Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Powodowie K. P. i W. P. w pozwie wniesionym w dniu 4 września 2015 r. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś. wnieśli o uchylenie uchwały nr(...) zebrania właścicieli Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś., podjętej w dniu 23 lipca 2015 r. w sprawie przyjęcia Regulaminu (...) oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. Na uzasadnienie swojego stanowiska powodowie podnieśli zarówno zarzuty natury formalnej, jak i merytorycznej. Odnośnie pierwszych wskazali przede wszystkim, że zgodnie z okazaną im listą właścicieli głosujących w sprawie przyjęcia zaskarżonej uchwały, za przyjęciem głosowało tylko 5 właścicieli posiadających 49,13% udziałów. Zwrócili ponadto uwagę na wadliwość przy zbieraniu głosów, polegającą na tym, że w odniesieniu do lokali nr (...), które stanowią współwłasność dwóch osób, głos odebrano tylko od jednego ze współwłaścicieli. Na uzasadnienie zarzutów merytorycznych wskazali poszczególne paragrafy z zaskarżonej uchwały (§ 2, 5, 6, 8, 9, 16, 20) uzasadniając dlaczego ich zdaniem są one niezgodne z prawem. Dodatkowo na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015 r. powód wskazał, że kwestionuje także § 18.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powodów solidarnie kosztów procesów według norm przepisanych. Na uzasadnienie swojego stanowiska podała, że za uchwałą głosowała większość właścicieli, a na okazanej powodom liście głosujących nie było uwzględnionego głosu S. R., która listę z oddanym głosem przesłała pocztą z uwagi na zamieszkiwanie na stałe w S.. Organem zbierającym głosy był organ do tego upoważniony – zarząd wspólnoty. Strona pozwana odniosła się również do wszystkich merytorycznych zarzutów powodów wskazując na ich bezzasadność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego położonego w Ś. przy ul. (...) wraz z udziałem w wysokości (...) w nieruchomości wspólnej.

Dowód: odpis księgi wieczystej nr (...) – k. 8-12.

We Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś. wyodrębnionych jest 10 samodzielnych lokali mieszkalnych. Pozwana wspólnota powierzyła administrowanie budynkiem firmie (...) prowadzoną przez M. G..

W dniu 4 lutego 2013 r. pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...) w Ś. a administratorem, tj. (...) Zarząd i (...) z siedzibą w Ś. została zawarta umowa o administrowanie nieruchomością. Na jej podstawie Zarząd Wspólnoty powierzył, a Administrator przyjął administrowanie nieruchomością położoną w Ś. przy ul. (...), postanawiając jednocześnie że administrator nie sprawuje zarządu w rozumieniu ustawy o własności lokali.

Dowód: umowa o administrowanie nieruchomością z dnia 4.02.2013 r. – k. 58-59v.

Uchwałą datowaną na dzień 23 lipca 2015 r. Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w Ś. przyjęła uchwałę nr (...) w sprawie przyjęcia Regulaminu (...). Uchwała została podjęta w drodze indywidualnego zbierania głosów. Członek zarządu S. W. (1) chodził do członków Wspólnoty i zbierał indywidualnie głosy w sprawie przyjęcia regulaminu. Był również w mieszkaniu powodów i zostawił im projekt regulaminu celem oddania głosu, a powodowie następnego dnia oddali mu projekt ze sprzeciwem w sprawie podjęcia uchwały. Za przyjęciem uchwały głosowało 6 właścicieli posiadających 54,65% udziałów, przeciwko jeden właściciel (powodowie) posiadający 10,16% udziałów, nie głosowało 3 właścicieli posiadających 35,19% udziałów.

Dowód: uchwała nr (...) – k. 22, lista osób głosujących – k. 47, przesłuchania powoda K. P., przesłuchanie powódki W. P. – elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 21.12.2015 r., przesłuchanie S. W. (1) za stronę pozwaną - elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 21.12.2015 r.

W protokole z zebrania właścicieli Wspólnoty z dnia 4 marca 2015 r. zawarto wniosek o przygotowanie projektu (...) oraz informację, że projekt ten zostanie zatwierdzony na kolejnym zebraniu Wspólnoty Mieszkaniowej. Przed podjęciem uchwały w sprawie regulaminu na tablicy ogłoszeń w budynku wisiało przez trzy tygodnie ogłoszenie o możliwości zgłaszania uwag, zastrzeżeń, propozycji zmian do projektu regulaminu. Powód K. P. otrzymał zawiadomienie o indywidualnym trybie zbierania głosów w sprawie przyjęcia uchwały dotyczącej (...) – zwykłym pismem wrzuconym do skrzynki. Zapoznał się z projektem uchwały i projektem regulaminu i 14 maja 2015 r. wystosował do zarządu Wspólnoty pismo z uwagami dotyczącymi projektów.

Dowód: protokół z zebrania z dnia 4.03.2015 r. – k. 42- przesłuchanie S. W. (1) za stronę pozwaną - elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 21.12.2015 r., przesłuchania powoda K. P. – elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 21.12.2015 r.,

Regulamin (...) Wspólnoty Mieszkaniowej (...) zawiera następujące postanowienia, kwestionowane przez powodów:

§ 2. Niniejszy regulamin zostanie oddany do wiadomości mieszkańców poprzez możliwość wglądu u zarządcy lub zarządu wspólnoty (możliwy wydruk).

§ 5. Mieszkańcy, najemcy, dzierżawcy, goście przebywający na terenie nieruchomości Wspólnoty oraz wszelkie inne osoby, są zobowiązani dbać o budynek, jego otoczenie oraz chronić przed niszczeniem, dewastacją, kradzieżami.

§ 6. Właściciel, dzierżawca lub najemca lokalu zobowiązany jest zezwolić na wstęp do lokalu służbom remontowym, ilekroć jest to niezbędne do przeprowadzenia konserwacji lub usunięcia awarii.

§ 8. Mieszkańcy są obowiązani powiadamiać Administratora o planowanej przebudowie polegających na zmianach konstrukcyjnych budynku. Rozpoczęcie takiego remontu może odbywać się wyłącznie po uzyskaniu pisemnej zgody Administratora i spełnieniu warunków przez niego określonych.

§ 9. Mieszkańcy nie mogą umożliwiać wstępu na teren posesji osobom im nieznanym, w tym domokrążcom.

§ 16. Obowiązuje całkowity zakaz palenia m.in. tytoniu oraz spożywania alkoholu w częściach wspólnych budynku.

§ 18. Instalowanie na dachu, elewacji anten telewizyjnych i radiowych jest dozwolone. […]

§ 20. Zabrania się wykonywania przez mieszkańców nieruchomości, wszelkich zmian w elewacji zewnętrznej budynku, włączając zawieszanie na balkonach transparentów, szyldów, ogłoszeń itp. bez wcześniejszej konsultacji z Zarządem Wspólnoty bądź Administratorem.

Dowód: Regulamin (...) Wspólnoty Mieszkaniowej (...) – k. 13-15.

W dniu 29 lipca 2015 r. powodowie zwykłym listem otrzymali pismo datowane na dzień 24 lipca 2015 r. zawierające informację, że w drodze indywidualnego zbierania głosów współwłaściciele lokali przyjęli uchwałę nr (...) o przyjęciu „(...)”. Wskazano, że za uchwałą głosowało 6 właścicieli posiadających 54,65%.

Dowód: pismo z dnia 24.07.2015 r. – k. 21, przesłuchania powoda K. P., przesłuchanie powódki W. P. – elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 21.12.2015 r.

W dniu 26 sierpnia 2015 r. powód udał się do siedziby administratora Wspólnoty, gdzie okazano mu do wglądu listę właścicieli wyrażających zgodę na podjęcie uchwały w sprawie Regulaminu (...). Wynikało z niej, że za podjęciem uchwały głosowało 5 właścicieli posiadających 49,13% udziałów.

Dowód: przesłuchania powoda K. P., przesłuchanie powódki W. P. – elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 21.12.2015 r.

Właścicielka jednego z lokali w pozwanej Wspólnocie Mieszkaniowej S. R., mieszka na stałe w S.. Członek zarządu S. W. (1) wysłał jej mailem listę do głosowania pod uchwałą w sprawie przyjęcia regulaminu (...). S. R. listę tę wydrukowała i po podpisaniu wysłała do jednego z członków Wspólnoty Mieszkaniowej M. B.. Ten przekazał listę S. W. (1), a on – administratorowi budynku. S. R. podczas krótkiego pobytu w mieszkaniu w Ś. w sierpniu 2015 r. w rozmowie ze S. K. powiedziała mu, że osobiście podpisała listę do głosowania.

Właścicielka mieszkania przy ul. (...) E. K. o uchwale w sprawie regulaminu dowiedziała się dopiero po odebraniu informacji o podziale głosów w sprawie tej uchwały. Informacja ta została wysłana na adres przy ul. (...) w Ś. mimo że powódka mieszka obecnie we W., o czym powiadomiła zarząd Wspólnoty. Przed podjęciem uchwały E. K. nie została zapoznana z treścią projektu regulaminu (...), nikt ze Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) nie zwracał się do niej z prośbą o oddanie głosu w sprawie regulaminu. Powódka po powzięciu informacji o podjęciu uchwały nie podjęła żadnych kroków w celu jej zakwestionowania chociaż nie zgadzała się z jej treścią.

Dowód: zeznania świadka E. K. - elektroniczny protokół z rozprawy w dniu 21.12.2015 r.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j.: Dz. U. 2000 r. Nr 80 poz. 903 – dalej u.w.l.) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów (§1a).

Powodowie skarżąc uchwałę Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś. nr (...) r. nie wskazali wyraźnie na której z czterech przesłanek oparli powództwo, ale z jego treści można wywieźć, że mieli na uwadze przesłankę niezgodności uchwały z przepisami prawa oraz naruszenia ich interesów. Zachowali przy tym ustawowy termin do zaskarżenia uchwały. Żaden jednak z zarzutów podniesionych wobec zaskarżonej uchwały nie okazał się zasadny.

Niezgodność uchwały z prawem może wynikać nie tylko z treści uchwały, ale także z wad postępowania prowadzących do jej podjęcia, właściciel lokalu może więc podnosić zarówno zarzuty merytoryczne, skierowane przeciwko treści uchwały, jak i formalne. Zarzuty formalne mogą przy tym stanowić podstawę uchylenia uchwały tylko wówczas, gdy zarzucana wadliwość miała lub mogła mieć wpływ na treść uchwały. Na początku należy odnieść się do zarzutów formalnych, dotyczących prawidłowości podjęcia zaskarżonej uchwały.

Główny zarzut formalny powodów odnosił się do braku uzyskania większości głosów za przyjęciem zaskarżonej uchwały. Kwestia ta została jednak wyczerpująco wyjaśniona w odpowiedzi na pozew. Na okazanej powodom w dniu 26 sierpnia 2015 r. liście osób głosujących brak było podpisu S. R., która jednak głosowała za przyjęciem uchwały. Z uwagi na to, ze zamieszkuje ona na stałe w S. jeden z członków zarządu przesłał jej mailem listę do głosowania, którą ona wydrukowała, oddała głos za przyjęciem uchwały, a następnie wysłała listem podpisaną przez siebie listę. Nie było żadnych uzasadnionych podstaw, aby kwestionować iż to S. R. złożyła podpis na liście. Powód K. P. takiej podstawy zdaje się upatrywał w tym, że S. W. (1) podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015 r. zeznał, że nie jest pewien czy podpis na liście osób głosujących w przedmiocie przyjęcia uchwały został złożony w rzeczywistości przez S. R.. Ta niepewność wynika jednak tylko stąd, że jak sam zeznał, S. W. (1) nie jest grafologiem aby oceniać autentyczność czyjegoś podpisu, a ponadto nie widział wcześniej wzoru podpisu Pani S. R.. Powodowie nie przedstawili żadnych uzasadnionych okoliczności, na podstawie których można by nabrać wątpliwości co do autentyczności tego podpisu. Sama S. R. nie złożyła żadnego oświadczenia kwestionującego autentyczność złożonego podpisu. Jak wynika zaś z zeznań S. K. S. R. podczas krótkiego pobytu w mieszkaniu przy ul. (...) powiedziała mu osobiście że oddała głos za przyjęciem uchwały, a listę z oddanym głosem przesłała pocztą. Skoro S. R. nie kwestionuje, a wręcz wyraźnie potwierdza złożenie przez nią osobiście podpisu na liście w sprawie przyjęcia uchwały, to brak jest podstaw aby okoliczność tą podważać. Z tej przyczyny Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie S. R. w charakterze świadka na okoliczność oddania przez nią głosu, gdyż została już ona w sposób dostateczny wykazana.

Poza okolicznością samego oddania głosu przez S. R. powodowie kwestionowali również termin, w którym głos ten został oddany. Skoro w dniu 26 sierpnia 2015 r. w siedzibie administratora Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) okazana została im lista bez podpisu S. R., to zdaniem powodów uchwała nie mogła zostać podjęta w dniu 23 lipca 2015 r., gdyż wówczas nie została jeszcze osiągnięta większość. W toku sprawy nie udało się dokładnie wyjaśnić tej kwestii. Powodowie nie pamiętali kiedy został doręczony list z oddanym głosem S. R., nie byli również w stanie wyjaśnić powodów okazania im w siedzibie administratora listy bez przedmiotowego podpisu. Uchwała podjęta w trybie indywidualnego zbierania głosów zapada z chwilą oddania ostatniego głosu przesądzającego o uzyskaniu większości – w tym wypadku z chwilą oddania głosu właśnie przez S. R.. Ustalenie czy nastąpiło to 23 lipca 2015 r. czy rzeczywiście w późniejszym terminie (po 26 sierpnia 2015 r.) tak jak wskazali powodowie, nie ma jednak znaczenia dla ważności zaskarżonej uchwały. Jak wyżej wskazano, nie ma bowiem wątpliwości że S. R. oddała głos za przyjęciem uchwały, została więc ostatecznie przyjęta większością wynoszącą 54,65%. Termin przyjęcia uchwały mógłby mieć znaczenie dla zachowania terminu do jej zaskarżenia, jednak w przedmiotowej sprawie nie było kwestionowane, że powodowie zachowali 6-tygodniowy termin do zaskarżenia uchwały określony w art. 25 ust. 1 u.w.l. Podkreślić więc należy, że ewentualne podjęcie uchwały w terminie późniejszym niż w niej wskazany, tj. po 23 lipca 2015 r. nie ma znaczenia dla jej ważności i skuteczności.

Zdaniem powodów przy podjęciu uchwały zastosowano niedozwolony tryb zbierania głosów poprzez to, że nie dopuszczono do konsultacji i głosowania wszystkich członków wspólnoty. Rzeczywiście nieprawidłowe było działanie strony pozwanej, która o projekcie regulaminu nie powiadomiła jednej z członków Wspólnoty, E. K., i nie umożliwiła jej oddania głosu w sprawie uchwały. Wszyscy właściciele lokali we Wspólnocie powinni mieć możliwość wykonania przysługującego im na podstawie ustawy o własności lokali prawa głosu. Jednak uchybienie to nie może mieć żadnego wpływu na ważność uchwały skoro za jej uchwaleniem opowiedziała się większość głosujących - 54,65%. Nawet gdyby E. K. zagłosowała przeciwko przyjęciu uchwały w sprawie regulaminu, z którym się nie zgadza, większość i tak zostałaby osiągnięta, a uchwała przyjęta.

Zmiana trybu przyjęcia uchwały – z głosowania w trakcie zebrania Wspólnoty Mieszkaniowej na indywidualne zbieranie głosów, również nie miała wpływu na ważność ani treść uchwały. Powodowie o zmianie trybu zostali powiadomieni listownie, czego nie kwestionują. Na tablicy ogłoszeń w budynku przez trzy tygodnie wisiała również informacja o możliwości zgłaszania uwag, zastrzeżeń do projektu uchwały. Z tej możliwości powodowie również skorzystali składając do zarządcy pismo z uwagami dotyczącymi projektu uchwały. Zmiana trybu przyjęcia uchwały nie wpłynęła więc negatywnie na możliwość wypowiedzenia się przez powodów co do treści przyszłego regulaminu (...).

Powodowie na rozprawie w dniu 21 grudnia 2015 r. podnosili, że podpisy pod uchwałą nie były zbierane przez członków zarządu, a list z podpisem oddanym za przyjęciem uchwały przez S. R. nie został odebrany przez członka zarządu. Zarzut ten zdaje się wskazywać na możliwe naruszenie przepisu art. 23 ust. 1 u.w.l., zgodnie z którym uchwały właścicieli lokali są podejmowane bądź na zebraniu, bądź w drodze indywidualnego zbierania głosów przez zarząd. Zgodnie z tym przepisem uprawnienie do zbierania głosów pod uchwałą zarezerwowane jest wyłącznie dla zarządu – organu wspólnoty mieszkaniowej. Jeśli nawet było tak, że podpisy pod uchwałą zbierały inne osoby niż wchodzące w skład zarządu wspólnoty (co jest kwestionowane przez stronę pozwaną, twierdzącą że podpisy zbierał członek zarządu S. W. (2)), uchybienie temu przepisowi nie miało jednak wpływu na treść uchwały. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w judykaturze (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2004 r., IV CK 543/03) podjęcie przez wspólnotę mieszkaniową uchwały w trybie indywidualnego zbierania głosów, dokonanego przez osoby nieuprawnione, może stanowić podstawę jej uchylenia przez sąd, jeżeli uchybienie to miało lub mogło mieć wpływ na jej treść (art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali). Takiego związku powodowie nie wykazali. W tym samym wyroku Sąd Najwyższy wskazał ponadto, że niedopełnienie ustawowego obowiązku powiadomienia każdego właściciela o treści uchwały podjętej w tym trybie (art. 23 ust. 3 ustawy) nie ma wpływu na jej skuteczność. Niepowiadomienie powoduje jedynie, że dla właściciela, który go nie uzyskał, nie rozpoczyna się bieg terminu do zaskarżenia uchwały. Nie ma tym bardziej znaczenia zarzut powodów, że informację o podjęciu uchwały otrzymali zwykłym listem, nie zaś listem poleconym. Nie ma bowiem żadnych wątpliwości, że o podjęciu uchwały zostali skutecznie powiadomieni, nie doszło wiec do naruszenia przepisu art. 23 ust. 3 u.w.l.

Nie stanowiło naruszenia trybu podejmowania uchwały to, że w odniesieniu do lokali nr (...), które stanowią współwłasność dwóch osób, głos odebrano tylko od jednego ze współwłaścicieli. Współwłaścicielom jednego lokalu przysługuje tylko jeden głos. Każdy ze współwłaścicieli jest przy tym obowiązany do współdziałania w zarządzie rzeczą wspólną (art. 200 kc). Dopóki pozostali współwłaściciele poszczególnych lokali nie sprzeciwili się wykonaniu prawa głosu przez jednego ze współwłaścicieli, należy domniemywać że dana osoba podpisująca się pod uchwałą przejawiła wolę wszystkich współwłaścicieli danego lokalu.

Niezasadne są również merytoryczne zarzuty przeciwko uchwale w sprawie przyjęcia regulaminu (...). Paragraf 2. regulaminu nie powoduje jego utajnienia skoro istnieje możliwość wglądu do jego treści oraz otrzymania wydruku u zarządcy lub administratora budynku. Postanowienie § 5 nie wprowadza na nikogo żadnych ograniczeń czy obowiązków nie przewidzianych przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa. Każda osoba ma obowiązek poszanowania cudzej własności, nie niszczenia cudzego mienia, a wynika to chociażby z art. 140 kc, natomiast działanie sprzeczne z tym nakazem sankcjonowane jest przepisami prawa karnego (art. 288 § 2 kk). Postanowienie § 6 dotyczące obowiązku zezwolenia na wstęp do lokalu służbom remontowym w sytuacjach niezbędnych do przeprowadzenia konserwacji lub usunięcia awarii jest prostym powtórzeniem regulacji z art. 13 ust. 2 ustawy o własności lokali i nie nakłada na właścicieli lokali żadnych nowych obowiązków. Nie jest niezgodny z prawem, ani nie narusza interesów powodów § 8 ustanawiający obowiązek powiadomienia Administratora o planowanej przebudowie noszącej cechy zmian konstrukcyjnych budynku oraz przewidujący konieczność uzyskania pisemnej zgody Administratora przed rozpoczęciem przebudowy. To, zdaje się, ten przepis spośród wszystkich zaskarżonych, w ocenie powodów najbardziej ingeruje w ich prawo własności. W ocenie Sądu, i jak wynika z wyjaśnień strony pozwanej, przepis ten został ustanowiony we wspólnym interesie wszystkich właścicieli danej nieruchomości. Zauważyć należy, że jego hipoteza obejmuje jedynie takie prace remontowe, które polegają na zmianach konstrukcyjnych budynku, a więc skutki takich prac nie ograniczają się jedynie do danego lokalu, ale mogą dotknąć inne lokalu w budynku. Wszystkie inne prace remontowe nie wymagają więc uzyskania na nie zgody. Jednocześnie w postanowieniu tym nie została przewidziana żadna sankcja w przypadku nie uzyskania wcześniejszej zgody od Administratora. Brak zgody nie jest więc równoznaczny z uniemożliwieniem przeprowadzenia planowanych prac budowlanych. Jak wskazała strona pozwana skarżone postanowienie ma na celu jedynie ocenę oraz ewentualnie wskazanie trybu postępowania przy planowanych przez poszczególnych właścicieli inwestycjach. Kolejne postanowienie - § 9 zostało błędnie zinterpretowane przez powodów. Nie zakazuje ono ograniczania wstępu do budynku domokrążcom – wręcz odwrotnie – stanowi, że mieszkańcy nie mogą umożliwiać wstępu osobom im nieznanym. Paragraf § 16 powodowie kwestionują z tego powodu, że zakaz palenia oraz spożywania alkoholu został ograniczony tylko do części wspólnych budynku, podczas gdy powodowie chcieliby aby zakaz obejmował również wspólny teren na zewnątrz nieruchomości. Przede wszystkim wskazać należy, że zakaz ten w żaden sposób nie uchyla zakazu spożywania alkoholu o jakim mowa w ustawie o przeciwdziałaniu alkoholizmowi, jak wskazują powodowie w pozwie. Przepisy regulaminu nie mają mocy uchylania reguł wynikających z norm powszechnie obowiązujących. Co się zaś tyczy terenu otwartego wspólnej nieruchomości – to sami właściciele lokali (większość) decydują o tym, na jakie godzą się ograniczenia. Jeśli zdaniem większości wystarczający jest zakaz palenia, spożywania alkoholu ograniczony do części wspólnych budynku, to nie jest rzeczą Sądu ingerowanie w tą decyzję. W razie zaś zakłócania porządku publicznego czy powodowania nadmiernego hałasu przez osoby spożywające alkohol na terenie wspólnej nieruchomości, ich zachowanie może być ewentualnie zakwalifikowane jako wykroczenie i w razie potrzeby może zostać podjęta interwencja właściwych służb porządkowych. Podobnie ocenić należy § 18 zgodnie z którym instalowanie na dachu, elewacji anten telewizyjnych i radiowych jest dozwolone. Postanowienie to stanowi wyraz woli większości mieszkańców, a ingerencja Sądu jest niewskazana, zwłaszcza w sytuacji gdy ustanowienie zakazu mogłoby doprowadzić do uniemożliwienia mieszkańcom odbioru programów radiowych i telewizyjnych. Ostatnie ze skarżonych postanowień - § 20, zabraniające wykonywania zmian w elewacji zewnętrznej budynku bez wcześniejszej konsultacji z zarządem wspólnoty, również oceniać należy jako dozwolony kompromis, będący wyrazem woli większości, pomiędzy ogólnym interesem Wspólnoty a interesami poszczególnych właścicieli. Reasumując, żadne z zaskarżonych przez powodów postanowień regulaminu, nie jest niezgodne z przepisami prawa ani nie narusza uzasadnionych interesów skarżących.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc stosując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy. Powodowie jako strona przegrywająca sprawę powinna zwrócić stronie pozwanej poniesione przez nią koszty zastępstwa procesowego. Sąd miał na uwadze, iż w sprawach dotyczących uchylenia uchwały wspólnoty wynagrodzenie pełnomocnika procesowego strony – adwokata podobnie jak radcy prawnego, należy ustalać na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (postanowienie SN z dnia 12 maja 2011 roku III CZP 9/11). Dlatego Sąd zasądził od powodów na rzecz strony pozwanej kwotę 197 zł, na którą składa się wynagrodzenie pełnomocnika – 180 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.