Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Nowej Soli, IV Wydział Pracy w składzie:

Przewodniczący: Wiceprezes Andrzej Bogucki

Ławnicy: Justyna Stankiewicz, Henryk Adamów

Protokolant: stażysta Monika Mokosińska

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015r. w Nowej Soli

rozpoznał sprawę z powództwa J. J.

przeciwko Spółce (...) Sp. z o. o.

o odszkodowanie i inne

I. Zasądza od pozwanej Spółki (...) Sp. z o. o. z siedzibą we W. na rzecz powoda J. J.:

1. tytułem odszkodowania z art. 56 § 1 k. p. kwotę 23.820,00 zł (dwadzieścia trzy tysiące, osiemset dwadzieścia złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 22.04.2015r. do dnia zapłaty.

2. tytułem odprawy kwotę 23.820,00 zł (dwadzieścia trzy tysiące, osiemset dwadzieścia złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 06.02.2015r. do dnia zapłaty.

3. tytułem zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych kwotę 45,58zł z ustawowymi odsetkami od dnia 01.03.2015r. do dnia zapłaty, a nadto kwotę 1860,00zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

II. Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 7.940,00 zł.

III. Nakazuje ściągnąć od pozwanej Spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Nowej Soli tytułem opłaty sądowej kwotę 2.385,00zł.

Sygn. akt IV P 116/15

UZASADNIENIE

Powód J. J. domagał się w pozwie zasądzenia od pozwanej Spółki (...) sp. z o.o. kwoty 23.820,00 zł z tytułu odszkodowania w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, kwoty 23.820,00 zł z tytułu odprawy w związku z odwołaniem ze stanowiska członka zarządu pozwanej oraz kwoty 45,58 zł z tytułu ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych.

Uzasadniając powództwo w zakresie roszczenia o odszkodowanie powód podał w pozwie, że od 2006 roku był zatrudniony w pozwanej na stanowisku kierownika D. (...) i jednocześnie pełnił funkcję członka zarządu pozwanej. W dniu 5.02.2015r. został odwołany z funkcji członka zarządu, a w dniu 21.04.2015r. pozwana rozwiązała umowę o pracę z powodem bez wypowiedzenia z winy pracownika, wskazując jako przyczynę zwolnienia ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego, tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy poprzez zwrócenie do (...) S. A. faktury vat za energię elektryczną z uzasadnianiem, że od 1.01.2015r. Spółka (...) sp. z o.o. nie zarządza mieniem gminnym, wbrew znanej powodowi treści umów zlecenia, co spowodowało odłączenie zasilania i awarię w przepompowniach w miejscowości P., a usunięcie awarii wiązało się z poniesieniem przez pozwaną kosztów. W ocenie powoda rozwiązanie umowy o pracę było w świetle wskazanej przyczyny nieuzasadnione, gdyż pozwana tylko do dnia 31.12.2014r. zarządzała gminnym zasobem nieruchomości i w ramach obowiązków wynikających z umów o zarządzanie miała obowiązek odsyłania faktur przedłożonych niezasadnie. W dniu 20.01.2015r. powód rzeczywiście podpisał pismo przewodnie przygotowane przez Zastępcę Kierownika D. (...) dotyczące zwrotu faktur za energię elektryczną do gminnych budynków mieszkalnych, ale wobec faktu powierzenia zarządu gminnym zasobem nieruchomości innemu podmiotowi, zwrot faktur był jak najbardziej uzasadniony. W przekonaniu powoda pośród zwróconych faktur nie było faktury za energię dostarczaną przez (...) S. A. do przepompowni w P., ale nawet gdyby także ta faktura została zwrócona, to fakt ten nie stanowiłby o naruszeniu przez powoda jakiegokolwiek obowiązku pracowniczego, gdyż do pozwanej Spółki nie należało przyjmowanie faktur za energię dostarczaną do przepompowni w P. i nigdy wcześniej pozwana Spółka takich faktur nie otrzymywała.

Uzasadniając powództwo w zakresie roszczenia o odprawę powód podał, że prawo powoda do takiej odprawy wynika z uchwały Rady Nadzorczej Spółki z dnia 31.01.2015r.

Uzasadniając powództwo w zakresie roszczenia o ekwiwalent za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych powód podał, ze prawo do takiego ekwiwalentu wynika z zawartej przez strony umowy, a pozwana nie wypłaciła powodowi tego ekwiwalentu za okres od 2 do 5 lutego 2015r. (k.2-7).

W odpowiedzi na pozew pozwana Spółka (...) sp. z o.o. wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W zakresie roszczenia o odszkodowanie pozwana zarzuciła, ze w dniu 31.12.2014r. zawarła z Gminą W. trzy umowy zlecenia (nr (...). (...), nr 2/RO. (...) i nr 3/RO. (...)). W ramach tych umów Spółka zobowiązała się miedzy innymi do wykonania usług związanych z utrzymaniem i eksploatacją stanowiącej własność Gminy sieci kanalizacji sanitarnej oraz przepompowni ścieków zlokalizowanych miedzy innymi w P.. Powód wbrew treści tych umów zwrócił do (...) S.A. fakturę vat nr. (...) z dnia 12.01.2015r. za energię elektryczną dostarczaną do przepompowni w P.. Wskutek działań powoda doszło do odcięcia prądu w przepompowni w P., a w konsekwencji awarii. Usunięcie awarii spowodowało dla pozwanej dodatkowe koszty. W takim stanie rzeczy rozwiązanie umowy o pracę z powodem bez wypowiedzenia z winy pracownika było uzasadnione.

W zakresie roszczenia o odprawę pozwana zarzuciła, że uchwała Rady Nadzorczej pozwanej z dnia 31.01.2015., z której powód wywodzi prawo do dochodzonej odprawy została podjęta przesz Radę Nadzorczą samowolnie – bez zgody właściciela. W dniu podejmowania uchwały pozwana znajdowała się w trudnej sytuacji finansowej, a działania Rady Nadzorczej miały na celu wyłudzenie od Spółki znacznych kwot pieniężnych. Domaganie się przez powoda w przedstawionych okolicznościach odprawy jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a także ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa.

W zakresie roszczenia o ekwiwalent za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych pozwana zarzuciła, ze powód nie powołał żadnych dowodów na okoliczność faktycznego korzystania z samochodu prywatnego do celów służbowych w okresie objętym pozwem (k.26-30).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. J. podjął zatrudnienie w pozwanej Spółce (...) sp. z o.o. w dniu 15.02.2006r. Początkowo pracował na podstawie umowy o pracę na okres próbny, od dnia 13.05.2007r. na podstawie umowy o pracę na czas określony, a od dnia 14.07.2007r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Przez cały okres zatrudnienia w pozwanej powód pracował na stanowiska kierownika D. (...) (dowód: umowy o pracę i angaże w aktach osobowych powoda).

Od dnia 11.02.2006r. powód pełnił funkcję członka zarządu Spółki (...) sp. z o.o. W dniu 31.01.2015r. Rada Nadzorcza Spółki podjęła uchwałę przewidującą dla członków zarządu pozwanej prawo do odprawy w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia za pracę w razie odwołania, że stanowiska członka zarządu lub rozwiązania umowy o pracę będącej podstawą zatrudnienia przez podmiot zatrudniający z innych przyczyn niż naruszenie podstawowych obowiązków ze stosunku zatrudnienia. Także w dniu 31.01.2014r. powód i pozwana reprezentowana przez Przewodniczącą Rady Nadzorczej – A. R., podpisali aneks do umowy o pracę z dnia 14.05.2007r. przewidujący prawo powoda do odprawy w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia za pracę zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 03.03.2000r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U.3013.254j.t. ze zm.) na podstawie uchwały Rady Nadzorczej nr. (...) z dnia 31.01.2015r. (dowód: uchwała RN z dnia 11.02.2006r. k.8, uchwała RN z dnia 31.01.2015r. i aneks do umowy o pracę z dnia 31.01.2015r. w aktach osobowych powoda).

W następstwie przeprowadzonych w 2014 roku wyborów samorządowych stanowisko burmistrza Miasta i Gminy W. objęła D. P. (1). W dniu 05.02.2015r. odbyło się nadzwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki (...) sp. z o.o. Na Zgromadzeniu tym jedynego wspólnika Spółki – Gminę W., reprezentowała Burmistrz Miasta i Gminy W. – D. P.. Zgromadzenie podjęło w tym dniu uchwałę o odwołaniu dotychczasowych członków Rady Nadzorczej Spółki – (...) i A. N. oraz uchwałę o powołaniu nowego członka Rady Nadzorczej – I. P. (1). Jeszcze tego samego dnia odbyło się posiedzenie Rady Nadzorczej Spółki (...) sp. z o.o. w nowym składzie, podczas którego odwołany został dotychczasowy Zarząd Spółki w osobach: R. Ż. – prezes Zarządu, J. J. – członek zarządu, H. D. (1) – członek zarządu. Na tym samym posiedzeniu powołani zostali nowi członkowie zarządu: M. J. (1) – na stanowisko prezesa zarządu, L. R. – na stanowisko członka zarządu, K. P. – na stanowisko członka zarządu (dowód: odpis KRS k.73-77, protokoły i uchwały k. 49-72).

Do dnia 31.12.2014r. na podstawie umowy zawartej z gminą W. pozwana Spółka (...) sp. z o.o. zarządzała gminnym zasobem nieruchomości. Na podstawie tej umowy do obowiązków Spółki należało między innymi potwierdzanie zasadności faktur za energię elektryczną zużywaną w częściach wspólnych nieruchomości wchodzących w skład gminnego zasobu nieruchomości i dlatego faktury dotyczące gminnego zasobu nieruchomości wpływały do pozwanej. Od dnia 01.01.2015r. w następstwie wygranego przetargu zarząd gminnym zasobem nieruchomości objęła firma - Prywatny Zarząd Mieszkaniami Sp. z o.o. (dowód: zeznania świadka J. C. k.91-92, zeznania powoda w charakterze strony k. 290).

Analizą faktur za energię dostarczaną do obiektów Spółki i zarządzanych przez Spółkę nieruchomości zajmuje się w pozwanej bezpośrednio zastępca kierownika do spraw remontowych i energetycznych w D. (...). W styczniu 2015r. do pozwanej Spółki wpłynęła faktura vat nr. (...) wystawiona przez (...) S. A. w dniu 12.01.2015r. z terminem płatności – 26.01.2015r. Faktura ta była fakturą zbiorczą i obejmowała zapłatę za energię elektryczną do obiektów wymienionych w fakturze. Część pozycji dotyczyło obiektów zarządzanych przez Spółkę do dnia 31.12.2014r., a trzy pozycje dotyczyły przepompowni w P., będącej własnością Gminy W.. Dostarczanie przez (...) S. A. energii elektrycznej przepompowni w P. położonej na działkach nr. 10, 101 i 182 odbywa się na podstawie umów kompleksowych zawartych 13.12.2012r. W umowach tych jako adres dla korespondencji kierowanej dla odbiorcy – Gminy W., wskazany jest adres Urzędu Miasta i Gminy W. – ul. (...). Pomimo tego co najmniej część faktur za energię dostarczaną do obiektów ujętych w umowach (...) S. A. już wcześniej wysyła na adres pozwanej Spółki (...) fakturami za energię dostarczaną do przepompowni w (...) S.A. przesyłała do pozwanej Spółki, niegodnie z treścią umów zawartch z Gminą W., także faktury za energię dostarczaną do innych obiektów niestanowiących własności Spółki, bądź niezarządzanych przez Spółkę. W przypadku przysłania przez (...) S.A. do pozwanej Spółki faktur za energię elektryczną dostarczaną do obiektów niestanowiących własności spółki, bądź niezarządzanych przez Spółkę, faktury takie były bądź przesyłane do Urzędu Miasta i Gminy W., bądź zwracane do (...) S. A, a decyzję w takiej sprawie podejmował powód. Z tego względu, wobec wątpliwości co zrobić z fakturą nr. (...). C. udał się do powoda na konsultacje w tej sprawie. J. C. sugerował przesłanie faktury do Urzędu Miasta i Gminy W., ale powód zdecydował o zwrocie tej faktury do (...) S. A. z pismem przewodnim wyjaśniającym przyczynę zwrotu. Po rozmowie z powodem J. C. przygotował pismo przewodnie, które następnie powód podpisał i faktura nr (...) została zwrócona do (...) S.A. (dowód: pismo z dnia 20.01.2015r. k.46, umowy k.147-158, faktura nr (...) k.255-261, faktury k.168-233, pisma przewodnie pozwanej dotyczące faktur przesyłanych do Urzędu Miasta i Gminy W. k.262-275, zeznania świadka J. C. k.91-92).

W dniu 11.02.2015r. (...) S. A. wystosowała do Gminy W. na adres Urzędu Miasta i Gminy W. wezwanie do zapłaty faktury nr. (...) w terminie 14-u dni od otrzymania wezwania. Ponieważ w zakreślonym terminie faktura nie została zapłacona, w dniu 17.03.2015r. E. S..,A. odcięła zasilanie w energię elektryczną przepompowni w P.. Po zapłaceniu zaległości ponowne podłączanie przepompowni do zasilania nastąpiło w dniu 23.03.2015r. (dowód: wezwanie do zapłaty k.234, protokół wyłączenia i załączenia punktów k.238).

W stosunku do pracowników Urzędu Miast i Gminy W. odpowiedzialnych za niezrealizowanie wezwania do zapłaty Burmistrz D. P. nie wyciągnęła żadnych formalnych konsekwencji służbowych (dowód: zeznania świadka D. P. k.288v-289).

Wskutek odcięcia zasilania w energię elektryczną w dniu 22 03.2015r. w przepompowniach nastąpiła awaria. Usunięcie awarii przepompowniach w P. spowodowało koszty w wysokości 3.567,43 zł i na te koszty składało się wynagrodzenie pracowników usuwających awarię (2.552,50 zł) oraz koszty użycia agregatów prądotwórczych (1.014,93 zł) (dowód: zlecenia pracy w godzinach nadliczbowy i karta pracy k.47 zaświadczenie k.276, zestawienie k.282, zeznania świadków: D. P. k.288-289, M. J. k.289-290).

W dniu 31.12.2014r. pomiędzy gminą W. a pozwaną Spółką zostały zawarte 3 umowy zlecenia (nr. (...). (...), nr. 2/RO. (...), nr. 3/RO. (...)) dotyczące stanowiących własność Gminy W. sieci kanalizacyjnych oraz przepompowni ścieków, położonych miedzy innymi w P.. Na podstawie pierwszej umowy pozwana Spółka zobowiązała się do odbierania od dnia 1.01.2015r. ścieków odprowadzanych przez Gminę sieciami kanalizacyjnymi opisanymi w umowie, do sieci kanalizacyjnej stanowiącej własność pozwanej Spółki. Na podstawie drugiej umowy pozwana zobowiązała się do realizacji wymienionych w umowie usług związanych z utrzymaniem i eksploatacją stanowiących własność Gminy sieci kanalizacyjnych i przepompowni wymienionych w umowie. Na postawie trzeciej umowy Spółka zobowiązała się do rozliczania odbiorów ścieków od właścicieli, użytkowników i najemców nieruchomości podłączonych do gminnych sieci kanalizacyjnych wymienionych w umowie. Żadna z umów z dnia 31.12.2014r. nie nakładała na pozwaną Spółkę obowiązku rozliczania energii dostarczanej do stanowiących własność Gminy W. przepompowni ścieków w P. (dowód umowy k. 38-45).

Umowy o analogicznie treści jak umowy z dnia 31.12. (...). były zawierane pomiędzy Gminą W., a poznawaną Spółką także w poprzednich latach (dowód zeznania świadków: M. R. k.92v, R. Ż. k.93v-94).

Pozwana Spółka złożyła do Prokuratury Rejonowej we Wschowie zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przy podejmowaniu przez Radę Nadzorczą pozwanej uchwały z dnia 31.01.2015r. i nieprawomocnym postanowieniem wydanym w sprawie Ds. 190/15 Prokuratura Rejonowa we Wschowie odmówiła wszczęcia postępowania przygotowawczego na podstawie tego zawiadomienia (okoliczności niesporne).

W dniu 02.08.2007r. powód zawarł z pozowaną umowę o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych. W § 4 umowy pracodawca oświadczył, że do jazd lokalnych ustala pracownikowi miesięczny limit przebiegu kilometrów w wysokości 300 km. Zwrot kosztów za jazdy lokalne następować będzie w formie miesięcznego ryczałtu, po złożeniu przez pracownika oświadczenia o używaniu pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Kwotę ustalonego ryczałtu zmniejsza się o jedna dwudziestą za każdy roboczy dzień nieobecności (…). W dniu 20.12.2013r. aneksem nr. (...) strony zmieniły treść § 1 umowy z dnia 02.08.2007r. W dniu 13.03.2015r. pozwana wypowiedziała umowę z dnia 02.08.2007r. z zachowaniem przewidzianego w umowie, trzydniowego okresu wypowiedzenia (dowód: umowa, aneks i wypowiedzenia w aktach osobowych powoda).

W toku postępowania w niniejszej sprawie powód przedłożył do akt w niniejszej sprawy oświadczenie z dnia 09.06.2015r. o korzystaniu z samochodu prywatnego do celów służbowych w lutym 2015r. z uwzględnieniem zmniejszenia ryczałtu za 16 dni niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. Z uwzględnieniem zmniejszenia ryczałtu powód wyliczył należny mu ryczałt na kwotę 68,38 zł (dowód: oświadczenie k.244).

W styczniu 2015r. pozwana wypracowała zysk w wysokości 83.825,14 zł (dowód: rachunek zysków i strat za okres od 1.01.2015r. do 31.01.2015r. k. 278, rachunek zysków i strat za okres od 1.01.2015r. do 31.01.2015r. według prowadzonej działalności k. 279, wiekowanie rozrachunków na dzień 31.01.2015r. k. 280-281).

Za 2014r. Spółka wypracowała zysk w wysokości kilkuset tysięcy (dowód: zeznania świadków: I. P. k.289, R. Ż. k.93-94, H. D. k.91-92).

W dniu 21.04.2015r. pozwana rozwiązała umowę o pracę z powodem bez wypowiedzenia z winy pracownika, wskazując jako przyczynę zwolnienia „ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego, tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy, polegające na skierowaniu do (...) S.A. pisma z dnia 20 stycznia 2015r. wskazując, że od 1 stycznia 2015r. Spółka (...) Sp. z o.o. nie zarządza mieniem gminnym, wbrew treści umów zlecenia zawartych między Gminą W., a Spółką (...). z o.o nr. 1/RO. (...), nr. 2/RO. (...), nr. 3/RO. (...) z dnia 31.12.2014r., która była Panu znana (…). Pańskie zachowanie skutkowało odcięciem zasilania i awarią w przepompowniach w miejscowości P. (…), a usunięcie awarii wiązało się z poniesieniem przez Spółkę dodatkowych kosztów” (dowód: pismo w sprawie rozwiązania umowy w aktach osobowych powoda).

Sąd zważył , co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W zakresie roszczenia o odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika powództwo należało w oparciu o art. 56 § 1 k.p. uwzględnić z tego względu, że rozwiązanie umowy o pracę z powodem na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. okazało się nieuzasadnione w świetle wskazanej powodowi przyczyny, a tym samym prawnie wadliwe.

Należy po pierwsze zwrócić uwagę na fakt, iż z pisma rozwiązującego umowę o pracę z powodem expressis verbis wynika, że przyczyną zwolnienia powoda był zwrot do (...) S.A. faktury vat. nr. (...) „wbrew treści umów zlecenia zawartych między Gminą W., a Spółką (...) sp. z o.o (…) w dniu 31.12.2014r.” (k.11), co zdaniem pozwanej skutkowało odłączeniem zasilania i awarią w przepompowniach w P. i wiązało się z koniecznością poniesienia przez Spółkę dodatkowych kosztów. Tymczasem z treści powołanych w piśmie umów ani bezpośrednio ani pośrednio nie wynika powinność powoda przesyłania faktur za energię dostarczaną do przepompowni w P. do Urzędu Miasta i Gminy W.. Przedmiot każdej z tych umów był ściśle określony i żadne postanowienie umów nie obligowało powoda do przesyłania faktur za energię elektryczną do Urzędu Miasta i Gminy W.. Wbrew odmiennemu stanowisku pozwanej wyrażonemu w piśmie procesowym z dnia 17.07.2015r. (k.250-254) obowiązku takiego nie da się wywieść z § 1 ust. 1 pkt 4 umowy zlecenia nr (...). (...), stanowiącego, że do obowiązków Spółki należało będzie czyszczenie sieci kanalizacyjnej wraz z eksploatacją przepompowni ścieków (z wyłączeniem dostawy energii elektrycznej i remontów wykraczających poza bieżącą eksploatację wskazanych w ust. 1). Według pozwanej „powszechnie wiadomo, ze sieć zasilana jest w energię elektryczną i jej bieżąca dostawa stanowi warunek konieczny dla utrzymania sieci i w tej sytuacji otrzymana przez spółkę faktura vat za dostawę energii elektrycznej do przepompowni powinna była być przekazana do gminy w celu jej opłacenia” (k.252). W ocenie Sądu wskazana przez pozwaną powinność powoda z cytowanego przepisu umowy nie wynikała.

Wobec ustalenia, że działanie powoda polegające na zwrocie do (...) S.A. faktury za energię elektryczną dostarczaną do przepompowni w P. nie stanowiło naruszenia umów z dnia 31.12.2014r., w dalszej kolejności należało rozważyć, czy zarzucone powodowi działanie było działaniem bezprawnym i zawinionym w postaci co najmniej rażącego niedbalstwa, niezależnie od treści umów z dnia 31.12.2014r. W celu wykazania, że tak rzeczywiście było pozwana w toku postępowania powoływała się na istniejącą od lat praktykę przesyłania faktur za energię elektryczną do przepompowni w P. wpływających do pozwanej, do Urzędu Miasta i Gminy we W. (pismo procesowe pozwanej z dnia 27.07.2015r. k.250-254). W kontekście twierdzenia pozwanej należy najpierw odnieść się do stanowiska powoda według którego w przeszłości faktury za energię elektryczną dostarczaną do przepompowni w P. nigdy nie wpływały do pozwanej. Stanowisku powoda przeczą faktury nadesłane do sprawy prze (...) S. A (k.159-233), z których wynika, że w latach 2013 – 2014 co najmniej część faktur za energię do przepompowni w P. wpływała do pozwanej Spółki. Istotne jest jednak, że w toku postępowania pozwana dowodowo nie wykazała, że wszystkie te faktury pozwana na mocy decyzji powoda przesyłała do Urzędu Miasta i Gminy W.. Wbrew stanowisku pozwanej wyrażonemu w piśmie procesowym z dnia 27.07.2015r. okoliczność ta nie wynika z dołączonych do pisma procesowego pism pozwanej (k.262-275), albowiem pisma te dotyczą jedynie faktur za okres od maja do grudnia 2014r., a więc nie dotyczą całego okresu obowiązywania umów kompleksowych z dnia 13.12.2012r. (k.147-158), a w konsekwencji nie stanowią oparcia dla twierdzenia pozwanej o istnieniu „wieloletniej” (k.252) praktyki przesyłania faktur za energię elektryczną do przepompowni w P. wpływających do pozwanej, do Urzędu Miasta i Gminy we W.. Potwierdzają taką praktykę jedynie za okres od maja do grudnia 2014r. Twierdzeniu pozwanej o istnieniu praktyki przesyłania przez pozwaną wszystkich faktur za energię wadliwie doręczonych przez (...) S.A. do pozwanej zamiast do Urzędu Miasta i Gminy W. przeczą dodatkowo zeznania świadka J. C., który zeznał, że wadliwie doręczane pozwanej faktury za energię były bądź przesyłane do Urzędu Miasta i Gminy W., bądź zwracane do (...) S.A., stąd decyzja powoda o zwrocie faktury nr (...) do (...) S.A. nie wydała się świadkowi „dziwna”(k.92).

Dla oceny zasadności rozwiązania umowy o pracę z powodem na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. zasadnicze znaczenie ma jeszcze inna okoliczność. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika stanowi nadzwyczajny tryb rozwiązania umowy o pracę. W konsekwencji podstawę rozwiązania umowy o pracę w tym trybie mogą stanowić tylko działania bądź zaniechania pracownika popełnione przez niego umyślnie lub w skutek rażącego niedbalstwa. W okolicznościach rozpoznawanej sprawy brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że awaria w przepompowniach w P. zaistniała w skutek umyślnego lub wynikającego z rażącego niedbalstwa, działania powoda. Awaria ta bowiem w ogóle nie pozostawała w adekwatnym, w rozumieniu art. 361 k.c. w zw. z art. 300 k.p., związku przyczynowym z działaniem powoda polegającym na zwrocie do (...) S.A. faktury nr (...). Z ustaleń poczynionych w sprawie wynika, że po zwrocie przez powoda faktury nr (...), (...) S. A. wystosowała do Urzędu Miasta i Gminy W. wezwanie do zapłaty kwoty wynikającej z faktury w zakreślonym terminie, którego to wezwania pracownicy (...) nie wykonali. Tak więc to ich zaniechanie, a nie działanie powoda, spowodowało awarię, a w konsekwencji szkodę w postaci kosztów usunięcia awarii. Przecież gdyby nawet powód nie zwrócił do (...) S. A. faktury nr (...), lecz przesłał ją do Urzędu Miasta i Gminy W., a pracownicy (...) jej nie zapłacili, tak jak to uczynili w przypadku wezwania do zapłaty, to szkoda i tak by powstała.

Tytułem uzupełnienia zważań dotyczących analizowanej kwestii można dodać, że nawet gdyby pomiędzy działaniem powoda polegającym na zwrocie faktury, a wystąpieniem awarii w przepompowniach w P. zachodził adekwatny związek przyczynowy, to w okolicznościach rozpoznawanej sprawy brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, że działanie powoda było działaniem umyślnym lub wynikającym z rażącego niedbalstwa w odniesieniu do skutku tego działania w postaci awarii w przepompowniach w P..

Reasumując, ponieważ w toku postępowania pozwana nie wykazała aby powód dopuścił się naruszenia jakiegokolwiek obowiązku pracowniczego, a tym bardziej nie wykazała naruszenia przez powoda w sposób umyślny lub w skutek rażącego niedbalstwa, któregoś z obowiązków podstawowych, powództwo w zakresie roszczenia o odszkodowanie należało uwzględnić.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie także w zakresie roszczenia o odprawę. Prawo powoda do dochodzonej odprawy wynika z uchwały Rady Nadzorczej pozwanej z dnia 31.01.2015r., a w niniejszej sprawie pozwana kwestionowała to prawo po pierwsze w oparciu o zarzut niezgodności z prawem tej uchwały. Zarzucała konkretnie, że uchwała Rady Nadzorczej z dnia 31.01.2015. została podjęta przez Radę Nadzorczą samowolnie – bez zgody właściciela i miała na celu wyłudzenie od Spółki znacznych kwot pieniężnych. Odnosząc się do tej kwestii należy podnieść, iż wobec braku przepisów szczególnych, dotyczących zaskarżania uchwał rady nadzorczej spółki kapitałowej, kwestionowanie ich ważności możliwe jest wyłącznie przy wykorzystaniu art. 189 k.p.c. (tak też A. S. (w:) S. S., A. S., A. S., J. S., Komentarz..., op. cit., t. II, W. 2005, s. 603; K. K.-P., Spółka..., op. cit., s. 476; T. S., Wadliwość..., op. cit., s. 1020; J. F., Uchwały organów spółki kapitałowej a czynności prawne dokonywane przez tę spółkę (w:) Prawo handlowe XXI w…, s. 115-116; S. S., Charakter prawny uchwał rady nadzorczej (w:) Prawo handlowe XXI w…, s. 965. Analogiczne stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 18 września 2013 r. (III CZP 13/13, Lex nr 1363174). Tymczasem w sprawie bezsporne jest, że pozwana nie posiada prawomocnego wyroku potwierdzającego nieważność uchwały Rady Nadzorczej pozwanej z dnia 31.01.2015r., , ani nawet nie wystąpiła do sądu powództwem o takie roszczenie, opartym na art. 189 k.p.c., dotyczącym tej uchwały. W tej sytuacji jedynie na marginesie można dodać, że z dowodów przedłożonych przez pozwaną do niniejszej sprawy nie wynika nieważność analizowanej uchwały. Zarzut pozwanej, że uchwała została powzięta bez zgody właściciela Spółki jest prawnie irrelewantny, natomiast zarzut, że uchwała miała na celu wyłudzenie od Spółki znacznych kwot pieniężnych nie znajduje oparcia w przeprowadzonych w sprawie dowodach. Dla oceny zarzutu usiłowania wyłudzenia mienia bez znaczenia jest sytuacja finansowa Spółki z daty podejmowania przez R. Nadzorczą uchwały o odprawach dla członków zarządu. W tym miejscu trzeba dodać, że w niniejszej sprawie nie zachodziły podstawy do wnioskowanego przez pozwaną zawieszenia postępowania na podstawie art.177 § 1 pkt. 4 k.p.c. Zawieszenie postępowania na podstawie powołanego przepisu nie jest obligatoryjne i zależy od rozważenia przez Sąd całokształtu okoliczności danej sprawy. W ocenie Sądu w sytuacji, gdy w oparciu o zawiadomienie pozwanej Prokuratura Rejonowa we Wschowie odmówiła wszczęcia postępowania przygotowawczego, to mimo iż postanowienie w tej sprawie nie było jeszcze prawomocne w dacie zamknięcia rozprawy w niniejszej sprawie, zawieszenie postępowania z uwagi na to zawiadomienie było niecelowe.

W oparciu o poczynione w sprawie ustalenia faktyczne Sąd nie znalazł podstaw do uznania dochodzenia przez powoda roszczenia o odprawę za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa. Podnosząc ten zarzut pozwana nawet nie wskazała jakie zasady współżycia społecznego narusza dochodzenie przez powoda tego roszczenia, ani na czym konkretnie polega sprzeczność czynienia przez powoda użytku ze swojego prawa ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa. Takie postępowanie pozwanej uniemożliwiło Sądowi bardziej szczegółowe odniesienie się do tego zarzutu w niniejszym uzasadnieniu wyroku.

W zakresie roszczenia o ekwiwalent za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych powództwo należało uwzględnić z tego względu, że w świetle brzmienia wiążącej strony umowy o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, nota bene zgodnej z przepisami Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22.03.2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych (…) (Dz.U. Nr 27, poz 271 ze zm.), powód nabywał prawo do ekwiwalentu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych na podstawie oświadczenia o korzystaniu z samochodu w tym celu (§ 4 pkt 2 umowy z dnia 2.08.2007r.). Przedłożenie takiego oświadczenia rodziło domniemanie faktu korzystania przez powoda z samochodu prywatnego do celów służbowych w danym okresie. Oczywiście domniemanie takie pozwana mogła w toku postępowania w niniejszej sprawie dowodowo obalić, ale tego nie uczyniła. Pozwana w toku postępowania nie zgłosiła ani jednego dowodu przeczącego treści oświadczenia powoda z dnia 9.06.2015r. W tej sytuacji, mając na względzie treść umowy stron z dnia 2.08.2007r. i treść oświadczenia powoda z dnia 9.06.2015r. powództwo w zakresie tego roszczenia należało uwzględnić do kwoty zgłoszonej w pozwie (pomimo wykazania w oświadczeniu wyższej kwoty, albowiem po złożeniu oświadczenia powód nie rozszerzył powództwa do kwoty wynikającej z oświadczenia).

Rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda Sąd nadał wyrokowi na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c.

Orzeczenie w zakresie kosztów procesu Sąd wydał na podstawie art. 13 i 113 ustawy z dnia 26 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. Nr 90, poz. 594 ze zm.,) art. 98 i 99 k.p.c. oraz na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).