Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący- Sędzia SO Jolanta Solarz

Sędzia SO Marek Kurkowski

Sędzia SR del. Izabela Bamburowicz (spr.)

Protokolant: Elżbieta Biała

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko Skarbowi Państwa - Komendantowi Wojewódzkiemu Policji we W. o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu

z dnia 30 października 2012r.

sygn. akt VIII C 350/11

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej 60 zł kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

II Ca 52/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 października 2012 r w sprawie VIII C 360/11 Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia zasądził od strony pozwanej Skarbu Państwa na rzecz powoda J. K. 19,00 zl z ustawowymi odsetkami od dnia 6 kwietnia 2011 r do dnia zapłaty, oddalił dalej idące powództwo i nie obciążył powoda kosztami procesu.

Rozstrzygniecie to Sąd Rejonowy oparł na następujących ustaleniach.

Powód J. K. był policjantem. Służbę odbywał w Komendzie Powiatowej w S.. W dniu 11 maja 2007 r Komendant Powiatowy Policji w S. wydał rozkaz personalny nr (...) zgodnie z którym z dniem 30 maja 2007 r zwalniał powoda ze służby w Policji. Jako podstawę zwolnienia podano w rozkazie art 41 ust 3 w zw z art 32 ust 1 i 2 ustawy o Policji. Pomimo złożonego odwołania Komendant Wojewódzki Policji we W. utrzymał decyzję organu I instancji. Powód wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. domagając się zmiany podstawy prawnej zwolnienia ze służby z art 41 ust 3 w zw z art 32 ust 1 i 2 ustawy o Policji na art 41 ust 2 pkt 4 w zw z art 32 ust 1 i 2 ustawy o Policji.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 4 grudnia 2007 r uchylono decyzje organów I i II instancji wskazując, że przepisy ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji oraz ustawy o emeryturach i rentach z FUS nakazywały uwzględnienie przy obliczaniu wysługi emerytalnej posiadane przed przyjęciem do służby, okresy składkowe i nie składkowe , w tym okresy pracy w gospodarstwie rolnym. Jednoczesne WSA wskazał, że powód pracował w takim gospodarstwie przez 16 lat 5 miesięcy i 6 dni. Wyrok WSA uprawomocnił się w dniu 21 lutego 2008 r. Rozkazem personalnym z dnia 21 kwietnia 2008 nr (...) powód został zwolniony ze służby w Policji z dniem 30 maja 2007 r na podstawie art 41 ust 2 pkt 4 w zw z art 32 ust 1 i 2 ustawy o Policji.

W dniu 2 maja 2008 r powód złożył oświadczenie , że w związku ze zmianą podstawy prawnej zwolnienia ze służby, przez okres 1 roku nie będzie pobierał emerytury wobec pobierania świadczenia z art 117 ustawy o Policji. Wniósł również o wypłatę należnych mu odsetek za zwłokę w wypłacie tego świadczenia . W odpowiedzi na wezwanie strona pozwana odmówiła wypłaty świadczenia oraz odsetek ustawowych wskazując, że powód winien złożyć wniosek o zmianę decyzji emerytalnej do Zakładu (...). Pismem z dnai 2 czerwca 2008 r powód ponownie wezwał stronę pozwaną do wykonania rozkazu personalnego i do wypłaty świadczenia z art 117 ustawy o Policji.

W dniu 28 lipca 2008 r strona pozwana wypłaciła powodowi tytułem uposażenia na podstawie art 117 ustawy o Policji ,za okres czerwiec 2007 do maja 2008 r kwotę 8129,03 zł.

Pismem z dnia 30 lipca 2008 r strona pozwana poinformowała powoda, że wypłaciła powodowi tą kwotę po otrzymaniu rozliczenia z Zakładu (...) MSWiA jako różnicę między pobieraną przez niego emeryturą a należnym uposażeniem.

Pismem z dnia 15 października 2008 r zakład (...) MSWiA poinformował powoda , iż w związku ze zmianą podstawy prawnej zwolnienia ze służby, powód w okresie od 1 czerwca 2007 r do 31 maja 2008 r otrzymywał świadczenie z art 117 ustawy o Policji a wypłacone przez zakład świadczenie zostało zwrócone przez Wydział Finansów Komendy Wojewódzkiej Policji.

Pismem z dnia 18 marca 2011 r nadanym w dniu 19 marca 2011 r powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty w terminie do dnia 24 marca 2011 r kwoty 656,11 zł tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za zwłokę w zapłacie zaległego uposażenia.

Strona pozwana odmówiła zapłaty powołując się na to, że należne powodowi świadczenie wypłaciła niezwłocznie po otrzymaniu decyzji Zakładu Emerytalno - Rentowego MSWiA.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo powoda zasługuje na uwzględnienie w niewielkiej części.

Sąd zważył, iz stan faktyczny pomiędzy stronami w przeważającej części był bezsporny. Sporne było pomiędzy stronami, czy powód jest uprawniony do domagania się zapłaty odsetek ustawowych za zwlokę w

wypłacie zaległego świadczenia w kwocie 8 129,03 zł. Strona pozwana zakwestionowała fakt pozostawania w opóźnieniu . Ponadto podniosła zarzut przedawnienia dochodzonych przez powoda roszczeń. Zarzut ten Sąd Rejonowy uznał za zasadny w przeważającej części. Zgodnie z art 107 ust 1 ustawy o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 r / Dz U nr 287 poz 1687 z 2011 r / roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia w którym roszczenie stało się wymagalne. Przez wymagalność należy rozumieć stan , w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Jest to stan potencjalny o charakterze obiektywnym, którego początek następuje od chwili w której wierzytelność zostaje uaktywniona. Roszczenia mogą uzyskać przymiot wymagalności w dniu oznaczonym przez ustawę lub przez czynność prawną, albo w dniu wynikającym z właściwości zobowiązania , w tym również niezwłocznie po jego powstaniu. Zgodnie z treścią art 105 ust 2 ustawy o Policji uposażenie zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym są płatne miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca.

W ocenie Sądu I instancji należne powodowi świadczenia uzyskiwały więc przymiot wymagalności następnego dnia po dniu płatności oznaczonym w ustawie począwszy od dnia 2 czerwca 2007 r Bez znaczenia pozostaje dzień wydania rozkazu personalnego na podstawie którego powód uzyskał prawo do dodatkowych świadczeń, ponieważ rozkaz personalny został wydany ze skutkiem na dzień 30 maja 2007 r a nie na przyszłość. Nie miał podobnie jak wyrok WSA skutku prawokształtującego. Rozkaz personalny wydany w związku z uchyleniem przez sąd administracyjny poprzedniego rozkazu , wydany został niespełna rok po rozkazie uchylonym. Ponadto strona pozwana wypłaciła powodowi w dniu 29 lipca 2008 r zaległe świadczenie. Miało to miejsce w okresie gdy świadczenie z tytułu odsetek nie było jeszcze przedawnione.

Sąd nie znalazł podstaw do uznania, że zachodzą szczególne okoliczności wskazane w art 107 ust 2 ustawy o Policji uzasadniające nie uwzględnienie podniesionego zarzutu przedawnienia. Ponadto w ocenie Sądu Rejonowego powód nie wykazał aby doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia zgodnie ze wskazaniami art 107 ust 3 ustawy o Policji lub art 123 § 1 k.c.

Strona pozwana nie uznała roszczenia powoda a powód nie przedłożył dowodu świadczącego o podjęciu czynności przed kierownikiem jednostki organizacyjnej podległej ministrowi do spraw wewnętrznych właściwym do rozpatrywania roszczeń w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia. Załączona przez powoda korespondencja kierowana była wyłącznie do strony pozwanej nie zaś kierownika jednostki organizacyjnej podległej ministrowi MSWiA. Mając powyższe na uwadze na podstawie art 481 § 1 kc. Sąd zasadził od strony pozwanej na rzecz powoda świadczenie w nieprzedawnionej części to jest w kwocie 19 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu zgodnie z treścią art 482 § 1 k.c.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł powód zaskarżając go w części dotyczącej pkt II wyroku to jest oddalającym dalej idące powództwo powoda o zapłatę kwoty 638 zł . Apelujący zarzucił

-

naruszenie prawa materialnego tj art 117 ust 1 oraz art 107 ust 3 ustawy o Policji poprzez uznanie podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia za zasadnego i nieuwzględnienie przerwy w biegu terminu przedawnienia roszczenia w związku z podjęciem przez powoda czynności przed kierownikiem jednostki organizacyjnej podległej ministrowi spraw wewnętrznych , właściwym do rozpatrywania roszczeń w celu ustalenia roszczenia.

-

sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego

W ocenie apelującego , Sąd nie wyjaśnił kto jest w rozumieniu obowiązujących przepisów kierownikiem jednostld organizacyjnej podległej Ministrowi MSWiA i na jakiej podstawie ustalił, że Komendant Wojewódzki Policji nie jest kierownikiem jednostki organizacyjnej podległej MSWiA. Jest to istotne albowiem od tego ustalenia uzależnione są rozważania i wnioski związane z upływem okresu przedawnienia roszczenia powoda. Powód pismami z dnia 30 kwietnia 2008 r i z dnia 2 czerwca 2008 r zwracał się bowiem do Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z prośbą o naliczenie odsetek ustawowych za zwłokę w związku z wydanym ostatecznym rozkazem personalnym dnai 21 kwietnia 2008 r Kolejne pisma powoda z dnia 12 maja 2008 r, 17 maja 2008 r i 29 maja 2008 r w sprawie odsetek za zwlokę stanowią już dalszą korespondencje zmierzającą do odmowy realizacji roszczeń

powoda. Sąd Rejonowy przywołuje tą korespondencje w uzasadnieniu wyroku a jednocześnie stwierdza, że powód nie udowodnił by zwracał się do kierownika jednostki organizacyjnej podległej MSWiA. Przy stwierdzeniu, że powód pismem z dnia 2 czerwca 2008 r wezwał ostatni raz kierownika jednostki organizacyjnej podległej MSWiA do zapłaty odsetek , konsekwentnie należy stwierdzić , że pismo to w tej treści wypełnia dyspozycje art 107 ust 3 pkt 1 ustawy o Policji i przerwało bieg przedawnienia roszczenia powoda o odsetki za zwlokę w wypłacie części należnego powodowi uposażenia za 12 miesięcy. Art 107 ust 2 ustawy o Policji wyraźnie wskazuje, że chodzi tu o czynność powoda podjętą bezpośrednio w celu ustalenia albo zaspokojenia roszczenia a pisma powoda bezsprzecznie zmierzały do zaspokojenia jego roszczenia pieniężnego.

Skoro bieg terminu przedawnienia został przerwany przez pismo powoda z dnia 12 maja 2008 r i z dnia 2 czerwca 2008 r a roszczenie o wypłatę odsetek uzyskało byt samodzielny , to termin ten biegł na nowo od dnia 3 czerwca 2008 r i upływał w dniu 3 czerwca 2011 r. Powód wystąpił do sądu w dniu 6 kwietnia 2011 r a zatem przed upływem terminu przedawnienia i mógł dochodzić całej skapitalizowanej kwoty odsetek w tej dacie.

Powód wniósł o

-

zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jego rzecz kwoty 638 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za zwlokę w wypłacie należnego świadczenia pieniężnego wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty

-

ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

-

zasądzenie na rzecz powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji Strona pozwana wskazała, że sąd I instancji słusznie uznał, że pisma powoda wskazane w apelacji nie spełniają dyspozycji art 107 ust 3 ustawy o Policji. Pracodawcą powoda niewątpliwie był Komendant Powiatowy Policji w S. a nie Komendant Wojewódzki Policji we W. a pisma kierowane przez powoda nie określały de facto od jakich kwot i terminów powód domaga się zapłaty. Niezależnie od oceny Sądu , strona

pozwana prezentuje pogląd, że wyrok co do podstawy zwolnienia powoda ze służby uprawomocnił się dopiero w dniu 21 lutego 2008 r a rozkaz personalny dający obiektywną i realną podstawę do wypłaty świadczenia dopiero w maju 2008 r. Naliczanie odsetek za wcześniejsze okresy jest nieuprawnione albowiem przed uprawomocnieniem się rozkazu personalnego brak było podstaw do jego wypłaty tym samym było niewymagalne.

Z ostrożności procesowej strona pozwana podniosła, że zgodnie z art 32 ustawy o Policji decyzje w sprawie mianowania , przenoszenia i zwolnienia oraz odwołań od tych decyzji wydają przełożeni; Komendant Główny Policji, Komendanci Wojewódzcy i Powiatowi/miejscy, oraz Komendanci Szkól Policyjnych. Decyzje dotyczące uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych wydają organy określone w art 107 ust 3 ustawy o Policji kierownicy jednostek organizacyjnych w tym wypadku Komendant Powiatowy Policji w S.. Przepis art 32 ust 2 ustawy o Policji, przewiduje expressis verbis , że w sprawie mianowania przenoszenia i zwalniania ze stanowiska właściwy organ wydaje decyzje administracyjną. Mając na uwadze, że sprawy o uposażenie i inne świadczenia z tego stosunku mają charakter administracyjno prawny , oraz są rozpoznawane w postępowaniu administracyjnym, a ich istotą jest rozstrzygnięcie o prawie lub braku prawa do określonego świadczenia , należy przyjąć decyzyjną formę orzekania w tym przedmiecie. Brak bezpośredniej podstawy do przyznania przez organ administracji publicznej odsetek stanowi sprawę cywilną. Skoro sąd rejonowy postanowieniem z dnia 18 czerwca 2012 r oddalającym zarzut strony pozwanej o niedopuszczalności drogi sądowej, przesądził o charakterze roszczenia jako cywilnoprawnego , zastosowanie co do przedawnienia mają przepisy kodeksu cywilnego. Okres 3 letniego przedawnienia roszczeń o charakterze okresowym o którym mowa w art 118 k.c. mógłby być uchylony przez przepis szczególny jedynie wtedy gdy treść takiego przepisu wyraźnie na to wskazuje, że przewidziany w nim termin dotyczy roszczeń okresowych. Taki sposób rozumowania pozwanego jest konsekwencją uznania roszczenia za roszczenie cywilnoprawne. Przepisy ustawy o Policji nie mają w tym zakresie zastosowania. W ocenie strony pozwanej odsetki nie są roszczeniami z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń i należności o których mowa w art 107 ustawy o Policji albowiem prawo do nich nie jest określone w przepisach o Policji a w przepisach prawa

cywilnego. W konsekwencji sąd rejonowy wydał wyrok prawidłowy, nie naruszając prawa .

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja powoda nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i wyciągnął z nich właściwe wnioski, nie naruszając przepisów proceduralnych ani prawa materialnego.

Zarzuty podniesione w apelacji powoda są sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i zarzucają naruszenie przepisu prawa materialnego to jest art 107 ust 3 ustawy o Policji, który to przepis nie ma zastosowania w rozpoznawanej sprawie.

Bezopornymjest, że w postępowaniu niniejszym powód wniósł o zsądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłaceniu mu zaległego uposażenia należnego na podstawie art 117 ust 1 ustawy o Policji. Zgodnie z tym przepisem policjantowi w służbie stałej zwolnionemu ze służby na podstawie art 41 ust 1 pkt 1 oraz ust 2 i 4 wypłaca się co miesiąc przez okres 1 roku po zwolnieniu ze służby świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym , pobieranymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Terminy zapłaty comiesięcznego uposażenia jak ustalił prawidłowo sąd I instancji uregulowane są w przepisie art 105 ust 2 ustawy o Policji jako płatne miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca , natomiast termin przedawnienia roszczeń o zapłatę w przepisie art 107 ust 1 wskazującym iż termin przedawnienia tych roszczeń wynosi 3 lata. Zgodzić należy się ze stanowiskiem strony pozwanej, iż w związku z cywilno prawnym charakterem roszczenia o zapłatę odsetek i brakiem odrębnej regulacji instytucji przedawnienia roszczeń o zapłatę odsetek w ustawie o Policji zastosowanie w tym zakresie mają przepisy kodeksu cywilnego w tym art 118 k.c. oraz art 123 § 1 kc. Zgodnie z Uchwałą Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 stycznia 1995 r / W14/94/nie wypłacenie uposażenia funkcjonariuszowi Policji stanowi opóźnienie się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego uzasadniającego na podstawie art 481 § 1 kc żądania odsetek przed sądem powszechnym. W uzasadnieniu tej uchwały Trybunał Konstytucyjny wskazał, że ustawowo nałożony obowiązek płatności uposażeń zasadniczych rodzi skutki prawne . Nieterminowość w wypłaceniu uposażenia stanowi zdarzenie

prawne o charakterze cywilnoprawnym. Konsekwencją uznania, iż nieterminowość spełnienia świadczeń pieniężnych w postaci uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia o charakterze stałym , uregulowanych w ustawie o Policji jest zdarzeniem prawnym o charakterze cywilno prawnym , jest nie tylko uznanie, że roszczenia te podlegają rozpoznaniu przed sądem powszechnym ale również konieczność stosowania przy rozpoznawaniu tych roszczeń przepisów kodeksu cywilnego. Zastosowanie przepisów kodeksu cywilnego a w szczególności przepisu art 118 k.c. / co do przedawnienie roszczeń odsetkowych / i przepisu art 123 k.c. / przerwanie biegu przedawnienia/ wynika dodatkowo z faktu, iż odpowiadająca tym przepisom regulacja zawarta w ustawie o Policji to jest przepis art 107 ust 1 / przedawnienie roszczeń / i 107 ust 3 / przerwanie biegu przedawnienia/ odnosi się wyłącznie do prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności o których mowa w art 107 ust 1 ustawy o Policji. Skoro ustawa o Policji nie przewiduje prawa do odsetek z tytułu nieterminowego wypłacenia nalzenosci uregulowanych tą ustawą to brak podstaw prawnych do stosowania przepisów tej ustawy o przedawnieniu i przerwaniu biegu przedawnienia do roszczeń o odsetki. W ustawie o Policji kwestia przedawnienia roszczeń zawarta jest tylko w jednym rozdziale to jest rozdziale 9 pod tytułem ; Uposażenia i inne świadczenia pieniężne policjantów; Oznacza to, że instytucja przedawnienia uregulowana art 107 odnosi się tylko do tych praw. / wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2009 r I OSK 98/09/

W świede powyższych rozważań za całkowicie chybiony należy uznać zarzut naruszenia przez Sąd I instancji prawa materialnego tj art 117 ust 1 oraz art 107 ust 3 ustawy o Policji polegający na uwzględnieniu podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia i nie uwzględnienie przerwy biegu przedawnienia.

Czynności w wyniku których dochodzi do przerwy biegu przedawnienia roszczeń , o których mowa w art 107 ust 3 ustawy o Policji dotyczą tylko i wyłącznie roszczeń z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności objętych dyspozycją ust 1 art 107. Są to czynności podejmowane przed organem właściwym do rozpatrywania tych roszczeń a więc czynności w wyniku których zapadają rozstrzygnięcia w formie zaskarżalnych decyzji administracyjnych Nadanie roszczeniom o odsetki od należności objętych dyspozycją przepisu 107 ust 1 charakteru

roszczeń cywilnoprawnych i odesłanie stron na drogę postępowania przed sądem powszechnym , wynika między innymi z faktu, iż w związku z brakiem regulacji roszczeń o odsetki w ustawie o Policji, w przypadku zgłoszenia takich roszczeń do właściwych organów Policji, nie jest możliwe ich rozpatrywanie w drodze zaskarżalnych decyzji administracyjnych.

Zarzut powoda, iż sąd rejonowy nie poczynił ustaleń kto jest w rozumieniu obowiązujących przepisów kierownikiem jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi MSWiA jest więc bezprzedmiotowy. Powołane przez powoda w apelacji pisma kierowane do Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z prośbą o naliczenie odsetek za opóźnienie i zapłatę odsetek , nie są czynnościami o których mowa w art 107 ust 2 to jest czynnościami które mogłyby wywrzeć skutek przerwania biegu przedawnienia uregulowany w art 107 ust 3 ustawy o Policji.

Przepis art 107 ust 2 i 3 ustawy o Policji nie ma bowiem zastosowania do roszczeń odsetkowych od należności objętych przepisem art 107 ust 1. Sąd I instancji prawidłowo uznał więc, że powód nie wykazał aby doszło do przerwania biegu przedawnienia zgodnie ze wskazaniami art 123 § 1 kc. Zbędnym jest natomiast stwierdzenie sądu rejonowego odnoszące się w tym zakresie również do art 107 ust 3 ustawy o Policji albowiem przepis ten nie ma zastosowania do roszczeń odsetkowych. Pisma powoda kierowane do Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. w przedmiocie naliczenia i zapłaty odsetek , pozostają jedynie wezwaniami do zapłaty i nie mieszczą się w pojęciu czynności podjętych przed sądem lub innym organem powołanym do rozpatrywania spraw w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. / art 123 § 1/

Przy prawidłowo poczynionym przez sąd rejonowy ustaleniu, że nie doszło do przerwy biegu przedawnienia roszczeń powoda o odsetki, sąd prawidłowo uwzględnił podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia i zasądził na rzecz powoda tą część żądania powoda która nie uległa przedawnieniu.

Mając powyższe na uwadze apelacje jako bezzasadne podlegały oddaleniu - art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw z art. 391 par 1 k.p.c.