158/9/A/2015
POSTANOWIENIE
z dnia 27 października 2015 r.
Sygn. akt SK 2/14
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Andrzej Wróbel – przewodniczący
Stanisław Biernat
Zbigniew Cieślak
Mirosław Granat
Marek Kotlinowski – sprawozdawca,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 października 2015 r., wniosku pełnomocnika Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej z siedzibą w Sopocie, radcy prawnego P.M., o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym według norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
I
1. W skardze konstytucyjnej z 27 listopada 2012 r. pełnomocnik skarżącej wniósł „w przypadku uwzględnienia skargi” o „zasądzenie od Skarbu Państwa – Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącej Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej w Sopocie kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym według norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego”.
2. Postanowieniem z 27 października 2015 r. Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie w niniejszej sprawie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) w związku z art. 134 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 1064).
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) w związku z art. 134 pkt 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 1064) zwrot kosztów postępowania orzekany jest wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W razie nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania tylko „[w] uzasadnionych przypadkach” (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK). Zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK ma zatem charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej.
Obowiązek wykazania, że – pomimo nieuwzględnienia skargi konstytucyjnej – zachodzi „uzasadniony przypadek”, o którym mowa w ustawie o TK, ciąży na zainteresowanym pełnomocniku skarżącej. W rozpatrywanej sprawie, w której Trybunał Konstytucyjny nie uwzględnił skargi i postanowił umorzyć postępowanie, pełnomocnik skarżącej w żaden sposób nie uzasadnił wniosku o zwrot kosztów postępowania, a Trybunał Konstytucyjny nie dopatrzył się okoliczności, które pozwoliłyby na ich zasądzenie.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.