Pełny tekst orzeczenia

P O S T A N O W I E N I E
z dnia 12 sierpnia 1996 r.
sygn. akt T. 47/96
(S. 2/96)


Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Błażej Wierzbowski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 sierpnia 1996 r. sprawy z wniosku Rady Gminy Tworóg o stwierdzenie zgodności:
art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (tekst jednolity z 1991 r. Dz.U. Nr 30, poz. 127; zm.: Nr 103, poz. 446, Nr 107, poz. 464; z 1993 r. Nr 47, poz. 212, Nr 131, poz. 629; z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384, Nr 85, poz. 388, Nr 89, poz. 415, Nr 123, poz. 601; z 1995 r. Nr 99, poz. 486; z 1996 r. Nr 5, poz. 33) z art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 84, poz. 426 oraz z 1995 r. Nr 38, poz. 184 i Nr 150, poz. 729)
na podstawie art. 23 ust. 3 i art. 24 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (tekst jednolity z 1991 r. Dz.U. Nr 109, poz. 470; zm.: z 1993 r. Nr 47, poz. 213; z 1994 r. Nr 122, poz. 593; z 1995 r. Nr 13, poz. 59; z 1996 r. Nr 77, poz. 367)


p o s t a n o w i ł :

nie nadać wnioskowi dalszego biegu i przekazać wniosek w trybie art. 6 powołanej ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej.



U z a s a d n i e n i e:

Rada Gminy Tworóg, zgodnie ze swą uchwałą Nr XXI/220/96 z dnia 19 lipca 1996 roku, wniosła o stwierdzenie zgodności art. 10 ust. 5 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości z art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym.
Wniosek o zbadanie zgodności z konstytucją wskazanego w nim przepisu, stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym podlega wstępnemu rozpoznaniu przez Trybunał na posiedzeniu niejawnym. Przedmiotem wstępnej kontroli jest zbadanie:
1) czy wniosek odpowiada wymaganiom wynikającym z przepisów ustawy, bądź
2) czy nie jest oczywiście bezzasadny, a także
3) czy nie jest mylnie skierowany.
zauważyć należy przede wszystkim, że pismo sporządzone przez Wnioskodawczynię odbiega od treści uchwały, gdy chodzi o część wstępną i część zawierającą argumentację. W piśmie tym nie wymienia się przepisu konstytucji, z którym – zdaniem Wnioskodawczyni – niezgodny jest art. 10 ust. 5 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. Niezgodnie z treścią uchwały Wnioskodawczyni formułuje natomiast zarzut niezgodności art. 10 ust. 3 “z zastosowaniem art. 10 ust. 5” ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości z kilkoma przepisami ustawy o samorządzie terytorialnym.
W sprawie konieczne więc było ustalenie treści wniosku. Niewątpliwie treść wniosku została jasno i precyzyjnie sformułowana w ust. 1 uchwały Rady Gminy w Tworogu z 19 lipca 1996 r. (Nr XXI/220/96). Sposób, w jaki zostały sformułowane inne pisma w tej sprawie, nie ma wpływu na ustalenie treści wniosku. Tej części pism, w których Wnioskodawczyni wykracza poza treść swej uchwały, nie można traktować jako wniosku do Trybunału Konstytucyjnego. Byłoby zaś zbędnym formalizmem wzywanie Wnioskodawczyni do uzupełnienia wniosku przez wskazanie odpowiedniego przepisu Konstytucji, który miałby być podstawą rozstrzygania o zarzucie niezgodności, skoro przepis taki został wyraźnie wskazany w uchwale. Również zbędnym formalizmem byłoby wzywanie do uzupełnienia uzasadnienia wniosku, w którym tylko około 1/4 zdania można uznać za wywód uzasadniający postawiony we wniosku zarzut o niekonstytucyjności (“decyzja administracyjna nie może wymuszać uchwały Rady Gminy o urządzaniu ulicy”), a pozostała część wywodów jest dość luźno związana z zarzutem i dotyczy raczej wniosku o wykładnię, której Trybunał Konstytucyjny nie dokonuje ani z urzędu ani na wniosek rady gminy (zob. art. 13 ust. 1 ustawy o TK). Nawet w tym niedoskonałym kształcie formalnym wniosek umożliwia bowiem wstępne rozpoznanie go w trybie przewidzianym w art. 23 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Wyniki wstępnej kontroli wykazują, że wniosek nie odpowiada wymaganiom wynikającym z ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Zgodnie z art. 24 tej ustawy wniosek o wszczęcie postępowania przed Trybunałem, wniesiony po upływie pięciu lat od ogłoszenia aktu, kieruje on w trybie art. 6, do organu, który wydał akt objęty wnioskiem. W razie zakwestionowania nie całego aktu lecz poszczególnego przepisu, który był nowelizowany, okres 5 lat należy liczyć od momentu, w którym został ogłoszony akt, nadający nowe brzmienie zakwestionowanemu przepisowi. Art. 10 ust. 5 obowiązuje w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 12 lit. c ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 79, poz. 464). Ustawa ta została ogłoszona w Dzienniku Ustaw z 20 listopada 1990 r. Po tej dacie treść zakwestionowanego przepisu art. 10 ust. 5 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości nie uległa zmianie. 19 lipca 1996 r. Wnioskodawczyni podjęła uchwałę o wystąpieniu do Trybunału Konstytucyjnego, a wniosek wpłynął do Trybunału 29 lipca 1996 r. Wniesienie wniosku nastąpiło więc po upływie pięciu lat od ogłoszenia ustawy, nadającej zakwestionowanemu przepisowi aktualnie obowiązujące brzmienie.

Z tych względów należało postanowić jak w sentencji.

Na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Trybunału Konstytucyjnego w terminie siedmiu dni od daty doręczenia postanowienia.