Pełny tekst orzeczenia

62


POSTANOWIENIE*
z dnia 24 czerwca 1998 r.
Sygn. Ts 73/98


Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Dębowska-Romanowska

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Edmunda W., w sprawie:
zgodności art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464) oraz art. 63 zamieszczonego w obwieszczeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz.U. Nr 57, poz. 299) z art. 63 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej


p. o s t a n a w i a:

1) odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej,
2) pozostawić bez rozpoznania wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej.


Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Edmunda W. sporządzonej 1 maja 1998 r. zarzucono, iż art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464) oraz art. 63 zamieszczony w obwieszczeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 12 maja 1995 r. (Dz.U. Nr 57, poz. 299) jest niezgodny z art. 63 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego, zakwestionowane przepisy naruszają jego prawo do ochrony własności oraz dochodzenia roszczeń z tego tytułu na drodze prawnej.
Skarżący wskazał, iż stosując zakwestionowany przepis Kierownik Urzędu Rejonowego w W. decyzją z 28 czerwca 1995 r. umorzył postępowanie w sprawie wznowienia postępowania odnoszącego się do wydanego przez Naczelnika Powiatu w W. aktu własności ziemi z 30 września 1974 r. Decyzję tę utrzymał w mocy Wojewoda w S. decyzją z 7 sierpnia 1995 r., a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 20 czerwca 1996 r. oddalił skargę złożoną na decyzję Wojewody w S. Zgodnie z oświadczeniem skarżącego, wyrok ten został mu doręczony 20 września 1996 roku.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna może być wniesiona w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia, które przesądziło o ostatecznym charakterze wydanego przez sąd lub organ administracji publicznej orzeczenia o jego konstytucyjnych prawach lub wolnościach. Brak jest w ustawie jakichkolwiek przesłanek do przyjęcia, iżby warunek ten nie miał zastosowania do tych rozstrzygnięć, które zapadły i zostały doręczone przed wprowadzeniem do polskiego systemu prawnego instytucji skargi konstytucyjnej, co nastąpiło 17 października 1997 r. na mocy art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz wspomnianej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Decyzją ustawodawcy ograniczono więc zakres spraw, które mogą być przedmiotem skargi konstytucyjnej wykluczając możliwość retroaktywnego stosowania tej instytucji. W związku z tym należy także uznać, iż niedopuszczalne byłoby przywrócenie terminu do złożenia skargi konstytucyjnej w sytuacji, gdy w dacie doręczenia wyroku lub innego rozstrzygnięcia, o którym mówi art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, w ogóle nie istniała możliwość złożenia tej skargi.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego przesądzający o dopuszczalności wznowienia postępowania w sprawie skarżącego został mu doręczony w 1996 r., a więc na długo przed tym, zanim weszła w życie Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r., a wraz z nią instytucja skargi konstytucyjnej.
W tym stanie rzeczy, ze względu na niespełnienie ustawowych warunków umożliwiających merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej, należało odmówić nadania jej dalszego biegu, a wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia pozostawić bez rozpoznania.
Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważa, iż zarzuty skarżącego na zasadzie art. 80 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mogą zostać przedstawione Rzecznikowi Praw Obywatelskich, który posiada kompetencje do występowania z wnioskiem o zbadanie zgodności z konstytucją każdego aktu normatywnego i nie jest związany terminami określonymi w art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym.