Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Grzempa

Protokolant: Anna Lewicka

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016r. w Słupsku

sprawy z odwołania A. R.

przeciwko Dyrektorowi Aresztu Śledczego w S.

w związku z niewydaniem decyzji przez organ rentowy

1.  zobowiązuje organ rentowy – Dyrektora Aresztu Śledczego w S. do wydania decyzji w przedmiocie odszkodowania z tytułu choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku;

2.  zasądza od Dyrektora Aresztu Śledczego w S. na rzecz ubezpieczonego A. R. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V U 424/15

UZASADNIENIE

Ubezpieczony A. R., reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego wniósł odwołanie w związku z niewydaniem przez organ rentowy – Dyrektora Aresztu Śledczego w S. decyzji w sprawie przyznania odszkodowania za doznany uszczerbek wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby w trybie art. 477 ⁹ § 4 kpc.

Wskazał, że jest emerytowanym funkcjonariuszem Służby Więziennej, przed odejściem na emeryturę pełniący służbę w Areszcie Śledczym w S.. Orzeczeniem z dnia 04.12.2012 r. Wojewódzka Komisja Lekarska Ministerstwa Spraw Wewnętrznych stwierdziła, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do służby. Ubezpieczony zwracał się nadto o skierowanie na Komisję celem ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu, ostatni wniosek z dnia 19.02.2015 r. i dotąd nie skierowano go na komisję i nie wydano decyzji w sprawie.

Dyrektor Aresztu Śledczego w S. wniósł o oddalenie odwołania jako przedwczesne oraz zasądzenie kosztów procesu, argumentując, iż nie złożył odwołania od orzeczenia Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSW w K., nie złożył również skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G..

Organ rentowy wskazał, iż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków i chorób pozostających w związku z pełnieniem służby w Służbie Więziennej, ubezpieczony winien zgłosić podejrzenie związku choroby ze służbą więzienną lekarzowi medycyny pracy, który może zgłosić tę okoliczność kierownikowi medycyny pracy Służby Więziennej. Ubezpieczony uzyskując stosowne zaświadczenie w tym przedmiocie zostałby skierowany na badanie przez Komisję Lekarską. Odwołujący, zdaniem organu rentowego nie dochował procedury związanej ze skierowaniem do Wojewódzkiej komisji Lekarskiej MSW w K., czym spowodował, że odwołanie jest przedwczesne i nie może zostać uwzględnione.

Sąd ustali ł następujący stan faktyczny:

A. R. jest emerytowanym funkcjonariuszem Służby Więziennej, przed odejściem pełniącym służbę w Areszcie Śledczym w S..

6 września 2012 r. złożył wniosek do Dyrektora Aresztu Śledczego w S. o skierowanie na komisję lekarską w celu ustalenia dalszej przydatności do służby i określenia procentowego uszczerbku na zdrowiu za ewentualne choroby powstałe w wyniku szczególnych właściwości służby.

Orzeczeniem z dnia 04.12.2012 r. Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA w K. uznano A. R. za całkowicie niezdolnego do służby.

8 grudnia 2014 r. A. R. wystąpił do Aresztu Śledczego w S. z raportem o skierowanie na komisję lekarską w celu określenia jednorazowego uszczerbku na zdrowiu.

19 lutego 2015 r. A. R. wystąpił z ponownym raportem celem skierowania na komisję lekarską.

W odpowiedzi na raport Dyrektor Aresztu Śledczego w S. pismem z dnia 24 lutego 2015 r. wskazał, iż brak jest podstaw do wydania uszczerbku na zdrowiu, ponieważ w orzeczeniu komisji lekarskiej nie stwierdzono choroby powstałej wskutek szczególnych warunków służby. Przed udzieleniem odpowiedzi Dyrektor Aresztu Śledczego w S. zwrócił się do (...) w K. celem określenia zasadności wystawienia skierowania na komisję lekarską. Komisja Lekarska w odpowiedzi udzieliła informacji, iż brak jest u A. R. uszczerbku na zdrowiu.

bezsporne oraz dowód: wniosek z dnia 06.09.2012 r. (k. 5), orzeczenie z dnia 04.12.2012 r. (k. 6-7), raport (k. 8), pismo z dnia 24.02.2015 r., pismo z dnia 07.01.2015 r. (k. 11), raport z 19.02.2015 r. (k. 12)

Dyrektor Aresztu Śledczego w S. w związku z wnioskami A. R. z dnia 06.09.2012 r., 08.12.2014 r. oraz 19.02.2015 r. dotyczącymi przyznania odszkodowania nie wydał decyzji w sprawie.

bezsporne

Sąd zważy ł , co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. R. było zasadne i podlegało uwzględnieniu.

A. R. wniósł odwołanie powołując się na treść art. 477 ⁹ § 4 kpc.

Wbrew twierdzeniom organu rentowego przepis powołany przez ubezpieczonego ma zastosowanie w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 477 § 4 kpc, jeżeli organ rentowy lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności nie wydał decyzji lub orzeczenia w terminie dwóch miesięcy od dnia zgłoszenia roszczenia w sposób przepisany, odwołanie można wnieść w każdym czasie po upływie tego terminu.

Bezspornym w sprawie było to, że Dyrektor Aresztu Śledczego w S. jest właściwym organem do wydania decyzji w przedmiocie odszkodowania przysługującego w związku z chorobą pozostającą w związku ze służbą w Służbie Więziennej. Bezspornym było to, że ubezpieczony kierował wnioski o wydanie decyzji w tym przedmiocie. Bezspornym było, że decyzja nie została wydana. Oczywistym zdaje się, iż pismo kierowane do A. R. przez Dyrektora Aresztu śledczego w S. z dnia 24.02.2015 r. nie jest decyzją administracyjną, od której przysługiwałoby stronie odwołanie do organu wyższego stopnia.

Wskazać należy, iż postępowanie w sprawie przyznawania odszkodowań reguluje rozporządzenie z dnia 22 lipca 2010 r. (Dz. U. z dnia 9 sierpnia 2010 r., Nr 142, poz. 957) w sprawie postępowania dotyczącego przyznawania odszkodowań i zwrotu kosztów zaopatrzenia w wyroby medyczne funkcjonariuszom Służby Więziennej.

Organ odszkodowawczy wszczyna postępowanie w sprawie przyznania odszkodowań z urzędu bądź na podstawie wniosku funkcjonariusza lub innej osoby uprawnionej do otrzymania odszkodowań (§ 3).

Organ odszkodowawczy bada i ocenia sprawę na podstawie całokształtu dowodów oraz oświadczeń funkcjonariusza (§ 4 ust. 1).

W razie ustalenia, że choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, organ odszkodowawczy kieruje funkcjonariusza do komisji lekarskiej w celu ustalenia uszczerbku na zdrowiu (§ 6 ust. 1).

Natomiast § 12 ust. 1 stanowi, iż organ odszkodowawczy wydaje decyzję w sprawie odszkodowania w ciągu 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia komisji lekarskiej bądź wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji oraz zebrania wszystkich dokumentów.

Od takiej decyzji przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia, a od decyzji organu wyższego stopnia przysługuje odwołanie do sądu właściwego w sprawach prawa pracy i ubezpieczeń społecznych (§ 13).

Z powyższego wynika, iż niezależnie od ustalenia przez Dyrektora Aresztu Śledczego w S. czy jest on zobowiązany do ponownego kierowania na komisję lekarską A. R. czy też zebrano w sprawie całą niezbędną dokumentację i wyjaśniono okoliczności niezbędne do wydania decyzji, w sprawie wniosku A. D. był zobligowany do wydania decyzji, bądź przyznającej odszkodowanie, bądź odmownej.

W związku z brakiem decyzji w sprawie odszkodowania, A. R. został pozbawiony prawa do zaskarżenia tejże do organu wyższego stopnia.

Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 3 k.p.c., zobowiązał organ rentowy do wydania decyzji w sprawie odszkodowania w terminie 2 miesięcy, o czym orzeczono jak w punkcie 1 wyroku. Orzekanie przez Sąd co do istoty sprawy pozbawiłoby ubezpieczonego kolejnych instancji odwoławczych.

O kosztach orzeczono w punkcie 2, na podstawie art. 98 § 1 i 3, 99, 108 § 1 k.p.c. oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2002 Nr 163, poz. 1349).

S ę dzia S ą du Rejonowego w S ł upsku

Agnieszka Grzempa