Ts 13/97
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
15
POSTANOWIENIE
z dnia 4 lutego 1998 r.
Sygn. Ts 13/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska
na posiedzeniu niejawnym po rozpoznaniu wniosku Wiesława M. o zabezpieczenie powództwa - działając na podstawie art. 199 § 1 kpc, w związku z art. 354 i 361 kpc oraz w związku z art. 20 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n o w i ł:
odrzucić wniosek.
Uzasadnienie:
Skarżący - adwokat - wezwany został zarządzeniem Sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 9 grudnia 1997 r. do uzupełnienia braków skargi m.in. poprzez dołączenie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia, w którym orzeczono ostatecznie o jego konstytucyjnych prawach i wolnościach lub obowiązkach - z podaniem daty doręczenia.
Skarżący nie uzupełnił wymienionych wyżej braków formalnych skargi, natomiast nadesłał datowane na 20 grudnia 1997 r. “pismo procesowe z wnioskiem o zabezpieczenia powództwa”. W piśmie tym wnosi o “zabezpieczenie skargi”, poprzez “zalecenie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zaniechania pobierania składek na ubezpieczenia społeczne” do czasu rozstrzygnięcia tej skargi przed Trybunałem.
Trybunał zważył co następuje:
Przedmiotem skargi konstytucyjnej, przesądzającym o jej istocie, jest wydanie ostatecznego orzeczenia o wolnościach lub prawach, albo obowiązkach skarżącego w sposób naruszający - zdaniem tegoż skarżącego - te konstytucyjne wolności, prawa albo obowiązki (art. 79 ust. 1 konstytucji).
Stąd też, adekwatnie do istoty skargi konstytucyjnej, w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym (powołanej wyżej) przewidziano możność wydania przez Trybunał postanowienia o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia w sprawie, której skarga dotyczy (art. 50 ust. 1 ustawy wyżej powołanej).
W tej sprawie jednak nie wskazano takiego orzeczenia, zaś z pisma zawierającego wniosek wynika, iż skarżącemu nie chodzi o ochronę przed skutkami wydanego orzeczenia ostatecznego, lecz o zabezpieczenie jego skargi - w drodze wydania przez Trybunał zarządzenia tymczasowego - w sprawie w której działanie ustawy i innych aktów normatywnych następować może ex lege - bez konieczności wydawania decyzji, wyroku lub innego rozstrzygnięcia.
Stąd żądanie “zalecenia niepobierania składek przez ZUS jako formy zabezpieczenia skargi” uznać należy zarówno za bezzasadne, jak i niedopuszczalne.
POSTANOWIENIE
z dnia 4 lutego 1998 r.
Sygn. Ts 13/97
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska
na posiedzeniu niejawnym po rozpoznaniu wniosku Wiesława M. o zabezpieczenie powództwa - działając na podstawie art. 199 § 1 kpc, w związku z art. 354 i 361 kpc oraz w związku z art. 20 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n o w i ł:
odrzucić wniosek.
Uzasadnienie:
Skarżący - adwokat - wezwany został zarządzeniem Sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 9 grudnia 1997 r. do uzupełnienia braków skargi m.in. poprzez dołączenie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia, w którym orzeczono ostatecznie o jego konstytucyjnych prawach i wolnościach lub obowiązkach - z podaniem daty doręczenia.
Skarżący nie uzupełnił wymienionych wyżej braków formalnych skargi, natomiast nadesłał datowane na 20 grudnia 1997 r. “pismo procesowe z wnioskiem o zabezpieczenia powództwa”. W piśmie tym wnosi o “zabezpieczenie skargi”, poprzez “zalecenie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zaniechania pobierania składek na ubezpieczenia społeczne” do czasu rozstrzygnięcia tej skargi przed Trybunałem.
Trybunał zważył co następuje:
Przedmiotem skargi konstytucyjnej, przesądzającym o jej istocie, jest wydanie ostatecznego orzeczenia o wolnościach lub prawach, albo obowiązkach skarżącego w sposób naruszający - zdaniem tegoż skarżącego - te konstytucyjne wolności, prawa albo obowiązki (art. 79 ust. 1 konstytucji).
Stąd też, adekwatnie do istoty skargi konstytucyjnej, w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym (powołanej wyżej) przewidziano możność wydania przez Trybunał postanowienia o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia w sprawie, której skarga dotyczy (art. 50 ust. 1 ustawy wyżej powołanej).
W tej sprawie jednak nie wskazano takiego orzeczenia, zaś z pisma zawierającego wniosek wynika, iż skarżącemu nie chodzi o ochronę przed skutkami wydanego orzeczenia ostatecznego, lecz o zabezpieczenie jego skargi - w drodze wydania przez Trybunał zarządzenia tymczasowego - w sprawie w której działanie ustawy i innych aktów normatywnych następować może ex lege - bez konieczności wydawania decyzji, wyroku lub innego rozstrzygnięcia.
Stąd żądanie “zalecenia niepobierania składek przez ZUS jako formy zabezpieczenia skargi” uznać należy zarówno za bezzasadne, jak i niedopuszczalne.