Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 470/15

UZASADNIENIE

H. S. został obwiniony o to, że: w dniu 16 lutego 2014 r. około godz. 11:10 w (...) na ul (...) kierując pojazdem marki M. o nr rej (...) nie ustąpił pierwszeństwa pieszym znajdującym się na oznakowanym przejściu dla pieszych oraz ominął pojazd, który jechał w tym samym kierunku i zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszym

tj. o wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 26ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.)

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem z dnia 29 maja 2015r. w sprawie VII W 363/14: 1. obwinionego H. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 97 kw wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 2.000 złotych;

2.zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100,00 złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 200,00 złotych tytułem opłaty.

Apelacje od powyższego wyroku wniósł obrońca obwiniony. Z treści apelacji wynika, iż wywiedziona ona została z treści art 438 pkt 2 i 3 kpk i zarzuca zaskarżonemu wyrokowi : naruszenia przepisów postępowania mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj art. 5 § 2 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk, art. 424 § 1 kpk polegające na niezasadnej odmowie wiarygodności świadka J. B. i oparcie rozstrzygnięcia jedynie w oparciu o zeznania funkcjonariuszy Policji, a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wyroku, polegający na przyjęciu, iż obwiniony nie ustąpił pierwszeństwa pieszym i ominął pojazd, który taki manewr wykonał, w sytuacji gdy takie okoliczności zostały potwierdzone jedynie jednym pośrednim dowodem spośród licznych dopuszczonych w sprawie.

W konkluzji skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionego.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 19 lutego 2016 r.

Przewodniczący po zamknięciu przewodu udzielił głosu.

Obrońca obwiniony popiera wniesioną skargę apelacyjną i wnioski w niej zawarte. Wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie karalności czynu zarzucanego H. S..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego jest zasadna w takim stopniu, że w wyniku jej uwzględnienia powstały podstawy do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego w stosunku do obwinionego H. S. na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpow w zw. z art. 45 § 1 kw.

Bowiem w przedmiotowej sprawie zaistniała bezwzględna przyczyna odwoławcza wynikająca z treści art. 104 § 1 pkt 7 kpow dotycząca okoliczności wyłączających postępowania karne. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem Sąd odwoławczy uchyla zaskarżone orzeczenie, nie zależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów i wypływu uchybienia na treść orzeczenie. Na obecnym etapie postępowania odwoławczego wskazać należy, że czyn z art. 97 kw został popełniony w dniu 16 lutego 2014 roku, natomiast zgodnie z treścią art.45 § 1 kw karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Mając zatem na uwadze treść art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw z art. 45 § 1 kw wskazać należy, że 2 -letni okres wskazany w art. 45 § 1 kw upłynął w dniu 16 lutego 2016 roku. Dlatego też postępowanie przeciwko H. S. zostało umorzone z uwagi na przedawnienie karalności czynu. Bezprzedmiotowe stało się w tej sytuacji ustosunkowywanie się do argumentów merytorycznych zawartych w skardze apelacyjnej.

Na podstawie przepisów powołanych w części dyspozytywnej orzeczenia Sąd Odwoławczy zryczałtowanymi wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.

SSA w SO Stanisław Tomasik

IV Ka 470/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE