Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2015 r.

sprawy M. K.

syna A. i J. z domu K.

urodzonego (...) w Ś.

obwinionego z art. art. 107 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 11.03.2015 r. sygnatura akt II W 264/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od zarzutu popełnienia wykroczenia z art. 107 kw;

II.  stwierdza, iż koszty sądowe w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Sygnatura akt IV Ka 382/15

Wobec M. K.skierowany został przez Komendę Miejską Policji w W. do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wniosek o ukaranie w którym obwiniony on został o to, że:

w okresie od 1 października 2012 do dnia 13 listopada 2013 roku oraz w dniach 30 i 31 stycznia 2014 roku w W., woj. (...), przy ul. (...) złośliwie niepokoi poprzez zastawianie wózka dziecięcego pozostawianego we wnęce piwnicznej, wstrzymywanie realizacji prac remontowych w budynku, naruszanie zwyczajowo przyjętych norm współżycia społecznego między innymi poprzez ściąganie prania z suszarni znajdującej się na strychu, czym wyprowadza z równowagi i dokucza M. K. (1),

tj. o wykroczenie z art. 107 kw.

Wyrokiem z dnia 11 marca 2015 roku (sygnatura akt II W 264/14) Sąd Rejonowy w Wałbrzychu:

I.  M. K.uznał za winnego tego, że w okresie od 1 października 2012 do dnia 13 listopada 2013 roku oraz w dniach 30 i 31 stycznia 2014 roku w W., woj. (...), przy ul. (...) w celu dokuczenia złośliwie niepokoił M. K. (1) poprzez zastawianie wózka dziecięcego pozostawianego we wnęce piwnicznej oraz naruszanie zwyczajowo przyjętych norm współżycia społecznego między innymi poprzez ściąganie prania z suszarni znajdującej się na strychu, tj. wykroczenia z art. 107 kw i za czyn ten na podstawie powołanego przepisu wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 800 (osiemset) złotych;

II.  zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 80 złotych tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obwiniony zaskarżając wyrok w całości, zarzucając iż sąd I instancji błędnie przyjął datę czynu od 1 października 2012 roku, gdy tymczasem do 16 czerwca 2013 roku w przedmiotowej wnęce stała pralka i taczka, a zatem nie było możliwości zastawiania wózka dziecięcego, bowiem się tam nie znajdował. Ponadto sąd upatruje złośliwości w działaniach obwinionego zmierzających do uregulowania zasad korzystania z części wspólnych nieruchomości i opiera się o relacje świadków, z którymi obwiniony jest skonfliktowany. Sąd I instancji faworyzuje pokrzywdzoną skoro w jej podobnych zachowaniach nie upatruje znamion wykroczenia odmawiając wszczęcia postępowania w sprawie II W 253/14. Działania obwinionego wynikają z prawa do korzystania z części wspólnych nieruchomości, które ograniczane jest właśnie działaniem pokrzywdzonej, dlatego nie sposób przyjąć aby obwiniony kierował się złośliwością. Podnosząc wskazane zarzuty wniósł o uniewinnienie.

Sąd okręgowy zważył:

kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku zainicjowana wniesioną apelacją skutkowała koniecznością zmiany wydanego w sprawie orzeczenia i uniewinnieniem obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zauważyć należy, iż czyn stanowiący wykroczenie z art. 107 kw ma charakter kierunkowy, podjęte przez sprawcę działania muszą być realizowane w celu dokuczenia innej osobie, a przede wszystkim muszą mieć charakter bezprawny. Zaistniała pomiędzy pokrzywdzoną a obwinionym sytuacja konfliktowa, związana jest z odmiennymi, prezentowanymi przez te osoby poglądami i powstałymi nieporozumieniami co do sposobu korzystania z części wspólnej nieruchomości położonej w W. przy ul. (...).

Warto w tym miejscu zwrócić zatem uwagę na regulacje prawne odnoszące się do przedmiotowej materii. Stosownie do treści art. 12 ust 1 ustawy o własności lokali - właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem. Zgodnie zaś z art. 206 kc każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić z współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. W przedmiotowej sprawie sąd rejonowy przypisał obwinionemu sprawstwo czynu z art. 107 kw mającego polegać na tym, że w okresie od 1 października 2012 roku do dnia 13 listopada 2013 roku oraz w dniach 30 i 31 stycznia 2014 roku w W. woj. (...) przy ul. (...) w celu dokuczenia złośliwie niepokoił M. K. (1) poprzez zastawianie wózka dziecięcego pozostawionego we wnęce piwnicznej oraz naruszanie zwyczajowo przyjętych norm współżycia społecznego m.in. poprzez ściąganie prania z suszarni znajdującej się na strychu. Godzi się w tym miejscu zauważyć, iż stosownie do treści przywołanego powyżej przepisu tj. art. 206 kc w zw. z art.19 ustawy o własności lokali każdy ze współwłaścicieli może korzystać z całej części wspólnej, jednakże z uwagi na analogiczne uprawnienie przysługujące innym współwłaścicielom korzystanie z części wspólnych jest ograniczone w taki sposób, iż każdy współwłaściciel może to czynić tylko w taki sposób w jaki nie narusza to takich samych praw innych współwłaścicieli, takie też pozostają zapisy regulaminu przyjętego przez wspólnotę mieszkaniową (k.145-147). Pokrzywdzona M. K. (1)jak i obwiniony M. K.a także pozostali współwłaściciele wskazanej powyżej nieruchomości posiadają niewątpliwie uprawnienie do korzystania z pomieszczeń stanowiących część wspólną wymienionej nieruchomości, wskazane natomiast w przytoczonym opisie czynu przypisanego obwinionemu czynności sprowadzać się miały do sposobu korzystania z opisanego uprawnienia przez obwinionego. W tak zwanych małych wspólnotach mieszkaniowych uchwały podejmowane są zwykłą większością głosów i zasady korzystania z części wspólnych nieruchomości mogą pozostawać przedmiotem takiej uchwały. Jeśli chodzi o korzystanie z wnęki pod schodami, w której pokrzywdzona pozostawiała wózek, to uchwała w tym przedmiocie nie została podjęta, a jedynie dwoje właścicieli złożyło oświadczenia w tym przedmiocie (k.56-57). Nie sposób zatem przyjąć aby ustalono inny niż ustawowy sposób korzystania z tej części nieruchomości wspólnej, podobnie zresztą jak w wypadku korzystania z suszarni.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w sytuacji braku porozumienia pomiędzy współwłaścicielami co do kwestii sposobu korzystania z części wspólnej nieruchomości właściwa jest droga postępowania cywilnego (przy czym z akt sprawy odnośnie kwestii korzystania z pomieszczeń suszarni znajdującej się na strychu oraz wnęki piwnicznej nie wynika aby wystąpiono z stosownym wnioskiem czy powództwem).

Z tych też względów orzeczono jak w wyroku, bowiem sąd odwoławczy choć podziela ocenę sądu I instancji o naruszaniu zasad współżycia społecznego (jednakże przez obydwie strony konfliktu) to w działaniu obwinionego nie dopatrzył się znamion wykroczenia z art.107 kw.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 118 § 2 kpw zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.