W 2/97
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
63
POSTANOWIENIE
z dnia 12 listopada 1997 r.
Sygn. akt W. 2/97
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
Andrzej Zoll – przewodniczący
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Tomasz Dybowski – sprawozdawca
Lech Garlicki
Stefan J. Jaworski
Krzysztof Kolasiński
Wojciech Łączkowski
Ferdynand Rymarz
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Wojciech Sokolewicz
Janusz Trzciński
Błażej Wierzbowski
po wstępnym rozpatrzeniu 12 listopada 1997 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z 13 czerwca 1997 r. o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 93 ust. 1 i 3 w związku z art. 97 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 89, poz. 402)
p o s t a n o w i ł:
na podstawie art. 239 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie w sprawie umorzyć.
Uzasadnienie:
17 października 1997 r. weszła w życie Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. W myśl normy wyrażonej w art. 239 ust. 2 tej konstytucji postępowanie w sprawie o ustalenie przez Trybunał Konstytucyjny powszechnie obowiązującej wykładni ustawy wskazanej we wniosku uprawnionego podmiotu, które zostało wszczęte, lecz nie zostało zakończone przed 17 października 1997 r., podlega umorzeniu.
Z tego względu Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 12 listopada 1997 r.
Sygn. akt W. 2/97
Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:
Andrzej Zoll – przewodniczący
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
Tomasz Dybowski – sprawozdawca
Lech Garlicki
Stefan J. Jaworski
Krzysztof Kolasiński
Wojciech Łączkowski
Ferdynand Rymarz
Jadwiga Skórzewska-Łosiak
Wojciech Sokolewicz
Janusz Trzciński
Błażej Wierzbowski
po wstępnym rozpatrzeniu 12 listopada 1997 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z 13 czerwca 1997 r. o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 93 ust. 1 i 3 w związku z art. 97 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 89, poz. 402)
p o s t a n o w i ł:
na podstawie art. 239 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie w sprawie umorzyć.
Uzasadnienie:
17 października 1997 r. weszła w życie Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. W myśl normy wyrażonej w art. 239 ust. 2 tej konstytucji postępowanie w sprawie o ustalenie przez Trybunał Konstytucyjny powszechnie obowiązującej wykładni ustawy wskazanej we wniosku uprawnionego podmiotu, które zostało wszczęte, lecz nie zostało zakończone przed 17 października 1997 r., podlega umorzeniu.
Z tego względu Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.