyniosło to spółce (...) szkodę w wysokości 1.793.076,92 złotych czym działał na szkodę reprezentowanej spółki (...), narażając ją na oczywiste niebezpieczeństwo powstania szkody materialnej i utratę korzyści, jakie mogła ta spółka osiągnąć, gdyby środki te przeznaczyła zgodnie z prospektem emisyjnym akcji serii (...), podczas gdy lokowanie ich na giełdzie papierów wartościowych w tym czasie było obarczone wysokim ryzykiem, a zakup akcji spółki (...), która była w tym czasie w bardzo trudnej sytuacji finansowej i zgłoszone były wnioski o ogłoszenie jej upadłości - wiązało się w sposób oczywisty ze stratami i w konsekwencji tych decyzji przyniosło to spółce (...) szkodę w wielkich rozmiarach na łączną kwotę - 8.440.944,20 złotych,

tj. o przestępstwa z art. 296 § 1 k.k. w zb. z art. 296 § 2 k.k. w zb. z art. 296 § 3 k.k. w zb. z art. 585 § 1 k.s.h. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

3. S. G. (1) o to, że w okresie od listopada 2001 roku do 8 marca 2002 roku w S. i w W. na ul. (...), będąc udziałowcem Spółki Akcyjnej (...) z siedzibą w S., w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z D. Z. (1) - prokurentem tej spółki, działając w realizacji z góry powziętego zamiaru wyprowadzenia środków pieniężnych ze spółki (...) na rzecz innych podmiotów, nakłonił D. Z. (1) i A. W. (1), jako Wiceprezesa jednoosobowego Zarządu Spółki (...) do rozporządzenia środkami tej spółki, pochodzącymi z emisji akcji serii (...)przeznaczonymi na budowę ogólnopolskiej telefonicznej sieci szkieletowej - poprzez wydanie ich na zakup:

433.107 sztuk akcji spółki (...) S.A. w systemie pakietowym za kwotę 6.692.041,90 złotych, co doprowadziło do wyrządzenia szkody spółce (...) w kwocie - 6.647.867,28 złotych, 64.048 sztuk akcji spółki (...) S.A. za kwotę - 438.916,45 złotych, 2.700 sztuk akcji spółki (...) S.A. za kwotę 36.910 złotych co naraziło spółkę (...) na oczywiste niebezpieczeństwo powstania szkody materialnej, a także:

do udzielenia w dniu 28 stycznia 2002 roku pożyczki spółce (...) z siedzibą w Ł. w kwocie 1.800.000 złotych, która została następnie zamieniona w dniu 28 lutego 2002 roku na 20 bonów dłużnych od tej spółki za kwotę - 1.923.076,92 złotych, które nie zostały wykupione i przyniosło to spółce (...) szkodę w wysokości 1.793.076,92 złotych

przy czym mając pełną świadomość jakie funkcje w spółce (...) pełnią D. Z. (1) i A. W. (1), działał na szkodę spółki (...), narażając ją na oczywiste niebezpieczeństwo powstania szkody materialnej i utratę korzyści, jakie mogła ta spółka osiągnąć, gdyby środki te przeznaczyła zgodnie z prospektem emisyjnym akcji serii (...), podczas gdy lokowanie ich na giełdzie papierów wartościowych w tym czasie było obarczone wysokim ryzykiem, a zakup akcji spółki (...), która była w tym czasie w bardzo trudnej sytuacji finansowej i zgłoszone były wnioski o ogłoszenie jej upadłości - wiązało się w sposób oczywisty ze stratami i w konsekwencji tych decyzji przyniosło to spółce (...) szkodę w wielkich rozmiarach na łączną kwotę - 8.440.944,20 złotych,

tj. o przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 296 § 1 k.k. w zb. z art. 296 § 2 k.k. w zb. z art. 296 § 3 k.k. w zb. z art. 585 § 1 k.s.h. w zw. z art.12 k.k.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2015 r.:

1. na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne wobec oskarżonego A. W. (1) - przyjmując, iż jego działanie wyczerpało dyspozycję art. 296 § 1, 3 i 4 k.k. - umorzył;

2. na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. postępowanie karne wobec oskarżonego D. Z. (1) - przyjmując, iż jego działanie wyczerpało dyspozycję art. 296 § 1, 3 i 4 k.k. - umorzył;

3. oskarżonego S. G. (1) uniewinnił od zarzuconego mu czynu;

4. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez prokuratora w całości na niekorzyść oskarżonych.

Na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. zarzucił obrazę prawa procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

I. art. 442 § 3 k.p.k., poprzez zignorowanie przez Sąd Okręgowy w Warszawie jako Sąd I instancji, któremu przekazano do ponownego rozpoznania sprawę sygn. akt XVIII K 90/09, obecnie sygn. akt XVIII K 7/13, obszernych wskazań Sądu ad quem (zawartych w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia
3 grudnia 2012 r., II AKa 304/12) w zakresie metody analizy dowodów i ponownego rozważenia już ustalonych okoliczności z uwzględnieniem wymogów art. 7 k.p.k.;

a w tym kontekście obrazę

II. art. 424 § 1 k.p.k. w zw. z art. 2 § 2 k.p.k. i art. 410 k.p.k. w zakresie konstrukcji uzasadnienia wyroku, poprzez:

1. niewskazanie w części motywacyjnej wyroku, jakie fakty Sąd
a quo uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich Sąd oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych w zakresie popełnienia przez oskarżonych zarzucanych im występków, w tym w kontekście dowodów i okoliczności szczegółowo omówionych i rozważonych w wyroku Sądu Okręgowego z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt XVIII K 90/09 (adekwatnie w akcie oskarżenia), tu zwłaszcza, co do odpowiedzialności osoby S.R. G. oraz w wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 grudnia 2012 r., II AKa 304/12 (podobnie apelacji prokuratora z dn. 14 maja 2012 r.),
tu zwłaszcza, co do odpowiedzialności D. Z. i A. W., a jednocześnie

2. ograniczenie wywodów uzasadnienia wyroku do lakonicznych i ogólnikowych stwierdzeń, przy jednoczesnym selektywnym przywołaniu nielicznych dowodów i koncentrowanie się na niektórych tylko okolicznościach, godząc tym samym w zasadę bezstronności i dążenia do prawdy obiektywnej, podczas gdy uzasadnienie powinno uwzględniać tzw. program minimum w szczególności:

- ustosunkowanie się sądu do wyjaśnień oskarżonych poprzez stwierdzenie, czy sąd dał im wiarę lub odrzucił,

- analizę materiału dowodowego w postaci zeznań świadków i innych dowodów oraz wnioski z tej analizy płynące,

co w konsekwencji, co najmniej utrudnia prześledzenie toku rozumowania sądu i rzeczową z nim polemikę;

III. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie oceny zebranych dowodów z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, co do elementów (przedmiotowych i podmiotowych) decydujących o odpowiedzialności S. G., A. W. i D. Z. za zachowania związane z nabyciem przez spółkę (...) SA akcji spółki (...) SA, co było związane z opisaną w zarzucie w pkt. II szczątkową i wybiórczą oceną zgromadzonego materiału dowodowego oraz bezkrytycznym daniem wiary oskarżonym w zakresie tła zdarzeń, motywów ich działań i braku zamiaru wyrządzenia spółce (...) SA szkody majątkowej, a ponadto w przypadku S. G.,
co do braku koncepcji, jaka wiodła go do przeprowadzenia inkryminowanych transakcji oraz przyjęcia za możliwe, iż transakcja zakupu akcji spółki (...) była owocem innych niż zarzucane mu okoliczności, w szczególności polegające na niedostatecznym uwzględnieniu lub pominięciu faktu:

- powiązań kapitałowo-osobowych S. G., w tym w ramach tzw. grupy G. oraz istnienia jego formalnych i nieformalnych oddziaływań na spółki, w które był zaangażowany, w związku z transakcjami/inwestycjami na rynku kapitałowym, jako ich akcjonariusz, przez wpływanie na ich pracowników lub osoby je reprezentujące, a także

- podobnego sposobu działania S. G. w zakresie nieformalnych oddziaływań na ww. podmioty, a zwłaszcza spółki (...) SA oraz (...) SA, w związku z której działalnością organizował transakcje pakietowe dotyczące akcji spółki (...) SA, a w tym kontekście

- podobnego celu owych nacisków S. G., tu realizacji partykularnych dążeń inwestycyjnych związanych z jego inwestycjami kapitałowymi,

- realnej możliwość wpływania przez S. G. na D. Z. (m.in. kwestia ich uprzedniej znajomości i zasiadania D. Z. w organach spółek (...) SA) oraz A. W. (m.in. kwestia utrzymania pracy w spółce (...)), a przy tym

- zorganizowania przez S. G. transakcji sprzedaży 55.000 sztuk akcji spółki (...) SA przez spółkę (...) SA spółce (...) SA poprzez określenie ceny zbycia, ilości akcji, daty transakcji i wskazaniu nabywcy (podobnie zorganizowania transakcji sprzedaży akcji spółki (...) SA przez spółkę (...) SA do (...) w ramach tzw. zaparkowania akcji, a następnie odsprzedaży do spółki (...) SA),

- faktu, iż małżonkowie S. i R. G. byli nie tylko beneficjentem, jako osoby, na rzecz których dokonano danych transakcji (99% akcji spółki (...) SA nabytych przez (...) SA w dniach 27.12.2001r. i 7.03.2002 r. pochodziło od nich), ale odnieśli z tego tytułu zysk poprzez sprzedaż akcji na korzystnych dla nich warunkach, jednocześnie unikając nadmiernej szkody spowodowanej - wymuszoną przez bank - koniecznością wyprzedaży tych akcji,

- braku racjonalności inwestycji w akcje (...) SA (większości tak lokowanych środków finansowych), wobec trwającej na rynku bessy, ponadprzeciętnym ryzyku oraz mimo wiedzy o nietrafności tych przedsięwzięć,

- stworzenia specjalnego stanowiska dyrektora ds. finansowych biura zarządu, na które został powołany D. Z. i upoważnienia go do dokonywania w imieniu spółki (...) SA inwestycji kapitałowych w ramach maksymalnego limitu,

- utworzenia specyficznego funduszu inwestycyjnego, mimo, iż spółka (...) SA nie powinna prowadzić działalności na rynku kapitałowym,

- zachowania oskarżonych D. Z. i A. W. były podjęte w celu realizacji interesów S. G., a nie interesów spółki (...) SA, na co wskazuje m.in. brak poinformowania banku oraz rady nadzorczej o zamierzeniach inwestycyjnych,

- faktu, że A. W. nie tylko nie sprawował nadzoru nad poczynaniami inwestycyjnymi D. Z. na rynku kapitałowym, ale jednocześnie nie wdrożył żadnych skutecznych instrumentów nadzoru,

- faktu, iż brak możliwości ustalenia, którego z oskarżonych zachowanie było podjęte w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla innej osoby/podmiotu (tj. S. G. lub spółki z nim powiązanej kapitałowo), jako podżeganego przez S. G., nie wyłącza odpowiedzialności oskarżonych w ogóle za nadużycie udzielonych im uprawnień i niedopełnienie ciążącego na nich obowiązku - czyn z art. 296 §1 k.k.,

przy jednoczesnym nadaniu nadmiernego znaczenia jednostkowym

okolicznościom, co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych,

W oparciu o art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie zawarty w niej wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do pierwszej instancji.

Wyrok w niniejszej sprawie został wydany w dniu 27 kwietnia 2015 r. a więc przed wejściem w życie zmian w procedurze karnej dotyczących
m. in. art. 424 k.p.k. oraz dodania nowego art. 455a k.p.k.

Sąd odwoławczy orzekał natomiast w tej sprawie już po zmianach przepisów k.p.k. i ma świadomość, że w § 1 art. 424 k.p.k. pojawiło się słowo „ zwięzłe”, zaś nowy art. 455a k.p.k. stanowi, że nie można uchylić wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 424 k.p.k. Zmiana przepisów w omawianym zakresie nie oznacza jednak, że obecnie można zaakceptować taki sposób sporządzania pisemnych motywów wyroku w których w istocie nie dokonano merytorycznej i zgodnej z art. 7 k.p.k. żadnego z istotnych dowodów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Rozważania Sądu meriti zawarte jedynie na dwóch pełnych stronach i dotyczące trzech oskarżonych nie zawierają niezbędnych elementów z zakresu analizy i oceny dowodów, które pozwoliły na poznanie toku rozumowania Sądu I instancji , który doprowadził do wydania zaskarżonego wyroku. Należy więc przyznać rację skarżącemu prokuratorowi, że Sąd Okręgowy dopuścił się zarówno obrazy art. 424 § 1 k.p.k. jak również art. 442 § 3 k.p.k. Z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika bowiem w sposób jednoznaczny jakie fakty Sąd meriti uznał za udowodnione lub nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach oraz dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych świadczących o sprawstwie oskarżonych.

Rozważania Sądu Okręgowego zawarte na str. 7 i 8 pisemnych motywów wyroku odnośnie oskarżonego S. G. (1) i zarzucanego mu czynu ograniczają się do kilku stwierdzeń natury ogólnej typu „Żaden świadek, ani żaden dokument ujawniony w sprawie nie przekonał Sądu w sposób niezbity, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu”. Sąd ten zaniechał jednak szczegółowej i wnikliwej analizy oraz oceny tych dowodów i nie wiadomo zatem w jaki sposób poszczególne dowody osobowe, czy też dowody z dokumentów zostały ocenione i dotyczy to chociażby zeznań świadka M. F.. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika jedynie, że według Sądu M. F. szczegółowo opisał wpływ oskarżonego G. na decyzję Zarządu (...) S.A., ale nie był świadkiem okoliczności objętych zarzutem, oraz w sposób bardzo lakoniczny odniósł się do treści jego wypowiedzi na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 r. Sąd Okręgowy zaniechał jednak szczegółowej i wnikliwej analizy depozycji tego świadka składanych na poszczególnych etapach postępowania w niniejszej sprawie a w szczególności co istotne nie dokonał oceny tego dowodu i nie wskazał, czy zeznania M. F. są wiarygodne, czy też nie w całości lub w określonej części, oraz jakie powody zdecydowały o uznanie ich za wiarygodne bądź niewiarygodne. Uniemożliwia to dokonanie Sądowi odwoławczemu instancyjnej kontroli zaskarżonego wyroku i skutkować musiało jego uchyleniem i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Podkreślić w tym miejscu należy, że dokonanie wnikliwej i wszechstronnej oceny zeznań świadka M. F. było obowiązkiem Sądu meriti i brak tej oceny miał istotny wpływ na treść wyroku.

Z uzasadnienia Sądu Apelacyjnego, który uchylił poprzedni wyrok Sądu Okręgowego i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu we wskazanym zakresie do ponownego rozpoznania wynika bowiem w sposób jednoznaczny, że Sąd ten zaakceptował stanowisko Sądu Okręgowego poprzednio rozpoznającego niniejszą sprawę stwierdzając, iż „Słusznie Sąd I instancji analizując materiał dowodowy, w tym zeznania świadka M. F., że zakupy akcji spółki (...) S. A. przez spółkę (...) nie był zbiegiem okoliczności, tylko zamierzonym działaniem, podjętym za namową S. G. (1).

Nielogiczne i niezgodne ze zdrowym rozsądkiem i doświadczeniem życiowym byłoby stanowisko, że przeprowadzone przez (...) S.A. transakcje zakupu akcji spółki (...) z grudnia 2001 r. i 7 marca 2002 r. nie były następstwem działań podejmowanych przez S. G. (1). Sąd I instancji w sposób skrupulatny przedstawił przyczyny sprzedaży tracących na wartości akcji (...) S.A. i trafnie wskazał, że upadek tej spółki miałby negatywny wpływ na sytuację finansową (...), a pośrednio na sytuację finansową (...) S. G. (1) był znaczącym akcjonariuszem Spółki (...) do inwestycji kapitałowych, która była spółką zależną, kontrolowaną przez (...). Istotną okolicznością świadczącą o roli S. G. (1) jako podżegacza, a wskazanej przez Sąd I instancji jest, iż sprzedawane w tym czasie akcje A. niemal w całości należały do oskarżonego lub jego żony R. G.”. Powyższe kwestie nie były przedmiotem rozważań Sądu meriti przy ponownym rozpoznawaniu sprawy w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody i jest to kolejny powód wskazujący na konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Bardzo pobieżne a wręcz lakoniczne są również rozważania Sądu Okręgowego dotyczące D. Z. (1) i A. W. (1) zawarte na str. 8 pisemnych motywów wyroku. W odniesieniu do tej części czynu zarzucanego tym oskarżonym która była przedmiotem ponownego rozpoznania nie dokonano analizy i oceny żadnego dowodu zgromadzonego w przedmiotowej sprawie dotyczącego omawianego zagadnienia. Sąd I instancji swoje rozważania ograniczył do kilku stwierdzeń o charakterze ogólnym bez konkretnego odniesienia ich do zgromadzonego materiału dowodowego.

Dlatego też należy uznać za trafny i zasadny nie tylko zarzut zawarty w pkt II dotyczący obrazy art. 424 § 2 k.p.k. ale również zarzut naruszenia przez Sąd meriti art. 442 § 3 k.p.k. Sąd Apelacyjny uchylając zaskarżony wyrok na str. 30 swojego uzasadnienia wyraźnie zobowiązał Sąd Okręgowy do wnikliwego rozważenia i wyciągnięcia trafnych wniosków z tych dowodów i okoliczności, na które powołano się we wcześniejszej części omawianego uzasadnienia.

Sąd Apelacyjny zobowiązał także Sąd meriti do rozważenia i wysnucia trafnych wniosków z tych dowodów i okoliczności które dotyczą A. W. (1), jego działalności związanej ze spółką (...) S.A., posiadanych kompetencji, sytuacji w jakiej znalazł się po odwołaniu prezesa zarządu M. S., taktyki jaką zastosował po zmianach we władzach spółki, jego motywacji do dalszej pracy w spółce a także potrzeby zabezpieczenia spraw finansowych Spółki, którymi dotychczas się nie zajmował.

Wyżej wskazane wytyczne Sądu Apelacyjnego w odniesieniu do oskarżonych D. Z. (1) i A. W. (1), zawarte na str. 30 – 31 uzasadnienia wyroku w sprawie sygn. akt II AKa 304/12 również nie zostały zrealizowane co czyni zasadnym zarzut zawarty w pkt I apelacji prokuratora i jednocześnie powoduje konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania gdyż nie jest obecnie możliwe poznanie toku rozumowania Sądu I instancji i dokonanie instancyjnej kontroli trafności zapadłego rozstrzygnięcia.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy dokona wnikliwej i wszechstronnej analizy oraz oceny dowodów dotyczących tej części zarzucanych poszczególnym oskarżonym czynów, które odnoszą się do zakupu akcji (...) S.A. i zrealizuje wytyczne zawarte na str. 30 – 31 uzasadnienia wyroku w sprawie sygn. akt II AKa 304/12, które nadal zachowują swoją aktualność. Jeżeli zajdzie zaś konieczność sporządzenia uzasadnienia wyroku, to Sąd Okręgowy powinien je sporządzić w taki sposób aby możliwe było poznanie toku rozumowania Sądu oraz ewentualne dokonanie instancyjnej kontroli zaskarżonego wyroku przez Sąd odwoławczy.

Mając na uwadze powyżej Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.