Ts 4/97
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE
z dnia 28 stycznia 1998 r.
Sygn. Ts 4/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stefan J. Jaworski – przewodniczący
Wiesław Johann – sprawozdawca
Krzysztof Kolasiński
na posiedzeniu niejawnym po rozpoznaniu na podstawie art. 36 ust. 6 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) zażalenia na postanowienie z 9 grudnia 1997 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Mariana R.
p o s t a n o w i ł:
nie uwzględnić zażalenia.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej z 30 października 1997 r. zakwestionowano postępowanie Sądu Rejonowego w S. zarzucając, iż poprzez przewlekłość postępowania naruszono wynikające z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez uzasadnionej zwłoki. Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 12 listopada 1997 r. wezwano skarżącego do usunięcia w terminie siedmiu dni od daty doręczenia zarządzenia braków formalnych złożonej skargi konstytucyjnej, poprzez dokładne określenie przepisów aktu normatywnego, w stosunku do których skarżący domaga się stwierdzenia ich niezgodności z konstytucją, dokładne określenie naruszonych wolności lub praw skarżącego zagwarantowanych w konstytucji, podanie daty doręczenia skarżącemu wyroku, wydanego na podstawie zakwestionowanego aktu normatywnego oraz dołączenie 4 egzemplarzy odpisów skargi konstytucyjnej wraz z załącznikami.
W związku z tym, iż wskazane braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione w wyznaczonym do tego terminie, 9 grudnia 1997 r. Trybunał Konstytucyjny wydał postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej wskazując, iż ani w samej skardze, ani też w uzupełniających ją pismach procesowych nie określono, jaki akt normatywny jest przedmiotem skargi konstytucyjnej. Nie podano również daty doręczenia wyroku ostatecznie rozstrzygającego o konstytucyjnych prawach lub wolnościach skarżącego.
Na postanowienie to złożone zostało zażalenie z 9 stycznia 1998 r. W zażaleniu pełnomocnik skarżącego podniósł, iż wbrew twierdzeniom Trybunału Konstytucyjnego braki formalne skargi konstytucyjnej zostały uzupełnione w piśmie procesowym z 28 listopada 1997 r. W piśmie tym bowiem wyraźnie wskazano, iż Sąd Rejonowy w S. naruszył art. 6 oraz art. 3 2 kodeksu postępowania cywilnego.
Przedstawione w zażaleniu zarzuty w żadnej mierze nie mogą być uwzględnione. Pomimo bowiem wyraźnych wskazówek zawartych w zarządzeniu sędziego Trybunału Konstytucyjnego, wzywającym do uzupełnienia braków formalnych, jak również w uzasadnieniu postanowienia Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej, pełnomocnik skarżącego zdaje się nie dostrzegać, iż przedmiotem skargi konstytucyjnej może być zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie generalny akt normatywny, któremu zarzuca się niezgodność z konstytucją, nie zaś konkretne działanie organu władzy publicznej. W zarządzeniu z 12 listopada 1997 r. zobowiązano skarżącego do dokładnego określenia przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z konstytucją. W piśmie z 28 listopada 1997 r. pełnomocnik skarżącego kwestię tę w zupełności pominął, podkreślając natomiast, iż przedmiotem skargi jest naruszenie przez Sąd Rejonowy w S. określonych przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Wymienionym przepisom nie postawiono jednocześnie żadnego zarzutu niezgodności z konstytucją.
W tym stanie rzeczy, zażalenie skarżącego na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 9 grudnia 1997 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej nie mogło zostać uwzględnione.
z dnia 28 stycznia 1998 r.
Sygn. Ts 4/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Stefan J. Jaworski – przewodniczący
Wiesław Johann – sprawozdawca
Krzysztof Kolasiński
na posiedzeniu niejawnym po rozpoznaniu na podstawie art. 36 ust. 6 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) zażalenia na postanowienie z 9 grudnia 1997 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Mariana R.
p o s t a n o w i ł:
nie uwzględnić zażalenia.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej z 30 października 1997 r. zakwestionowano postępowanie Sądu Rejonowego w S. zarzucając, iż poprzez przewlekłość postępowania naruszono wynikające z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez uzasadnionej zwłoki. Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 12 listopada 1997 r. wezwano skarżącego do usunięcia w terminie siedmiu dni od daty doręczenia zarządzenia braków formalnych złożonej skargi konstytucyjnej, poprzez dokładne określenie przepisów aktu normatywnego, w stosunku do których skarżący domaga się stwierdzenia ich niezgodności z konstytucją, dokładne określenie naruszonych wolności lub praw skarżącego zagwarantowanych w konstytucji, podanie daty doręczenia skarżącemu wyroku, wydanego na podstawie zakwestionowanego aktu normatywnego oraz dołączenie 4 egzemplarzy odpisów skargi konstytucyjnej wraz z załącznikami.
W związku z tym, iż wskazane braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione w wyznaczonym do tego terminie, 9 grudnia 1997 r. Trybunał Konstytucyjny wydał postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej wskazując, iż ani w samej skardze, ani też w uzupełniających ją pismach procesowych nie określono, jaki akt normatywny jest przedmiotem skargi konstytucyjnej. Nie podano również daty doręczenia wyroku ostatecznie rozstrzygającego o konstytucyjnych prawach lub wolnościach skarżącego.
Na postanowienie to złożone zostało zażalenie z 9 stycznia 1998 r. W zażaleniu pełnomocnik skarżącego podniósł, iż wbrew twierdzeniom Trybunału Konstytucyjnego braki formalne skargi konstytucyjnej zostały uzupełnione w piśmie procesowym z 28 listopada 1997 r. W piśmie tym bowiem wyraźnie wskazano, iż Sąd Rejonowy w S. naruszył art. 6 oraz art. 3 2 kodeksu postępowania cywilnego.
Przedstawione w zażaleniu zarzuty w żadnej mierze nie mogą być uwzględnione. Pomimo bowiem wyraźnych wskazówek zawartych w zarządzeniu sędziego Trybunału Konstytucyjnego, wzywającym do uzupełnienia braków formalnych, jak również w uzasadnieniu postanowienia Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej, pełnomocnik skarżącego zdaje się nie dostrzegać, iż przedmiotem skargi konstytucyjnej może być zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie generalny akt normatywny, któremu zarzuca się niezgodność z konstytucją, nie zaś konkretne działanie organu władzy publicznej. W zarządzeniu z 12 listopada 1997 r. zobowiązano skarżącego do dokładnego określenia przepisu ustawy lub innego aktu normatywnego, w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z konstytucją. W piśmie z 28 listopada 1997 r. pełnomocnik skarżącego kwestię tę w zupełności pominął, podkreślając natomiast, iż przedmiotem skargi jest naruszenie przez Sąd Rejonowy w S. określonych przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Wymienionym przepisom nie postawiono jednocześnie żadnego zarzutu niezgodności z konstytucją.
W tym stanie rzeczy, zażalenie skarżącego na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 9 grudnia 1997 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej nie mogło zostać uwzględnione.