SK 29/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
56/4/A/2015
POSTANOWIENIE
z dnia 21 kwietnia 2015 r.
Sygn. akt SK 29/14
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Małgorzata Pyziak-Szafnicka – przewodniczący
Stanisław Biernat – sprawozdawca
Mirosław Granat
Marek Kotlinowski
Teresa Liszcz,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 kwietnia 2015 r., wniosku pełnomocnika skarżącej spółki Nowy Szpital w Kostrzynie nad Odrą sp. z o.o. z siedzibą w Kostrzynie nad Odrą – radcy prawnego A.Ł., o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, według norm przepisanych,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
I
1. Radca prawny A.Ł., jako pełnomocnik skarżącej spółki Nowy Szpital w Kostrzynie nad Odrą sp. z o.o. z siedzibą w Kostrzynie nad Odrą, wniosła w skardze konstytucyjnej z 21 stycznia 2014 r. o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, według norm przepisanych.
2. Postanowieniem z 21 kwietnia 2015 r. Trybunał Konstytucyjny, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej, umorzył postępowanie w sprawie o sygn. SK 29/14 na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
1. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o TK „Koszty postępowania przed Trybunałem, z zastrzeżeniem ust. 2, ponosi Skarb Państwa”. Z ust. 2 zdanie pierwsze tego przepisu wynika, że Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK).
Zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK. To znaczy, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej. Określając okoliczności, które można zaliczyć do katalogu „uzasadnionego przypadku”, winno się brać pod uwagę z jednej strony, charakter postępowania w sprawie skargi konstytucyjnej, która jest nie tylko środkiem ochrony indywidualnych praw i wolności, lecz także środkiem ochrony Konstytucji, a z drugiej strony, casu ad casum konkretną sytuację skarżącego wnoszącego skargę. Ponadto podkreślić należy, że na skarżącym ciąży obowiązek wykazania, że mimo umorzenia postępowania, a więc nawet wtedy, gdy skarga nie mogła zostać skierowana do rozpoznania na rozprawie, istnieje uzasadniona podstawa do zwrotu kosztów.
2. Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocnika skarżącej, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem w niniejszej sprawie kosztów postępowania. Ponadto sama skarżąca a nie jej pełnomocnik nie wykazały zaistnienia szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem zwrotu kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 21 kwietnia 2015 r.
Sygn. akt SK 29/14
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Małgorzata Pyziak-Szafnicka – przewodniczący
Stanisław Biernat – sprawozdawca
Mirosław Granat
Marek Kotlinowski
Teresa Liszcz,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 kwietnia 2015 r., wniosku pełnomocnika skarżącej spółki Nowy Szpital w Kostrzynie nad Odrą sp. z o.o. z siedzibą w Kostrzynie nad Odrą – radcy prawnego A.Ł., o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, według norm przepisanych,
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
I
1. Radca prawny A.Ł., jako pełnomocnik skarżącej spółki Nowy Szpital w Kostrzynie nad Odrą sp. z o.o. z siedzibą w Kostrzynie nad Odrą, wniosła w skardze konstytucyjnej z 21 stycznia 2014 r. o zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, według norm przepisanych.
2. Postanowieniem z 21 kwietnia 2015 r. Trybunał Konstytucyjny, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej, umorzył postępowanie w sprawie o sygn. SK 29/14 na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
II
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
1. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o TK „Koszty postępowania przed Trybunałem, z zastrzeżeniem ust. 2, ponosi Skarb Państwa”. Z ust. 2 zdanie pierwsze tego przepisu wynika, że Trybunał Konstytucyjny orzeka zwrot kosztów postępowania przed Trybunałem wraz z wyrokiem uwzględniającym skargę konstytucyjną. W uzasadnionych przypadkach Trybunał może orzec zwrot kosztów postępowania również wówczas, gdy nie uwzględnił skargi konstytucyjnej (art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK).
Zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie drugie ustawy o TK ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o TK. To znaczy, że pojęcie „uzasadnionego przypadku” musi być interpretowane ściśle i nie może podlegać wykładni rozszerzającej. Określając okoliczności, które można zaliczyć do katalogu „uzasadnionego przypadku”, winno się brać pod uwagę z jednej strony, charakter postępowania w sprawie skargi konstytucyjnej, która jest nie tylko środkiem ochrony indywidualnych praw i wolności, lecz także środkiem ochrony Konstytucji, a z drugiej strony, casu ad casum konkretną sytuację skarżącego wnoszącego skargę. Ponadto podkreślić należy, że na skarżącym ciąży obowiązek wykazania, że mimo umorzenia postępowania, a więc nawet wtedy, gdy skarga nie mogła zostać skierowana do rozpoznania na rozprawie, istnieje uzasadniona podstawa do zwrotu kosztów.
2. Trybunał Konstytucyjny, rozpoznając wniosek pełnomocnika skarżącej, nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzi „uzasadniony przypadek”, który przemawiałby za przyznaniem w niniejszej sprawie kosztów postępowania. Ponadto sama skarżąca a nie jej pełnomocnik nie wykazały zaistnienia szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za przyznaniem zwrotu kosztów postępowania.
Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.