Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: Sędzia S.R. Agata Kłosińska

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Novottny

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G.

przeciwko M. S.

o zapłatę kwoty 18.947,05 zł

1.  zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powoda B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. kwotę 15.647,05 zł (piętnaście tysięcy sześćset czterdzieści siedem złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami:

a.  od kwoty 18.647,05 zł (osiemnaście tysięcy sześćset czterdzieści siedem złotych pięć gorszy) za okres od dnia 17 lutego 2015 roku do dnia 17 marca 2015 roku,

b.  od kwoty 18.347,05 zł (osiemnaście tysięcy trzysta czterdzieści siedem złotych pięć groszy) za okres od dnia 18 marca 2015 roku do dnia
17 kwietnia 2015 roku,

c.  od kwoty 18.047,05 zł (osiemnaście tysięcy czterdzieści siedem złotych pięć gorszy) za okres od dnia 18 kwietnia 2015 roku do dnia 18 maja 2015 roku,

d.  od kwoty 17.747,05 zł (siedemnaście tysięcy siedemset czterdzieści siedem złotych pięć groszy) za okres od dnia 19 maja 2015 roku do dnia
16 czerwca 2015 roku,

e.  od kwoty 17.447,05 zł (siedemnaście tysięcy czterysta czterdzieści siedem złotych pięć gorszy) za okres od dnia 17 czerwca 2015 roku do dnia
21 lipca 2015 roku,

f.  od kwoty 17.147,05 zł (siedemnaście tysięcy sto czterdzieści siedem złotych pięć groszy) za okres od dnia 22 lipca 2015 roku do dnia 11 kwietnia 2015 roku,

g.  od kwoty 16.847,05 zł (szesnaście tysięcy osiemset czterdzieści siedem złotych pięć gorszy) za okres od dnia 12 sierpnia 2015 roku do dnia
19 września 2015 roku,

h.  od kwoty 15.547,05 zł (piętnaście tysięcy pięćset czterdzieści siedem złotych pięć gorszy) za okres od dnia 17 września 2015 roku do dnia
19 października 2015 roku,

i.  od kwoty 15.247,05 zł (piętnaście tysięcy dwieście czterdzieści siedem złotych pięć groszy) za okres od dnia 20 października 2015 roku do dnia
13 listopada 2015 roku,

j.  od kwoty 14.947,05 zł (czternaście tysięcy dziewięćset czterdzieści siedem złotych pięć groszy) za okres od dnia 14 listopada 2015 roku do dnia
16 grudnia 2015 roku,

k.  od kwoty 14.647,05 zł (czternaście tysięcy sześćset czterdzieści siedem złotych pięć gorszy) za okres od dnia 17 grudnia 2015 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku;

2.  umarza postępowanie w zakresie kwoty 3.300 zł (trzy tysiące trzysta złotych);

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powoda B.
I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. kwotę 3.365 zł (trzy tysiące trzysta sześćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 549/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 lutego 2015 r. powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wystąpił przeciwko M. S.
o zapłatę kwoty 18.947,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 18.124,37 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wskazał, iż zgodnie z zapisem z wyciągu ksiąg rachunkowych na dzień 4 lutego 2015 r. stronie powodowej przysługuje względem pozwanej roszczenie o zapłatę kwoty 18.947,05 zł, na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 17 stycznia 2014 r. Przedmiotowa wierzytelności, która przysługiwała pierwotnie poprzednikowi prawnemu powoda, wynika z zawartej z powódką w dniu 22 grudnia 2005 r. umowy o kartę kredytową. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się: kwota 10.300,68 zł należności głównej, kwota 7.711,70 zł tytułem odsetek oraz kwota 934,67 zł kosztów.

(pozew, k. 3)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 23 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Elblągu, X Wydział Gospodarczy nakazał pozwanej zapłaciła na rzecz powoda kwotę 18,947,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 18.124,37 zł od dnia 17 lutego 2015 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2.654 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od doręczenie nakazu bądź wniosła w tym terminie sprzeciw.

(nakaz zapłaty, k. 12)

Nakaz zapłaty został doręczony pozwanej w dniu 9 marca 2015 r.

(potwierdzenie odbioru, k. 15)

Sprzeciwem od nakazu zapłaty z dnia 20 marca 2015 r., uzupełnionym w dniu 5 maja 2015 r., pozwana M. S. zaskarżyła ww. nakaz w całości oraz wniosła o przekazanie sprawy tut. Sądowi jako właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania strony pozwanej.

W uzasadnieniu pozwana podniosła zarzut „przedwczesnego skierowania długu do nakazu zapłaty i związanym z nim dodatkowych kosztów”, gdyż zgodnie z poczynionymi z powodem ustaleniami telefonicznymi spłacała regularnie zadłużenie na długo wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie – tj. począwszy od lipca 2014 roku

(sprzeciw, k. 16 w zw. z k. 22-25)

Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy w Elblągu, I Wydział Cywilny stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi-Widzewa w Łodzi jako właściwemu do rozpoznania sprawy.

(postanowienie, k. 30)

W piśmie procesowym z dnia z dnia 19 sierpnia 2015 r. pełnomocnik powoda ograniczył powództwo z uwagi na dokonanie przez pozwaną po dacie wniesienia pozwu siedmiu wpłat w łącznej wysokości 2.100,00 zł, tym samym wnosząc o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 16.847,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi:

a)  od kwoty 18.124,37 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia 16.02.2015 r.

b)  od kwoty 17.824,37 zł od dnia 17.02.2015 r. do dnia 17.03.2015 r.

c)  od kwoty 17.524,37 zł od dnia 18.03.2015 r. do dnia 17.04.2015 r.

d)  od kwoty 17.224,37 zł od dnia 18.04.2015 r. do dnia 18.05.2015 r.

e)  od kwoty 16.924,37 zł od dnia 19.05.2015 r. do dnia 16.06.2015 r.

f)  od kwoty 16.624,37 zł od dnia 17.06.2015 r. do dnia 21.07.2015 r.

g)  od kwoty 16.324,37 zł od dnia 22.07.2015 r. do dnia 11.08.2015 r.

h)  od kwoty 16.024,37 zł od dnia 12.08.2015 r. do dnia zapłaty

Wniósł również o zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz o rozpoznanie sprawo pod nieobecności powoda.

(pismo procesowe z dnia 19.08.2015 r., k. 49-51)

W piśmie z dnia 24 sierpnia 2015 r. powódka wskazała, iż dokonała na rzecz powoda łącznych wpłat w wysokości 3.900,00 zł na dowód czego załączyła potwierdzenia dokonania 13 wpłat w wysokości 300 zł każda w okresie od sierpnia 2014 roku do sierpnia 2015 roku. Jednocześnie zaznaczyła, że nie może załączyć potwierdzenia wpłaty z lipca 2014 r. co powiększyłoby wskazaną sumę o 200 zł, gdyż nie można go wygenerować z systemu z powodu upływu roku od jego daty.

(pismo procesowe z dnia 24.08.2015 r. wraz z załącznikami, k. 41 -48)

Pismem z dnia 28 września 2015 r. powódka zakwestionował powództwo co do wysokości i wniosła o zobowiązanie pełnomocnika powoda do przedstawienia kompletnej umowy o kartę kredytową oraz zwrócenie się do banku o przesłanie dokumentów, z których wynika wysokość otrzymanego kredytu oraz zestawienie dokonanych przez nią wpłat na okoliczność ustalenia wysokości zadłużenia. Nadto, załączyła kolejne potwierdzenie wpłaty na kwotę 300 zł i wskazała, że dokonała na rzecz powoda wpłat w łącznej wysokości 4.400,00 zł.

(pismo procesowe z dnia 28.09.2015 r. wraz z załącznikiem, k. 93-94)

W piśmie z dnia 23 grudnia 2015 r. pełnomocnik powoda wskazał, że przed dniem wniesienia pozwu powódka dokonała na rzecz jego mocodawcy jednej wpłaty na kwotę 300,00 zł, a następnie dokonała dziesięciu wpłat na łączną kwotę 3.000,00 zł. W związku z tym, pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. cofnięto powództwo w zakresie wpłat dokonanych do tego dnia, tj. w zakresie kwoty 2.100,00 zł, a niniejszym pismem cofa pozew również w zakresie czterech wpłat dokonanych po tej dacie, tj. kwoty 1.200,00 zł. Mając to na uwadze, pełnomocnik powoda cofną powództwo wniesione w dniu 17 lutego 2015 r. w zakresie kwoty 3.300,00 zł i wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 15.647,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi:

a)  od kwoty 18.647,05 zł od dnia wniesienia pozwu tj. 17 lutego 2015 r. do dnia 17.03.2015 r.

b)  od kwoty 18.347,05 zł za okres od dnia 18.03.2015 r. do dnia 17.04.2015 r.

c)  od kwoty 18.047,05 zł za okres od dnia 18.04.2015 r. do dnia 18.05.2015 r.

d)  od kwoty 17.747,05 zł za okres od dnia 19.05.2015 r. do dnia 16.06.2015 r.

e)  od kwoty 17.447,05 zł za okres od dnia 17.06.2015 r. do dnia 21.07.2015 r.

f)  od kwoty 17.147,05 zł za okres od dnia 22.07.2015 r. do dnia 11.08.2015 r.

g)  od kwoty 16.847,05 zł za okres od dnia 12.08.2015 r. do dnia 16.09.2015 r.

h)  od kwoty 15.647,05 zł za okres od dnia 17.09.2015 r. do dnia 19.10.2015 r.

i)  od kwoty 16.247,05 zł za okres od dnia 20.10.2015 r. do dnia 13.11.2015 r.

j)  od kwoty 15.947,05 zł za okres od dnia 14.11.2015 r. do dnia 16.12.2015 r.

k)  od kwoty 15.647,05 zł za okres od dnia 17.12.2015 r. do dnia zapłaty

oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, na które składają się koszty sądowe, koszty zastępstwa procesowego i kwota 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, a także - o rozpoznania sprawy pod nieobecność powoda. Wyjaśnił, iż na dochodzoną pozwem kwotę 934,67 zł (ujętej w pozwie jako „koszty”) składają się należność w kwocie 822,68 zł z tytułu kosztów wynikających z prowadzonego przez poprzedniego wierzyciela postępowania sądowego i egzekucyjnego, w tym koszty procesu przyznane postanowieniem o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (dalej: (...)) klauzuli wykonalności z dnia 20 lutego 2013 r., koszty zastępstwa procesowego oraz koszty postępowania przyznane postanowieniem o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 27 czerwca 2013 r., oraz należność w kwocie 111,99 zł tytułem kosztów naliczonych przez bank w związku z podjętymi działania windykacyjnymi.

(pismo procesowe z dnia 23.12.2015 r., k. 96-98)

W dalszym toku postępowania strony nie zmieniły zajętych w sprawie stanowisk.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 grudnia 2005 r. pozwana M. S. zawarła z Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (dalej: Bank (...) S.A.) umowę o kartę kredytową C..

(dowód: wniosek o wydanie Karty Kredytowej C. k. 72-71, bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) wystawiony na podstawie umowy o użytkowanie karty kredytowej C. z dnia 16.12. (...)., k. 75-76)

Z uwagi na brak terminowego regulowania spłat zobowiązania przez pozwaną, Bank (...) S.A. wypowiedział pozwanej zawartą z nią umowę
i wezwała do zapłaty należności.

W dniu 28 stycznia 2013 r. Bank (...) S.A. wystawił przeciwko M. S. bankowy tytuł egzekucyjny numer nr (...).

(bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) wystawiony
na podstawie umowy o użytkowanie karty kredytowej C. z dnia 16.12. (...)., k. 75-76)

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2013 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi w sprawie o sygnaturze akt II 1 Co 1383/13 nadał klauzulę wykonalności ww. bankowemu tytułowi egzekucyjnemu.

(postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności, k. 78)

Bank (...) w W. wszczął na jego podstawie postępowanie egzekucyjne, które nie doprowadziło do spłaty zadłużenia. Postępowanie egzekucyjne prowadzone przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi – T. G. pod sygn. akt Km 389/13 zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

(wniosek o wszczęcie egzekucji, k. 80-81, postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, k. 82-83)

W dniu 19 grudnia 2013 r. Bank (...) S.A. zawarł z powodem umowę sprzedaży wierzytelności, wśród których znalazła się także wierzytelność wobec pozwanej w wysokości 19.069,12 zł.

Na ww. kwotę składała się należność główna (kapitał) w wysokości 12.365,85 zł, odsetki - 5.768,60 zł, opłaty w wysokości 111,99 zł oraz koszty - 822,68 zł.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności k. 52-63, aneks nr (...) do umowy sprzedaży z dnia 19 grudnia 2013 r. k. 64-69, wykaz sprzedanych wierzytelności
k. 70-71)

M. S. została zawiadomiona o przelewie wierzytelności wynikającej z umowy o kartę kredytową numer (...).

(bezsporne, także zawiadomienie, k. 86)

Po nabyciu wierzytelności powód prowadził działania zmierzającego
do dobrowolnego spełnienia przez pozwaną świadczenia.

(pismo z dnia 21.02.2014 r., k. 84, informacja o przetwarzaniu danych, k. 85)

Kontaktując się z powodem M. S. deklarowała spłatę zadłużenia.

(okoliczność przyznana przez pozwaną, sprzeciw, k. 24)

W okresie od sierpnia 2014 roku do stycznia 2015 roku powódka dokonała na rzecz powoda sześciu wpłat w wysokości po 300 zł każda – łącznie 1.200 zł

(potwierdzenia przelewów, k. 45v-48)

Na dzień 4 lutego 2015 roku zadłużenie pozwanej wobec B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. wynosiło 19.947,05 zł, w tym kwota kapitału – 10.300,68 zł, odsetki w wysokości 7.711,70 zł i koszty w wysokości 934,67 zł.

(wyciąg z ksiąg rachunkowych na dzień 4.02.2015 roku, k. 4)

Przed wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie – tj. w dniu 16 lutego 2015 roku powódka uiściła na rzecz powoda kwotę 300 zł, a następnie w toku postępowania w okresie od marca do grudnia 2015 roku dokonała kolejnych 10 wpłat po 300 zł każda.

(okoliczność bezsporna, także potwierdzenie przelewu, k. 42 - 45, pisma pełnomocnika powoda, k. 49 i 96-96v)

Sąd uznał za wiarygodny zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy niniejszej i oparł się na nim dokonując ustaleń faktycznych.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w przeważającej części, albowiem powód udowodnił, że przysługuje mu wobec pozwanej wymagalna wierzytelność w wysokości sprecyzowanej w piśmie przygotowawczym z dnia 23 grudnia 2015 roku.

Powód wywodzi swe roszczenie z umowy cesji wierzytelności, na podstawie której nabył od Banku (...) S.A. wierzytelność wynikającą z umowy o użytkowanie karty kredytowej z dnia 16 grudnia 2005 roku.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego, obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.
Z przepisów tych, będących odzwierciedleniem zasady kontradyktoryjności procesu cywilnego wynika, iż to strony są gospodarzami procesu i jedynie od ich aktywności zależy jego wynik. Zarówno istnienie zobowiązania, jak i jego wysokość, muszą zostać w procesie udowodnione, a ciężar dowodu w myśl art. 6 k.c. leży po stronie powodowej.

Większość okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie było bezspornych. Pozwana w szczególności nie kwestionowała zawarcia z Bankiem (...) S.A.
z siedzibą w W. umowy o użytkowanie karty kredytowej oraz zawarcia pomiędzy powodem a Bankiem (...) S.A. w W. umowy cesji wierzytelności, a ich ważność i skuteczność nie budziła wątpliwości Sądu. Pozwana nie kwestionowała również wysokości nabytej przez powoda wierzytelności, a zatem należało uznać, że okoliczność ta nie wymagała dowodu (art. 230 w zw. z art. 229 k.p.c.). Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa podniosła jedynie zarzut, iż pozew jest przedwczesny bowiem na długo przed jego zainicjowaniem dokonywała regularnych spłat zadłużenia.

W ocenie Sądu spóźniony był zarzut pozwanej w zakresie kwestionowania wysokości dochodzonego roszczenia - zgłoszony dopiero w piśmie procesowym z dnia 28 grudnia 2015 roku. To już na etapie postępowania upominawczego zgodnie z art. 503 § 1 k.p.c. pozwana wnosząc sprzeciw winna przedstawić wszelkie zarzuty pod rygorem ich utraty oraz podać wszelkie okoliczności faktyczne i dowody. W sprzeciwie natomiast pozwana wskazując, iż od lipca 2014 roku dokonuje regularnych wpłat na rzecz strony powodowej, przyznała de facto, istnienie spornej wierzytelności, jak również skuteczność dokonanej cesj.

Warto jednakże wskazać, iż tylko wysokość zadłużenia pozwanej, niekwestionowana przez nią w początkowym okresie postępowania (a nie sam fakt jej istnienia oraz skuteczność przelewu wierzytelności) została ustalona w oparciu o wyciąg
z ksiąg rachunkowych z dnia 4 lutego 2015 roku.

Zgodnie z przepisem art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 157 j.t.) w obowiązującym brzmieniu, księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Obecne brzmienie powołanego przepisu jest wynikiem obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 roku w sprawie P 1/10 (LEX nr 852310), w którym Trybunał Konstytucyjny uznał art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych, w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz.U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) oraz za zgodny z art. 20 Konstytucji. W związku z powyższym aktualnie wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego należy traktować wyłącznie w kategoriach dokumentu prywatnego (art. 245 k.p.c.), a to oznacza z kolei, że nie stanowi on dowodu zawartych w nim informacji, a jedynie wyjaśnienie stanowiące poparcie stanowiska strony, która je przedłożyła. Dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają, więc sam fakt zdarzenia
w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią one jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia nabytej wierzytelności. Okoliczności te powinien wykazać fundusz odpowiednimi dowodowymi, zgodnie z ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 k.c. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2013 roku, V CSK 329/12, LEX nr 1375500). Niezależnie jednak od charakteru przedstawionych dokumentów, zdaniem Sądu dopuszczalne jest poczynienie ustaleń na ich podstawie odnośnie wysokości należności przysługującej nabywcy wierzytelności. Dokument prywatny stanowi pełnoprawny środek dowodowy, który sąd orzekający może uznać za podstawę swoich ustaleń faktycznych, a następnie wyrokowania; moc dowodowa dokumentu prywatnego jest jednak słabsza aniżeli moc dowodowa dokumentu urzędowego, ponieważ dokumenty prywatne nie korzystają z domniemania, że ich treść jest zgodna ze stanem rzeczywistym. Nie przeszkadza to jednak w tym, aby sąd orzekający w ramach swobodnej oceny dowodów (art. 233 k.p.c.) uznał treść dokumentu prywatnego za zgodną z rzeczywistym stanem rzeczy, w szczególności gdy treść rzeczonego dokumentu znajduje potwierdzenie w innych dokumentach złożonych do akt sprawy. Całokształt okoliczności faktycznych w sprawie potwierdza bowiem, iż treść przedstawionych przez powoda dokumentów prywatnych jest zgodna z rzeczywistością.

Ponadto powód uwzględnił wszystkie 11 wpłat powódki po dacie wystawienia wyciągu z ksiąg rachunkowych w łącznej wysokości 3.300 zł i w tej części cofnął powództwo. Wpłaty powódki w okresie od sierpnia 2014 roku do stycznia 2015 roku nie zostały uwzględnione bowiem wyciąg z ksiąg bankowych stanowiący podstawę określenia wysokości dochodzonego roszczenia został wystawiony z datą 4 lutego 2015 roku.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

Sąd oddalił powództwo tylko w zakresie żądania części odsetek. Sąd zasądził odsetki w pkt. 1 a-1g wyroku zgodnie z żądanie powoda określonym w piśmie z dnia 23 grudnia 2015 roku, a następnie uwzględniając wpłaty pozwanej poczynając od września 2015 roku pomniejszał należność główną od kwoty 15.547,05 zł (pkt. 1 h ww. pisma)
o cztery wpłaty po 300 zł zasądzając odsetki w okresach wskazanych przez stronę powodową.

Zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c., aż do rozpoczęcia rozprawy pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego, a jeżeli z cofnięciem pozwu połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku, przy czym z mocy art. 203 § 4 k.p.c. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że czynność ta jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku uiszczenia ich przez pozwanego.

W niniejszej sprawie pismami z dnia 19 sierpnia 2015 r. oraz 23 grudnia 2015 r. powód cofną powództwo co do kwoty 2.100,00 zł oraz 1.200,00 zł. Cofnięcie pozwu w rozpoznawanej sprawie nastąpiło bez zrzeczenia się roszczenia, ale jeszcze przed rozprawą, wobec czego zgoda pozwanej nie była potrzebna, zaś Sąd nie stwierdził wystąpienia negatywnych przesłanek z art. 203 § 4 k.p.c. W związku z tym, Sąd uznał cofnięcie pozwu co do kwoty 3.300,00 zł za dopuszczalne i na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. zw. z art. 353 § 2 k.p.c., umorzył postępowanie w sprawie w tym zakresie w pkt. 2 wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 2 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwana przegrał postępowanie niemalże w całości wobec faktu, iż powód ustąpił w swoim żądaniu tylko w zakresie części odsetek (również w zakresie umorzonej części postępowania z uwagi na fakt, iż cofnięcie powództwa w tej części wynikało z zapłaty dokonanej w toku procesu, potwierdzającej zasadność roszczenia). Winna więc zwrócić poniesione przez stronę powodową koszty procesu na które złożyły się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 948,00 zł, koszty zastępstwa procesowego ustalone na podstawie § 6 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.) w wysokości 2.400,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, co daje łączenie kwotę 3.365,00 zł.