Ts 148/98
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
55
POSTANOWIENIE
z dnia 9 lutego 1999 r.
Sygn. Ts 148/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Krzysztof Kolasiński
na posiedzeniu niejawnym po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Leszka J., w sprawie zgodności art. 85 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) z art. 45, art. 64, art. 67 oraz art. 71 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej;
pozostawić bez rozpoznania wniosek skarżącego o przedłużenie terminu do usunięcia braków skargi konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Leszka J. zarzucono, iż art. 85 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) narusza prawa konstytucyjne skarżącego wynikające z art. 64, art. 67, art. 71 oraz art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 10 listopada 1998 r. wezwano skarżącego do usunięcia w terminie 7 dni od daty doręczenia tego zarządzenia braków formalnych złożonej skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez dołączenie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia, w którym orzeczono ostatecznie o prawach, wolnościach lub obowiązkach skarżącego określonych w konstytucji, dokładne określenie sposobu tego naruszenia oraz dołączenie dokumentów wskazujących na wyczerpanie przez skarżącego przysługującego mu w niniejszej sprawie toku instancji. Ponadto wezwano skarżącego do podania daty doręczenia wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie, z uwagi na konieczność ustalenia zachowania przez skarżącego terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej. Zarządzenie to 19 listopada 1998 r. zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego. Mimo upływu wyznaczonego terminu braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione, natomiast pismem, które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 4 grudnia 1998 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o przedłużenie terminu do uzupełnienia tych braków.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej przez Trybunał Konstytucyjny jest ustalenie w toku kontroli wstępnej, że skarga odpowiada wymogom określonym w art. 79 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 46-48 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643).
Bezspornym jest, iż braki niniejszej skargi konstytucyjnej nie zostały usunięte w terminie określonym w zarządzeniu sędziego z 10 listopada 1998 r. W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny, bez rozważania zasadności skargi, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym wydaje postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Termin do usunięcia braków skargi konstytucyjnej jest terminem ustawowym, określonym w art. 36 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. W związku z takim uregulowaniem instytucja przedłużenia terminu do dokonania czynności procesowej określona w art. 166 Kodeksu postępowania cywilnego nie znajduje zastosowania w stosunku do skarżącego, ponieważ dotyczy ona wyłącznie terminów sądowych.
Z przytoczonych wyżej względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 9 lutego 1999 r.
Sygn. Ts 148/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Krzysztof Kolasiński
na posiedzeniu niejawnym po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Leszka J., w sprawie zgodności art. 85 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) z art. 45, art. 64, art. 67 oraz art. 71 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej;
pozostawić bez rozpoznania wniosek skarżącego o przedłużenie terminu do usunięcia braków skargi konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Leszka J. zarzucono, iż art. 85 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) narusza prawa konstytucyjne skarżącego wynikające z art. 64, art. 67, art. 71 oraz art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 10 listopada 1998 r. wezwano skarżącego do usunięcia w terminie 7 dni od daty doręczenia tego zarządzenia braków formalnych złożonej skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez dołączenie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia, w którym orzeczono ostatecznie o prawach, wolnościach lub obowiązkach skarżącego określonych w konstytucji, dokładne określenie sposobu tego naruszenia oraz dołączenie dokumentów wskazujących na wyczerpanie przez skarżącego przysługującego mu w niniejszej sprawie toku instancji. Ponadto wezwano skarżącego do podania daty doręczenia wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie, z uwagi na konieczność ustalenia zachowania przez skarżącego terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej. Zarządzenie to 19 listopada 1998 r. zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego. Mimo upływu wyznaczonego terminu braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione, natomiast pismem, które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 4 grudnia 1998 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o przedłużenie terminu do uzupełnienia tych braków.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej przez Trybunał Konstytucyjny jest ustalenie w toku kontroli wstępnej, że skarga odpowiada wymogom określonym w art. 79 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 46-48 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643).
Bezspornym jest, iż braki niniejszej skargi konstytucyjnej nie zostały usunięte w terminie określonym w zarządzeniu sędziego z 10 listopada 1998 r. W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny, bez rozważania zasadności skargi, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym wydaje postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Termin do usunięcia braków skargi konstytucyjnej jest terminem ustawowym, określonym w art. 36 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. W związku z takim uregulowaniem instytucja przedłużenia terminu do dokonania czynności procesowej określona w art. 166 Kodeksu postępowania cywilnego nie znajduje zastosowania w stosunku do skarżącego, ponieważ dotyczy ona wyłącznie terminów sądowych.
Z przytoczonych wyżej względów Trybunał Konstytucyjny orzekł jak w sentencji.