Pełny tekst orzeczenia

675/II/B/2014

POSTANOWIENIE
z dnia 18 października 2013 r.
Sygn. akt Tw 5/13

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Maria Gintowt-Jankowicz,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Zarządu Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Fizyków Medycznych o zbadanie zgodności:
1) § 9 ust. 12 pkt 2 i § 9 ust. 16 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz. U. Nr 51, poz. 265, ze zm.) z art. 65 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 33c ust. 9 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 264);
2) § 9 ust. 18-21 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz. U. Nr 51, poz. 265, ze zm.) z art. 65 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 33c ust. 9 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 264);
3) § 9 ust. 18 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz. U. Nr 51, poz. 265, ze zm.) z art. 92 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

postanawia:

odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2013 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Zarządu Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Fizyków Medycznych o stwierdzenie niezgodności: po pierwsze, § 9 ust. 12 pkt 2 i § 9 ust. 16 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz. U. Nr 51, poz. 265, ze zm.; dalej: rozporządzenie z 2011 r.) w zakresie, w jakim przepisy te uzależniają wykonywanie przez fizyków medycznych testów urządzeń radiologicznych od posiadania certyfikatu Krajowego Centrum Ochrony Radiologicznej w Ochronie Zdrowia, z art. 65 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji oraz art. 33c ust. 9 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 264; dalej: prawo atomowe); po drugie, § 9 ust. 18-21 rozporządzenia z 2011 r. z art. 65 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji oraz art. 33c ust. 9 prawa atomowego; po trzecie, § 9 ust. 18 rozporządzenia z 2011 r. z art. 92 ust. 2 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wniosek złożony przez podmiot o ograniczonej rzeczowo zdolności inicjowania postępowania przed Trybunałem podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W jego toku Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy wniosek spełnia wymogi formalne (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o TK), czy nie jest oczywiście bezzasadny (art. 36 ust. 3 ustawy o TK), a w szczególności, czy pochodzi od uprawnionego podmiotu (art. 191 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 191 ust. 2 Konstytucji). Ponadto, wstępne rozpoznanie zapobiega nadaniu biegu wnioskowi w sytuacji, gdy postępowanie wszczęte przed Trybunałem podlegałoby umorzeniu z powodu zbędności lub niedopuszczalności wydania orzeczenia (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK). Celem wstępnego rozpoznania jest wyeliminowanie – już w początkowej fazie postępowania – spraw, które nie mogą stać się przedmiotem merytorycznego rozstrzygania przez Trybunał Konstytucyjny.
Z uwagi na przedmiot i wzorce kontroli wskazane w rozpatrywanym wniosku, Trybunał przypomina, że – z inicjatywy Rzecznika Praw Obywatelskich – w wyroku z dnia 30 lipca 2013 r. (sygn. U 5/12) orzekł o niezgodności § 9 ust. 12 pkt 2, § 9 ust. 16 pkt 2 oraz § 9 ust. 18 i 20 rozporządzenia z 2011 r. z art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji. Trybunał rozstrzygnął, że § 9 ust. 12 pkt 2 i § 9 ust. 16 pkt 2 rozporządzenia z 2011 r. tracą moc obowiązującą z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Postanowił też umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie, odwołując się do utrwalonego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego. Przypomniał, że orzekając o niekonstytucyjności zakwestionowanej regulacji chociażby tylko z jednym ze wskazanych wzorców kontroli, może – ze względu na zbędność wyrokowania (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK) – umorzyć postępowanie w zakresie badania tej regulacji z pozostałymi wzorcami kontroli.
Trybunał ustalił, że wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich oraz wniosek Zarządu Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Fizyków Medycznych cechuje tożsamość wyznaczonego przedmiotu kontroli (w niniejszej sprawie zarzut postawiono także § 9 ust. 19 i 21 rozporządzenia z 2011 r.) oraz wzorców kontroli (w niniejszej sprawie powołano także art. 31 ust. 3 i art. 92 ust. 2 Konstytucji).
Co istotne, skutkiem przywołanego wyżej wyroku Trybunału (sygn. U 5/12) jest utrata mocy obowiązującej § 9 ust. 18 i 20 rozporządzenia z 2011 r., a także odroczenie o 12 miesięcy utraty mocy obowiązującej § 9 ust. 12 pkt 2 i § 9 ust. 16 pkt 2 rozporządzenia z 2011 r.
Biorąc powyższe pod uwagę, Trybunał przypomina, że zaskarżony przez wnioskodawcę w niniejszej sprawie § 9 ust. 19 rozporządzenia z 2011 r. odsyła do uznanego za niekonstytucyjny § 9 ust. 12 i 18 tego rozporządzenia, zaś zaskarżony § 9 ust. 21 rozporządzenia z 2011 r. odsyła do uznanego za niekonstytucyjny § 9 ust. 18 i 20 tego rozporządzenia. Sprawdzenie przez Trybunał niezgodności § 9 ust. 12 pkt 2, § 9 ust. 16 pkt 2 oraz § 9 ust. 18 i 20 rozporządzenia z 2011 r. z art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji skutkuje niemożnością stosowania § 9 ust. 19 i 21 rozporządzenia z 2011 r., co zwalnia Trybunał z poddania go kontroli merytorycznej.

W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny postanowił odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi ze względu na zbędność wydania orzeczenia (art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK).