Tw 18/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
654/II/B/2014
POSTANOWIENIE
z dnia 15 lutego 2012 r.
Sygn. akt Tw 18/11
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Miasta Krakowa o zbadanie zgodności:
§ 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego, w tym do długu Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 252, poz. 1692) z art. 2, art. 92 ust. 1 i art. 216 ust. 5 w zw. z art. 165 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 72 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.),
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lipca 2011 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Rady Miasta Krakowa o zbadanie zgodności § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego, w tym do długu Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 252, poz. 1692; dalej: rozporządzenie z 2010 r.) w zakresie, w jakim przepis ten zalicza do państwowego długu publicznego tytuły dłużne inne niż wymienione expressis verbis w art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.; dalej: ustawa o finansach publicznych z 2009 r.) z art. 2, art. 92 ust. 1 i art. 216 ust. 5 w zw. z art. 165 Konstytucji oraz art. 72 ust. 1 i 2 ustawy o finansach publicznych z 2009 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wniosek przedstawiony przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy wniosek odpowiada wymogom formalnym (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o TK), czy nie jest oczywiście bezzasadny (art. 36 ust. 3 ustawy o TK), a w szczególności, czy pochodzi od uprawnionego podmiotu (art. 191 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 191 ust. 2 Konstytucji).
Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że rozporządzenie z 2010 r. utraciło moc obowiązującą 31 grudnia 2011 r. Zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726; dalej: ustawa nowelizująca z 2011 r.), przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 72 ust. 2 ustawy (o finansach publicznych z 2009 r.), o której mowa w art. 1 ustawy (nowelizującej z 2011 r.), zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 72 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą z 2011 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2011 r. Obecnie obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego (Dz. U. Nr 298, poz. 1767; dalej: rozporządzenie z 2011 r.), którego § 3 pkt 2 ma treść tożsamą z objętym niniejszym wnioskiem przepisem rozporządzenia z 2010 r.
Wymaga podkreślenia, że utrata mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu nastąpiła po wniesieniu wniosku do Trybunału Konstytucyjnego, ale przed wydaniem orzeczenia. Dlatego postępowanie w sprawie zbadania zgodności stało się bezprzedmiotowe, a wydanie orzeczenia niedopuszczalne (por. postanowienie TK z 19 lutego 1997 r., U 7/96, OTK ZU nr 1/1997, poz. 11).
Okoliczność ta stanowi, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy o TK, przesłankę odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Miasta Krakowa. Powyższe nie wyklucza ponownego złożenia do Trybunału Konstytucyjnego wniosku, w którym wskazany zostanie obowiązujący obecnie przepis. Wówczas Trybunał będzie uprawniony dokonać kontroli objętej wnioskiem normy prawnej ze wskazanymi przez wnioskodawcę wzorcami, po uprzednim wstępnym rozpoznaniu złożonego wniosku.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 15 lutego 2012 r.
Sygn. akt Tw 18/11
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Liszcz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Miasta Krakowa o zbadanie zgodności:
§ 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego, w tym do długu Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 252, poz. 1692) z art. 2, art. 92 ust. 1 i art. 216 ust. 5 w zw. z art. 165 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 72 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.),
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lipca 2011 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Rady Miasta Krakowa o zbadanie zgodności § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego, w tym do długu Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 252, poz. 1692; dalej: rozporządzenie z 2010 r.) w zakresie, w jakim przepis ten zalicza do państwowego długu publicznego tytuły dłużne inne niż wymienione expressis verbis w art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.; dalej: ustawa o finansach publicznych z 2009 r.) z art. 2, art. 92 ust. 1 i art. 216 ust. 5 w zw. z art. 165 Konstytucji oraz art. 72 ust. 1 i 2 ustawy o finansach publicznych z 2009 r.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wniosek przedstawiony przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy wniosek odpowiada wymogom formalnym (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o TK), czy nie jest oczywiście bezzasadny (art. 36 ust. 3 ustawy o TK), a w szczególności, czy pochodzi od uprawnionego podmiotu (art. 191 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 191 ust. 2 Konstytucji).
Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że rozporządzenie z 2010 r. utraciło moc obowiązującą 31 grudnia 2011 r. Zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726; dalej: ustawa nowelizująca z 2011 r.), przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 72 ust. 2 ustawy (o finansach publicznych z 2009 r.), o której mowa w art. 1 ustawy (nowelizującej z 2011 r.), zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 72 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą z 2011 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2011 r. Obecnie obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowego sposobu klasyfikacji tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego (Dz. U. Nr 298, poz. 1767; dalej: rozporządzenie z 2011 r.), którego § 3 pkt 2 ma treść tożsamą z objętym niniejszym wnioskiem przepisem rozporządzenia z 2010 r.
Wymaga podkreślenia, że utrata mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu nastąpiła po wniesieniu wniosku do Trybunału Konstytucyjnego, ale przed wydaniem orzeczenia. Dlatego postępowanie w sprawie zbadania zgodności stało się bezprzedmiotowe, a wydanie orzeczenia niedopuszczalne (por. postanowienie TK z 19 lutego 1997 r., U 7/96, OTK ZU nr 1/1997, poz. 11).
Okoliczność ta stanowi, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3 ustawy o TK, przesłankę odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi Rady Miasta Krakowa. Powyższe nie wyklucza ponownego złożenia do Trybunału Konstytucyjnego wniosku, w którym wskazany zostanie obowiązujący obecnie przepis. Wówczas Trybunał będzie uprawniony dokonać kontroli objętej wnioskiem normy prawnej ze wskazanymi przez wnioskodawcę wzorcami, po uprzednim wstępnym rozpoznaniu złożonego wniosku.
W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.