Ts 12/97
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
12
POSTANOWIENIE
z dnia 20 stycznia 1998 r.
Sygn. Ts 12/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb
na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu na mocy art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargi konstytucyjnej Zdzisława S., na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n o w i ł:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
4 listopada 1997 r. wpłynęła do Trybunału Konstytucyjnego skarga Zdzisława S., reprezentowanego przez adwokata, zarejestrowana pod sygnaturą Ts 12/97. Skarga ta zawierała wiele braków formalnych i zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 28 listopada 1997 r., wydanym na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 roku o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), skarżący został wezwany do ich usunięcia w terminie 7 dni od daty doręczenia tego zarządzenia.
Z dowodu doręczenia wynika, że pełnomocnik skarżącego otrzymał niniejsze zarządzenie 8 grudnia 1997 r. Natomiast pismo procesowe uzupełniające braki wysłał do Trybunału dopiero 8 stycznia 1998 r., na co wskazuje data nadania tego pisma w urzędzie pocztowym. Niewątpliwie doszło zatem do znacznego przekroczenia terminu przewidzianego w art. 36 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, warunkiem rozpoznania przez TK skargi konstytucyjnej jest dokładne określenie w skardze ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach skarżącego określonych w konstytucji, a w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z konstytucją.
Jak wynika z treści złożonej skargi, nie spełnia ona między innymi i tego wymogu, ponieważ nie wskazuje przepisu, któremu skarżący zarzuca niezgodność z konstytucją. W piśmie procesowym złożonym przez skarżącego po wezwaniu do uzupełnienia braków, w dalszym ciągu nie określono przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, w stosunku do których skarżący domaga się stwierdzenia ich niezgodności z konstytucją .
W tym stanie rzeczy należy uznać, że braki formalne skargi nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie, co na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym prowadzi do wydania postanowienia o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
POSTANOWIENIE
z dnia 20 stycznia 1998 r.
Sygn. Ts 12/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Zdyb
na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu na mocy art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargi konstytucyjnej Zdzisława S., na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n o w i ł:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
4 listopada 1997 r. wpłynęła do Trybunału Konstytucyjnego skarga Zdzisława S., reprezentowanego przez adwokata, zarejestrowana pod sygnaturą Ts 12/97. Skarga ta zawierała wiele braków formalnych i zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 28 listopada 1997 r., wydanym na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 roku o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), skarżący został wezwany do ich usunięcia w terminie 7 dni od daty doręczenia tego zarządzenia.
Z dowodu doręczenia wynika, że pełnomocnik skarżącego otrzymał niniejsze zarządzenie 8 grudnia 1997 r. Natomiast pismo procesowe uzupełniające braki wysłał do Trybunału dopiero 8 stycznia 1998 r., na co wskazuje data nadania tego pisma w urzędzie pocztowym. Niewątpliwie doszło zatem do znacznego przekroczenia terminu przewidzianego w art. 36 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.
Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, warunkiem rozpoznania przez TK skargi konstytucyjnej jest dokładne określenie w skardze ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach skarżącego określonych w konstytucji, a w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z konstytucją.
Jak wynika z treści złożonej skargi, nie spełnia ona między innymi i tego wymogu, ponieważ nie wskazuje przepisu, któremu skarżący zarzuca niezgodność z konstytucją. W piśmie procesowym złożonym przez skarżącego po wezwaniu do uzupełnienia braków, w dalszym ciągu nie określono przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, w stosunku do których skarżący domaga się stwierdzenia ich niezgodności z konstytucją .
W tym stanie rzeczy należy uznać, że braki formalne skargi nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie, co na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym prowadzi do wydania postanowienia o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.