Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 września 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w I Wydziale Cywilnym w składzie następującym:

Przewodniczący SSA Zofia Kawińska-Szwed

Sędziowie SA Lucyna Świderska - Pilis

SA Piotr Wójtowicz (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Syndyka Masy Upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko J. P. i K. W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na zawarte w wydanym w sprawie I ACa 154/13 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 kwietnia 2013 r. rozstrzygnięcie o kosztach

postanawia:

1)  zmienić punkt 2) wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 kwietnia 2013 r., wydanego w sprawie o sygnaturze I ACa 154/13, w ten sposób, że zasądzić od powoda na rzecz pozwanych 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

2)  zasądzić od pozwanych na rzecz powoda solidarnie 30 (trzydzieści) złotych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda i zasądził od niego na rzecz pozwanych 5400,-zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego i kasacyjnego.

W zażaleniu na opisane wyżej postanowienie w przedmiocie kosztów powód wniósł o jego uchylenie w części przenoszącej 2700,-zł i zarzucił, że brak było podstaw do zasądzenia na rzecz pozwanych kosztów postępowania kasacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie odnieść musi skutek, zasadnie bowiem wskazuje skarżący, że zawierająca wniosek pozwanych o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania kasacyjnego odpowiedź na skargę kasacyjną została skutecznie ich pełnomocnikowi zwrócona, a kolejne, nazwane także odpowiedzią na skargę kasacyjną pismo złożone zostało przez pełnomocnika pozwanych już po upływie przewidzianego w art. 398 ⁷§1 k.p.c. dwutygodniowego terminu, w którym można było to uczynić, nie powinno zatem było wywołać skutków. W tym kontekście zawarte w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2012 r. orzeczenie nakazujące Sądowi Apelacyjnemu rozstrzygnięcie przy ponownym rozpoznaniu sprawy o kosztach postępowania kasacyjnego odnosić się mogło tylko do tych kosztów, poniesienie których w tym postępowaniu zostało wykazane, czyli do kosztów strony powodowej, których jednak – z uwagi na ostateczny wynik procesu –nie można było jej od przeciwnika przyznać.

Niezależnie od wywodów zażalenia zwrócić należy uwagę na to, że nawet prawidłowe złożenie przez pozwanych odpowiedzi na skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o zasądzenie od przeciwnika kosztów postępowania kasacyjnego nie dawało podstaw do uwzględnienia tego wniosku. Tezę taką wyprowadzić można z brzmienia §12 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, konkretnie zaś z unormowań zawartych w jego ustępach 1 i 4. O ile w myśl ustępu 1 wynagrodzenie w postępowaniu apelacyjnym należy się za prowadzenie sprawy, a więc za całokształt podejmowanych w tym postępowaniu czynności (nawet jeśli ograniczają się do sporządzenia odpowiedzi na apelację), o tyle w myśl ustępu 4 w postępowaniu kasacyjnym radcy prawnemu przysługuje wynagrodzenie jedynie za podjęte w nim konkretne czynności, to jest za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej (ewentualnie połączone z udziałem w rozprawie przed Sądem Najwyższym), za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej i za udział w rozprawie przed Sądem Najwyższym. Skoro zatem ustawodawca w §12 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu nie przewidział wynagrodzenia za samo sporządzenie odpowiedzi na skargę kasacyjną, czynność tę radca prawny wykonuje w ramach wynagrodzenia za prowadzenie całości sprawy, a ewentualne poniesione w związku z tym przez stronę dodatkowe wydatki nie należą do kosztów celowych w rozumieniu art. 98§1 k.p.c. i z tej przyczyny nie podlegają zwrotowi.

Wobec braku podstaw do przyznania pozwanym od powoda zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego podniesiony w zażaleniu zarzut obrazy art. 98 k.p.c. jest nie do odparcia. Zasadność tego zarzutu nie może jednak prowadzić do wnioskowanego przez skarżącego częściowego uchylenia postanowienia o kosztach, ale do zmiany tego postanowienia przez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kwoty właściwej, zgodnej z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, to jest 2700,-zł.

Z powyższych względów na podstawie art. 394 ²§2 k.p.c. w związku z art. 397§2 k.p.c. i w związku z art. 386§1 k.p.c., a także na podstawie art. 98 k.p.c. należało orzec jak w sentencji.

Zarządzenie:

1)  (...)

2)  (...)

3)  (...)

(...)