Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gryfinie II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Piotra Nowaka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 29 kwietnia 2015 r., 10 czerwca 2015 r., 24 sierpnia 2015 r., 19 października 2015 r., 9 listopada 2015 r. i 9 grudnia 2015 r.

sprawy A. K. (1)s. Z. i D. ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że

I. w dniu 21.04.2013r. w K. na terenie stacji paliw (...) faktycznie kierował wynajętymi do tego zadania osobami z Biura (...) A. K. (1), (...) spółka z o.o., (...) wydając im słownie polecenia wykonania czynności wdarcia się do cudzych dla nich pomieszczeń stacji paliw (...) w K., szczegółowo określając przy tym role i poszczególne zadania osób, czym działał na szkodę spółki (...) sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 18§1 k.k. w zw. z art. 193 k.k.

II. w dniu 21.04.2013r. w K. na terenie stacji paliw (...) podczas świadczenia usług detektywistycznych na mocy zawartej w dniu 2.04.2013r. z firmą (...) umowy zlecenia nr (...).04.13 wykonywał czynności ustawowo zastrzeżone dla organów i instytucji państwowych, polegające na zajęciu tej stacji i przekazaniu jej w posiadanie firmie (...) A. B., zmuszając jednocześnie obecnych na miejscu pracowników stacji paliw (...) w osobach D. P. (1), P. M. (1), P. J. (1), S. M. (1) poprzez stosowanie wobec nich, przez wynajętych przez siebie pracowników firm ochroniarskich groźby bezprawnej do określonego działania, polegającej na nakazaniu opuszczeniu budynku stacji paliw przez D. P. (1), P. M. (1), P. J. (1), a względem S. M. (1) poprzez zakazanie mu wejścia teren stacji paliw, czym działał na szkodę spółki (...) spółka z o.o. oraz D. P. (1), P. M. (1), P. J. (1), S. M. (1)

tj. o czyn z art. 45 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych w zb. z art. 191§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k.

A. C. (1) s. T. i C. z domu W. ur. (...) w S.

oskarżonego o to że:

III. w dniu 2.04.2013r. w S. podżegał A. K. (1) do wdarcia się do cudzych dla nich pomieszczeń stacji paliw (...) w K. w ten sposób, że zawarł z nim umowę zlecenia nr (...).04.13, w której to umowie określono warunki i termin zajęcia przedmiotowej stacji paliw, do którego to zajęcia nieruchomości faktycznie doszło w dniu 21.04.2013r., czym działał na szkodę spółki (...) spółka z o.o.

tj. o czyn z art. 18§2 k.k. w zw. z art. 193 k.k.

I.  Uznaje oskarżonego A. K. (1) za winnego tego, że dniu 21 kwietnia 2013r. około godziny 1.30 w K., podczas wykonywania czynności na mocy zawartej w dniu 2 kwietnia 2013r. umowy zlecenia (...) 01.04.13 między firmą Biuro (...). K.” , której jest właścicielem, z firmą (...) z siedzibą w P. , wykonywał czynności ustawowo zastrzeżone dla organów ściągania i komornika sądowego, polegające na faktycznym kierowaniu pracownikami „Biura D.-Wywiadowczego A. K.”, pracownikami ochrony z firm: (...) sp. z o.o. i (...), którzy wtargnęli na teren stacji paliw (...), pozostającej w posiadaniu (...) sp. z o.o. z siedzibą w C., którzy zmusili obecnych na terenie ww. stacji pracowników, wykonujących czynności służbowe związane z obsługą stacji: D. P. (1), P. M. (1) i P. J. (1) do opuszczenia terenu stacji , przy czym stosowali wobec wyżej wymienionych groźbę bezprawną w postaci eksponowania broni palnej i przemocy w postaci siłowego wyprowadzenia z terenu stacji D. P. (1) oraz grożąc bronią palną uniemożliwili pracownikowi zatrudnionemu w ww. stacji D. M. (1) wejście na teren stacji, a następnie przekazał teren i pomieszczenia stacji paliw (...) we władanie pracownikom zatrudnionym w firmie (...) z siedzibą w P. tj. czynu kwalifikowanego z art. 45 ustawy z dnia 6 lipca 2001r. o usługach detektywistycznych w zb. z art.18§ 1 k.k. w zw. z art.193 k.k. w zb. z art. 191§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. i na podstawie 191§1 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69§1 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015 roku, art. 69§2 k.k. i art. 70§1 pkt 1 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015 roku wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. K. (1) zawiesza na okres próby lat 3 (trzech);

III.  na podstawie art. 71§1 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015 roku wymierza oskarżonemu A. K. (1) karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych przy przyjęciu, że jedna stawka wynosi 50 (pięćdziesiąt) złotych;

IV.  na podstawie art. 46§2 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015 roku orzeka wobec oskarżonego A. K. (1) środek karny w postaci nawiązek na rzecz:

- P. J. (1) w wysokości 5 000 (pięć tysięcy) złotych;

- S. M. (1) w wysokości 7 000 (siedem tysięcy ) złotych;

- D. P. (1) w wysokości 6 000 (sześć tysięcy) złotych;

- P. M. (1) w wysokości 1 000 (jeden tysiąc) złotych;

V.  uznaje oskarżonego A. C. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu kwalifikowanego z art. 18§2 k.k. w zw. z art. 193 k.k. i na podstawie art. 19§1 k.k. w zw. z art. 193 k.k. wymierza mu karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 69§1 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015 roku, art. 69§2 k.k. i art. 70§1 pkt 1 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015 roku wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. C. (1) zawiesza na okres próby lat 2 (dwóch);

VII.  na podstawie art. 71§1 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015 roku wymierza oskarżonemu A. C. (1) karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych przy przyjęciu, że jedna stawka wynosi 20 (dwadzieścia) złotych;

VIII.  na podstawie art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k. i art. 633 k.p.k. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w częściach po ½ i wymierza im:

- A. K. (1) 1300 (jeden tysiąc trzysta) złotych opłaty;

- A. C. (1) 520 (pięćset dwadzieścia) złotych opłaty.

Sygn. akt 570/14

UZASADNIENIE

Gmina C. była właścicielem działki oznaczonej w ewidencji nr. 289 o pow.1.07 ha, położonej w obrębie ewidencyjnym K..

W dniu 20 lutego 1995r. między Zarządem Miejskim w C. a spółką z o.o. (...) z siedzibą w G. została zawarta umowa dzierżawy ww. działki na okres od 20 lutego 1995r. do 20 lutego 2015roku .Zgodnie z treścią ww. umowy działka została wykorzystana do lokalizacji stacji paliw a wydzierżawiająca (...) spółka z o.o., dokonała zabudowy ww. działki budynkami stacji paliw , myjni samochodowej wraz z oczyszczalnią oraz stacji diagnostycznej z zapleczem techniczno – usługowym. W dniu 2 czerwca 2006r.został sporządzony aneks do ww. umowy, na mocy którego ww. spółka mogła wykorzystać rzeczoną działkę również w części jako parking, przejście i dojazd do działki własnej.

Dowód: odpis umowy dzierżawy wraz z aneksem k.263-264,270

W lutym 2010r. oraz we wrześniu 2010r. Gmina C. ogłosiła przetargi nieograniczone dotyczące sprzedaży ww. nieruchomości , które się nie odbyły , ze względu na brak podmiotów wyrażających chęć zakupu . W dniu 30 marca 2012r. Burmistrz Gminy C. podał do publicznej wiadomości, przez wywieszenie na tablicy ogłoszeń Urzędu Miejskiego w C., wykaz nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży w drodze przetargu a w ww. wykazie została również wskazana działka nr.289 w K..

W dniu 26 lipca 2012 roku odbył się pierwszy nieograniczony przetarg na sprzedaż wymienionej w pozwie nieruchomości zabudowanej. W wyniku tego przetargu nabywcą został A. B., który zaoferował cenę 22.000.000 zł, przy czym był on jedynym oferentem w przedmiotowym przetargu.

W dniu 7 sierpnia 2012r. spółka (...) sp. z o.o. złożyła w Urzędzie Miejskim w C. dwa wnioski : o unieważnienie przetargu na sprzedaż ww. działki i o jej sprzedaż spółce (...) sp. z o.o. bez konieczności przeprowadzenia przetargu.

W dniu 10 sierpnia 2012 roku Gmina C. zawarła z A. B. warunkową umowę sprzedaży nieruchomości oznaczonej numerem działki (...) - akt notarialny Repertorium A nr (...). Zgodnie z treścią § 4 tej umowy Gmina C. sprzedała A. B., właścicielowi przedsiębiorstwa pod nazwą Przedsiębiorstwo (...), przedmiotową nieruchomość pod warunkiem, że dzierżawca spółka (...) sp. z o.o. w ciągu miesiąca od otrzymania zawiadomienia o sprzedaży nie skorzysta z prawa pierwokupu, które było zagwarantowane w § 14 umowy dzierżawy nieruchomości zawartej w dniu 20 lutego 1995 roku pomiędzy Gminą C. jako wydzierżawiającym, a spółką (...) sp. z o.o. jako dzierżawcą.

dowód: odpis aktu notarialnego k.259-262

Odpis wyroku SO w Szczecinie sygn. akt VIII GC 381/12

wraz z uzasadnieniemk.296-319

W dniu 18 września 2012r. spółka (...) sp. z o.o. złożyła w Sądzie Okręgowym w Szczecinie pozew o stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży nieruchomości, zawartej między A. B. a Gminą C.. Postępowanie w powyższej sprawie toczyło się pod sygnaturą VIII GC 530/13 i VIII GC 381/12.W dniu 21 września 2012r.Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy udzielił spółce (...) sp. z o.o. zabezpieczenia przez wpisanie w księdze wieczystej prowadzonej dla ww. działki ostrzeżenia o wniesieniu powództwa.

dowód: Odpis wyroku SR w Szczecinie k.1993

Ponieważ spółka (...) spółka z o.o. nie skorzystała z prawa pierwokupu w dniu 25 września 2012r. Gmina C. i A. B. jako właściciel firmy (...) Przedsiębiorstwo (...) zawarli umowę przeniesienia własności nieruchomości - akt notarialny Repertorium A nr 540 roku. Przedmiotem sprzedaży opisanym w pkt. 1 aktu notarialnego była nieruchomość zabudowana: budynkiem handlowo-usługowym o nr ewid. 252 (budynkiem pawilonu stacji przeznaczonym na handel i usługi), budynkiem handlowo-usługowym o nr ewid. 253 (budynkiem myjni), budynkiem handlowo-usługowym o nr ewid. 255, budynkiem handlowo-usługowym o nr ewid. 303 (wiatą nad dystrybutorami).W dniu 5 października 2012r. został sporządzony protokół zdawczo-odbiorczy ww. nieruchomości między Gminą C. a A. B..

dowód: odpis aktu notarialnego k.259-262

Odpis protokołu zdawczo -odbiorczego k.277-277a

W dniu 12 października 2012r. A. B. wypowiedział bez zachowania terminu spółce (...) z o.o. umowę dzierżawy i zakreślił ww. spółce trzy dni na wydanie mu przedmiotu dzierżawy. Następnie w dniu 19 października 2012r. wezwał spółkę (...) sp. z o.o. do wydania nieruchomości , pod rygorem wystąpienia z pozwem o wydanie nieruchomości . Spółka (...) sp. z o.o. pismem z dnia 17 października 2012r. zakwestionowała zasadność wypowiedzenia umowy dzierżawy , negując skuteczne wstąpienie A. B. w miejsce dotychczasowego wydzierżawiającego oraz zaprzeczając, że udostępniła przedmiot dzierżawy osobom trzecim.

dowód: kopia wypowiedzenia umowy dzierżawy k.275

wezwanie do wydania nieruchomości k.457

Pełnomocnik A. B. pozwem z dnia 25 października 2012 roku wniósł o nakazanie pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w C. ,aby wydała do rąk powoda nieruchomość zabudowaną stacją paliw, budynkiem handlowo-gastronomicznym, myjnią samochodową, wiatą oraz urządzeniami technicznymi, oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka numer (...) o pow. 1,07 ha, położoną w obrębie ewidencyjnym K., gm. C., powiat (...), województwo (...). W uzasadnieniu ww. powództwa A. B. przyznał ,że spółka (...) sp. z o.o. faktycznie włada ww. działką i zabudowaniami.

Sąd Okręgowy w Szczecinie prowadził w tej sprawie postępowanie pod sygnaturą VIII GC 362/12 i w dniu 11 lutego 2013r. zawiesił postępowanie, uwzględniając wniosek pozwanej spółki .W uzasadnieniu postanowienia o zawieszeniu postępowania Sąd Okręgowy podniósł , że A. B. wywiódł swoje roszczenie z art. 222§ 1 k.c. a swoją legitymację czynną powód uzasadnił, powołując się na fakt nabycia, będącej przedmiotem sporu nieruchomości, w drodze umowy zawartej między powodem i Gminą C.. W tej sytuacji rozstrzygnięcie w sprawie VIII GC381/12 miało znaczenie prejudycjalne , przesądzające o kwestii istnienia bądź nieistnienia prawa własności A. B.. W dniu 16 listopada 2012r. SO w Szczecinie udzielił zabezpieczenia roszczenia A. B. przez wykonanie opisu ww. nieruchomości.

dowód: odpis pozwu k.320-334

odpis postanowień SO w Szczecinie w sprawie

VIII Gc 362/12 k.243-244,245-256

Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 4 marca 2013r w sprawie sygn. akt VIII Gc 381/12 oddalił powództwo spółki (...) spółka z o.o. o ustalenie nieważności zawartych między A. B. i Gmina C. umów o warunkowej sprzedaży nieruchomości z dnia 10 sierpnia 2012r. i umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 25 września 2012roku. Spółka (...) spółka z o.o. złożyła skuteczną apelację od ww. wyroku a w odpowiedzi na ww. apelację A. B. wniósł o jej oddalenie.

dowód: odpis wyroku SO w Szczecinie wraz z uzasadnieniem

w sprawie VIII Gc 381/12 k.296-319

odpis wyroku SA w Szczecinie wraz z uzasadnieniem

w sprawie sygn. akt I Aca 160/15 k.2315-2428

A. C. (1) w dniu 24 grudnia 2012r. zawarł z A. B. umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora ds. finansowych. W umowie ww. ustalono wysokość wynagrodzenia zasadniczego na kwotę 43 000zł brutto. W dniu 18 lutego 2013r. strony wyżej wymienione zawarły porozumienie , na podstawie którego A. C. (1) został dyrektorem zarządzającym. W tym samym dniu, aktem notarialnym A. B. udzielił A. C. (1) pełnomocnictwa do podejmowania decyzji w jego imieniu i na rzecz mocodawcy oraz reprezentowania jego spraw przed US,ZUS, organami administracji publicznej i samorządowej, przed sądami , w zakresie zaciągania zobowiązań o charakterze majątkowym, w zakresie prowadzenia negocjacji handlowych, składania i wycofywania zamówień oraz ofert, zawierania, wypowiadania lub rozwiązywania umów bez względu na ich wartość, w zakresie ustanawiania dalszych pełnomocników i pełnomocników procesowych […] w zakresie reprezentowania przed osobami trzecimi we wszelkich sprawach i stosunkach. […].W dniu 8 marca 2013r. A. B. udzielił oskarżonemu kolejnego pełnomocnictwa.

dowód: odpis aktu notarialnego z dnia 18 lutego 2013r.

k.34-36 zał.nr 2

wyrok SO w Szczecinie z dnia 29 września 2015r.

wraz z uzasadnieniem k.2653,2654v-2655

W dniu 6 marca 2013r. PW (...) A. B. reprezentowany przez J. W. zawarł umowę- zlecenie z Biurem (...) , zgodnie z treścią której pracownicy ww. biura w miesiącu marcu 2013r. prowadzili obserwację terenu stacji paliw (...) w K. i gromadzili informację na temat spółki z o.o.”S.”, oraz bieżącej działalności stacji paliw (...) w K.. A. K. (2) przekazał pisemną informację na ten temat J. W.. Treść umowy była konsultowana z A. C. (1).

dowód: częściowo wyjaśnienia A. K. (1) k.2352v-

(...)

zeznania M. S. (1) k.1590-1594

częściowo zeznania J. W. k.2608-

(...)

Korespondencja mailowa k.70,71,73,74,75-80,82 zał.nr 2

Kserokopia umowy zlecenia k.84-87 zał. nr 2

Kserokopia sprawozdania z wykonanych czynności

k.43-59 zał. nr 2

Plan czynności operacyjno –śledczych k61-65 zał. nr 2

W dniu 2 kwietnia 2013r.A. B. jako prowadzący działalność pod firmą P.W. A. A. A. B.” reprezentowany przez A. C. (1) zawarł umowę zlecenie nr (...).04.13 z A. K. (1) prowadzącym działalność pod firmą Biuro (...).Na mocy tej umowy A. K. (1) miał podjąć działania mające na celu umożliwienie wejścia w posiadanie przez A. B. nieruchomości zabudowanej stacja paliw w K.. Jako podstawę prawna zawartej umowy wskazano ustawę o usługach detektywistycznych oraz kodeks cywilny.

Po podpisaniu rzeczonej umowy , w kwietniu 2013r.A. K. (1) i A. C. (2) prowadzili korespondencję za pomocą poczty elektronicznej , konsultując m.in. treść tzw. „Pisma informującego”, które miało zostać przekazane organom ścigania właściwym dla miejsca usytuowania stacji paliw (...) w K., w związku z planowanym przejęciem siłowym terenu ww. stacji i obiektów budowlanych tam zlokalizowanych. A. K. (1) przesłał droga mailową A. C. (1) notatkę urzędową dotyczącą „zakresu działania firmy (...) w nocy z 20 na 21 kwietnia 2013roku, podczas przejęcia ww. obiektu.

dowód: Kserokopie korespondencji e-mail k.22-28,29 zał. nr 2

odpis umowy z dnia 2 kwietnia 2013r. k.1519-1523

W dniu 18 kwietnia 2013r. oskarżony A. K. (1) jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Biuro (...)wywiadowcze Centrum (...)” zawarł z (...) sp. z o.o. reprezentowaną przez D. M. (2) oraz z (...) sp. z o.o. reprezentowanym przez S. K. (1) umowy o ochronę osób i mienia .W ww. umowach wskazano jako przedmiot umowy ochronę terenu na posesji K. ul. (...) 9, której właścicielem jest A. B. prowadzący działalność pod nazwą ”P. A. A. B.”, która w szczególności miała polegać na bezpośredniej ochronie fizycznej w dniu 21 kwietnia 2013r.osób wykonujących pod nadzorem A. K. (2) czynności w celu odzyskania faktycznego władztwa nad nieruchomością na rzecz prawowitego właściciela i zaniechaniu dalszych naruszeń, dalszej bezpośredniej ochronie fizycznej osób i mienia w okresie od 21 do 27 kwietnia 2013r,. niedopuszczania do przebywania na terenie chronionym osób niebędących pracownikami zleceniodawcy.

dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. K. (1)

k.2350v-2351.

częściowo zeznania świadka S. K. (1)

k.784-787,2455v-2459

zeznania świadka R. W. k.1557

Kserokopia umowy o ochronę osób i mienia z (...)

k.793-797

Kserokopia umowy o ochrone osób i mienia z „M.

(...) k.1514-1518

W dniu 20 kwietnia 2013r. A. K. (1) przeprowadził odprawę , na której poinformował pracowników zatrudnionych w firmach: (...) sp. z o.o. oraz (...) spółka z o.o. , że mają dokonać „przejęcia właścicielskiego” stacji paliw (...) w K. na rzecz prawowitego właściciela firmy (...). Bezpośrednio po tej odprawie w dniu 21 kwietnia 2013r. o godz. 2.15 M. M. (1) zatrudniony jako pracownik „Biura D.-wywiadowczego Centrum (...)” zgłosił się osobiście do KP C. i przedłożył Z. A. pełniącemu obowiązki dyżurnego KP pismo informujące o przeprowadzeniu w nocy z 20/21 kwietnia 2013r. przejęcia właścicielskiego . W tym samym dniu o godzi.1.50 do KPP G. zgłosił się D. N. zatrudniony w firmie (...) sp. z o.o. i oświadczył dyżurnemu KPP G., że został skierowany przez Biuro (...)wywiadowcze Centrum (...)” a następnie przedłożył „ pismo informujące z załącznikami, dotyczące przejęcia obiektu w K. dzierżawionym przez Spółkę (...) przez nowego właściciela firmę (...) . Funkcjonariusz policji W. M., pełniący funkcję dyżurnego KPP G. poinformował ,że przejęcie jest bezprawne.

Dowód : zeznania świadków: D. N. k.666-667,812-813

M. M. (1) k.1125-1127

Z. A. k. 2454-2455v

Notatki urzędowe k.214,217,218

Od godziny 8. w dniu 20 kwietnia 2013r. w stacji paliw (...) w K. rozpoczęli pracę zatrudnieni w ww. stacji paliw D. P. (1), P. M. (1) i P. J. (1), którzy mieli wykonywać czynności służbowe od godziny 8. w dniu 20 kwietnia 2013r. do godziny 8. w dniu 21 kwietnia 2013r.

W dniu 21 kwietnia 2013r. między godziną 0.30 i 1.00 na teren stacji paliw wjechał samochód m-ki (...) , którym kierowała D. B. (1) a A. K. (1) jechał jako pasażer. W tym czasie obsługą klientów zajmował się P. M. (1) a D. P. (1) i P. J. (1) przebywali w pomieszczeniu socjalnym, gdzie odpoczywali, leżąc na materacach. Z ww. samochodu wysiadła D. B. (1) podeszła do okienka kasy nocnej i poprosiła P. M. (1), aby wyszedł z budynku stacji , ponieważ A. K. (1), którego przedstawiła jako swojego męża , miał rzekomo kłopoty z zatankowaniem samochodu. Kiedy P. M. (1) spełnił jej prośbę i podszedł do samochodu m-ki (...) na stację wjechał kolejny pojazd , z którego wysiadło dwóch mężczyzn. Mężczyźni ci zagadnęli P. M. (1) , mówiąc że chcą kupić papierosy a następnie podeszli do drzwi wejściowych do stacji i zaczęli manipulować przy zamku w tych drzwiach. Następnie na teren stacji wjechały dwa samochody typu (...),a jednym z nich kierował A. S.. Po wjechaniu na teren stacji paliw z tych samochodów wysiedli : J. M., który miał przy sobie replikę broni gładkolufowej zasilanej pojemnikami na gaz, B. C., P. S. R. S., M. S. (2) zatrudnieni na umowę zlecenie w (...) sp. z o.o. wraz z S. K. (1), który miał przy sobie broń palną, krótką, oraz R. J., który miał przy sobie pistolet m-ki (...),W. K. (1), R. W. i R. P. zatrudnieni w (...). P. M. (2) zauważył ,że mężczyźni którzy wysiedli z samochodu są zamaskowani i mieli przy sobie broń długa i krótką. Mężczyźni zatrudnieni w firmie (...) security” sp. z o.o. mieli przy sobie pałki typu „tonfa”, broń pneumatyczno-gazową , ręczne miotacz gazu i elektryczne paralizatory Mężczyźni , którzy wysiedli z samochodów typu (...) podeszli do P. M. (1) i zażądali stanowczym tonem, aby zachowywał się spokojnie .Pokrzywdzony był bardzo przestraszony tą sytuacją , ponieważ żaden z tych mężczyzn nie przedstawił się i świadek był przekonany , że to napad rabunkowy. Jeden z mężczyzn kazał mu podpisać oświadczenie ,że zabiera swoje rzeczy i pieniądze z „utargu”. Jednocześnie do pomieszczenia gdzie przebywali D. P. (1) i P. J. (1) wszedł A. K. (1) i R. J. , którzy mieli przypięte w widocznym miejscu kabury z bronią palną krótką. Wraz z ww. do pomieszczenia weszło dwóch mężczyzn , którzy mieli założone kominiarki i mieli broń długą. Jednym z tych mężczyzn był B. C. .Mężczyźni ci, ,używając słów wulgarnych, kazali ww. świadkom opuścić pomieszczenie. A. K. (1) nie pozwolił D. P. (1) wyłączyć komputera, złapał go za rękę , odciągnął i powiedział, żeby : „nie robił żadnych głupich ruchów, bo jak nie…” i położył rękę na kaburze .Następnie pokrzywdzeni wyszli pod eskortą ww. mężczyzn z tego pomieszczenia , przy czym D. P. (1) był cały czas prowadzony za rękę przez jednego z tych mężczyzn. Obaj pokrzywdzeni zostali doprowadzeni do parkingu, na którym znajdowały się ich samochody. D. P. (1) pojechał na pobliską stację paliw w W., której właścicielem jest (...) sp. z o.o. i telefonicznie poinformował o zajściu dyżurnego KP C. oraz S. T. (1) –prokurenta (...) sp. z o.o. Do W. przyjechał również P. M. (1) i P. J. (1) , którzy bardzo zdenerwowani opowiedzieli o zajściu zgromadzonym tam innym pracownikom stacji (...) , wśród których byli M. M. (2), G. M., K. B. (1), M. B., J. S. (1),G. J. i P. T. .Relacji pokrzywdzonych wysłuchał również W. K. (2) .

dowód :częściowo wyjaśnienia A. K. (1) k.2349

częściowo zeznania świadka R. J.

k.577-578,890-891

częściowo zeznania świadka J. M. k.669-670

890-891

częściowo zeznania świadka S. K. (1)

k.783-787,2455v-2459

częściowo zeznania świadka A. S. k.1172-1173

częściowo zeznania świadka M. S. (2) k.1499-1500

częściowo zeznania świadka R. P. k.1502

częściowo zeznania M. S. (1) k.1590-1594

częściowo zeznania D. B. (1) k.1645

częściowo zeznania świadka R. W. k.1557-1558,2459

2460

zeznania świadków:D. P. (1) k.230-231,648-649

972-974,993, (...)- (...),2449v- (...)

W. T. k.25,2565v-2567v

P. M. (1) k.232-234,650-651,

994-996, (...)- (...),2452v

P. J. (1) k.652-653,975-977,

997-998, (...)- (...), (...)- (...)

S. T. (1) k.224

P. C. k.2453-2454v

G. J. k.747-748,2606-2608v

M. M. (2) k.751-752

G. M. k.763-764

W. K. (2) k.771-772

K. B. (1) k.853-854,2520-2521v

M. B. k.857-858,2521v-2522

J. S. (1) k.1528-1529

S. T. (2) k.989-991,2513-2518

P. T. k.1538-1540,2564-2565v

Kserokopia pozwolenia na broń typu (...) k.892-894

W dniu 21 kwietnia 2013r. około godziny 3. S. M. (1), który również był zatrudniony przez (...) sp. z o.o. i był pracownikiem stacji (...) w K. odwoził znajomego swoim samochodem z K. do C.. Przejeżdżając obok stacji paliw (...) zauważył , że teren stacji jest odgrodzony taśmą i zastawiony samochodami a na terenie stacji przebywają osoby w kominiarkach. Świadek zaniepokojony ww. widokiem podjechał na teren sąsiadujący z działką , na której była usytuowana stacja paliw (...).Do samochodu pokrzywdzonego podbiegło dwóch mężczyzn. Mężczyźni mieli założone kominiarki, byli ubrani w odzież typu „ moro”, mieli kamizelki kuloodporne. Po podejściu do samochodu jeden z tych mężczyzn wyciągnął pałkę typu „tonfa” a drugi wymierzył w samochód broń palną długą. Następnie mężczyzną ,który miał przy sobie tonfę kazał świadkowi odjechać i S. M. (1) zastosował się do tego polecenia .Pokrzywdzony skontaktował się telefonicznie około 3.30 ze swoim znajomym S. K. (2) , którego powiadomił, że dokonano napadu na stację paliw (...) w K.. S. K. (2) około godziny 5. przyjechał do K. i spotkał tam S. M. (1), który był bardzo zdenerwowany i poprosił świadka o tabletkę uspokajającą. Na miejscu, przed stacja paliw byli już wtedy inni parcownicy (...) sp. z o.o.

Dowód: zeznania świadków: S. M. (1) k.227-228

773-776, (...)-2449v

S. T. (2) k.989-991, 2513-2518

S. K. (2) k.1526-1527

W dniu 21 kwietnia 2013r. około godziny 8, na polecenie Komendanta KP C. do K. udali się funkcjonariusze policji: mł.asp. T. C. (1), st. sierż. K. P. (1) i sież. sztab. R. K.. Po przybyciu na miejsce zdarzenia T. C. (1) spotkał oskarżonego A. K. (1) oraz spisał typy broni oraz dane osób przebywających na stacji paliw. T. C. (1) stwierdził również , że osoby które przebywał na stacji paliw (...) miały założone na głowy kominiarki , w samochodach znajdowała się broń szkoleniowa a dwie osoby miały broń krótką na ostrą amunicję. Z. A. , który został poinformowany o sytuacji na stacji paliw (...) kontaktował się telefonicznie z A. K. (1) i poinformował oskarżonego, że podjęte przez niego działania są bezprawne. A. K. (1) zanegował opinię świadka i poinformował go ,że postępuję zgodnie z prawem a podjęte działania zostały wcześniej skonsultowane z radcami prawnymi

Dowód: zeznania świadków: T. C. (1) k.1794

- (...), (...)-2519v

-K. P. (1) k.1807-1809

-Z. A. k.2454v-2455v

W dniu 23 kwietnia 2013r.”S.” sp. z o.o. złożyła pozew o przywrócenie posiadania i zabezpieczenie przez usunięcie A. B. z zajętej przez niego nieruchomości. W dniu 25 kwietnia 2013r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy wydał postanowienie w sprawie sygn.akt XI GC 382/13 o zabezpieczeniu roszczenia (...) sp. z o.o. przez usunięcie pozwanego A. B. oraz innych osób reprezentujących jego prawa z działki nr (...) w K.. Postanowienie to zostało zaskarżone przez A. B. a w dniu 12 sierpnia 2013r. SO w Szczecinie oddalił to zażalenie sygn.akt VIII Gz 189/13. W dniu 16 października 2013r.Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w sprawie sygn. akt XI Gc 715/13 wydał wyrok o przywróceniu na rzecz powoda (...) sp. z o.o. utraconego posiadania działki gruntu nr (...) w K.. W dniu 21 marca 2014r. SO w Szczecinie oddalił apelacje pozwanej K. B. (2) od wyroku SR w Szczecinie z dnia 16 października 2013r. sygn.akt VIII Ga 27/14.

dowód:Odpis pozwu k.2052-2063

Odpis postanowienia SR w Szczecinie k.1010-1012

Odpis postanowienia SO w Szczecinie wraz z

uzasadnieniem k.70-73 zał. nr 1

Odpis wyroku SR w Szczecinie k.1602

Odpis wyroku SO w Szczecinie

wraz z uzasadnieniemk.134-141 zał.nr 1

A. K. (1) jest żonaty ma na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 15 i 24 lat, które pozostają na jego utrzymaniu, ma wykształcenie wyższe , z zawodu jest politologiem, utrzymuję się z prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie działalności detektywistycznej o rocznym przychodzie od 400 000 do 500 000zł,dodatkowo pobiera miesięcznie świadczenie emerytalne w wysokości 7000,nie posiada majątku. Oskarżony nie był do tej pory karany sądownie.

Dowód: dane personalne k. 1965-1965,2247

Informacja z K. k.1978

A. K. (1) zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów.

Podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego odmówił składania wyjaśnień i udzielania odpowiedzi na pytania (v. protokół przesłuchania A. K. (1) k.1965-1966).

W trakcie przesłuchania w postępowaniu sądowym A. K. (1) werbalnie skorzystał z prawa odmowy składania wyjaśnień, ale nie skorzystał z prawa do odmowy odpowiedzi, co skutkował faktycznym zrelacjonowaniem wydarzeń , będących przedmiotem decyzji merytorycznej Sądu. Oskarżony przyznał, że do nawiązania kontaktu z A. B. doszło za pośrednictwem J. W. a w konsekwencji została zawarta umowa , na podstawie której pracownicy Biura (...) obserwowali stację paliw (...) w K. i zbierali informacje o działaniu ww. stacji i o pracownikach tam zatrudnionych .A. K. (1) przyznał również, że doszło do zawarcia umowy z dnia 2 kwietnia 2013r. z A. B. reprezentowanym przez A. C. (1) , z którym później bezpośrednio utrzymywał kontakt i konsultował podejmowane czynności. Nadto oskarżony potwierdził ,że w celu realizacji przejęcia stacji paliw (...) zawarł umowy z „L. „ sp. z o.o. i z (...) sp. z ograniczona odpowiedzialnością. Oskarżony potwierdził, że w nocy z 20/21 kwietnia 2013r. posiadał przy sobie broń palna ,krótką , na którą ma pozwolenie . Broń tego typu posiadała jeszcze jedna osoba, biorąca udział w działaniach na stacji paliw (...), która też posiadała pozwolenie na ww. broń. Jednocześnie oskarżony zaznaczył ,że zarówno on jak i druga osoba , nosili tę broń pod ubraniem i nie była ona widoczna. Kontynuując wywód co do wyposażenia taktycznego mężczyzn , którzy wraz z nim wjechali na teren stacji oskarżony przyznał ,że mieli oni przy sobie broń prewencyjną w postaci karabinków, ręcznych miotaczy gazu oraz miotaczy prądu. Oskarżony zaprzeczył kategorycznie , aby wobec pracowników stacji paliw (...) , którzy byli obecni na terenie ww. stacji , była używana jakakolwiek przemoc , bądź grożono tym osobom bronią. A. K. (2) podkreślił , że to on kierował cała operacją i rozmawiał osobiście z P. J. (2), ale nie stosował wobec niego żadnej groźby. Oskarżony konsekwentnie podnosił, że był uprawniony do takich działań z racji prowadzonej działalności, nadto był przekonany o legalności podejmowanych przez niego czynności na stacji paliw (...) w K. w nocy z 20/21 kwietnia 2013roku. Przekonanie o legalności swoich działań oskarżony opierał na opiniach prawników zatrudnionych przez A. B.. Jednocześnie oskarżony przyznał ,że uprzednio był czynnym funkcjonariuszem policji i zdawał egzamin wymagany przed uzyskaniem licencji detektywa. Ponadto oskarżony oświadczył ,że bezpośrednio po zajęciu terenu stacji (...) w K. nie kontaktował się z nim żaden funkcjonariusz policji, który miałby pouczać go o bezprawności jego działa a funkcjonariusze policji ,którzy przyjechali na miejsce zdarzenia kompletnie nie wiedzieli co robić ( vide wyjaśnienia oskarżonego k.2347-2356v).

A. C. (1) jest żonaty , ma na utrzymaniu jedno dziecko w wieku 8 lat, ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest ekonomistą, utrzymuje się z zasiłku rehabilitacyjnego w wysokości 2000zł, jest współwłaścicielem nieruchomości o pow.40m ² w części 1/6 oraz posiada wierzytelność w wysokości 43 000zł i 1 500 000zł.Oskarżony nie był do tej pory karany sądownie.

dowód:Dane personalne k.1996,2347

Informacja z K. k.1977

Odpis wyroku SO w Zielonej Górze

sygn. akt IV Pa78/15 k.2626-2646

Oskarżony A. C. (1) zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu.

Podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego A. C. (1) w swoich wyjaśnieniach forsował tezę , że był jedynie biernym odbiorcą informacji o planowanych działaniach A. K. (1), który w tym zakresie współdziałał aktywnie z J. W. i P. G. a umowę z dnia 2 kwietnia 2013r. podpisał w imieniu A. B., ponieważ w tym okresie A. B. był chory neurologicznie, popisywał się używając odcisku linii papilarnych kciuka, i w dniu 29 marca 2013r. wydał mu bezpośrednie polecenie podpisania rzeczonej umowy ( vide wyjaśnienia A. C. (1) k.1969-1972).

A. C. (1) przesłuchany w charakterze oskarżonego werbalnie oświadczył, że korzysta z prawa do odmowy składania wyjaśnień , jednak na etapie udzielania odpowiedzi na zadawane pytanie oskarżony potwierdził swoją poprzednio przedstawioną wersję , podnosząc że jego rola w sprawie przejęcia stacji paliw (...) w K. polegała jedynie na wykonaniu bezpośredniego polecenia A. B. , aby podpisał umowę z A. K. (1) .Oprócz podpisania tej umowy oskarżony nie interesował się dalej ww. sprawą , jedynie trzykrotnie kontaktował się telefoniczne z A. K. (1), który poprosił go o nawiązanie kontaktu telefonicznego z pełnomocnikami firmy i w sprawie wypłaty kolejnej transzy wynagrodzenia dla A. K. (1), w związku z koniecznością zatrudnienia dodatkowych pracowników ochrony. Według oskarżonego osobami bezpośrednio zaangażowanymi w przygotowanie i realizację przejęcia stacji paliw (...) w K. był A. B., C. G., A. G. i J. W.. Podnosząc powyższe argumenty oskarżony przywołał rzekomą wypowiedź C. G., że A. B. nie powinien podpisywać pewnych dokumentów, ponieważ „ma być czysty jak łza”. Każde bowiem postępowanie wobec A. B. , mogło skutkować cofnięciem licencji na handel paliwami a tym samym upadkiem przedsiębiorstwa ( vide wyjaśnienia A. C. (1) k.2356v-2358,2442-2446).

Sąd zważył co następuje:

Oświadczenia oskarżonych , że nie przyznają się do popełnienia zarzuconych im czynów są niezgodne z rzeczywistością.

Wyjaśnienia A. K. (1) są nieprawdziwe w zakresie w jakim oskarżony podniósł, że był przekonany o legalności podjętych działań i zaprzeczył temu, aby Z. A. podczas rozmowy telefonicznej , poinformował go o bezprawności „przejęcia właścicielskiego”, oraz w części w jakiej zaprzeczył , że osoby dysponujące bronią krótką nie nosiły tej broni w widocznym miejscu a pracownicy stacji paliw (...) opuścili w dniu zdarzenia teren ww. stacji spokojnie, dobrowolnie i nie stosowano wobec nich żadnego przymusu.

Wyjaśnienia złożone przez A. C. (1) w zakresie w jakim oskarżony podniósł, że jego funkcja w firmie (...) była de facto iluzoryczna i nie znał szczegółów przygotowania i przeprowadzenia tzw. przejęcia właścicielskiego stacji paliw (...), a umowę z dnia 2 kwietnia 2013r.podpisał wyłącznie z powodu wydania mu takiego polecenia przez A. B., są nieprawdziwe i stanowią nieudolna próbę obrony.

Dokonując w powyższej sprawie ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że bezsporne są okoliczności dotyczące kwestii podstawy prawnej objęcia przez (...) sp. z o.o. we władanie działki nr (...) w K. , na której następnie wybudowano budynek stacji paliw i pozostałe budynki o charakterze usługowym , a także okoliczności, które doprowadziły do sporu między firmami (...) sp. z o.o. i (...) Przedsiębiorstwo (...). Nie ma też wątpliwości , że od 2012r. toczyło się szereg postępowań cywilnych inicjowanych przez pełnomocników ww. firm, których przedmiotem był spór w kwestii przekazania ww. działki we władanie A. B. .

Przekonanie o takiej ocenie wyżej przywołanych okoliczności Sąd Rejonowy oparł na dokumentach załączonych do akt, a w szczególności na podstawie odpisów wyroków i zeznań świadka S. T. (2). Żadna ze stron nie kwestionowała legalności i rzetelności materiału dowodowego w postaci odpisów wyroków i pism procesowych stron ani też zeznań S. T. (2) w tym zakresie.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy skonstatował ,że (...) sp. z o.o. była posiadaczem działki nr (...) w K. nieprzerwanie od chwili przekazania jej tego terenu przez Gminę C. zgodnie z umową z dnia 20 lutego 1995r. oraz budynkami później na tym terenie wzniesionymi. Ten stan faktyczny jakim było posiadanie ww. nieruchomości i budynków trwał również w nocy z dnia 20/21 kwietnia 2013r.

Sąd meriti uznał również , że nie ma żadnej wątpliwości co do tego , że w nocy z 20 /21 kwietnia 2013r. A. K. (1) wraz z osobami zatrudnionymi w firmach (...) „ sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. , z którymi zawarł wcześniej umowy opisane w stanie faktycznym podjął działania , które w konsekwencji doprowadziły do utraty posiadania działki nr (...) w K. przez (...) sp. z o.o., albowiem okoliczność tę potwierdzili zarówno oskarżeni, pokrzywdzeni jaki i wszyscy przesłuchani w sprawie świadkowie. Nadto skutki czynności podjętych przez A. K. (1) były przedmiotem kolejnych postępowań sądowych zainicjowanych przez pełnomocnika (...) sp. z o.o. i skutkowały ponownym przekazanie ww. działki we władanie (...) sp. z ograniczoną odpowiedzialnością.

Sąd Rejonowy nie miał również wątpliwości co do okoliczności w jakich doszło do faktycznego przejęcia władztwa nad stacją paliw (...) w K. przez oskarżonego A. K. (1) a w szczególności zawiadomienia dyżurnych KPP G. i KP C. o planowanym „przejęciu właścicielskim”, albowiem potwierdził to oskarżony, funkcjonariusze policji pełniący funkcje dyżurnych: Z. A. i W. M. oraz osoby , które dostarczyły rzeczone pisma do ww. jednostek policji D. N. i M. M. (1). Natomiast tożsamość osób bezpośrednio współdziałających w przejęciu ww. stacji paliw, zatrudnionych przez firmy (...) sp. z o.o. i (...) sp.z o.o. a także w firmie Biuro (...) potwierdził zarówno oskarżony jak i osoby zatrudnione w ww. firmach. A. K. (1) przyznał również, że pracownicy ochrony, którzy bezpośrednio po nim pojawili się na terenie ww. stacji mieli przy sobie broń prewencyjną w postaci karabinków, ręcznych miotaczy gazu oraz miotaczy prądu , co potwierdzili zatrudnieni przez A. K. (1) : R. J. (v.k.578) , J. M. (v.k. 670),M. S. (1)(v.1590- (...)),D. B. (1) (v.k.1645) i M. Z. ( v.k.1499-1500).Biorąc pod uwagę ,że świadkowie ww. składali zeznania , w toku postępowania przygotowawczego , wiedząc o ewentualności przypisania im popełnienia czynu zabronionego, to zdaniem Sądu meriti wyklucza możliwość przyjęcia, że podawali nieprawdę w tym zakresie . Ponadto oskarżony A. K. (1), pracownicy ww. firm jak i funkcjonariusze policji , którzy podjęli interwencję na miejscu zdarzenia w postaci legitymowania osób , które przejęły stację paliw (...) w K., zgodnie oświadczyli, że to A. K. (1) bezpośrednio kierował działaniami i wydawał władcze polecenia wobec osób zatrudnionych w ww. firmach , a jego kierownicza rola była wprost wskazana w treści umów, które oskarżony zawarł z firmami (...) sp. z o.o. i (...) sp. z ograniczoną odpowiedzialnością. Bezspornym była również tożsamość osób zatrudnionych w nocy z 20/21 kwietnia 2013r. i przebywających na terenie stacji T. okoliczności nie żadna ze stron nie zanegowała.

Konfrontując wyjaśnienia A. K. (1) i zeznania bezpośrednich świadków zdarzenia tj.P. M. (1) , D. P. (1) , P. J. (3) i S. M. (1) Sąd meriti doszedł do przekonania, że wersje zdarzenia zrekonstruowane na ich podstawie zasadniczo się od siebie różnią w kwestii okoliczności towarzyszących opuszczeniu terenu stacji przez P. M. (1) ,D. P. (1) i P. J. (1) oraz uniemożliwieniu wjazdu na teren ww. stacji paliw S. M. (1). Oskarżony A. K. (1) zanegował bowiem stanowczo, aby grożono pokrzywdzonym bronią, czy też stosowano inną formę przemocy i podkreślił ,że osoby przebywające w budynkach stacji paliw, opuściły teren stacji paliw (...) w K. dobrowolnie. Sygnatariuszami tej wersji byli świadkowie: R. J., który wprost zaprzeczył aby wobec D. P. (1) i P. J. (1) były stosowane jakiejkolwiek formy nacisku, S. K. (1), który zaprzeczył aby osoby wraz z nim wykonujące czynności na terenie stacji paliw miały broń, J. M. i R. P. ,którzy również stwierdził ,że pracownicy wyszli dobrowolnie i nikt ich nie wyprowadzał.

Natomiast pokrzywdzeni obecni podczas przejęcia stacji paliw (...) w K. podkreślali atmosferę zagrożenia, wynikającą z obecności uzbrojonych , zamaskowanych mężczyzn , dysponujących bronią długą a D. P. (1) i P. J. (1) wskazali , że zarówno oskarżony jak i towarzyszący mu R. J. mieli przy sobie , w widocznym miejscu, kabury na broń krótką. W kontekście tej wypowiedzi Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wyjaśnienia oskarżonego i zeznania R. J. , którzy przyznali ,że faktycznie mieli przy sobie broń palną ,krótką na ostrą amunicję i uznał ,że nie jest prawdą ,iż broń ta, jak oświadczyli oni , była umieszczona w kaburach wewnętrznych. Gdyby bowiem faktycznie broń , która dysponowali A. K. (1) i R. J. nie była widoczna, to wszak świadkowie D. P. (1) i P. J. (1) nie mogliby tak precyzyjnie wskazać właśnie na nich , jako osoby posiadające przy sobie takie kabury. Ponadto okoliczność, że podczas czynności podejmowanych wobec P. M. (1) , P. J. (2), D. P. (2) i S. M. (1) część z mężczyzn miała założone kominiarki potwierdzili J. M. ( v.k.670) i Ł. S. ( v.k.1486-1488).Ci świadkowie również uczestniczyli w czynnościach podjętych w nocy z 20/21 kwietnia 2013r, na stacji paliw (...) w K. , jako pracownicy ochrony zatrudnieni przez A. K. (1). Oskarżony ani jego obrońca nie negowali ich wiarygodności .

Poczucie zagrożenia, ze względu na obecność na stacji paliw (...) w K. zamaskowanych i uzbrojonych mężczyzn pokreślili w swoich zeznaniach funkcjonariusze policji z KP : M. S. (3) i T. C. (2), którzy na polecenie Z. A. przyjechali do K. w nocy z 20/21 kwietnia 2013r. około godziny 2.20 (v.zeznania świadków M. S. (3) k.2594-2595 i T. C. (2) k.2597-2597).Sąd Rejonowy uznał zaznania ww. świadków za wiarygodne, albowiem obaj są funkcjonariuszami policji, nie pozostają z oskarżonym w żadnych relacjach biznesowych ani towarzyskich a ich relacje, które są kompatybilne, zgodne są również w części z wyjaśnieniami A. K. (1), który przyznał, że funkcjonariusze policji , którzy przyjechali na miejsce zdarzenia, nie wiedzieli co robić ( vide wyjaśnienia oskarżonegok. (...)-2356v).

Analizując kwestię wiarygodności poszczególnych dowodów przeprowadzonych w postępowaniu sądowym Sąd Rejonowy przypisał przymiot wiarygodności zeznaniom świadka S. S.. Świadek nie dość , że nie ma żadnych powiązań z oskarżonymi , to jest obywatelem niemieckim i dziennikarzem, a na miejscu zdarzenia znalazł się zupełnie przypadkowo, chcąc po prosty zatankować swój samochód. S. S. przyznał ,że kiedy podjechał w pobliże stacji paliw (...) w K. i zaczął robić zdjęcia mężczyznom , którzy tam przebywali, jeden z nich celował do niego z broni. W kontekście tych zeznań Sąd Rejonowy uznał, że taka taktyka była zaplanowana wcześniej i uzgodniona w planie działania pracowników zatrudnionych przez A. K. (1). Z wyjaśnień oskarżonego A. K. (1) jak i z zeznań świadków zatrudnionych w firmach (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o., uczestniczących w odprawie przeprowadzonej bezpośrednio przed wyjazdem do K. wynika bowiem ,że podział zadań pracowników ochrony ,którzy przebywali wraz z A. K. (1) na stacji paliw (...) w K. była precyzyjnie określona, większość z tych pracowników to byli mężczyźni wcześniej zatrudnieni albo jako funkcjonariusze policji albo jako żołnierze. Nieprawdopodobnym jest aby oni podejmowali jakiekolwiek działania samowolnie. A. K. (1) przyznał również , że obecność pracowników ochrony miała przede wszystkim zabezpieczyć teren stacji przed wejściem innych osób. Konkludując Sąd Rejonowy doszedł to przekonania, że zeznania S. M. (1) są w pełni wiarygodne, albowiem zachowania pracowników ochrony, które świadek opisał w swoich zeznaniach są zgodne logicznie i sytuacyjnie z ww. konstatacją Sądu meriti.W konsekwencji Sąd Rejonowy przydał tez przymiot wiarygodności zeznaniom świadka S. K. (2), który co prawda nie był na miejscu zdarzenia ale potwierdził zeznania S. M. (1).

Sąd Rejonowy dokonał tez pozytywnej oceny zeznań świadka Z. A.. Świadek jest funkcjonariuszem policji, nie jest w ,żaden sposób powiązany z oskarżonymi, przedstawił wersję zdarzenia ,która jest kompatybilna w części dotyczącej tzw. pisma informującego , z wyjaśnieniami A. K. (1). Ponadto ,gdyby świadek rzeczywiście nie informował oskarżonego A. K. (1) o nieprawidłowości jego działań, to skąd otrzymałby informacje ,że legalność przejęcia stacji paliw (...) była weryfikowana przez prawników, co było przecież koronnym argumentem linii obrony A. K. (1).

Na podstawie powyższych ustaleń Sąd Rejonowy zanegował wiarygodność wyjaśnień A. K. (1) w tym zakresie. Sąd meriti uznał również za niewiarygodne zeznania świadków R. J., , S. K. (1), ,J. M. i R. P., w części dotyczącej posiadania broni przez pracowników ochrony i okoliczności w jakich pokrzywdzeni D. P. (1), P. M. (1) i P. J. (1) opuścili teren stacji paliw (...) w K. uznając ,że zmodyfikowali oni swoje relacje w ten sposób , aby uchronić się od ewentualnej odpowiedzialności karnej a w szczególności dotyczy do R. J. , który wykonywał osobiście czynności wobec pokrzywdzonych D. P. (1) i P. J. (1) oraz S. K. (1), który był bezpośrednim przełożonym osób zatrudnionych w (...) sp. z ograniczona odpowiedzialnością.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy przypisał przymiot wiarygodności w całości zeznaniom pokrzywdzonych, które są nadto spójne, kompatybilne, niesprzeczne wewnętrznie oraz zgodne z logiką sytuacyjną .Pośrednio prawidłowość oceny Sądu potwierdzają relacje świadków: W. T., S. T. (1), G. J., M. M. (2), G. M.,W. K. (2) , K. B. (1), M. B. ,S. T. (2) ,J. S. (2),S. K. (2) i P. T. .Przywołani przez Sąd Rejonowy nie byli obecni podczas przejęcia stacji paliw (...) ale bezpośrednio po zdarzeniu spotkali się z pokrzywdzonymi, którzy zrelacjonowali im przebieg zdarzenia . Opis tej relacji został przez każdego ze ww. świadków przekazany podobnie , z przywołaniem charakterystycznych szczegółów, ale nie identycznie, co wyklucza podejrzenie o uprzednim „spreparowaniu” wersji, którą następnie mieliby ww. świadkowie przedstawić .

Przy ocenie zasadności wniosku o naprawienie szkody złożonym przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o. Sąd Rejonowy uwzględnił ponadto zeznania świadków: K. P. (2) k.1159-1160,K. B. (3) k.1162-1163,S. K. (3) k.1165-1167,P. E. k.1168-1170,Ł. S. k.1486-1488, - (...),P. Ł. k.111-113,149-851, 1176-1178,1872,S. M. (2) k.116-117,749-750,M. M. (2) k.751-752 ,W. F. k.765-766,J. F. k.769-770,D. T. k.1535-1537,D. B. (2) k. 1791-1793,K. W. k.1797-1799,M. P. k.1800-1802,,M. W. k.1810-1812,D. S. k.1816-1818,J. J. k.1826-1827,A. D. k.1836-1838,J. N. (...),R. K. k.1858-1860,G. P. k.1865-1867 i W. Ł. k.1908-1910.Osoby ww. nie uczestniczyły bezpośrednio w zajściu w nocy z 20/21 kwietnia 2013r. a żadna z nich nie potwierdziła jakiegokolwiek udziału oskarżonych w czynnościach przeprowadzanych na terenie stacji paliw (...) w K. przez pracowników (...) Przedsiębiorstwo (...) w kolejnych dniach , do chwili wydania stacji paliw (...) w K. spółce (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością. Ponieważ strony nie kwestionowały wiarygodności ww. świadków, wśród których są również funkcjonariusze policji , Sąd Rejonowy uznał zeznania tych świadków, w kontekście poczynionych na ich podstawie ustaleń faktycznych, za wiarygodne.

Dokonując subsumpcji wyżej opisanego stanu faktycznego w kontekście odpowiedzialności karnej A. C. (1) i A. K. (1) Sąd Rejonowy dokonał rozważań na płaszczyźnie prawnej , dotyczącej nieświadomość bezprawności czynu a więc okoliczności wyłączającej winę sprawcy skodyfikowaną w art.30 kodeksu karnego. Ponieważ w swoich wyjaśnieniach obaj oskarżeni zaakcentowali, że wskutek opinii wydanych w tej sprawie przez prawników uznali, że podjęte przez nich działania są zgodne z prawem, ten element linii obrony, jako wspólny , Sąd Rejonowy ocenił w pierwszej kolejności.

Zgodnie z literalnym brzmieniem normy zawartej w art.30 k.k. : „ nie popełnia przestępstwa kto działa w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności. Przy ustalaniu, czy błąd co do bezprawności jest usprawiedliwiony, należy brać pod uwagę stopień uświadomienia w społeczeństwie zakazu lub nakazu zawartego w typie czynu zabronionego, którego błąd ten dotyczy. Ma to związek z zaaprobowanym w literaturze przedmiotu podziałem przestępstw na mala per se i mala prohibita oraz koncepcji miarodajnego(wzorowego) obywatela. Przestępstwa mala per se, jak wskazuje ich nazwa, są „złem same w sobie” i polegają na naruszaniu podstawowych i powszechnie akceptowanych wartości z punktu widzenia miarodajnego (wzorowego) obywatela, czyli takiej osoby, która w analogicznej dla oskarżonych sytuacji , posiadając stosowną wiedze i doświadczenie rozpoznałaby bezprawność czynu (np. zabójstwo, rozbój, kradzież, pozbawienie wolności) .Tak silnego uzasadnienia aksjologicznego nie mają przestępstwa zaliczane do kategorii mala prohibita i nie zawsze są jednoznacznie negatywne odbiorze społecznym .Ze względu na powszechną świadomość co do penalizacji czynów wskazanych jako przestępstwa mala per se , nieświadomość bezprawności czynu jest praktycznie wykluczona . W literaturze przedmiotu przyjmuję się , że przy przestępstwach mala prohibita , aby wykluczyć bądź potwierdzić działanie sprawcy pod wpływem błędu co do bezprawności czynu , należy stosować jeszcze jedno kryterium związane z oceną ,czy: „ sprawca miał możliwość uniknięcia rzeczonego błędu przy uwzględnieniu wykształcenia , poziomu intelektualnego, doświadczenia w podejmowaniu decyzji w określonej branży, wagi tych decyzji, złożoności problemu prawnego, możliwości wykorzystania odpowiednich służb prawnych”. (zob. m.in. J. Giezek, w: Giezek, Kodeks karny, 2007, s. 263-264).

Przenosząc powyższe teoretyczne wywody na grunt przedmiotowej sprawy, Sąd Rejonowy doszedł do przekonania ,że zaaprobowane przez A. C. (1) i zrealizowane faktycznie przez A. K. (1) czynności w nocy z 20/21 kwietnia 2013r. na podstawie umowy z dnia 2 kwietnia 2013r. stanowiły naruszenie fundamentalych i uzasadnionych aksjologicznie norm prawnych wynikających wprost z przepisów prawa cywilnego.

Przepis art. 342k.c. ustanawia bowiem zasadę zakazu naruszania posiadania, nawet jeżeli posiadacz jest w złej wierze. Zakaz ten ma charakter bezwzględny i odnosi się do każdego rodzaju posiadania , niezależnie od dobrej woli posiadacza, rodzaju nabycia ani praw osoby, która dokonuje naruszenia. Zakaz ten dotyczy również właściciela rzeczy nawet w sytuacji, gdy posiadacz jest w złej wierze i posiada rzecz bez tytułu prawnego. Jedynie prawomocne orzeczenie wskazane w art.344 k.c. realizowane przez uprawnione organy, dają podstawę do fizycznego przejęcia władztwa nad rzeczą

Artykuł 344k.c. konstytuuje uprawnienie posiadacza do przywrócenia posiadania, co zostało w ww. sprawie uwzględnione w postepowaniu cywilnym i skutkowało orzeczeniem o wydaniu ww. nieruchomości (...) sp. z ograniczona odpowiedzialnością.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy doszedł do przekonania , że powyższe uregulowania prawne są oczywiste i ugruntowane zarówno prawnie jak i zwyczajowo. Kodeks cywilny nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyjątków. W szczególności brak jest jakichkolwiek unormowań kodyfikujących „przejęcia właścicielskiego”, pojęcie ww. nie występuje ani w judykatach ani w literaturze przedmiotu . Charakterystyczne jest również to, że nawet w piśmie z dnia 19 października 2012r. skierowanym do (...) sp.z o.o. z wezwaniem do wydania nieruchomości zawarto rygor wystąpienia z pozwem o wydanie nieruchomości, bez jakiegokolwiek powołania się na „przejęcie właścicielskie”. Zarówno A. K. (1) jak i A. C. (1) mają wykształcenie wyższe , a A. K. (1) jest politologiem i był funkcjonariuszem policji . Nie sposób więc przyjąć ,że podstawy funkcjonowania państwa i kardynalna zasada , iż tylko organy państwowe mają uprawnienia do ograniczania swobody działania podmiotów gospodarczych i wolności obywateli, przy realizacji praw innych podmiotów są dyskusyjne i mogły być oskarżonym nieznane .Ponadto oskarżeni mieli bezpośredni kontakt z A. B. , którego obaj opisali jako człowieka bezkompromisowego i traktującego osoby przez niego zatrudnione zgoła feudalnie. Nie mogli zatem nie wiedzieć , że A. B. akceptował jedynie tylko takie opinie prawników, które umożliwiały mu osiągnięcie celu , w tym wypadku zapewnienie sobie dostępu do niebagatelnego wszak dochodu związanego z działalnością stacji paliw (...) . Konkludując Sąd Rejonowy doszedł do przekonania , że oskarżeni nie działali w usprawiedliwionej nieświadomości bezprawności swoich czynów ale w przeświadczeniu, że bezprawność ich działań uda się usprawiedliwić błędem.

Powyższa konkluzja Sądu meriti stanowiła podstawę do oceny karnomaterialnej czynności podjętych przez oskarżonych przez pryzmat znamion występku kwalifikowanego z art.193 kodeksu karnego. Norma sankcjonowana zawarta w tym przepisie stanowi ,że ochronie podlega wolność osoby uprawnionej do nieskrepowanego dysponowania danym miejscem i decydowania , kto w danym miejscu może przebywać. Osobą uprawnioną jest zarówno osoba fizyczna, prawna lub podmiot zbiorowy, który na podstawie przepisów prawa cywilnego, administracyjnego, lokalowego lub spółdzielczego ma prawo do dysponowania danym miejscem. W sytuacji poddanej osądowi Sądu Rejonowa „S. „ sp. z o.o. była uprawniona na mocy przepisów prawa cywilnego do dysponowania działką i zabudowaniami na niej wzniesionymi jako posiadacz i nawet gdyby posiadała ww. nieruchomość w złej wierze to nadal byłaby tą uprawnioną osobą a nieruchomość i zabudowania ww. były dla innych osób, w tym dla A. B. „cudze” w rozumieniu art.193 kodeksu karnego( vide m.in. „Kodeks Karny .Komentarz do art.117-221” pod red.M. Królikowskiego, „System Prawa Karnego .Przestępstwa p-ko dobrom indywidualnym” prof.dr hab.Jarosław Warylewski).

Zgodnie z niekwestionowanym orzecznictwem SN , które Sąd meriti w pełni aprobuje : „naruszenie miru w rozumieniu art. 193 k.k. nie musi polegać na czynnym przełamaniu woli osoby dysponującej danym lokalem, lecz może polegać na dostaniu się do takiego miejsca pomimo braku zgody na obecność w nim osoby niepożądanej (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 października 2007 r., IV KK 232/07, R-OSNKW 2007, poz. 2147), zaś dostanie się do takiego obiektu przybrać może postać działania "pod fałszywym pozorem"( vide wyrok SN z dnia 7 maja 2013r. sygn.akt III KK 388/12).

Przedmiot ochrony jaką jest wolność w dysponowaniu danym miejscem przysługuje zarówno osobom fizycznym jak , osoba prawnym i jednostkom organizacyjnym. Jeżeli bowiem takie podmioty mogą być uprawnione do dysponowania danym miejscem, nielogicznym byłoby przyznanie prawnokarnej ochronie tylko osobom fizycznym ( vide m.in. wyrok SN z dnia 7 maja 2013r. sygn. akt III KK 388/12)

W związku z powyższym Sąd Rejonowy uznał , że A. K. (1) działając pod fałszywym pozorem zatankowania pojazdu, którym przyjechał na stację paliw (...) w nocy z 20/21 kwietnia 2013r. przy pomocy D. B. (1) wywabił P. M. (1) z budynku stacji paliw , co umożliwiło podjęcie dalszych czynności zmierzających do całkowitego przejęcia stacji paliw i objęcia we władanie ww. terenu wraz z budynkami i wypełnił tym samym kolejne znamię przestępstwa skodyfikowanego w art.193 k.k tj. kierował czynnościami pracowników ochrony i wdarł się na cudzy teren i do cudzych budynków.

Zdaniem Sądu Rejonowego w sytuacji ,że zarówno wybór pory nocnej jak i pozostałe okoliczności tj zaangażowanie dużej grupy mężczyzn ubranych w tzw,.odzież taktyczną, posiadających broń, pałki typu „tonfa”, kajdanki , paralizatory i tarcze ochronne , przy czym większość z nich była zamaskowana, było zamierzonym działaniem, mającym na celu zastraszenie pokrzywdzonych przebywających na stacji i wpłynięcia przede wszystkim na ich psychikę , przez wzbudzenie przerażenia i obawy o własne życie. Niewątpliwie P. M. (1) ,P. J. (1) i D. P. (1) nie zamierzali wcześniej opuścić terenu stacji paliw (...) i zostali do tego zmuszeni ,właśnie przez zastraszenie a D. P. (1) dodatkowo był przytrzymywany za rękę, co też paraliżowało jego wolę .Sąd Rejonowy nie miał też wątpliwości ,że opisane przez S. M. (1) zachowania pracowników zatrudnionych przez A. K. (1) w postaci mierzenia z broni , także było groźbą użycia tej broni a tym samym spowodowania co najmniej obrażeń ciała u pokrzywdzonego. S. M. (1) zrezygnował z wejścia na teren stacji paliw (...) w K. właśnie wskutek tej groźby.Za konieczne Sąd Rejonowy uznał podkreślenie, że w kontekście odpowiedzialności karnej oskarżonych , nie ma żadnego znaczenia czy broń , którą dysponowali pracownicy ochrony była bronią na ostrą amunicję czy też innego rodzaju. Z akt sprawy nie wynika bowiem, aby pokrzywdzeni posiadali szczególną wiedzę na ten temat a z doświadczenia życiowego wynika, że producenci broni gazowej i pneumatycznej starają się jak najbardziej upodobnić swoje wyroby do wyglądu broni na ostrą amunicję .

Kontynuując ocenę stanu faktycznego Sąd Rejonowy przywołał definicję usług detektywistycznych zawartej a art.2 w ustawie z dnia 6lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych: Art. 2. 1. Usługami detektywistycznymi są czynności polegające na uzyskiwaniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji o osobach, przedmiotach i zdarzeniach, realizowane na podstawie umowy zawartej ze zleceniodawcą, w formach i w zakresach niezastrzeżonych dla organów i instytucji państwowych na mocy odrębnych przepisów, a w szczególności[..]. Jednocześnie w art. 11 pkt.1 tejże ustawy , ustawodawca zawarł kategoryczny nakaz przestrzegania przez detektywa przepisów prawa , nakazując mu jednocześnie odmowę ich wykonania w razie niezgodności z prawem i etyką. Ustawodawca nie zawęża przy tym bezprawności jedynie do bezprawności karnej co oznacza , że czynności podejmowane przez detektywa powinny być zgodne z przepisami każdej gałęzi prawa. W szczególności detektyw winien przestrzegać zakazu naruszania posiadania ((vide J. I. Ochrona posiadania s.201-2012).Ponadto zgodnie z treścią art.6 in fine ww. ustawy detektyw w wykonywaniu czynności winien kierować się szczególna starannością , by nie naruszać wolności i praw człowieka i obywatela . Działanie zgodne z prawem niewątpliwie nakładało na A. K. (1) obowiązek znajomości uregulowań w tym zakresie, w tym podstawowych zasad skodyfikowanych w art. 7 Konstytucji RP .Z treści zawartej tam normy wynika, że nawet organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.( vide Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2013r. sygn. akt KZP 17/13).W związku z powyższym Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że oskarżony A. K. (2) podpisując umowę z dnia 2 kwietnia 2013r. , kierując oraz uczestnicząc w naruszeniu posiadania , i naruszaniu wolności innych osób na stacji paliw w (...) w K., w sposób rażący naruszył wszystkie obowiązujące go normy skodyfikowane w ww. ustawie .

W konsekwencji powyższych ustaleń Sad Rejonowy przypisał oskarżonemu sprawstwo czynu kwalifikowanego z art.45 ustawy z dnia 6lipca 2001r. o usługach detektywistycznych w zb. z 18§ 1k.k. w zw. z art.193 k.k. w zb z art.191§1 k.k. w zw. z art.11§2 kodeksu karnego.

Kontynuując subsumcję stanu faktycznego dotyczącego czynu zarzuconego oskarżonemu A. C. Sąd Rejonowy dokonał oceny kolejnego elementu linii obrony prezentowanej przez oskarżonego tj. sugerowanej przez niego braku decyzyjności i pełnienie roli figuranta, podpisującego dokumenty ,albowiem A. B. : „ miał być czysty jak łza”. Tym samym oskarżony powołał się na działanie wyłączne w celu wykonania decyzji woli A. B..

Zgodnie z art.1 k.k. każdy ponosi odpowiedzialność karna za popełniony przez siebie czyn zabroniony, chyba że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znikomy, lub sprawcy nie można przypisać winy w czasie czynu. W rozdziale III kodeksu karnego zostały skodyfikowane okoliczności wyłączające bezprawność czynu .Istnieje również katalog tzw. kontratypów pozaustawowych, ale żaden z nich nie ma zastosowania do stanu faktycznego ustalonego w powyższej sprawie. Oskarżony został zatrudniony przez A. B. na dogodnych warunkach finansowych, zajmował kierownicze stanowisko i brał aktywny udział w konsultacjach dotyczących umowy z dnia 2 kwietnia 2013roku, na co powoływał się w swoich wyjaśnieniach A. K. (1) .Sąd Rejonowy doszedł do przekonania ,że A. K. (1) nie miał żadnych powodów , aby fałszywie oskarżać A. C. (1), nie przyniosłoby mu to bowiem żadnych korzyści. Wyjaśnienia A. K. (1) zostały potwierdzone przez załączone do akt sprawy wydruki korespondencji mailowej, której autentyczności A. C. (1) nie kwestionował. Dlatego też Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne także zeznania świadka J. W.,który potwierdził szerokie uprawnienia A. C. (1). Ponadto Sąd Rejonowy oparł się a contrario na normie zawartej w art.344§ 1 kodeksu karnego.W powyższym przepisie ustawodawca zwalnia żołnierza od odpowiedzialności karnej za niewykonanie rozkazu skodyfikowanej w art. 434 k.k. jeżeli rozkaz jest poleceniem popełnienia przestępstwa. Skoro nawet żołnierz winien odmówić popełnienia czynu zabronionego to oskarżony, który wszak działał zupełnie dobrowolnie nie może się uchylać od odpowiedzialności za swój czyn. Sąd Rejonowy uznał przy tym ,że w tym wypadku nawet gdyby faktycznie to A. B. podjął decyzję o zajęciu stacji paliw (...) w K. , to A. C. (1) dobrowolnie i w pełni świadomie podjął czynności w celu wykonania tej decyzji i chciał, aby A. K. (1) wykonał czynności wymienione w umowie z dnia 2 kwietnia 2013r. ,których zrealizowanie było popełnieniem przestępstwa skodyfikowanego w art.193 kodeksu karnego.

Konkludując Sąd Rejonowy przypisał A. C. (1) sprawstwo czynu kwalifikowanego z art.18§ 2 k.k. w zw. z art.193 kodeksu karnego.

Ponieważ w toku postępowania Sąd meriti z urzędu nie powziął żadnych wątpliwości co do poczytalności oskarżonych i strony nie podnosiły istnienia takich wątpliwości, Sąd uznał oskarżonych za winnych popełnienia przypisanych im czynów.

Czyny przypisane oskarżonym są karygodne a stopień społecznej szkodliwości jest wysoki. Sprawcy działali umyślnie, skutkiem ich działań doszło do podjęcia czynności podważających zaufanie do państwa prawa , bulwersujących opinię publiczną, mających negatywny na wizerunek Polski także za granicą. Ponadto oskarżony A. K. (1) swoim zachowaniem wypełnił znamiona kilku występków.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd Rejonowy w Gryfinie przyjął niekaralność obu oskarżonych.

Przy wymiarze kary obu oskarżonym Sąd Rejonowy uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynów, ustawowe zagrożenie karą za przypisane oskarżonym występki oraz okoliczność łagodzącą.

Sąd Rejonowy wymierzając oskarżonym kary pozbawienia wolności, zawiesił ich wykonanie. Zdaniem Sądu Rejonowego dotychczasowa niekaralność oskarżonych, ich ustabilizowana sytuacja życiowa stanowi uzasadniona podstawę do uznania, że dokonanie czynów zabronionych było ekscesem jednostkowym i nie jest koniecznym izolowanie ich od społeczeństwa w trosce o utrzymanie porządku prawnego. Jednak, aby kara spełniała cele wychowawcze i prewencyjne Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonym kary grzywny, markując ich wysokość przy uwzględnieniu sytuacji rodzinnej i majątkowej oskarżonych.

Sąd Rejonowy przy rozpatrywaniu wniosków złożonych przez pokrzywdzonych: P. J. (1), D. P. (1) , P. M. (1) i S. M. (1) zgodnie z treścią art.4§1 k.k. zastosował art.46 k.k. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 2015r. albowiem z tym dniem zmieniła się treść i charakter tego uregulowania. Przyjmując, że co do zasady wnioski podlegają uwzględnieniu, Sąd miarkował ich wysokość w zależności od poziomu stresu , którego doświadczyli oskarżyciele posiłkowi. W szczególności Sąd Rejonowy uznał , że to S. M. (1) był w tym kontekście najbardziej poszkodowany, albowiem jeden z pracowników ochrony mierzył do niego z broni, kolejno poziom stresu niewątpliwie był wysoki u D. P. (1) i P. J. (1), którzy zostali zaskoczeni przez uzbrojonych mężczyzn, w chwili gdy odpoczywali. Ponieważ P. M. (1) został stosunkowo łagodnie potraktowany podczas powyższego zajścia kwota orzeczona przez Sąd Rejonowy na jego rzecz była najniższa. Sąd Rejonowy nie uwzględnił wysokości kwot wskazanych we wniosku oskarżycieli w całości , bo nie załączyli oni do wniosku orzeczeń lekarskich potwierdzających w sposób bezsporny ,że wskutek inkryminowanego zdarzenia doznali urazów fizycznych lub psychicznych, co skutkowało pogorszeniem ich sytuacji życiowej , w tym sytuacji majątkowej. Ustalenia w tych kwestiach znacznie przedłużyłoby postępowanie karne a pokrzywdzeni mogą dochodzić ewentualnej wyższej rekompensaty w postępowaniu cywilnym , gdzie mogą zainicjować postepowanie dowodowe w celu wykazania zaistnienia innych skutków ww. zdarzenia.

Sąd Rejonowy nie uwzględnił wniosku oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o. złożonej w trybie art.46 k. k. ( k.2433 -2439), albowiem oskarżonym nie zarzucono i nie przypisano przestępstw, których bezpośrednim następstwem byłaby opisana w tym wniosku szkoda.

Ponieważ oskarżeni mają ustabilizowana sytuacje majątkową Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonych z ponoszenia kosztów sądowych.

Na podstawie dokonanych ustaleń faktycznych i przywołanych okoliczności Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji wyroku.