Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. od 01 sierpnia 2014 roku wstrzymał wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy wobec W. P. uchylając decyzję przyznającą z dnia 02 czerwca 2014 roku . W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że została ona wydana w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS Nr (...) z dnia 27 czerwca 2014 roku, która nie stwierdziła niezdolności W. P. do pracy

/ decyzja k. 104 akt ZUS/

W dniu 14 sierpnia 2014 roku wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wnioskodawca wskazał, że wcześniejszym orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 28 kwietnia 2014 roku został uznany za osobę częściowo niezdolną do pracy do 31 października 2014 roku. Wnioskodawca podkreślił ,że stan jego zdrowia od tego czasu nie uległ zmianie. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych kardiologa i nefrologa na okoliczność stanu zdrowia / odwołanie k. 2-3/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.7/./

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca W. P. urodził się (...) , wykonywał prace fizyczne jako robotnik magazynowy / okoliczność bezsporna./.

W. P. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od dnia 21 kwietnia 2014 roku do dnia 31 lipca 2014 roku, od 1 sierpnia 2014 roku wstrzymano wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy / okoliczność bezsporna /.

W dniu 31 marca 2014 roku wnioskodawca złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy / wniosek – akta ZUS –u/.

Decyzją z dnia 02 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wobec orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 28 kwietnia 2014 roku przyznał wnioskodawcy rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 21 kwietnia 2014 roku do 31 października 2014 roku / decyzja – k. 82 akt ZUS /.

Orzeczeniem z dnia 28 kwietnia 2014 roku lekarz orzecznik ZUS orzekł, że W. P. jest częściowo niezdolny do pracy do 31 października 2014 roku. Lekarz orzecznik stwierdził w oparciu o badanie, analizę dokumentacji medycznej, że stopień naruszenia sprawności organizmu ubezpieczonego daje podstawę do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy /orzeczenie k. 35/36 - akt ZUS/

W trybie nadzoru nad wykonywaniem orzecznictwa lekarskiego sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS / pismo Naczelnego Lekarza Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – k. 94 akt ZUS; wniosek o wydanie orzeczenia – k. 95 akt ZUS /.

Komisja lekarska orzeczeniem z dnia 27 czerwca 2014 roku stwierdziła, że odwołujący się nie jest niezdolny do pracy. W uzasadnieniu wskazano, że orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i analizy dokumentacji medycznej w tym dokumentacji z przebiegu leczenia ambulatoryjnego, w aktach ZUS, kart informacyjnych z leczenia szpitalnego w okresie 2009 r , 2012 r, zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących w dniach: 7.03.2014 r, wyników badań dodatkowych . W ocenie Komisji wnioskodawca bez cech niewydolności krążeniowo – oddechowej w badaniu przedmiotowym, z umiarkowanie podwyższonym ciśnieniem tętniczym wg dokumentacji leczenia, sprawny psychoruchowo, otyły. Nie jest długotrwale niezdolny do pracy zarobkowej /orzeczenie k. 98 -99 - akt ZUS/.

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem decyzji wstrzymującej od dnia 1 sierpnia 2014 roku wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy (Decyzja k 104 akt ZUS).

U wnioskodawcy rozpoznano kamicę nerkową lewostronną, nadciśnienie tętnicze, hipeurykemię, otyłość. Z nefrologicznego punktu widzenia wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy zarobkowej. Od 2009 roku wnioskodawca chorował na kamicę nerkową lewostronną. Tylko jeden raz w 2009 roku wydalił wraz z moczem kamień. Od tego czasu nie miał już kolki nerkowej. Ostatnia wizyta u nefrologa 2 września 2013 roku wykazała, że wnioskodawca ma wydolne nerki oraz to, że nie wymaga typowo nefrologicznego leczenia a jedynie obserwacji w poradni. Dolegliwości wnioskodawcy takie jak zatykanie w klatce piersiowej, szybsze męczenie się, uczucie obrzmienia ciała a także zawroty głowy nie mają podłoża nefrologicznego /opinia biegłego lekarza nefrologa – k. 17 – 20 /.

Z kardiologicznego punktu widzenia wnioskodawca jest zdolny do pracy. Rozpoznano u niego nadciśnienie tętnicze oporne na leczenie z symetryczną dobrą kurczliwością lewej komory, EF 62% na podstawie USG serca z dnia 24 października 2015 roku. Nadto rozpoznano otyłość, kamicę nerkową lewostronną, zaburzenia gospodarki lipidowej. Stwierdzone u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze, które wymaga leczenia wieloma lekami, nie wymaga hospitalizacji od 2012 roku. Wnioskodawca leczył się w warunkach szpitalnych w 2009 roku a następnie ambulatoryjnie. Występuje u niego koncentryczny przerost komory przy nadciśnieniu ale z dobrą frakcją skurczową i rozkurczową lewej komory z niepowiększonymi jamami serca z dobrą frakcją wyrzutową – 62%. Na podstawie przeprowadzonego badania nie stwierdzono takich zmian, które powodowałyby stwierdzenie niezdolności do pracy / dokumentacja lekarska k – 55- 61; opinia biegłego kardiologa B. Lao – G. – k. 62 – 63; opinia uzupełniająca – k. 74 – 75 /.

Sąd uznał za wiarygodną opinię biegłego nefrologa, która nie była kwestionowana w toku postępowania jest ona pełna jasna i spójna wewnętrznie.

W sprawie zostały wydane opinie dwóch biegłych kardiologów biegłego R. G. i biegłej B. Lao G., które są sprzeczne co do zdolności do pracy W. P.. W opinii biegłego kardiologa R. G. podstawą jej wydania stanowiło przede wszystkim badanie Echo serca z listopada 2012 roku. Natomiast biegła kardiolog B. Lao – G. opierała się na badaniu aktualnym uwzględniającym wyniki leczenia i bieżący stan zdrowia wnioskodawcy co wskazuje na jej większą przydatność do rozstrzygnięcia sprawy. Tym samym pomimo rozbieżności co do wniosków zawartych w opiniach biegłych kardiologów Sąd oparł ustalenia faktyczne na opinii biegłej kardiolog B. Lao – G. uznając ją za spójną, zupełną, wiarygodną i odzwierciedlającą aktualny stan zdrowia wnioskodawcy. Biegły kardiolog R. G. z jednej strony przeprowadził dla celów opinii badanie na moment sporządzania opinii a jednocześnie oparł się na wynikach badania z okresu, który był przed przyznaniem renty w 2014 roku. Nie może zatem dziwić, że ówczesny wynik badania mógł prowadzić do wniosków do, których biegły w swej opinii doszedł. Tym bardziej jednak dla oceny aktualnej zdolności wnioskodawcy do pracy przydatna może być wyłącznie opinia oparta na badaniu wnioskodawcy przeprowadzonym w 2015 roku.

Ustalając stan faktyczny Sąd Okręgowy oparł się na dokumentacji zawartej w aktach rentowych i aktach sprawy, w tym dokumentacji medycznej wnioskodawcy oraz na opiniach biegłych nefrologa i kardiologa.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2015 r., poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy, dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik. Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia /ust. 2a/. Komisja lekarska, rozpatrując sprzeciw, dokonuje oceny niezdolności do pracy i jej stopnia oraz ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 1. Rozstrzygnięcia komisja lekarska dokonuje w formie orzeczenia /ust. 2e, ust. 2f/. Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji /ust. 3/.

Dokonując oceny przewidywanego okresu niezdolności do pracy zarobkowej bierze się pod uwagę przesłanki wynikające z treści § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 273, poz. 2711), czyli charakter i stopień naruszenia sprawności organizmu oraz rokowania odzyskania zdolności do pracy. Treść powołanych przepisów obliguje do tego, aby niezdolność do pracy rozpatrywać indywidualnie w odniesieniu do konkretnej osoby, przy uwzględnieniu jej stanów chorobowych, wieku, kwalifikacji.

Tak więc ocena niezdolności do pracy przebiega w dwu płaszczyznach: medycznej (biologicznej), gdzie brany jest pod uwagę charakter i przebieg procesów chorobowych oraz ich wpływ na stan czynnościowy organizmu, sprawność psychofizyczną organizmu i stopień przystosowania organizmu do ubytków anatomicznych, kalectwa, skutków choroby, a także socjalnej (ekonomicznej), na której uwzględnia się posiadane kwalifikacje, wiek, zawód, wykonywane czynności i warunki pracy oraz możliwość dalszego wykonywania pracy zarobkowej, a także możliwość przywrócenia zdolności do pracy przez leczenie i rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe.

Sąd Okręgowy orzekając w niniejszej sprawie zważył, że Sąd Najwyższy wielokrotnie w swych orzeczeniach wskazywał, że warunki określone w art. 12 ustawy emerytalnej są spełnione wówczas, gdy naruszenie sprawności organizmu jest tego rodzaju, że stanowi przeszkodę do wykonywania pracy. Samo zaś naruszenie sprawności organizmu nie skutkujące niemożnością wykonywania pracy, lecz możliwe np. do leczenia w warunkach zwolnień lekarskich, nie jest wystarczające (wyrok SN z dnia 19 grudnia 2000 r., II UKN 160/00 OSNP 2002/16/396). W ocenie Sądu w sprawie naruszenie sprawności organizmu wnioskodawcy nie jest tego rodzaju by uniemożliwiało mu wykonywanie pracy.

O stanie zdrowia ubezpieczonego wypowiedzieli się biegli lekarze posiadający fachową wiedzę medyczną, stąd omawiane opinie posiadają walor dowodowy. Wskazać w tym miejscu wypada, że opinia biegłych podlega, jak inne dowody ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłych, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych).

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Opinie biegłych, zdaniem Sądu Okręgowego są w swojej treści wyczerpujące, dostatecznie uzasadnione i w konsekwencji nie budzą żadnych wątpliwości.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw do uwzględnienia odwołania. Na okoliczność oceny stanu zdrowia wnioskodawcy Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy nefrologa i kardiologa. Jak już wykazano wcześniej Sąd uznał wnioskodawcę za zdolnego do pracy.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy