Ts 81/98
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
67
POSTANOWIENIE
z dnia 17 sierpnia 1998 r.
Sygn. Ts 81/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wojciech Sokolewicz
na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Iriny R., na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Iriny R. sporządzonej 29 maja 1998 r., zarzucono naruszenie w stosunku do skarżącej konstytucyjnego prawa do obrony poprzez pozbawienie jej możliwości korzystania z obrońcy z urzędu w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Ł., co zdaniem skarżącej naruszyło art. 42 ust. 2 Konstytucji RP.
Skarżąca wskazała, iż zarządzeniem z 24 sierpnia 1994 r., a następnie postanowieniem z 21 grudnia 1994 r. Sąd Rejonowy w Ł. odmówił ustanowienia dla niej adwokata z urzędu w prowadzonym przed tym sądem postępowaniu karnym. Zarzut pozbawienia skarżącej pomocy prawnej nie został uwzględniony ani przez Sąd Wojewódzki w Ł. rozpoznający rewizję od wyroku Sądu Rejonowego w Ł., ani przez Sąd Najwyższy rozpoznający kasację od obu tych wyroków.
Zarządzeniem z 4 czerwca 1998 r. pełnomocnik skarżącej wezwany został do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez wskazanie przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, którym skarżąca zarzuca niezgodność z konstytucją.
Pełnomocnik skarżącej w piśmie z 22 czerwca 1998 r. stwierdził, iż w sprawie będącej przedmiotem skargi konstytucyjnej brak jest podstaw do wskazania aktu normatywnego niezgodnego z konstytucją. Pełnomocnik skarżącej podkreślił jednocześnie, iż znane mu są wymogi wynikające z art. 47 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej jest niezgodność ustawy lub innego aktu normatywnego z konstytucją. Brak sformułowania zarzutu niekonstytucyjności aktu normatywnego uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej. Tymczasem, mimo wezwania, pełnomocnik skarżącej w wyznaczonym do tego terminie zarzutu takiego nie sformułował. Wręcz przeciwnie, w piśmie z 22 czerwca 1998 r. sam wyraźnie stwierdził, iż w sprawie skarżącej nie ma ku temu podstaw.
W tej sytuacji, z uwagi na nie uzupełnienie w terminie braków formalnych skargi konstytucyjnej, należało na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym odmówić nadania jej dalszego biegu.
POSTANOWIENIE
z dnia 17 sierpnia 1998 r.
Sygn. Ts 81/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wojciech Sokolewicz
na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Iriny R., na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Iriny R. sporządzonej 29 maja 1998 r., zarzucono naruszenie w stosunku do skarżącej konstytucyjnego prawa do obrony poprzez pozbawienie jej możliwości korzystania z obrońcy z urzędu w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Ł., co zdaniem skarżącej naruszyło art. 42 ust. 2 Konstytucji RP.
Skarżąca wskazała, iż zarządzeniem z 24 sierpnia 1994 r., a następnie postanowieniem z 21 grudnia 1994 r. Sąd Rejonowy w Ł. odmówił ustanowienia dla niej adwokata z urzędu w prowadzonym przed tym sądem postępowaniu karnym. Zarzut pozbawienia skarżącej pomocy prawnej nie został uwzględniony ani przez Sąd Wojewódzki w Ł. rozpoznający rewizję od wyroku Sądu Rejonowego w Ł., ani przez Sąd Najwyższy rozpoznający kasację od obu tych wyroków.
Zarządzeniem z 4 czerwca 1998 r. pełnomocnik skarżącej wezwany został do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez wskazanie przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, którym skarżąca zarzuca niezgodność z konstytucją.
Pełnomocnik skarżącej w piśmie z 22 czerwca 1998 r. stwierdził, iż w sprawie będącej przedmiotem skargi konstytucyjnej brak jest podstaw do wskazania aktu normatywnego niezgodnego z konstytucją. Pełnomocnik skarżącej podkreślił jednocześnie, iż znane mu są wymogi wynikające z art. 47 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej jest niezgodność ustawy lub innego aktu normatywnego z konstytucją. Brak sformułowania zarzutu niekonstytucyjności aktu normatywnego uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej. Tymczasem, mimo wezwania, pełnomocnik skarżącej w wyznaczonym do tego terminie zarzutu takiego nie sformułował. Wręcz przeciwnie, w piśmie z 22 czerwca 1998 r. sam wyraźnie stwierdził, iż w sprawie skarżącej nie ma ku temu podstaw.
W tej sytuacji, z uwagi na nie uzupełnienie w terminie braków formalnych skargi konstytucyjnej, należało na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym odmówić nadania jej dalszego biegu.