Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4.02.2016r.

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział III Penitencjarny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Jan Filipczyk

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Marcinkiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Słupsku – Ireny Wojcieszak oraz Zastępcy Kierownika Działu Penitencjarnego Aresztu Śledczego w S. – P. G. (1)

po rozpoznaniu na posiedzeniu w Areszcie Śledczym w S. Oddział Zewnętrzny w U. wniosku skazanego P. G. (2) (G.) s. I. w przedmiocie udzielenia mu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności oraz po wysłuchaniu Prokuratora, który wnosił o nieuwzględnienie wniosku

na podstawie art. 153§1 kkw w zw. z art.150§1 i 2 kkw

p o s t a n o w i ł:

1.  odmówić skaz. P. G. (2) s. I. udzielenia przerwy w odbywaniu kar: 8 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego wC.z dnia 07.02.2014r., sygn. akt IIK 57/13; 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego wC. (1)z dnia 09.04.2015r., sygn. akt IIK 109/12; kary zastępczej 20 dni pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w C. (1)z dnia 19.12.2014r., sygn. akt IIK 546/12;

2.  zwolnić skazanego od kosztów sądowych w części dotyczącej wydatków i obciążyć nimi Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Skazany P. G. (2) złożył wniosek o udzielenie mu przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności, z uwagi na stan zdrowia. Wskazał, że ma uszkodzoną lewą obręcz barkową która wymaga leczenia operacyjnego, a następnie rehabilitacji.

Wniosek nie jest zasadny.

Zgodnie z art.153§1 kkw Sąd penitencjarny udziela przerwy w wykonaniu kary w wypadku określonym w art.150§1 kkw t.j. wówczas gdy zachodzi wypadek choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie tej kary.

Z opinii o stanie zdrowia skazanego z dnia 11.01.2016r. wynika, że u skazanego stwierdzono stan po skręceniu lewego stawu barkowego powikłanego niepełnościennym zerwaniem mięśnia podłopatkowego lewego oraz ginekomastię lewostronną.

Skazany, od dnia 29.03.2012r. przebywa w warunkach izolacji. W wywiadzie podał, że około 2 miesiące przez osadzeniem doznał urazu lewego stawu barkowego i złamania dwóch żeber po stronie lewej. Nie leczył się z tego powodu.

W dniu 3.04.2014r. skazany zgłosił, iż spadł z łóżka na lewy bark. Odbył konsultację chirurgiczną w wyniku której lekarz stwierdził brak obrzęku i pełny zakres ruchomości. Zalecono stosowanie A. oraz P. przez okres 5 dni. W dniu 16.04.2014r. skazany ponownie skarżył się na dolegliwości bólowe barku lewego. Wówczas zalecono wykonanie badania RTG stawu barkowego lewego. W dniu 20.02.2015r. skazany odbył konsultację w Poradni (...) Urazowo-Ortopedycznej w C.. Zalecono mu wykonanie badania USG oraz fizykoterapię. W dniu 24.03.2015r. skazany został kolejny raz poddany badaniu USG lewego stawu ramiennego. W wyniku tego badania ujawniono stan po niepełnościennym zerwaniu m. podłopatkowego lewego, podejrzenie uszkodzenia obrąbka stawu ramiennego, przewlekłe zapalenie kaletki podbarkowo-naramiennej. Zalecono rozważenie (...) lub artroskopie stawu. W dniu 10.04.2015r. skazany po raz kolejny odbył konsultację chirurgiczną. Lekarz chirurg traumatolog stwierdził u niego bliznę mięśnia podłopatkowego po stronie lewej po niepełnościennym przerwaniu. Zalecił ewentualną rehabilitację.

W dniu 24.04.2015r. skazany odbył kolejną konsultację ortopedyczną, w wyniku której rozpoznano u niego stan po skręceniu stawu barkowego. Zalecono mu leczenie rehabilitacyjne i wykonanie badania (...) a nadto dodano, że ewentualna decyzja odnośnie leczenia operacyjnego zostanie podjęta po odbyciu leczenia rehabilitacyjnego.

W dniu 27.04.2015r. skazanemu zalecono leczenie rehabilitacyjne a następnie wykonanie badania (...) stawu barkowego lewego i konsultację ortopedyczną. Ustalono termin rozpoczęcia zabiegów rehabilitacyjnych w Oddziale Wieloprofilowym Zachowawczym Aresztu Śledczego w G. na dzień 14.07.2015r. Skazany jednak zrezygnował z rehabilitacji, uzasadniając swoją decyzję czynnościami procesowymi.

Po przetransportowaniu skazanego do Aresztu Śledczego w S., w dniu 22.07.2015r. zaproponowano mu skierowanie na rehabilitację, na którą to wyraził chęć ale dopiero po zakończeniu czynności procesowych. W czasie pobytu w Areszcie Śledczym w S., do dnia 10.08.2015r. skazany nie zgłaszał dolegliwości bólowych stawu barkowego. Od sierpnia do grudnia 2015r. przebywał w Zakładzie Karnym w C. i również nie skarżył się na ból stawu barkowego, co więcej w dniu 20.08.2015r. zwrócił się z prośbą o wyrażenie zgody na uczestniczenie w zajęciach sportowych.

W ocenie lekarza więziennego, skazany może w dalszym ciągu przebywać w zakładzie karnym a jego pobytu w warunkach izolacji penitencjarnej nie stanowi zagrożenia dla jego życia i nie spowodowuje dla jego zdrowia poważnego niebezpieczeństwa.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Lublinie w postanowieniu z dnia 18.01.2006r. w sprawie II AKzw 871/05, ciężka choroba w rozumieniu art.150§1 i 2 k.k.w. przepisu to "taka ciężka choroba, która uniemożliwia wykonanie kary, to znaczy może zagrozić życiu skazanego lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo w wypadku osadzenia go w zakładzie karnym".

Zdaniem Sądu, w rozpoznawanej sprawie taka sytuacja obecnie nie występuje, a co za tym idzie pobyt skazanego na wolności celem podjęcia specjalistycznego leczenia, nie jest zasadny.

Stwierdzić należy, że decyzja skazanego o odmowie wyrażenia zgody na specjalistyczne leczenie w tym rehabilitację w warunkach zakładu karnego, jest jego suwerennym wyborem, ale nie może być ona podstawą udzielenia mu przerwy w karze celem leczenia w warunkach wolnościowych.

W tym miejscu należy się odwołać do postanowienia z dnia 5.03.2008r. Sądu Apelacyjnego w Lublinie w sprawie II AKzw 112/08 z którego wynika, że „Podstawą udzielenia przerwy nie może być fakt, że skazany odmawia poddania się operacji w warunkach więziennej służby zdrowia i wyraża zgodę jedynie na leczenie w warunkach wolnościowych, gdyż postawa taka świadczy jedynie o próbie wymuszenia korzystnej dla siebie decyzji sądu, nie jest natomiast podyktowana faktycznymi rokowaniami co do wyników leczenia”.

Mając, zatem na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że nie została spełniona przesłanka określona w art.150§1 i 2 kkw, dotycząca ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie kary, uzasadniająca udzielenie skazanemu przerwy w karze.

Dlatego też, postanowiono jak wyżej.

O kosztach postępowania przed Sądem orzeczono na podstawie przepisu art.626§1 kpk w zw. z art.624§1 kpk w zw. z art.1§2kkw.